Οι ταραχές στο Καζακστάν δημιουργούν προβλήματα για τη Μόσχα. Μέχρι σήμερα, το Καζακστάν παρείχε στη Ρωσία ένα φράγμα ασφαλείας έναντι της ασταθούς Κεντρικής Ασίας  - κάτι ακόμη πιο αναγκαίο μετά την κατάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το φάσμα αυτής της &#8220;χρωματιστής επανάστασης&#8221; υπέρ της δημοκρατίας στα σύνορα της Ρωσίας. <b>Γράφει ο Leon Aron.</b>

Η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ εδώ και καιρό υποστηρίζει ότι η πίστη του κοινού στην αξιοπιστία της να αντιμετωπίζει τον πληθωρισμό έχει κομβική σημασία για μια πετυχημένη μη πληθωριστική νομισματική πολιτική. Αν οι προσδοκίες για έναν σταθερά αγκυροβολημένο πληθωρισμό καταδεικνύουν μια καλώς ρυθμισμένη νομισματική πολιτική, τότε η τρέχουσα στάση της Fed είναι εσφαλμένη. <b>Γράφει ο Paul H. Kupiec</b>

Όποιος έχει προσπαθήσει να ακολουθήσει μια συνταγή για πρώτη φορά ξέρει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι αυτό. Ο κατάλογος των συστατικών, η ποιότητα των πρώτων υλών και οι οδηγίες για τα βήματα και τον χρόνο δεν εγγυώνται πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην κουζίνα, η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτώνται από τις ικανότητες του μάγειρα που αποκτώνται μετά από χρόνια μάθησης και εμπειρίας. Η οικονομία λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο. <b>Γράφουν ο Oscar Guinea και η Isabel P&#233;rez del Puerto</b>

Πριν από λίγες εβδομάδες, επεσήμανα το πώς η κυβέρνηση Μπάιντεν όχι μόνο δε συνέχισε το δήθεν επιχείρημα περί εθνικής ασφάλειας της κυβέρνησης Τραμπ υπέρ των δασμών αλλά και το επέκτεινε προσθέτοντας έναν υπερβολικό ισχυρισμό υποστήριξης του περιβάλλοντος. Σήμερα, οι εμπορικοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν αρνούνται να άρουν τους σχετιζόμενους με την ασφάλεια δασμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι οι Βρετανοί διαπραγματευτές να υποκύψουν στα αιτήματα των Ευρωπαίων διαπραγματευτών ως προς τους εμπορικούς κανόνες για τη βόρεια Ιρλανδία. <b> Γράφει ο Claude Barfield </b>

Υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων: Αυτοί που εμπιστεύονται τους επιστήμονες και κάνουν πιστά ότι τους πουν. Οι περισσότεροι είναι εμβολιασμένοι έναντι του κορονοϊού. Αυτοί που βλέπουν με επιφυλακτικότητα τους επιστήμονες και/ή αγανακτούν όταν τους λένε ότι πρέπει να εμβολιαστούν. Συχνά είναι ανεμβολίαστοι. Αυτοί που βλέπουν με επιφυλακτικότητα τους επιστήμονες και αγανακτούν με τις αρχές που τους λένε να μην εμβολιαστούν μέχρι να εγκριθεί ένα εμβόλιο. Οι περισσότεροι είναι εμβολιασμένοι. Ανήκω στην τρίτη ομάδα. Ο πατερναλισμός στην πραγματικότητα προκαλεί κακές συμπεριφορές. Γράφει <b> ο Scott Sumner</b>.

Η Λίντα Γουέτσον, μια σπουδαία υπέρμαχος της ελευθερίας στον πλανήτη, πέθανε την προηγούμενη εβδομάδα. Αφιέρωσε τη ζωή της στην εξάπλωση της ελευθερίας μέσω του ακαταπόνητου ακτιβισμού, της προώθησης των κλασικών φιλελεύθερων ιδεών καθώς και μέσω του προσωπικού της παραδείγματος, που συνοψίζει το πνεύμα του φιλελευθερισμού. Η Λίντα ήταν η πρόεδρος της Mont Pelerin Society (MPS) και του Atlas Network, και μέλος του συμβουλίου του Institute of Economic Affairs στο Λονδίνο. <b>Γράφει ο Ian V&#225;squez</b>

