Οι οπαδοί του δημοκρατικού σοσιαλισμού παρουσιάζουν τη Δανία ως την άπιαστη χώρα όπου ο σοσιαλισμός υπήρξε επιτυχής. Ο Μπέρνι Σάντερς επικαλέστηκε συχνά τη Δανία κατά την προεδρική του καμπάνια το 2016, και η Αλεξάντρια Οκάζιο-Κόρτεζ διαβεβαίωσε τους τηλεθεατές της εκπομπής 60 Minutes ότι το όραμά της για τον δημοκρατικό σοσιαλισμό κλίνει περισσότερο προς τη Δανία παρά προς τη Βενεζουέλα. <b> Γράφει ο Ben Johnson. </b>

Η διαμάχη ανάμεσα στη ρωσική εταιρεία- κολοσσό του φυσικού αερίου Gazprom και στην ουκρανική κρατική εταιρεία αερίου Naftogaz έχουν προκαλέσει μια πολιτική και οικονομική καταιγίδα. Η “μεγαλύτερη εμπορική διαιτησία στην ιστορία” είναι μια μάχη. <b>Γράφει η Anna Jandura-Cessna.</b>

Ο John Hawkins από το PJMedia ανθολόγησε πρόσφατα 20 αποφθέγματα που εξηγούν γιατί ο καπιταλισμός είναι ανώτερος από τον σοσιαλισμό. Τα πέντε αγαπημένα μου: από την Άυν Ραντ, από τον Μίλτον Φρίντμαν, από τον Ντέιβιντ Χόροβιτς, από τον Λούντβιχ φον Μίζες, από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ και μπόνους απόφθεγμα από τον Μαρκ Τζ. Πέρρυ. <b> Γράφει ο Mark J. Perry. </b>

Το εθνικό συνέδριο του Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ) που έλαβε χώρα τον Ιανουάριο μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο καμπής στο οικονομικό σκηνικό. Στο χειρότερο σενάριο - αν καταλήξουν απρόθυμοι, ή ανίκανοι να περάσουν από τις λέξεις στις πράξεις - παραμένει μια ισχυρή δήλωση προθέσεων που θα πρέπει να αναγνωριστεί. <b>Γράφει Juan Angel Soto.</b>

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο σημερινό κλίμα της πολιτικής πόλωσης όλοι μας ψάχνουμε για τέτοιες στιγμές, για το εντυπωσιακό στατιστικό στοιχείο ή το παράδειγμα που αποστομώνει τους πολιτικούς μας αντιπάλους. Για χρόνια, αυτό το παράδειγμα για τη βρετανική αριστερά ήταν η Βενεζουέλα. <b>Γράφει η Kate Andrews. </b>

Ο προοδευτικός υποψήφιος για το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος, Andrew Yang, πιστεύει πως οι ΗΠΑ θα πρέπει να υιοθετήσουν ένα καθολικό βασικό εισόδημα. Αυτή η πρόβλεψη διατυπώνεται εδώ και χιλιετίες, αλλά συστηματικά διαψεύδεται στην πράξη. <b>Γράφει ο Jeffrey Miron.</b>

Μετά από χρόνια πείνας, αποδεκατισμού των αποταμιεύσεων και καταστροφής της καλύτερης κάποτε οικονομίας της Λατινικής Αμερικής, δεκάδες - ίσως εκατοντάδες - χιλιάδες Βενεζολάνοι βγήκαν στους δρόμους της χώρας την προηγούμενη Τετάρτη για να διαμαρτυρηθούν για την έναρξη της δεύτερης θητείας του προέδρου Νικολάς Μαδούρο. <b>Γράφουν ο Richard N. Lorenc. </b>

Η Ολλανδία εδώ και αρκετές δεκαετίες γοητεύει τους ελεύθερους στοχαστές - ενώ σοκάρει τους αυστηρούς ηθικιστές - με την χαλαρή της προσέγγιση στη χρήση ναρκωτικών, την πορνεία και την ευθανασία. Αυτό που δεν κατανοούν οι ξένοι όμως είναι ότι αυτή η ελευθεριότητα συχνά υπήρχε στην πράξη πριν προσαρμοστούν σ’ αυτήν οι νόμοι. <b>Γράφουν οι Stefan Gaillard και Jobke Visser. </b>

