Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ο Γιώργης έχει ξεπεράσει τα εξήντα πέντε χρόνια του. Κοτσονάτος, καλοστεκούμενος, ενεργητική προσωπικότητα, με καλή δουλειά στα χέρια του, την έστησε κάποτε μονάχος του και κατάφερε να την κρατήσει όρθια στην κρίση. Με απώλειες, αλλά όρθια. Τέσσερα παιδιά έχει μεγαλώσει, το τελευταίο τελειώνει τώρα τις σπουδές του, τα δυο μεγάλα μπήκαν στην οικογενειακή δουλειά και σιγά-σιγά την προσαρμόζουν στην εποχή τους. Ο πατέρας τους από κοντά να τα συμβουλεύει, να τα προστατεύει απ' τις κακοτοπιές, να τους παραδίδει κομμάτι-κομμάτι και με την δέουσα ασφάλεια την επιχείρηση.
Ο Γιώργης ξέρει την πιάτσα σαν την τσέπη του. Εξάλλου την αλωνίζει καθημερινά, πότε πάνω στην παλιά (του '90) αρχοντική Μερσεντές του και πότε πάνω στο σκουτεράκι που έχει για τις κοντινές αποστάσεις. Αγωνίζεται ο Γιώργης, παλεύει, μετρά καθημερινές νίκες και ήττες, όμως ούτε να τον γελάσεις μπορείς, ούτε να σε γελάσει θα προσπαθήσει. Στέρεα προσωπικότητα, έντιμος και καθαρός άνθρωπος, επιβιωτής. Με τα πολιτικά δεν ανακατώνεται ο Γιώργης, ούτε θα τον ακούσεις ποτέ να ανοίγει κουβέντα. Κι αν βρεθεί σε συζήτηση, θα πει δυο γενικότητες κοινής αποδοχής και θα πάει παρακάτω. Δεν θέλει αντιπαραθέσεις και άγονους καυγάδες, αυτά χαλάνε τις καρδιές των ανθρώπων και εν' τέλει βλάφτουν την δουλειά του.
Τι ψηφίζει ο Γιώργης; Τον ρώτησα κάποτε και μου 'δωσε μια Σιβυλλική απάντηση: «Ψήφιζα πάντα, όποιον με την πολιτική του έδινε ανάσα στην αγορά» μου απάντησε. Ξέροντας πως σκέφτεται και πως κινείται στην ζωή του, βρήκα την τοποθέτηση του ειλικρινή. Τον κατέταξα αυθαιρέτως κάπου ανάμεσα στα δυο κόμματα του παλιού δικομματισμού και θαρρώ πως δεν κάνω λάθος. Τους ΣΥΡΙΖΑίους δεν πρέπει να τους χωνεύει, το καταλαβαίνω από τα μισόλογα του για την υπερβολική φορολογία και τις εισφορές. Το Καμένο μπορεί και να τον ψιλογούσταρε παλιότερα, μια δυο φορές τον είχε επαινέσει –δίχως εξάρσεις είναι αλήθεια- για τον τσαμπουκά που έδειχνε στα ελληνοτουρκικά. Του άρεσε που ο Πάνος είχε ταυτιστεί με το στράτευμα.
Χθες το μεσημέρι, του 'κανα την κρίσιμη ερώτηση: «Γιώργη, εσύ θα κατέβεις στο συλλαλητήριο;» Η απάντηση του ήταν άμεση και κατηγορηματική: «Ναι, θα κατέβω. Όχι για την Μακεδονία, εκεί θα γίνει ό,τι θέλουν οι αμερικανοί και οι ευρωπαίοι, άσχετα με το τι θέλουμε εμείς ή οι Σκοπιανοί. Εγώ θα πάω στο συλλαλητήριο, διότι δεν επιτρέπω άλλο στον εαυτό μου να κάθεται στον καναπέ του. Γι αυτό.» Προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω την απάντηση του: «Πας δηλαδή για να διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης» είπα. «Όχι,» απάντησε ήρεμα, «αυτό το λες εσύ. Άλλοι θα πουν ότι πάω για την Μακεδονία, κάποιοι τρίτοι θα πουν ότι πάω διότι είμαι ακροδεξιός και κάποιοι τέταρτοι διότι είμαι παραπλανημένος. Όλοι λάθος κάνετε. Εγώ λέω μόνο ότι σηκώθηκα πια από τον καναπέ μου. Τι θα κάνω από δω και πέρα, ούτε εγώ ξέρω ακόμα. Πάντως, δεν θα είμαι πλέον καθιστός να παρακολουθώ αμέτοχος. Αυτό, ας το λάβουν όλοι υπ' όψη τους.»
Αυτά μου είπε και μετά γύρισε την κουβέντα στις τιμές των ακινήτων…