Στην αυγή του 2022, συνεχίζει να υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ του βρετανικού λαού και όσων εκλέγονται για να τους υπηρετούν. Η αποκάλυψη για πάρτυ και κοινωνικές συναθροίσεις στην καρδιά της κυβέρνησης τον Μάιο του 2020 - την ώρα που η χώρα βρισκόταν υπό αυστηρούς περιορισμούς κυκλοφορίας - ενίσχυσαν απλώς την ιδέα ότι «ένας κανόνας ισχύει για μας, ένας άλλος ισχύει γι&apos; αυτούς». <b> Γράφει ο Rakib Ehsan </b>

Αναλογιστείτε το εξής: Χωρίς ανταγωνισμό και την απειλή της αποτυχίας, οι εταιρίες δεν θα εμπλακούν στη δοκιμή καινοτόμων πρακτικών που αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού, ούτε θα υιοθετήσουν νέες τεχνολογίες. Ο οικονομολόγος Joseph Berliner στο βιβλίο του The Innovation Decision in Soviet Industry ονόμασε αυτόν τον μηχανισμό της αγοράς το «αόρατο πόδι» - ένα συμπλήρωμα στο αόρατο χέρι του Άνταμ Σμιθ - και υποστήριξε ότι η απουσία του μας βοηθά να κατανοήσουμε την απουσία καινοτομίας στη Σοβιετική Ένωση. <b>Γράφει o James Pethokoukis</b>

Πολλοί οικονομολόγοι θα σας πουν ότι η πιο σημαντική μεταβλητή που πρέπει να παρακολουθεί κανείς για να εκτιμήσει το πόσο χαλαρή ή σφιχτή είναι η νομισματική πολιτική είναι τα επιτόκια, και συγκεκριμένα το ποσοστό στόχος των ομοσπονδιακών επιτοκίων. Ενώ όμως αυτό το επιτόκιο έχει σημασία, και σίγουρα εγώ θέλω να το παρακολουθώ, ούτε το ομοσπονδιακό επιτόκιο, ούτε ο στόχος της Fed γι? αυτό είναι ένας καλός τρόπος να αποτιμά κανείς τη νομισματική πολιτική. <b>Γράφει o David Henderson</b>

Το 2021 ήταν για τους εκδοτικούς οίκους ένα πολυάσχολο έτος σε ό,τι αφορά τα νέα έργα αυστριακής πολιτικής οικονομίας. Η ταμπέλα «αυστριακά οικονομικά» θυμίζει το έργο των οικονομολόγων της παράδοσης αυτής στο πλαίσιο της διαμάχης περί του οικονομικού υπολογισμού στις αρχές του 20ου αιώνα, ή τις συμβουλές των αυστριακών στην πρώιμη οριακή επανάσταση. Αυτά τα νέα βιβλία καταδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο το πόσο ζωντανό παραμένει σήμερα το ερευνητικό πρόγραμμα που εμπνέεται από την αυστριακή παράδοση. <b>Γράφει o Jayme Lemke</b>

Έλαβα ένα σημείωμα ως ιδιωτικό μήνυμα στο Facebook από έναν πρώην φοιτητή μου στη Μεταπτυχιακή Σχολή Ναυτικού, στο οποίο μου αναφέρει ότι έστειλε στην ανιψιά του το βιβλίο μου, Δέκα Πυλώνες Οικονομικής Σοφίας και ότι ο ίδιος χρησιμοποιεί τους πρώτους επτά, σχεδόν καθημερινά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Να λοιπόν οι 10 Πυλώνες της Οικονομικής Σοφίας, με τους οποίους ξεκινούσα κάθε φορά στο πρώτο μάθημα στη Σχολή για τα τελευταία 20 με 25 χρόνια που δίδασκα εκεί. <b>Γράφει o David Henderson</b>

Εδώ και δεκαετίες, οι μελετητές και οι σχεδιαστές πολιτικής ενδιαφέρονται έντονα στο να βρουν τρόπους δημιουργίας «τρίτων χώρων» για συχνές, εθελούσιες, άτυπες και με χαρά αναμενόμενες συναντήσεις ατόμων πέρα από τα βασίλεια του σπιτιού και της εργασίας, που προάγουν το κοινωνικό κεφάλαιο και ισχυροποιούν τις κοινότητες. Οι βιβλιοθήκες, τα κέντρα κοινοτήτων, και άλλα τέτοια προγράμματα δημοφιλή μεταξύ των πολιτικών και των σχεδιαστών δεν χρησιμοποιούνται έτσι, παρά το γεγονός ότι συχνά εξυμνούνται από πολλά μέλη της ακαδημαϊκής και της δημοσιογραφικής κοινότητας ως θεσμοί που βρίσκονται στον πυρήνα της κοινωνίας. <b>Γράφει ο Samuel J. Abrams</b>

