Του Δημήτρη Καμπουράκη
Η ΕΡΤ έχει σήμερα 2.251 εργαζόμενους. Η διοίκηση της ζήτησε προχθές από τον Νίκο Παπά να προσλάβει άλλους 206, για το καινούριο πρόγραμμα της σεζόν 2018-19. Ξέσπασε θύελλα, οπότε δύσκολα ο Παπάς θα αποδεχτεί τέτοιον υπερβολικό αριθμό προσλήψεων, όμως κάποιες δεκάδες θα τους γράψει στα μισθολόγια που όλοι πληρώνουμε μέσω ΔΕΗ. Προεκλογική χρονιά έχουμε, υπάρχουν ανάγκες. Του ΣΥΡΙΖΑ, όχι της ΕΡΤ.
Το ερώτημα δεν είναι τι θα κάνει ο Παπάς και ο ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΡΤ την σεζόν 2018-19, αυτοί ξέρουμε τι θα κάνουν. Το θέμα είναι τι θα κάνει ο Κυριάκος γι'' αυτό το πελώριο και πολλαπλώς βεβαρημένο μαγαζί, την τετραετία 2019-23. Διότι τόσα χρόνια θα το 'χει στα χέρια του και θα 'ναι υπεύθυνος για την πορεία και την τύχη του. Στο Μοσχάτο βράζουν κάθε φορά που ακούνε το όνομα της ΕΡΤ, καθώς θεωρούν ότι η μετατροπή της σε κυβερνητικό προπαγανδιστικό βραχίονα έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Μάλιστα. Παρακάτω όμως;
Κανένα σχέδιο έχουν; Το μαγαζί είναι θηριώδες με εμβέλεια αναντίστοιχη και του μεγέθους και των δυνατοτήτων και του κόστους του. Το συνοδεύουν πολλές αμαρτίες εσωτερικής λειτουργίας και έξωθεν παρεμβάσεων, αλλά το ακολουθούν και πολλοί αρνητικοί μύθοι που απέχουν σοβαρά από την χειροπιαστή πραγματικότητα. Για παράδειγμα είναι λάθος να συγκρίνονται οι 2.251 εργαζόμενοι της με τους 400 ή 500 εργαζόμενους οποιουδήποτε ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού, που έχει μάλιστα τετραπλάσια ή πενταπλάσια τηλεθέαση απ' αυτήν. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι το 2.251 είναι υπερβολικό (που είναι), η ΕΡΤ είναι τρία κανάλια, δεκάδες ραδιόφωνα στην Αθήνα και την περιφέρεια και πολλές άλλες παράλληλες δραστηριότητες. Δεν είναι συγκρίσιμα τα μεγέθη.
Προσωπικώς δεν διαθέτω κανένα σχέδιο περί της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, ούτε μου αρέσει να πετάω ιδέες δίχως να έχω πλήρη στοιχεία και μπούσουλα για το που θέλω να πάω. Κι αν γράφω αυτό το κείμενο σήμερα είναι για να προλάβω διάφορους θερμοκέφαλους που μόλις άκουσαν για το αίτημα των 206 νέων προσλήψεων πάνω στους 2.251, έτριξαν αμέσως τα δόντια και βρήκαν αυτομάτως τη λύση: «Κλείσε την να πάει στον διάολο. Μόλις βγούμε, κλείσε την. Έτσι κι αλλιώς δεν την βλέπει κανείς, κοστίζει πολλά, θα συνεχίζει να κοστίζει περισσότερα και κανένας απ' όσους δουλεύουν εκεί μέσα δεν πρόκειται να μας ψηφίσει στον αιώνα τον άπαντα.»
Δεν ξέρω αν αυτές οι τσακ-μπαμ πανέξυπνες λύσεις παραμένουν στους διαδρόμους των γραφείων ή αν μπαίνουν και μέσα στο γραφείο του Κυριάκου. Ελπίζω πως όχι. Πολλά πρέπει και μπορούν να γίνουν στην ΕΡΤ (με εκ' των προτέρων αμφίβολα αποτελέσματα, το αναγνωρίζω) αλλά ένα δεν μπορεί να γίνει: Να κλείσει. Καθαρές κουβέντες. Είναι θέμα αρχής. Οι ευρωπαϊκές και φιλελεύθερες δημοκρατικές δυνάμεις θα έρθουν για να ανοίξουν κι όχι να κλείσουν τηλεοπτικούς σταθμούς.
Αυτό που έκανε ο Σαμαράς με την ΕΡΤ σε μια στιγμή μανιάσματος και απελπισίας ή αυτά που κάνει συστηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τα ιδιωτικά κανάλια που του πάνε κόντρα, δεν μπορεί να τα κάνει μια κανονική κυβέρνηση. Η αγορά κλείνει ίσως κανάλια και ραδιόφωνα, οι κυβερνήσεις όχι. Αν περπατήσουμε μ' αυτή την αρχή, όλες οι άλλες πιθανές λύσεις συζητιούνται. Θα επανέλθω…
