Ο Γκορμπατσόφ ανέλαβε την εξουσία το 1985, προς το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και έξι χρόνια πριν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, το αίσθημα σε όλο τον κόσμο ήταν έντονα φιλοδυτικό: η δημοκρατία, ο φιλελευθερισμός, η ελευθερία του ατόμου και ο καπιταλισμός θεωρούνταν αξίες και τρόποι ζωής που αξίζει να τις μιμηθούν και αλλού. Αυτό συνέβαινε ασφαλώς και σε πολλά έθνη της Ανατολικής Ευρώπης που απετέλεσαν μέρος της ΕΣΣΔ. <b>Γράφει ο Anton Balint</b>

Με αφορμή την κυριαρχία, επί του παρόντος, στους τίτλους των εφημερίδων, περί του πληθωρισμού και τις συνέπειες στο χρέος από την ανακούφιση των επιπτώσεών του, εξηγείται πώς ο πληθωρισμός ήταν συνήθως ο κύριος παράγοντας στη μείωση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ. <b>Γράφει ο Michael Wickens</b>

Μια οικονομία που αποδυναμώνεται. Απαγορευτικά λόγω COVID. Αμοιβαίες εμπορικές κυρώσεις. Μια πιθανή σύγκρουση για την Ταϊβάν. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι εταιρείες περιορίζουν τις δραστηριότητες στην Κίνα. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά οι εταιρικές αποφάσεις μπορούν να ομαδοποιηθούν ανάλογα με τη φύση της δραστηριότητάς τους στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ).

Τρία πρόσφατα άρθρα στο Economist και στο Reason υποδηλώνουν ότι ο συνήθης Ρεπουμπλικανός και ο συνήθης Δημοκρατικός μισούνται όλο και περισσότερο μεταξύ τους την ίδια στιγμή που φτάνουν να μοιάζουν μεταξύ τους όλο και περισσότερο. Οι Αμερικανοί είναι όλο και πιο πρόθυμοι όχι μόνο να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους προς τα μέλη του άλλου κόμματος, αλλά να τους αποδώσουν αρνητικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας. <b>Γράφει ο Pierre Lemieux. </b>

Με αφορμή ένα τροχαίο ατύχημα τίθεται το ζήτημα της ασφάλειας που καθένας θα ήθελε να έχει, και έπειτα η συζήτηση περνά στην πολιτική συγκυρία -ο ένας μετά τον άλλο, οι πολιτικοί θα προσπαθήσουν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι εκείνος ή εκείνη είναι ο καλύτερος άνθρωπος με τα καλύτερα σχέδια για να τους προστατεύσει από όλες τις τρομακτικές πιθανότητες που περιέχει ο κόσμος. <b>Γράφει η Sarah Skwire</b>

Κατά το γνωστό απόφθεγμα του Λέοντος Τολστόι όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν, αλλά κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τις υφέσεις, και ειδικά την ύφεση του 2008-2009 καθώς και την παγκόσμια οικονομική ύφεση που είναι πιθανό να ξεσπάσει του χρόνου. Αν και η επερχόμενη ύφεση δεν θα έχει ως αιτία τις ίδιες αδυναμίες που έκαναν την ύφεση του 2008-2009 τόσο σοβαρή, αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι λιγότερο επώδυνη. <b>Γράφει ο Desmond Lachman.</b>

Στις ευρωπαϊκές χώρες, αυτή η περίοδος σηματοδοτεί για πολλούς αποφοίτους το τέλος μιας ακόμη ακαδημαϊκής χρονιάς. Λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι υπάρχει μια τεράστια έλλειψη δεξιοτήτων απασχολησιμότητας μεταξύ των αποφοίτων, γεγονός που τους αφήνει παγιδευμένους σε ένα χάσμα μεταξύ των σχολών και της αγοράς εργασίας. <b>Γράφει ο Julie Favoli</b>

