Το μυστικό είναι κοινό: Το γεωπολιτικό παιχνίδι της Άγκυρας θα κριθεί από τις εξελίξεις στο μέτωπο της αντιπαράθεσης Δύσης-Ανατολής. Μέχρι τότε οι ιθύνοντες της γείτονος θα εξαντλούν όλα τα περιθώρια που θα τους αφήνει ο ανταγωνισμός μεταξύ ευρωατλαντικής συμμαχίας και ευρασιατικού μπλοκ για να ενισχύσουν τη θέση της Τουρκίας ως περιφερειακής υπερ-δύναμης με αυτοκρατορικές και άρα επεκτατικές βλέψεις.

Η προειδοποιητική απεργία στον ΕΦΚΑ, ενάντια στην απόφαση της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας να βγάλει με κάθε πρόσφορο μέσο και εργαλείο από την ομηρία χιλιάδες συνταξιούχους, είναι ένα σπάραγμα ανήθικου συνδικαλισμού. Του συνδικαλισμού που ακόμη και υπ΄αυτές τις συνθήκες «ζει» για τον εαυτό του και για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του.

Στη συζήτηση που διοργάνωσε την περασμένη Παρασκευή το think tank The Catalyst με θέμα τον αντισημιτισμό στο σύγχρονο δημόσιο λόγο και με αφορμή την ανάληψη από την Ελλάδα της προεδρίας της Διεθνούς Συμμαχίας για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος (IHRA), αναφερθήκαμε στο ρόλο των σόσιαλ μήντια στη διάδοση θεωριών συνωμοσίας αλλά και στην αναπαραγωγή του ρατσιστικού μίσους.

Παραφωνία στο θετικό πλέον και ενθουσιώδες επενδυτικό κλίμα που διαμορφώνεται, αποτελεί η δημοσίευση του Greek Economic Forum, στην ιστοσελίδα του οποίου, εμφανίζονται φωτογραφίες από εκδηλώσεις του Forum στις οποίες φιλοξενούνται σημαντικοί πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι της χώρας. Το Greek Economic Forum λοιπόν, στην ανάρτησή του, με τίτλο: «Παρέμβαση Οικονομικού Εισαγγελέα για την "Υπόθεση" Τράπεζας Πειραιώς. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε;», αναπτύσσει μια επιχειρηματολογία επιπέδου Περισσού και Κουμουνδούρου.

Τόσο πολύ με αναστάτωσε η πρόταση της Τζάνετ Γέλεν, της Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Μπάιντεν, για την επιβολή παγκόσμιου ελάχιστου εταιρικού φόρου στο πλαίσιο της ατζέντας των G20 που για δεύτερη συνεχόμενη μέρα θα ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Κατ' αρχάς, αυτού του είδους οι προτάσεις τροφοδοτούν τους ψεκασμένους συνωμοσιολόγους που μιλούν για σκοτεινά σχέδια περί παγκόσμιας διακυβέρνησης και τα συναφή.

«Αφού η κ. Μενδώνη έριξε τσιμέντο στην Ακρόπολη, τώρα θέλει να βάλει και μαρμάρινη επιγραφή με το όνομα της σε μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς». Αυτά έγραψε στον λογαριασμό του στο twitter ο τέως πρωθυπουργός Α. Τσίπρας. Νομίζω πως υπάρχει πρόβλημα στην συνεργασία των τρολ του ΣΥΡΙΖΑ με την κεντρική καθοδήγησή τους.

Η περίπτωση του επαγγελματία φωτογράφου Νικολάι Μποκάν, από το Μπατούρνι της επαρχίας Τσερνίγκοφ, είναι ιδιαίτερη και ξεχωριστή, γιατί με την φωτογραφική του μηχανή, αποτύπωσε την τραγωδία της ίδιας του της οικογένειας, κατά την διάρκεια του τεχνητού, εσκεμμένου και εγκληματικού λιμού.

Το «αποτύπωμα» αυτής της κυβέρνησης αφορά μέχρι σήμερα κυρίως δύο σημαντικά projects. Την ψηφιακή μεταρρύθμιση και τη σωστή προετοιμασία για το Ταμείο Ανάκαμψης. Προς το παρόν εκεί σταματά και ο μεταρρυθμιστικός οίστρος. Η έλλειψη ενός σοβαρού σχεδιασμού σε τομείς όπως αυτοί της Δικαιοσύνης, του τουρισμού και αγροτικής παραγωγής, είναι εμφανής. Χρειάζεται κάτι να αλλάξει. Το «αφήγημα» χρειάζεται ανανέωση. 

