Είναι προτιμητέα η αναδιάρθρωση του θεσμού της ανάκρισης και οργάνωσή της, τουλάχιστον στο Πρωτοδικείο της Αθήνας, υπό μορφή ενιαίου τμήματος, το οποίο θα είναι αρμόδιο για το σύνολο των ανακριτικών υποθέσεων, με σκοπό τον καλύτερο συντονισμό της έρευνας και του ανακριτικού έργου, την αποφυγή αλληλοεπικαλύψεων και τη βέλτιστη διαχείριση συναφών υποθέσεων. Αυτό θα συνιστούσε, όντως, πραγματική μεταρρύθμιση.

Η λειτουργία των δομών της πολιτείας δεν μπορεί να εξαρτάται από τις διαθέσεις κακόπιστων και ενίοτε κακόβουλων και αντικοινωνικών στοιχείων. Δεν είναι έργο της ποινικής δικαιοσύνης να δώσει χώρο και βήμα για τη διατύπωση των καταφανώς αβάσιμων και ανεπίδεκτων εκτίμησης παραλογισμών. Η πολιτεία οφείλει να καταστήσει σαφές ότι η ποινική λειτουργία και το σύστημα της ποινικής δικαιοσύνης δεν θα καταστούν δίαυλοι διακίνησης θεωριών του περιθωρίου ούτε όχημα προαγωγής της συνωμοσιολογίας.

Η πολιτικοποίηση του δημόσιου λόγου μιας δικαστικής ένωσης είναι ένα φαινόμενο που δεν πρέπει να προκαλεί μόνο έκπληξη, αλλά -κυρίως- ανησυχία. Το Δικαστικό Σώμα έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι διαθέτει τα ανακλαστικά εκείνα που απαιτούνται για να αντιμετωπίσει τους «συνδικαλιστές-ινστρούκτορες» που έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα χειραγωγήσουν τη δικαιοσύνη.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι σοβαρές επενδύσεις κατευθύνονται συχνότατα προς χώρες στις οποίες η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, αποτελεσματική και ταχεία. Εάν η χώρα επιθυμεί να προσελκύσει επενδύσεις, απαιτείται, όποιες θεσμικές παρεμβάσεις γίνουν, να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, της ενίσχυσης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και της αντιμετώπισης του προβλήματος των καθυστερήσεων στην εκδίκαση των υποθέσεων.

Είναι γεγονός ότι ο όρος «μεταρρύθμιση» δεν έχει δαιμονοποιηθεί περισσότερο σε κανέναν τομέα του κοινωνικού γίγνεσθαι από ότι στον χώρο της Δικαιοσύνης. Η κατάσταση που επικρατεί στο δικαστικό σύστημα της Χώρας έχει πλέον λάβει χαρακτήρα συστημικό με δυσμενείς συνέπειες σε ολόκληρο το φάσμα των κοινωνικών σχέσεων και τον οικονομικό βίο της Χώρας.

Το φαινόμενο της πολιτικής βίας πρόσφατα προσέλαβε ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα. Παρατηρήσαμε, για πρώτη φορά, την επί της ουσίας συμπόρευση πολιτικών και άλλου είδους φορέων, με τις επιδιώξεις και τις εκβιαστικές τακτικές ενός καταδικασμένου αμετανόητου τρομοκράτη.

Το υπόβαθρο της σύγκρουσης στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων είναι η αντιπαράθεση δύο εκ διαμέτρου αντίθετων αντιλήψεων και κοσμοθεωριών ως προς το παρόν και το μέλλον της Δικαιοσύνης και την κατάσταση των Λειτουργών της, δηλώνει στο Liberal.gr o Πρόεδρος Πρωτοδικών, Δημήτριος Φούκας και τονίζει ότι με τη στάση της η Ένωση Δικαστών υιοθετεί τα επιχειρήματα των ακραίων υπέρ του Δ. Κουφοντίνα. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>