‘Ένας από τους λόγους που ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ κατάφερνε να περνάει «δια πυρός και σιδήρου» αλώβητος ήταν η…αφοσίωση των υπουργών, των βουλευτών και των στελεχών του στον κεντρικό στόχο.
Ο στόχος ήταν καθαρός, η μακροημέρευση στη διακυβέρνηση της χώρας, με ό,τι αυτό υποδήλωνε και ό,τι αυτό απαιτούσε.
Από τις πρώτες μέρες της μεγάλης εκλογικής νίκης και όταν ως χώρα μπήκαμε στην τρομερή διαπραγμάτευση των «κόκκινων γραμμών» κορυφαίος υπουργός πολύ κοντά στον τότε πρωθυπουργό, έδινε το στίγμα.
«Η μόνη κόκκινη γραμμή για μας είναι η μακροημέρευση της ΠΦΑ (Πρώτη Φορά Αριστερά)» είχε απαντήσει με αυτά ή με άλλα λόγια σε στενό κύκλο κομματικών στελεχών που του έθεσαν το ερώτημα μέχρι που θα έφτανε η ρήξη με τους Ευρωπαίους και το «σκίζουμε τα μνημόνια».
Αυτή η «ενότητα των σκοπών» εκφράστηκε μερικές φορές με τρόπους αδιανόητους, κατά την διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ όπου ίσχυσε το «ένας για όλους και όλοι για έναν».
Φυσικά, και δεν έλειψαν οι μικρές και μεγάλες έριδες, τα τζαρτζαρίσματα, οι πικρίες και οι προσωπικές ατζέντες ακόμη και μετωπικές συγκρούσεις.
Αλλά ακόμη και στην αποδρομή της όλοι λειτουργούσαν προστατευτικά και ενισχυτικά για όλο το κυβερνητικό οικοσύστημα.
Αν ήταν για καλό ή αν ήταν για κακό δεν το κρίνουμε.
Αποτελεί όμως ένα υπόδειγμα.
Και ένα μέτρο σύγκρισης, με την εκ διαμέτρου αντίθετη προδιάθεση, και προϊστορία, πολλών στους κόλπους της σημερινής κυβερνητικής παράταξης.
Εννοείται ότι η «ενότητα του σκοπού» στην παρούσα συγκυρία είναι αποκλειστικά η καλύτερη διαχείριση της πανδημίας που δυστυχώς έχει τις αναλογίες ενός πολέμου.
Σε αυτό τον «πόλεμο» όσοι υπουργοί, βουλευτές, περιφερειάρχες κλπ τρέξουν να καλύψουν τα νώτα τους, θεωρώντας ότι θα γλιτώσουν τη δυσαρέσκεια που προκαλούν δύσκολες και δυσεξήγητες επιλογές και αποφάσεις δεν θα καταχωρηθούν σε ηρωϊκά κατάστιχα.
Ούτε θα έχει καλύτερη μοίρα όποιος πάει να προστατευθεί πίσω από άλλες, υπουργικές και υπηρεσιακές πλάτες.
Η μοίρα του στρατεύματος σε περίοδο πολέμου είναι κοινή, όπως και των κυβερνήσεων σε περίοδο ειρήνης.
Στην ιστορική εποχή της πανδημίας που ζούμε και δεν κατανοούμε ο πόλεμος και η ειρήνη αποκτούν ταυτόσημα χαρακτηριστικά και ταυτόσημες γίνονται και οι έννοιες «στρατεύματος» και «κυβέρνησης».