Ο Μοντεσκιέ άσκησε σημαντική επιρροή στους ιδρυτές της Αμερικής, ιδίως μέσω του επιχειρήματός του ότι η διάκριση των εξουσιών είναι αναγκαία για τη διατήρηση της ελευθερίας – επιρροή τόσο μεγάλη που ένας συγγραφέας του χαρακτήρισε ως τον ιδεολογικό συνιδρυτή, μαζί με τον Τζων Λοκ, του αμερικανικού συντάγματος. <b>Γράφει ο Gary M. Galles.</b>\r\n\r\n

Ζούμε σε περίεργους καιρούς. Επιτέλους καταλαβαίνω τι εννοούσε ο Ντίκενς όταν έγραφε στην Ιστορία Δύο Πόλεων: «Ήταν οι καλύτεροι καιροί, ήταν οι χειρότεροι καιροί. Ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν εποχή της ανοησίας. Ήταν ο αιώνας της πίστης, ήταν ο αιώνας της αμφιβολίας. Ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους…» <b>Γράφει ο Jon Miltimore.</b>

Την περασμένη Τρίτη, ισλαμιστές τρομοκράτες που συνδέονται με τη σομαλική οργάνωση αλ Σαμπαάμπ πραγματοποίησαν επίθεση εναντίον ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στο Ναϊρόμπι της Κένυας, σκοτώνοντας τουλάχιστον 21 άτομα. Δεν επρόκειτο για την πρώτη επίθεση της οργάνωσης στην Κένυα. <b> Γράφει ο Michael Rubin. </b>

Το 1958, το ζευγάρι Βρετανών Alec και Moira Dickinson ίδρυσαν τη φιλανθρωπική οργάνωση Volunteer Service Overseas. Με μόνο όπλο τους το ευγενές όραμα ενός “κόσμου χωρίς φτώχεια”, η οργάνωση αυτή έδινε σε Βρετανούς που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο την ευκαιρία να προσφέρουν εθελοντικά την ανειδίκευτη εργασία τους σε αναπτυσσόμενες χώρες. <b>Γράφει ο Roman Wright.</b>

Ζούμε στη νέα εποχή της «παρώθησης». Την τελευταία δεκαετία, ολοένα και περισσότεροι πανεπιστημιακοί και πολιτικοί διατύπωσαν με ηθικούς όρους το επιχείρημα το κράτος να χρησιμοποιήσει την εξαναγκαστική του ισχύ για να κατευθύνει τις επιλογές μας προς τα εκεί που οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο. <b> Γράφουν οι Julian Jessop και Andy Mayer. </b>

Ενώ στο ΙΜΕ έχουμε αναδείξει τα θετικά αποτελέσματα της συμμετοχής της Βουλγαρίας στην ΕΕ εδώ και πάνω από 10 χρόνια, ταυτόχρονα μας ανησυχούν ολοένα και περισσότερο κάποιες πρωτοβουλίες που έχουν ως στόχο να απομακρύνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση από τις ιδρυτικές της αρχές. <b> Γράφει ο Πέτερ Γκάνεφ.</b>\r\n\r\n

Για τον Σω, τα “αποτελέσματα” μπορούν να παραχθούν μόνο αν οι άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς καθολικής σκλαβιάς έναντι του κράτους. Θεωρούσε πως αυτή η υποδούλωση είναι αναγκαία προϋπόθεση της ευημερίας των ανθρώπων - ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι αγροίκοι που, αν αφεθούν ανεξέλεγκτοι, δεν θα μπορούν να φροντίσουν τους εαυτούς τους. <b>Γράφει ο Tyler Curtis. </b>