Καλά να πάθουν με την υπόθεση Φουρθιώτη. Διότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση, ένα κόμμα, μια ομάδα, μια οικογένεια, ένας όμιλος ή μια παρέα, είναι να στήνει άνθρωπο στην πόρτα και να κόβει την είσοδο σε κάτι τύπους που θέλουν να μπουν μέσα και να στρογγυλοκάτσουν στο σαλόνι, λες και πολεμούσαν με τον σπιτονοικοκύρη στην Κορυτσά.

Όταν η Sally Ride έγραψε ιστορία ως η πρώτη Αμερικανίδα που ταξίδεψε στο διάστημα το 1983, οι Αμερικανοί πανηγύρισαν για το επίτευγμα αυτό. Έκτοτε σύμφωνα με τη NASA 65 γυναίκες έχουν ταξιδέψει στο διάστημα. Η NASA αναφέρει επίσης ότι η πρώτη κλάση αστροναυτών με ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών ήταν το 2013. Ακόμη, το Πρόγραμμα Άρτεμις -η προσπάθεια να σταλούν Αμερικανοί στο φεγγάρι για πρώτη φορά από το 1972 - θα έχει επικεφαλής μια ομάδα αποτελούμενη αποκλειστικά από γυναίκες. <b>Γράφει η Karlyn Bowman.</b>

Ένας από τους λόγους που ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ κατάφερνε να περνάει «δια πυρός και σιδήρου» αλώβητος ήταν η&#8230;αφοσίωση των υπουργών, των βουλευτών και των στελεχών του στον κεντρικό στόχο. Ο στόχος ήταν καθαρός, η μακροημέρευση στη διακυβέρνηση της χώρας, με ό,τι αυτό υποδήλωνε  και ό,τι αυτό απαιτούσε. Από τις πρώτες μέρες της μεγάλης εκλογικής νίκης... κορυφαίος υπουργός πολύ κοντά στον τότε πρωθυπουργό, έδινε το στίγμα.

Την προηγούμενη εβδομάδα το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) έδωσε στη δημοσιότητα τη 15η ετήσια έκθεσή του για τις ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων. Τα αποτελέσματα για το 2021 είναι αποκαρδιωτικά σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα για τη χώρα μας η οποία κατακρημνίστηκε κατά 14 θέσεις σε σχέση με την περσινή ετήσια έκθεση. Η σιωπή και η αδιαφορία γυναικείων οργανώσεων ήταν και παραμένει εκκωφαντική.

Η διώρυγα της Κωνσταντινούπολης που σχεδιάζει να κατασκευάσει το καθεστώς Ερντογάν θα παρακάμπτει τα Στενά του Βοσπόρου στην πλευρά του ευρωπαϊκού τμήματος της Τουρκίας και θα προσθέσει ακόμη μία θαλάσσια αρτηρία που θα ενώνει τον Εύξεινο Πόντο με τη Θάλασσα του Μαρμαρά και κατ&apos; επέκταση την έξοδο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Είναι γεγονός ότι ο όρος «μεταρρύθμιση» δεν έχει δαιμονοποιηθεί περισσότερο σε κανέναν τομέα του κοινωνικού γίγνεσθαι από ότι στον χώρο της Δικαιοσύνης. Η κατάσταση που επικρατεί στο δικαστικό σύστημα της Χώρας έχει πλέον λάβει χαρακτήρα συστημικό με δυσμενείς συνέπειες σε ολόκληρο το φάσμα των κοινωνικών σχέσεων και τον οικονομικό βίο της Χώρας.

Τις τελευταίες ημέρες, εξαιτίας κάποιων πρόσφατων δηλώσεων του Υπουργού Εργασίας κ. Χατζηδάκη για το από πολλού χρόνου κυοφορούμενο εργασιακό νομοσχέδιο, θρήνοι, κλαυθμοί και οδυρμοί ακούγονται από διάφορες πλευρές για τα δεινά που θα φέρουν οι νέες ρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις και ιδιαίτερα για την καταστροφή που θα επέλθει από την επιβολή ενός, υποτίθεται, νέου αντεργατικού θεσμού: αυτού της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας.

Στην νεότερη ιστορία μας υπήρξε ίσως μια περίπτωση όπου ένα σύστημα διαρχίας είχε ως επίσημη κεντρική πολιτική την επιδίωξη ενός πολύ σημαντικού και εθνωφελούς στόχου. Πάνω στην προσπάθεια, λοιπόν, για την επίτευξη του στόχου, το εν λόγω σύστημα κλονίστηκε. Ευτυχώς η φιλαρχία ή/και υποκρισία του ενός πυλώνα του έκανε ώστε η εκδήλωση της διαλυτικής του πρόθεσης να εκδηλωθεί πολύ μετά την κρίσιμη ημερομηνία της 17 Ιουνίου 2018&#8230;

Στο Πόλεμο των Άστρων δεν εξέλειπαν οι καλές προθέσεις όπως αυτές που υπάρχουν και στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης το οποίο θέτει ως στόχο τον μετασχηματισμό της οικονομίας ώστε αυτή να γίνει πιο δυναμική, ανθεκτική, συνεκτική, πράσινη και ψηφιακή. Η Γαλαξιακή Δημοκρατία κινδύνευσε από τη δύναμη του σκότους που εκπροσωπούσε ο Ντάρθ Βέιντερ.