«Ο κομμουνισμός λειτούργησε πολύ καλά για τους πρώτους Χριστιανούς (Πράξεις 2: 44-45)». Οι πρώτοι Χριστιανοί μοιράζονταν τα εγκόσμια υπάρχοντά τους σε εθελοντική βάση. Οι κομμουνιστές και σοσιαλιστές παίρνουν τα υπάρχοντα των άλλων με τη βία. Όπως είπε κάποτε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, «Ο σοσιαλισμός της χριστιανικής εποχής βασίστηκε στην ιδέα ότι &apos;όλα τα δικά μου είναι δικά σου&apos;, αλλά ο σοσιαλισμός του σήμερα βασίζεται στην ιδέα ότι &apos;όλα τα δικά σου είναι δικά μου&apos;. <b>Γράφει ο Richard Fulmer.</b>

Γνωρίζουμε ότι, υπό κανονικές συνθήκες, πρέπει να αποφεύγουμε τον πόλεμος γιατί η ανατίναξη πραγμάτων και ανθρώπων δεν είναι ο δρόμος προς την ευημερία και την ελευθερία. Λέγοντας «γνωρίζουμε», εννοώ όσους από μας έχουν προβληματιστεί σχετικά με αυτό το θέμα έχοντας το πλεονέκτημα κάποιων οικονομικών γνώσεων. Ο αρνητικός αντίκτυπος στην (ατομική) ελευθερία, πέρα από τις άμεσες επιπτώσεις της πολεμικής βίας, λειτουργεί μέσω της αύξησης της ισχύος που αρπάζει το, νικηφόρο ή μη, κράτος κατά τη διάρκεια ενός πολέμου και κατά κανόνα διατηρεί στη συνέχεια, ενεργή ή αδρανή. <b>Γράφει ο Pierre Lemieux </b>

Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και η οικονομική της ατμομηχανή, ρίχνει ένα σκοτεινό σύννεφο στις προοπτικές της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας. Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι η γερμανική οικονομία βρίσκεται ήδη σε τέλμα, αλλά και το ότι, εξαρτώμενη από την ενέργεια και τις εξαγωγές είναι πολύ ευάλωτη έναντι ενδεχόμενης διακοπής της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου και της οποιασδήποτε περαιτέρω επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας. <b>Γράφει ο Desmond Lachman.</b>

Τι νέα λοιπόν; Αυτή την εβδομάδα, οι Times εκθέτουν τα πανεπιστήμια που συντάσσουν μαύρες λίστες με βιβλία στα οποία δεν θέλουν οι φοιτητές τους να εκτεθούν. Πρόκειται για έναν ακόμη από τους ατέρμνους τρόπους με τους οποίους υλοποιείται μια αργόσυρτη μορφή μορφή του Έτους Μηδέν για τον Πολιγισμό στη Βρετανία. <b>Γράφει ο Marc Endening</b>

Αυτή την εβδομάδα συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που ο Chris DeMuth με έφερε στο AEI για να ξεκινήσω ένα πρόγραμμα εκπαιδευτικής πολιτικής. Αφού απέκτησα διδακτορικό στο Χάρβαρντ και πέρασα πέντε χρόνια διδάσκοντας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, το AEI μου πρόσφερε τελικά το είδος του ακαδημαϊκού σπιτιού που φανταζόμουν όταν δίδασκα στο λύκειο στο Μπατόν Ρουζ. Το περασμένο σαββατοκύριακο με έπιασα να σκέφτομαι τις επιτυχίες, τα λάθη και τα διδάγματα που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Τρία απλά συμπεράσματα ξεχώρισαν. <b>  Frederick M. Hess. </b>

 Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν από τον Βλαντιμίρ Λένιν το 1917. Τα αποτελέσματα δεν ήταν ενθουσιώδη. Το γιατί απέτυχε αυτή η προσπάθεια δεν πρέπει να προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη - η σοσιαλιστική τάξη που επιδίωξε ο Λένιν να δημιουργήσει είναι ανέφικτη. Ο Λούντβιχ φον Μίζες ανέπτυξε καθοριστικά αυτό το επιχείρημα στο βιβλίο του Economic Calculation and the Socialist Commonwealth (Οικονομικός Υπολογισμός και η Σοσιαλιστική Κοινοπολιτεία), και η ιστορία το έχει επιβεβαιώσει έμπρακτα πολλές φορές εκτότε. <b> Γράφει ο Kevin Corcoran. </b>

Ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ, ο πιο οξυδερκής και αποτελεσματικός από τους σύγχρονους Ισπανούς πολιτικούς, είπε κάποτε ιδιωτικά στον Φιντέλ Κάστρο ότι το καθεστώς του είχε επιβιώσει από την κατάρρευση του κομμουνισμού το 1989 για έναν και μόνο λόγο: τον αποκλεισμό των ΗΠΑ. Οι αμερικανικές κυρώσεις, υποστήριξε ο Αθνάρ, επέτρεψαν στον κομμαντάντε να αποδίδει την εξαθλίωση του λαού του όχι στον σοσιαλισμό, αλλά στην πολιορκία των γιάνκηδων. Αλήθεια, πότε οδήγησαν οι οικονομικές κυρώσεις σε αλλαγή καθεστώτος ή σε σημαντική αλλαγή πολιτικής; <b>Γράφει ο Daniel Hannan</b>

Παρ&apos; όλο που η Ουκρανία είναι μεταξύ των κορυφαίων προμηθευτών σπορέλαιων, σιταριού και λιπασμάτων στον κόσμο, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει κλείσει τα ουκρανικά λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, καταστρέφοντας τις εξαγωγικές δυνατότητες της Ουκρανίας. Την 1η Αυγούστου απέπλευσε για πρώτη φορά από τα μέσα του Φεβρουαρίου του 2022 ουκρανικό φορτηγό πλοίο στη Μαύρη Θάλασσα. Η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να εμπιστευτεί τη Ρωσία σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της ασφάλειας της Μαύρης Θάλασσας. <b> Γράφει η Thea Dunlevie. </b>

Η Εσθονία γνώρισε πολλές κυβερνητικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Στις 18 Ιουλίου έγινε άλλη μία. Ωστόσο, η ιστορία επιτυχίας της Εσθονίας ως η πιο ανεπτυγμένη οικονομικά και τεχνολογικά χώρα σε μετάβαση δεν έχει σταματήσει ακόμη. Η προηγούμενη Πρωθυπουργός, Κάγια Κάλλας, ανέλαβε ξανά το αξίωμα ως νέα Πρωθυπουργός, διασφαλίζοντας έτσι ότι η χώρα του θα τα καταφέρει καλά στη μετάβαση. <b>Γράφει ο Detmar Doering </b>

Κάποιοι λένε ότι αν δεν είσαι σοσιαλιστής στα είκοσι πέντε σου, δεν έχεις καρδιά, και αν δεν είσαι συντηρητικός στα τριάντα, δεν έχεις μυαλό. Ο σοσιαλισμός είναι μια πληγή που δεν επουλώνεται εντελώς ποτέ και από καιρό σε καιρό φουντώνει και μολύνεται. Η καλύτερη θεραπεία του είναι τα δεδομένα. <b>Γράφει ο David Atherton. </b>

Η Jane Shaw Stroup έγραψε ένα σύντομο και εναργές άρθρο για το «επιχείρημα του αταβισμού» του Χάγιεκ. Σ&apos; αυτό υποστηρίζει πως ο Χάγιεκ έφτασε στο επιχείρημα αυτό αφού πέρασε ολόκληρη τη ζωή του μαχόμενος με τον σοσιαλισμό και τον οικονομικό παρεμβατισμό. <b> Γράφει ο Alberto Mingardi.</b>

