Ο ακροδεξιός φαίνεται πρωτίστως από τις πράξεις του και λιγότερο από τα λόγια του. Ακροδεξιός λοιπόν είναι αυτός που μέσα σε τέσσερα ολόκληρα χρόνια εξουσίας, δεν έκανε το παραμικρό για να τελειώσει αυτό το αίσχος της δίκης της Χρυσής Αυγής. Διότι αυτό είναι που αποθρασύνει το κάθε κοντοκουρεμένο φασιστάκι να κυκλοφορεί με μια φαλτσέτα στην κωλότσεπη.

Δεν θα γράψω τα κοινότοπα: Ότι ο Κυριάκος εμφανίστηκε ως πρωθυπουργός, ότι η κυβέρνηση με τις ανακοινώσεις της ήδη του κάνει αντιπολίτευση, ότι δεν παρουσίασε αποσπασματικά ψηφοθηρικά μέτρα αλλά μια ολόκληρη φιλοσοφία κυβερνητικής πολιτικής και όλα τα συναφή. Εγώ άλλο θα γράψω: Ότι για πρώτη φορά από το 2014, είδα τη ΝΔ να πιστεύει ξανά στον εαυτό της.

Επειδή τυχαίνει να μένω στην περιοχή της Αργυρούπολης - Ελληνικού, θυμάμαι τι είχαμε τραβήξει ως το 2015 όσοι παροικούντες τασσόμασταν υπέρ της επένδυσης σ’ αυτό τον πελώριο σκουπιδότοπο. Ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι και κατάπτυστοι, καθότι οπαδοί του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και θιασώτες του καπιταλισμού - καζίνο που δεν φέρνει ανάπτυξη, αλλά μόνο κοινωνική εξαχρείωση και κέρδη στους διαπλεκόμενους.

Μισό λεπτό φιλαράκια μου ΣΥΡΙΖΑίοι, γιατί δεν σας καταλαβαίνω. Ο Μαυρογιαλουρισμός υφίσταται ως έννοια ή τελεύτησε κι αυτός τον βίο του το 2015, όπως το αντι-μνημόνιο, ο αντι-αμερικανισμός, ο αντι-ιμπεριαλισμός, ο αντι-ΝΑΤΟϊσμός, κ.λπ.; Διότι με αφορμή τις παροχές από το βήμα της ΔΕΘ, σας ακούω να λέτε κάτι παράξενα που απειλούν να αποτελειώσουν τις λίγες τρίχες που έχουν απομείνει επί της κεφαλής μου.

?Συζητώ τακτικά με ανθρώπους που δεν κρύβουν την κεντρώα σοσιαλδημοκρατική τους τοποθέτηση. Μερικοί κάποτε φλερτάρισαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι τον πήραν χαμπάρι από την αρχή, σήμερα όλοι τους τον σιχαίνονται όπως τις αμαρτίες τους. Παρατηρούν τον Κυριάκο, τους καλαρέσει η μεταρρυθμιστική του αύρα. Το σκέπτονται. Αλλά λίγο πριν την απόφαση κολλάνε: «Μα ο Γεωργιάδης… ο Βορίδης…;» ρωτούν διστακτικά.

Η ΕΡΤ έχει σήμερα 2.251 εργαζόμενους. Η διοίκηση της ζήτησε προχθές από τον Νίκο Παπά να προσλάβει άλλους 206, για το καινούριο πρόγραμμα της σεζόν 2018-19. Ξέσπασε θύελλα, οπότε δύσκολα ο Παπάς θα αποδεχτεί τέτοιον υπερβολικό αριθμό προσλήψεων, όμως κάποιες δεκάδες θα τους γράψει στα μισθολόγια που όλοι πληρώνουμε μέσω ΔΕΗ. Προεκλογική χρονιά έχουμε, υπάρχουν ανάγκες. Του ΣΥΡΙΖΑ, όχι της ΕΡΤ.

Συγγνώμη, ορκωμοσία κυβέρνησης ήταν αυτό ή επίσκεψη σε σπίτι αποθανόντος μακρινού συγγενούς; Για μπείτε στο youtube να δείτε την ακριβώς προηγούμενη ορκωμοσία –αφήστε την πρώτη του 2015- και κάντε την σύγκριση. Μα ούτε ένα χαμόγελο να μην σκάσουν; Υπουργοί γίνονταν όλοι αυτοί ή έφευγαν μετανάστες στις καρβουνοστοές του Βελγίου;

Ο Γαλλορουμάνος φιλόσοφος Εμίλ Σιοράν έγραφε πως ο άνδρας στα πενήντα του είναι υποχρεωμένος να διαλέξει ανάμεσα στον δρόμο για το μοναστήρι και στον δρόμο για το πορνείο. Εγνωσμένος πεσιμιστής ο Εμιλ, ήξερε πως οι δυο δρόμοι είναι ολόιδιοι, έδινε όμως την εσωτερική δυνατότητα στο υποκείμενο να δώσει το δικό του λυτρωτικό νόημα στην επιλογή του.