Όποια και αν υπήρξαν τα πραγματικά ελατήρια της κίνησης των αποστράτων ναυάρχων του τουρκικού πολεμικού ναυτικού που εκδηλώθηκε με την ανάρτηση ξημερώματα της περασμένης Κυριακής ανοιχτής επιστολής προς την κυβέρνηση Ερντογάν, γεγονός παραμένει ότι δεν επρόκειτο ούτε για τυχαία ούτε για επιπόλαια πρωτοβουλία. 

Και έλεγα δεν μπορεί, κάποιοι θα διαμαρτυρηθούν για τη μεταφορά εννιά υπουργείων στις παλιές εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό. Σκεφτόμουν πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην εμφανισθούν ομάδες κατοίκων συνεπικουρούμενες και από δημοτικούς συμβούλους, πολιτιστικούς συλλόγους και βέβαια τα γνωστά εργατικά σωματεία. Όλες αυτές οι κινήσεις είναι άμεσα προβλέψιμες για όσους γνωρίζουν πώς σκέφτεται και πώς αντιδρά η Αριστερά στην Ελλάδα.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η νίκη του Τζο Μπάιντεν αποτελεί αιτία χαράς, με πρώτο και κύριο το γεγονός ότι σήμανε το τέλος της προεδρίας του Τραμπ. Όμως, όπως η στήλη έγκαιρα είχε προειδοποιήσει, το Δημοκρατικό κόμμα και ο έλεγχος που αυτό έχει στη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία των ΗΠΑ είναι τελείως διαφορετικό από αυτό του Κλίντον ή ακόμα και του Ομπάμα.

Η σοβιετική εξουσία, κατέβαλε πολλές και επίπονες προσπάθειες να βρει και να κατάσχει οποιαδήποτε φωτογραφία απεικόνιζε τη φρίκη του τεχνητού λιμού που η ίδια προκάλεσε στον πληθυσμό της, μέσα από την πολιτική της αποκουλακοποίησης και του βίαιου βιομηχανικού «εκσυγχρονισμού» της Σοβιετικής Ένωσης. 

Πέρασαν δώδεκα μήνες από την εκδήλωση του πρώτου κύματος της πανδημίας στη χώρα μας. Και αν επιβιβαστούμε στη μηχανή του χρόνου και διασχίσουμε ξανά αυτήν την χρονική περίοδο θα διαπιστώσουμε με ευκολία, ότι κάποιες συμπεριφορές επαναλαμβάνονται. Τα υγειονομικά δεδομένα έχουν αλλάξει, η επιστήμη προσφέρει πλέον αποτελεσματικές λύσεις, όμως η αντιπολίτευση της αριστεράς εμμένει στις ίδιες πρακτικές.

Αναπολώ την εποχή που έπαιρνα ένα μάτσο χαρτιά, στηνόμουν σε τρεις σειρές και σε δύο μέρες έκανα τη δουλειά μου. Δούλευαν οι σφραγίδες. Ο κτύπος τους αντηχούσε δυνατά στα ξύλινα γραφεία, θυμίζοντας την ισχύ της εξουσίας. «Επόμενος παρακαλώ», έλεγε ο βλοσυρός υπάλληλος. Πάμε στην επόμενη ουρά! Σήμερα; Δεν γίνονται ακόμη όλα ηλεκτρονικά και για να κλείσεις ένα ραντεβού με δημόσια υπηρεσία είναι άθλος. Μιλάμε για μία τρισάθλια κατάσταση. 

Κάποτε στα επαναστατημένα μεταπολιτευτικά πανεπιστήμια κάναμε πλάκα λέγοντας ότι «η επανάσταση θα ξεκινήσει μετά τις 12 το μεσημέρι για να μπορέσουν να ξυπνήσουν οι φοιτητές και να την κάνουν». Υπήρχαν βέβαια και οι νουνεχείς που ξέροντας τι καλομαθημένα κουμάσια αποτελούσαν το φοιτηταριό και πόσο τζούφιος ήταν ο επαναστατισμός τους, έλεγαν ότι «η επανάσταση πρέπει να χει τελειώσει ως τις 12, διότι μετά θα ξυπνήσουν οι φοιτητές και θα τη χαλάσουν».