Τόσο πολύ με αναστάτωσε η πρόταση της Τζάνετ Γέλεν, της Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Μπάιντεν, για την επιβολή παγκόσμιου ελάχιστου εταιρικού φόρου στο πλαίσιο της ατζέντας των G20 που για δεύτερη συνεχόμενη μέρα θα ασχοληθώ με αυτό το θέμα.
Κατ' αρχάς, αυτού του είδους οι προτάσεις τροφοδοτούν τους ψεκασμένους συνωμοσιολόγους που μιλούν για σκοτεινά σχέδια περί παγκόσμιας διακυβέρνησης και τα συναφή. Είμαι απολύτως σίγουρος ότι η πρόταση αυτή το επόμενο διάστημα θα παιχτεί - αν δεν παίζεται ήδη - έντονα στα σχετικά σάιτ ως απόδειξη της προώθησης της νέας τάξης πραγμάτων.
Ας πάμε όμως στα σοβαρά. Πριν δύο εβδομάδες, μιλώντας για την ανάγκη να μειωθεί η εταιρική φορολογία στη χώρα μας, αναφέρθηκα στη μελέτη του Tax Foundation που καταδεικνύει ότι οι φόροι στις επιχειρήσεις έχουν τη σημαντικότερη αρνητική επίδραση στο ΑΕΠ μιας χώρας. Σήμερα θα θίξω τις υπόλοιπες πτυχές του ζητήματος.
Αν όντως η αμερικανική κυβέρνηση κινηθεί στην κατεύθυνση αυτή, θα χρειαστεί να καταβάλει τεράστιο διπλωματικό, οικονομικό και πολιτικό κεφάλαιο για να πείσει χώρες με χαμηλότερους συντελεστές να τους αυξήσουν στο κοινό παγκόσμιο επίπεδο που ζητά η Γέλεν.
Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί οι ΗΠΑ τη δεδομένη χρονική στιγμή θέτουν μια τέτοια προτεραιότητα. Αυτός είναι άραγε ο σημαντικότερος στόχος, το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας σήμερα ώστε η Αμερική να είναι διατεθειμένη να ηγηθεί αυτής της σταυροφορίας για μια πολιτική που ξεκάθαρα δεν πρόκειται να ευνοήσει τις χώρες που οι ΗΠΑ θα πιέσουν στην κατέυθυνση αυτή;
Ας υποθέσουμε όμως ότι οι έντονες και ποικίλες πιέσεις των ΗΠΑ πετυχαίνουν τον στόχο τους και κάποιες - λίγες ή πολλές - φίλα προσκείμενες χώρες δέχονται να πάρουν αυτό το σκοτεινό μονοπάτι. Πολλές από αυτές τις χώρες έχουν βασίσει το οικονομικό τους μοντέλο στη δέσμευσή τους να είναι φιλικές προς τις επιχειρήσεις και τις νέες επενδύσεις. Στην ουσία, η υιοθέτηση ενός παγκόσμιου ελάχιστου εταιρικού φόρου θα ακυρώσει γι’ αυτές τις χώρες το πλεονέκτημα που με κόπο έχουν οικοδομήσει.
Κι εδώ είναι η χειρότερη διάσταση της όλης υπόθεσης. Οι ΗΠΑ με τη πρόταση αυτή λειτουργούν ως μικροομάδα συμφερόντων. Βεβαίως, η επιβολή ενιαίου φόρου θα ευνοήσει χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Γερμανία, εις βάρος όμως όλων των άλλων. Και η επιλογή αυτή από μια υπερδύναμη που θέλει να καυχάται ότι είναι ο πρώτος υπερασπιστής της παγκόσμιας ελευθερίας έχει ξεκάθαρο αρνητικό ηθικό πρόσημο. Είναι ένα πολύ μελανό σημείο στην σπουδαία ιστορία και παράδοση των ΗΠΑ
Η στροφή των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ προς τη ριζοσπαστική αριστερά γίνεται πλέον ξεκάθαρη με την πρόταση αυτή. Πρόκειται για μια κίνηση που δικαιολογείται μόνο στο πλαίσιο ενός σύγχρονου ταξικού πολέμου κατά των επιχειρήσεων, μόνο στο πλαισιο του μίσους έναντι όσων παράγουν αξία για τους συνανθρώπους τους.
Ευτυχώς που ακόμη υπάρχουν ανεξάρτητες κυβερνήσεις με την νομιμοποίηση να αποφασίζουν οι ίδιες τη φορολογική τους πολιτική. Και μακάρι αυτή η ελευθερία να μην τερματιστεί στο βωμό της ικανοποίησης των αντικαπιταλιστών ψηφοφόρων των Δημοκρατικών. Ο ενιαίος εταιρικός φόρος είναι μια πρόταση από την οποια θα κερδίσουν μόνο οι επιχειρήσεις που εδράζουν στις πολύ πλούσιες χώρες του πλανήτη μας. Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε την ώθηση της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης. Χρειαζόμαστε στρατηγικές win-win, που ξεκάθαρα και αποδεδειγμένα οι αντικαπιταλιστικές ιδεοληψίες δεν μπορουν να παραγάγουν.