Το να ασχολείται κανείς με τον εαυτό του ενώ γύρω του γίνεται το “της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα”, είναι είτε δείγμα άρρωστου ναρκισσισμού, είτε απόδειξη ολοκληρωτικής αναισθησίας. Εκτός αν έχουμε να κάνουμε με τον τρελό του χωριού που πανηγυρίζει μονάχος του στην πλατεία, ενώ όλοι οι υπόλοιποι γύρω του κλαίνε.

Βρε τους μπαγάσες, είναι να μην τους θαυμάζει κανείς για την επαγγελματικού τύπου κυνικότητα τους; Τους είδατε πως ξετσουτσούρισαν πάλι όλοι μαζί, σα να μην συνέβη τίποτα; Σαν τους χοχλιούς στις πρωινές υγρασίες της Άνοιξης ξαναβγήκαν, μόλις θεώρησαν ότι πέρασε η καταιγίδα των ενενήντα έξι νεκρών.

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι τρομαγμένοι από τις αναμνήσεις της περιόδου 2010-15 έχουμε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες των ΣΥΡΙΖΑίων και θεωρούμε ότι αυτοί οι τύποι είναι πολιτικά εφτάψυχοι. Ότι πάλι την τελευταία στιγμή κάτι θα βρουν να κάνουν ώστε να κατσικωθούν άλλη μια τετραετία στην εξουσία. Μπούρδες. Έχουμε καταντήσει όλοι φοβικοί άνευ λόγου και αιτίας.

Βρε καλώς τον παλιό καλό Αλέξη! Τον στιβαρό, τον εξοργισμένο, τον σμιχτοφρύδη, τον πολέμαρχο της πλουτοκρατίας και της διαπλοκής, τον αμείλικτο κυνηγό των ξένων κατακτητών και των ντόπιων Γερμαντσολιάδων. Φοβήθηκα προς στιγμήν ότι τον είχα χάσει, ότι είχε μεταμορφωθεί σ\\' έναν φλώρο σοσιαλδημοκράτη του κέντρου, αλλά ευτυχώς η Ιθάκη του \\'δειξε ξανά τον δρόμο.

Όποιος σε τούτη τη ζωή σπέρνει τα «αντί», πρέπει να είναι έτοιμος να θερίσει κάποια στιγμή και τους καρπούς της σποράς του. Όποιος κατασκευάζει τεχνητά πολιτικά μέτωπα δίχως την παραμικρή ιδεολογική ή πολιτική συνοχή, ας ετοιμάζεται να βρει λίγο αργότερα τα αδερφάκια τους να του κλείνουν τον δρόμο. Μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις. Δεν φταίνε αυτοί που κρατούν τώρα τη μάχαιρα, φταίνε αυτοί που την ξέθαψαν και την έριξαν πάνω στο τραπέζι.

Το 1982, νεαρός φοιτητής ήμουν, βρέθηκα άθελα μου μπροστά σ’ ένα πολύ διδακτικό περιστατικό για τον τρόπο λειτουργία του ελληνικού δημοσίου. Είχα επισκεφθεί έναν γνωστό μου που ήταν σύμβουλος υπουργού, όταν ξαφνικά εισέβαλε στο γραφείο ένας έξαλλος γενικός διευθυντής, ζητώντας τον λόγο για μια εξαγγελία που είχε κάνει ο υπουργός δίχως να έχει πάρει την γνώμη των υπηρεσιακών.

Θα σας θυμίσω μια χαρακτηριστική πρόσφατη ιστοριούλα, για να καταλάβετε πως τα ατυχήματα μαζί με τη λανθασμένη διαχείριση τους μετατρέπονται συχνά σε πολιτική ταφόπλακα αυτών που κατέχουν την εξουσία. Στις δημοτικές εκλογές του 2010, στον δήμο Αργυρούπολης-Ελληνικού εκλέχτηκε ένας ΣΥΡΙΖΑίος δήμαρχος, ο Χρήστος Γκορτζίδης.

Προσωπικά πιστεύω ότι εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο, αλλά ας δεχτούμε και το σενάριο του Μαΐου του \\'19 ως υπόθεση εργασίας. Σ’ αυτή την περίπτωση, λένε, ένας φθινοπωρινός κυβερνητικός ανασχηματισμός πρέπει να θεωρείται δεδομένος. Θαύμα. Βρήκαμε θέμα ν’ ασχολούμαστε. Ποιος έρχεται, ποιος φεύγει, ποιος μετακινείται. Σαν να λέμε, έριξε ένας τρελός μια πέτρα στο πηγάδι και πέσανε τριάντα γνωστικοί να την βγάλουνε.