Καθώς έχουν κλείσει, πιθανόν για μήνες, εννέα υπουργεία και πολυάριθμοι κρατικοί φορείς, ο αρθρογράφος των New York Times και νομπελίστας Πως Κρούγκμαν διαβλέπει μια επικείμενη δοκιμασία για το αν η χώρα μπορεί να ζήσει χωρίς την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων, την Υπηρεσία Μικρών Επιχειρήσεων και τις επιδοτήσεις στα αγροκτήματα. <b>Γράφει ο Ryan Bourne.</b>

Η στροφή 180 μοιρών του Προέδρου Τραμπ προς τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι τόσο απότομη που μπορεί να προκαλέσει αυχενικό πόνο. Πριν από μόλις πέντε μήνες, ο Τραμπ επέκρινε την Τουρκία και στοχοποιούσε την οικονομία της για να γονατίσει τον Ερντογάν ως αντίποινο έναντι της κράτησης του πάστορα Άντριου Μπράνσον. <b>Γράφει ο Michael Rubin.</b>

Παρά τη διαδεδομένη πεποίθηση ότι το χάσμα αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών οφείλεται στον σεξισμό, πρόσφατες εμπειρικές έρευνες καταδεικνύουν ότι η διαφορά αυτή οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι άνδρες και γυναίκες κάνουν διαφορετικές επιλογές και όχι σε αρνητικές διακρίσεις μεγάλης κλίμακας. <b>Γράφει ο Tyler Curtis. </b>

Η παραγωγική θεωρία του κεφαλαίου κυριαρχεί στην κοινή γνώμη και τις δημόσιες συζητήσεις. Υποθέτει ότι το κεφάλαιο παράγει αποδόσεις όπως ένα δέντρο παράγει τους καρπούς του. Υπ’ αυτή τη θεώρηση, η μεγαλύτερη αποταμίευση συνεπάγεται περισσότερες επενδύσεις, και αυτές με τις σειρά τους παράγουν ένα μεγαλύτερο κεφαλαιακό απόθεμα. <b>Γράφει ο Antony Mueller.</b>

Όσοι υποστηρίζουν την εξαναγκαστική μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα επικαλούνται ξανά και ξανά την ενεργειακή βιωσιμότητα. Κάθε τέτοια καταγγελία όμως διογκώνεται κατά πολύ προκειμένου να υποβαθμιστεί ο πρωταρχικός ρόλος των ορυκτών καυσίμων στη σύγχρονη ζωή. <b>Γράφει ο Robert L. Bradley Jr.</b>

Ο Richard Cantillon είναι ο σημαντικότερος οικονομολόγος απ’ αυτούς που δεν γνωρίζετε. Το έργο του Καντιγιόν επηρέασε τον Άνταμ Σμιθ και άλλους διάσημους οικονομολόγους. <b>Γράφει ο Jp Cortez.</b>

Μια προσεκτικότερη ματιά στη σχέση μεταξύ της εμπορίας ανθρώπων και της οικονομικής καταστολής αποκαλύπτει τον κρίσιμο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η προώθηση της οικονομικής ελευθερίας στον αγώνα ενάντια της εμπορίας ανθρώπων.<b>Γράφει o Anthony B. Kim.</b>

Εξήντα πέντε μίλια νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας της Βενεζουέλας Καράκας, είναι η Κάγκουα, μια μικρή πόλη με πληθυσμό λίγο πάνω από 100.000 ανθρώπους - που δίνουν καθημερινά αγώνα επιβίωσης. Ο Παγκόσμιος Δείκτης Ειρήνης για το 2018 κατατάσσει τη Βενεζουέλα στην 143η θέση έναντι 163 χωρών. <b>Γράφει ο Jake Grant.</b>

Ολοένα και περισσότερες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο χρησιμοποιούν τις οικονομικές κυρώσεις ως εργαλείο επιρροής της συμπεριφοράς άλλων χωρών. Η τακτική αυτή δεν είναι καινούργια. <b>Γράφει η Madeline Grant.</b>