Θα υπέθετε κανείς ότι για τη Λιθουανία, για ένα κράτος δηλαδή της Βαλτικής, η κορυφαία προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής είναι η αντιμετώπιση της Ρωσίας. Ενώ αυτό ισχύει, πρόσφατα η Λιθουανία υιοθέτησε μια δυναμική στάση έναντι της άλλης μεγάλης απειλής προς τη Δύση: της Κίνας. Μια σειρά από γεγονότα οδήγησαν φέτος στην επιδείνωση των διμερών σχέσεων Βίλνιους-Πεκίνου. <b> Γράφει ο Roberto White </b>

Μετά από μια ταραχώδη χρονιά και συνολικά τρεις γενικές εκλογές, η Βουλγαρία διαθέτει επιτέλους κυβέρνηση. Όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό και με την νέα κυβέρνηση στη Γερμανία, έτσι και στη Βουλγαρία δεν πρόκειται για μια σταθερή μονοκομματική κυβέρνηση, αλλά για μια εμβαλωματική, πολύχρωμη συμμαχία μικρών δυνάμεων και πρώην αντιπάλων. Ως επικεφαλής έχει έναν χαρισματικό ηγέτη που ήρθε στο πολιτικό προσκήνιο μόλις το 2021, και περιλαμβάνει πάμπολλα νέα πρόσωπα, καθώς και κάποιους παλιούς και έμπειρους πολιτικούς από πιο παραδοσιακά κόμματα. <b> Γράφει ο Andrian Nikolov </b>

Σε ένα επεισόδιο της δημοφιλούς εκπομπής του Tucker Carlson πριν από λίγους μήνες, ο συντηρητικός δημοσιολόγος Matt Walsh υποστήριξε ότι πρέπει να υπάρχουν κάμερες σε κάθε σχολική τάξη στην Αμερική έτσι ώστε οι γονείς να μπορούν να παρακολουθούν τι μαθαίνουν τα παιδιά τους. Όπως είπε: &#8220;Τους στέλνετε σε ένα κρατικό κτίριο για επτά ώρες την ημέρα και μέρες την εβδομάδα, εννιά μήνες τον χρόνο για 12 χρόνια. Τι συμβαίνει μέσα σ&apos; αυτό το κτίριο;&#8221;. <b> Γράφει ο Robert Pondiscio </b>

Ποιος δεν θα ήθελε να είναι πλούσιος, και ποιος δεν θα ήθελε όλοι μας να είμαστε εξίσου πλούσιοι; Αυτά είναι τα παλιά και γνωστά αιτήματα των αριστερών πολιτικών κομμάτων. Είναι κάτι που σε πολλούς ακούγεται υπέροχα. Η εξαναγκαστική όμως επιδίωξη της ευημερίας και της ισότητας ποτέ δεν καταλήγει θετικά. Γιατί; <b>Γράφει ο Matus Posvanc</b>

Από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα στις πιο ανεπτυγμένες χώρες η κυβέρνηση διαμορφώνει εκπαιδευτικές πολιτικές. Πώς φαντάζονται οι κλασικοί φιλελεύθεροι τη λειτουργία της εκπαίδευσης στο πλαίσιο της κοινωνίας; Ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι η διαμόρφωση ενός δημιουργικού, αυτόνομου και διαφωτισμένου ατόμου και η περαιτέρω αυτόνομη ανάπτυξή του. <b>Γράφει ο Matus Posvanc</b>

Σε ένα πρόσφατο άρθρο μας με τον William Rau, επισημάναμε τα σκληρά διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι αμερικανικές εταιρίες στους κλάδους της διασκέδασης και της χρηματοπιστωτικής με τις σημαντικές επενδύσεις τους στην Κίνα. Τόσο στην Ουάσινγκτον, όσο και στο Πεκίνο όμως, αναδύονται ευρύτερες και εντονότερες πιέσεις - ιδίως σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις σε κλάδους υψηλής τεχνολογίας.<b>Γράφει ο Claude Barfield</b>

Ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας, που συντάσσεται κάθε χρόνο από το Heritage Foundation, καταδεικνύει ότι το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στις πιο καπιταλιστικές χώρες είναι 71.576 δολάρια. Αντιστοίχως, στις &#8220;ως επί το πλείστον ελεύθερες&#8221; χώρες, το ποσό αυτό είναι 47.706 δολάρια. Στην άλλη άκρη της κλίμακας, οι &#8220;ως επί το πλείστον ανελεύθερες&#8221; και οι &#8220;καταπιεσμένες&#8221; χώρες έχουν κατά κεφαλήν ΑΕΠ μόλις 6.834 και 7.163 δολάρια αντιστοίχως. <b>Γράφει ο Ράινερ Ζίτελμαν. </b>

Σε διάφορες συζητήσεις, συνάδελφοί μου από την αριστερά συχνά με χλευάζουν λέγοντάς μου: «Πρέπει να διαβάσεις τον Τόμας Χομπς!». Δεν έχουν άδικο - όλοι πρέπει να διαβάσουμε τον Χομπς. Ο Χομπς πίστευε ότι οι αντιμαχίες μεταξύ των ανθρώπων δεν μπορούν να επιλυθούν μέσω υποσχέσεων συνεργασίας. Η σύνοψη του επιχειρήματος αυτού, που συνέγραψε το 1651 είναι περιεκτική: «Οι συμφωνίες χωρίς το ξίφος δεν είναι παρά λέξεις και δεν έχουν καμία δύναμη να διασφαλίσουν κάποιον». <b>Γράφει ο Michael Munger</b>

Ο αριστερισμός του τεχνολογικού κλάδου είναι σε μεγάλο βαθμό ειλικρινής. Τα μέλη του έχουν όντως αδυναμία στις αριστερές ιδέες - δεν υποκρίνονται. Δυστυχώς γι? αυτούς, η αριστερή σκέψη βλέπει ακόμη και τον πιο ειλικρινώς αριστερό δισεκατομμυριούχο ως έναν αλαζονικό αμαρτωλό που χρειάζεται να ταπεινωθεί.<b> Γράφει ο Μπράιαν Κάπλαν.</b>

Τις τελευταίες λίγες δεκαετίες διεξάγεται μια βαθιά συζήτηση για τις ιδεολογικές ρίζες του φασισμού, και πάνω απ? όλα, παρατηρείται μια μεγάλη παρανόηση ως προς τις κολλεκτιβιστικές αρχές που προήγε αυτό το αυταρχικό κίνημα. Για να κατανοήσει κανείς καλύτερα αυτή την ιδεολογία είναι αναγκαίο να γνωρίζει σε βάθος τη ζωή, τις πεποιθήσεις και τις αρχές τόσο των πολιτικών, όσο και των φιλοσοφικών του ηγετών. <b>Γράφει ο Εμμάνουελ Ρινκόν. </b>

Εδώ και χρόνια, στην αρχή των εργαστηρίων δημοσιογραφίας για φοιτητές που διδάσκω, ως ενός είδους ζέσταμα, οργανώνω μια απλή άσκηση: επιλέγουμε μια γνωστή ταινία και προσπαθούμε να συντάξουμε μια σύντομη είδηση βάσει της πλοκής του. Αυτό πρώτα απ? όλα βοηθά στην εξάσκηση της ικανότητας να εντοπίζει κανείς την ουσία της ιστορίας ή των γεγονότων και να διατάσσει τα στοιχεία τους ανάλογα με τη σημασία τους ή του τι θέλει να μεταδώσει. <b>Γράφει ο Piotr Oleksy</b>

Πολλοί οικονομολόγοι τόσο από την αριστερά, όσο και από τη δεξιά υποστηρίζουν τους φόρους άνθρακα. Οι περισσότεροι πολιτικοί τόσο από την αριστερά, όσο και από τη δεξιά αντιτίθενται σ&apos; αυτούς. Μια εξήγηση που προβάλλεται ευρέως είναι πως οι φόροι άνθρακα είναι πολιτικώς αντιδημοφιλείς. Σε μια νέα στήλη μου στο The Hill, υποστηρίζω ότι αυτή η θεώρηση μπορεί να βασίζεται σε μια παρανόηση. <b>Γράφει ο Scott Sumner</b>