Πάμε και φέτος για ρεκόρ στον τουρισμό, έτσι δεν λέει η Κουντουρά; Και μάλιστα ρεκόρ πάνω στο περυσινό που κι αυτό είχε σπάσει τα κοντέρ σε σχέση με το προπέρσινο. Κι όλοι λέμε «δόξα το θεό» που δουλεύει κάτι σ’ αυτό τον τόπο και φέρνει πλούτο. Έλα μου όμως που εγώ έχω ένα μερικά κακά χούγια: Γυρίζω εδώ κι εκεί, συγκρίνω, ρωτάω. Γι αυτό και αναρωτιέμαι: Είστε βέβαιοι πως πάμε για ρεκόρ το 2018;

Το Άγιο Όρος είναι μια μοναστική πολιτεία με βαθιά ιστορική, θρησκευτική και πολιτιστική σημασία, με μεγάλο έργο αλλά και πελώριες ανάγκες. Απευθύνεται σ’ ολόκληρη την Ορθοδοξία του πλανήτη, της οποίας άλλωστε αποτελεί την Κιβωτό. Κι όμως, υπολογίζεται ότι οι μισές συνολικές εισφορές προς το Περιβόλι της Παναγιάς προέρχονται μόνο από Ρώσους. «Από Ρώσους ή απ’ την Ρωσία;» θα ρωτήσετε. Καλό ερώτημα.

Ώστε ο Λαζαρίδης (λέει το Μαξίμου) τ’ άρπαξε από τον Μαρινάκη και τον Ιβάν. Οι οποίοι αλληλομισούνται, αλλά υλοποιούν από κοινού καταχθόνιο σχέδιο του Κυριάκου. Ο οποίος παίζει μεν στα δάκτυλα πανίσχυρους μεγαλοεπιχειρηματίες, είναι όμως έρμαιο στα χέρια του Σαμαρά, του Άδωνη και του Βορίδη. Οι οποίοι (ως κυρίαρχοι στη ΝΔ) καθοδηγούν τους πυρήνες των ακροδεξιών εναντίον των ΑΝΕΛ (ακροδεξιών επίσης).

Το συνολικό μας χρέος είναι 320 δισ. ευρώ. Πήραμε δεκαετή επιμήκυνση για τα 96 δισ., δηλαδή για το 30% όλου του ποσού που χρωστάμε. Αυτή η δεκαετής επιμήκυνση των 96 δισ., αντιστοιχεί με τριετή επιμήκυνση του συνόλου του χρέους μας. Δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και για ρωμαϊκό θρίαμβο. Μάλλον για ταπεινότητα και περίσκεψη θα προσφερόταν, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τι υπόσχονταν για το χρέος πριν καβαλήσουν την εξουσία.

Σας φαίνεται, ίσως, γελοίο το σχήμα που περιγράφει ο τίτλος του κειμένου, πλην σε πολλές από τις περιπτώσεις προπηλακισμών και γιουχαϊσμάτων που είδαμε τις τελευταίες μέρες, συνέβαινε ακριβώς αυτό. Έξαλλοι Χρυσαυγίτες ασχημονούσαν εναντίον στελεχών και μελών των ΑΝΕΛ.

Το ακούω στις παρέες όταν όλα τα υπόλοιπα επιχειρήματα ουσίας έχουν τελειώσει: «Ο Αλέξης έχει άσσο στο μανίκι.» Το λένε κι αλλιώς: «Ο Αλέξης δεν χάνει εκλογές, το ‘χει αποδείξει.» Η μεταφυσική αντίληψη της πολιτικής (για ζηλωτές της Μαρξιστικής ανάλυσης μάλιστα) είναι το αξιοθρήνητο καταφύγιο των λίγων που έχουν απομείνει να τον στηρίζουν ακόμα. Όμως, δυστυχώς γι αυτούς, οι άσσοι του καταναλώθηκαν το ’15 και το ’16.

Συνομίλησα με Σκοπιανό συνάδελφο, με τον οποίον είχα διατηρήσει κάποια εκ’ του μακρόθεν επαφή από τον καιρό του 2008 και του βέτο του Βουκουρεστίου. Τότε φαινόταν υπέρμαχος των σκληρών θέσεων του Γκρούεφσι, τώρα τον είδα μάλλον να κλείνει υπέρ του Ζάεφ. Φαίνεται ότι αυτά συμβαίνουν κι αλλού, όχι μόνο στην Ελλάδα. Μου είπε ενδιαφέροντα και αλλόκοτα (για το δικό μου μυαλό) πράγματα. Τα μεταφέρω προς ενημέρωση, δίχως σχολιασμό…

Το Σαββατοκύριακο κύλησε ανάμεσα σε πηγαινέλα για το Σκοπιανό, στην διαπραγμάτευση για το χρέος και σε δυο ντουζίνες βαριά πάσχοντες που έμειναν 48 ώρες ξαπλωμένοι στα σκαλιά του φαρμακείου του ΕΟΠΥΥ στην Νέα Ιωνία, περιμένοντας να πάρουν το φάρμακο τους. Τελικά το πήραν οι δεκαπέντε. Οι υπόλοιποι θα ξαναξενυχτήσουν τον επόμενο μήνα.