Μόλις με την έναρξη των οικονομικών μου σπουδών, χρειάστηκε να απαντήσουμε εμείς οι φοιτητές στο θεμελιώδες φιλοσοφικο-οικονομικό ερώτημα, αν είναι η προσφορά ή η ζήτηση που δημιουργεί τις αρχικές συνθήκες εμφάνισης μιας αγοράς. Κατά την ίδια λογική, πρέπει σήμερα να απαντήσουμε στο ερώτημα αν είναι η ζήτηση ή η προσφορά της μίζας που δημιουργεί την ‘\\\"αγορά\\\" των διεφθαρμένων. Καλό;

Μπορεί να μοιάζει επουσιώδες και δευτερεύον μπροστά στην πολιτική χιονοστιβάδα που ζούμε, αλλά θα το μεταφέρω διότι παίζει κι αυτό. Μου το είπε ένας εκ’ των κατηγορουμένων στην υπόθεση Novartis, όχι από τους φωνακλάδες της ιστορίας αλλά από τους λιγότερο φασαριόζους.

Τα σκάνδαλα, όπως μας διδάσκει η πρόσφατη πολιτική μας ιστορία, αποτελειώνουν κυβερνήσεις ή κόμματα που είναι ήδη υπό κατάρρευση, ως τώρα όμως δεν υπήρξε κανένα σκάνδαλο (υπαρκτό ή μαϊμού) που να ανέτρεψε ολοκληρωτικά το πολιτικό κλίμα, αλλάζοντας την δημοσκοπική ή εκλογική σειρά των κομμάτων εξουσίας.

Όλοι όσοι μπήκατε στο στόχαστρο με την υπόθεση Novartis, κυρίως στα πρόσωπα αναφέρομαι και λιγότερο στα κόμματα, αν σας ενδιαφέρει η άποψη που θα διαμορφώσουν οι πολίτες για την πάρτη σας και όχι μόνο η τυπική απαλλαγή σας απ’ τις κατηγορίες, καλά θα κάνετε ν’ αφήσετε κατά μέρος τα δικονομικά και τα δικηγορίστικα.

Πολιτική είναι η στόχευση τους, όλα τα άλλα περί τιμωρίας των άτιμων και των κλεφτών είναι σανός για τον κοσμάκη που είχε αρχίσει να τους εγκαταλείπει μαζικά, οπότε αποφάσισαν να του προσφέρουν φρέσκο θέαμα. Ένα Κολοσσαίο είναι η πολιτική μας ζωή, η αντιπολίτευση είναι πεταμένη στην αρένα, η κυβέρνηση κάθεται στο θεωρείο των Καισάρων και ο λαουτζίκος αφρίζει στις εξέδρες.

Έρχομαι να κλίνω ευλαβικά το γόνυ μπροστά στην διάνοια εκείνου του ανακριτή, εισαγγελέα, γραμματέα, πρακτικογράφου, αστυνομικού, χωροφύλακα, ντετέκτιβ ή όποιου κρατικού λειτουργού τέλος πάντων, σκέφτηκε να δώσει στον προστατευόμενο μάρτυρα της Novartis την μυθική επωνυμία «Μάξιμος Σαράφης».

Δεν θέλω να σας στενοχωρήσω, αλλά η κυβερνητική επικοινωνιακή αντεπίθεση στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Ξάφνου, από τις 9 το βράδυ της Δευτέρας, η ατζέντα των μέσων ενημέρωσης άλλαξε δια μαγείας. Πανικόβλητοι παραγωγοί τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών έτρεχαν να ακυρώσουν συζητήσεις περί του Μακεδονικού και να ψάχνουν τους δικαστικούς συντάκτες για να βγάλουν μία άκρη γύρω από την υπόθεση Novartis.

Αν ο ιστορικός του μέλλοντος σκύψει πάνω στην χώρα μας και στην εποχή μας προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει αυτά που συμβαίνουν, το πιθανότερο είναι να μην βγάλει άκρη. Εδώ κοντεύουμε να τρελαθούμε εμείς που, τέλος πάντων, την ζούμε καθημερινά και την συνδιαμορφώνουμε (που λέει ο λόγος), οι άσχετοι του μέλλοντος θα μπορέσουν να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά;

Σε κοίταζα χθες την ώρα που προσπαθούσες να μιλήσεις προς το μεγάλο πλήθος. Αν πω ότι σε θαύμασα, θα πω ψέματα. Ούτε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, συγκλόνισε η ομιλία σου. Με τα χίλια ζόρια έβγαζες τις λέξεις απ’ το στόμα σου και κάτι παράξενα (για Μίκης) συνωμοσιολογικά έλεγες πότε-πότε, ας είναι… Ήταν κι αυτή η Μπιτάκου εκεί παρά δίπλα, κάπως μου ερχόταν να σας φαντάζομαι ως δίδυμο.

Ο Γιώργης έχει ξεπεράσει τα εξήντα πέντε χρόνια του. Κοτσονάτος, καλοστεκούμενος, ενεργητική προσωπικότητα, με καλή δουλειά στα χέρια του, την έστησε κάποτε μονάχος του και κατάφερε να την κρατήσει όρθια στην κρίση. Χθες το μεσημέρι, του ‘κανα την κρίσιμη ερώτηση: «Γιώργη, εσύ θα κατέβεις στο συλλαλητήριο;» Η απάντηση του ήταν άμεση και κατηγορηματική: «Ναι, θα κατέβω».

Ο Ευκλείδης επανέλαβε για πολλοστή φορά χθες την κυβερνητική απόφαση να μην ζητηθεί από τους δανειστές η προληπτική πιστωτική γραμμή μετά τον Αύγουστο. No problem, αυτός είναι υπουργός οικονομικών, αυτός ξέρει. Στο κάτω-κάτω γι αυτό κατέχει αυτή την θέση, για να σταθμίζει τις επιλογές και να παίρνει τις βέλτιστες αποφάσεις για την οικονομία.

Η μετατροπή των κρίσιμων εθνικών μας θεμάτων σε αρένα για πολιτικούς και κομματικούς διαγκωνισμούς, ήταν ανέκαθεν το εθνικό μας σπορ. Ας μην απορούμε λοιπόν για όσα συμβαίνουν σήμερα με αφορμή το Σκοπιανό, καθότι πάντα έτσι λειτουργούσε το ένδοξο ελληνικό έθνος.

Μέχρι να αποφασίσουμε αν η λέξη «Μακεδονία» θα περιλαμβάνεται ή όχι στην ονομασία του κρατιδίου στα πολύ βόρεια της χώρας, μήπως θα ήταν ευκολότερο να κάνουμε κάτι ευκολότερο λίγο νοτιότερα; Για τα ραδιοβοηθήματα του αεροδρομίου «Μακεδονία» λέω, αναφέρομαι σε μια καίρια τοποθεσία που βρίσκεται μόλις 15 χλμ. νοτιοανατολικά της Θεσσαλονίκης μας.