Τι είναι ο σοσιαλισμός; Αν ανατρέξουμε στα λεξικά, φαίνεται σαν ένα πολύ απλό και ξεκάθαρο θέμα. Έχουν γίνει πολλές έρευνες τα τελευταία 7 ή 8 χρόνια που δείχνουν ότι ο σοσιαλισμός έχει γίνει ξανά δημοφιλής, ειδικά στους νέους και στους μεσήλικες. Αλλά αυτό που δεν μας λένε αυτές οι έρευνες είναι τι εννοούν οι άνθρωποι όταν λένε «σοσιαλισμός». Είναι άραγε η έννοια του σοσιαλισμού αυτή που είναι δημοφιλής ή απλώς η λέξη; <b>Γράφει ο Kristian Niemietz.</b>

Η χρεοκοπία, για άτομα και έθνη, συμβαίνει αργά και σταδιακά&#8230; και μετά ξαφνικά. Το ίδιο ισχύει για την πολιτιστική αλλαγή. Μια νέα πολιτιστική συναίνεση μπορεί να αναπτυχθεί κάτω από την επιφάνεια, πλήρως διαμορφωμένη φαινομενικά εν μία νυκτί. Μια τέτοια διαδικασία κρυφής εξέλιξης εξηγεί την επιδρομή της σύγχρονης νέας κουλτούρας του «αφυπνισμού», στην οποία η ελευθερία του λόγου καταστέλλεται όλο και περισσότερο στο όνομα της ανεκτικότητας και της διαφορετικότητας.<b>Γράφει ο Marc Sidwell.</b>

Το 1787, καθώς ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έφευγε από την τελευταία σύνοδο της Συνταγματικής Συνέλευσης, ρωτήθηκε ποια μορφή διακυβέρνησης είχαν δώσει στην Αμερική οι αντιπρόσωποι. «Μια Δημοκρατία» (A Republic), απάντησε, «αν μπορέσετε να τη διαφυλάξετε. Spoiler alert: δεν το μπορέσαμε. Το 1963, ο Leonard Read προειδοποίησε τους Αμερικανούς ότι «η Δημοκρατία που είχαμε κάποτε» εκφυλιζόταν σε κάτι άλλο. «Οδεύουμε προς μια κακιστοκρατία», έγραψε. <b>Γράφει ο Dan Sanchez</b>

Η κρίση του βιοτικού επιπέδου στην Πολωνία έχει επιδεινωθεί από τον αυξανόμενο πληθωρισμό και το ρυθμιστικό κόστος που έχουν αυξήσει τις τιμές για τον μέσο καταναλωτή. Η βελτίωση της ευκολίας επιχειρηματικής δραστηριότητας εντός της πολωνικής οικονομίας είναι παράγοντας που θα βοηθήσει σημαντικά στη βελτίωση των μεγεθών αυτών.<b>Γράφει ο Sterling Mosley.</b>

Στο θεμελιώδες βιβλίο του Καπιταλισμός, Σοσιαλισμός και Δημοκρατία (1942), ο Αυστριακός οικονομολόγος Joseph Schumpeter εξήγησε ως εξής ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των καπιταλιστικών οικονομιών. <b>Γράφει ο Kristian Niemietz.</b>

Νωρίτερα αυτό το μήνα, το Τμήμα Πληθυσμού του ΟΗΕ (UNPD) κυκλοφόρησε τη μελέτη World Population Prospects: The 2022 Revision, μια εξαιρετικά λεπτομερή παγκόσμια δημογραφική επικαιροποίηση δεδομένων με εκτιμήσεις και προβλέψεις για το έτος 2100 για κάθε χώρα στη Γη. Σε αυτό το δάσος δεδομένων κρύβεται ένα αξιοσημείωτο στοιχείο που μέχρι στιγμής έχει λάβει ελάχιστη προσοχή. Σύμφωνα με τους δημογράφους και τους στατιστικολόγους του UNPD, ο πληθυσμός της Κίνας έχει κορυφωθεί - και μάλιστα άρχισε να συρρικνώνεται νωρίτερα φέτος.<b>Γράφει ο Nicholas Eberstadt.</b>