Στις 28 Νοεμβρίου του 1894 γεννήθηκε ο Henry Hazlitt (1894-1993), ένας από τους πιο παραγωγικούς δημόσιους διανοούμενους της αμερικανικής ιστορίας, ο οποίος σύμφωνα με τον Lew Rockwell, “γνώριζε το έργο κάθε σημαντικού στοχαστή σε σχεδόν κάθε πεδίο” και ”έγραφε σε κάθε σημαντικό δημόσιο βήμα της εποχής του”. <b>Γράφει ο Gary M. Galles. </b>

Πώς μια βάση που αγοράστηκε στις ΗΠΑ και δεν θα περάσει ποτέ μέσα στα σύνορά της. Μια καθημερινή διεθνής συναλλαγή, είναι το μεγαλείο της ελεύθερης αγοράς - του καπιταλισμού. <b>Γράφει ο Μάκης Κεβρεκίδης.</b>\r\n

Οι δύο οικονομολόγοι Χάγιεκ και Κέυνς συμφωνούσαν σε ένα σημείο. Και οι δύο πίστευαν ότι οι ιδέες και το κλίμα της γνώμης καθορίζει το πώς συμπεριφέρονται οι πολιτικοί. Το Institute of Economic Affairs μάλιστα ιδρύθηκε ως αποτέλεσμα μιας συμβουλής του Χάγιεκ, που είπε στον Antony Fisher πως χρειάζεται απεγνωσμένα φορές που θα αλλάξει το κλίμα της γνώμης στην Βρετανία. <b> Γράφει ο Philip Booth.</b>

Ως «θεσμικά εργαλεία ισχύος» της «ύπουλης εξέλιξης του βιομηχανικού καπιταλισμού», χαρακτήρισε ο Αλ. Φλαμπουράρης οργανισμούς με τους οποίους συνεργάζεται στενά η κυβέρνηση στην οποία είναι υπουργός Επικρατείας.

Οι περισσότεροι έχουμε μάθει από τα μαθητικά μας χρόνια πως ο καπιταλισμός είναι απάνθρωπος και πως οι αγορές είναι μια σύγχρονη ζούγκλα. Αυτά διδαχθήκαμε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο σε κάθε βαθμίδα της ελληνικής εκπαίδευσης.\r\n\r\n

Όσοι από μας είμαστε υποστηρικτές του καπιταλισμού κατανοούμε σε βάθος ότι ο καπιταλισμός είναι η πηγή του πλούτου της σύγχρονης οικονομίας μας. Ξέρουμε επίσης ότι τα κράτη δεν δημιουργούν πλούτο αλλά απλώς αποκτούν κεφάλαια παίρνοντας χρήματα (μέσω των φόρων) από παραγωγικούς ανθρώπους που καταφέρνουν να αποκομίσουν ένα κέρδος από τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Πολλοί από όσους διαφωνούν με μας πιστεύουν ότι ο καπιταλισμός είναι ένα άναρχο παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.<b>Γράφει ο John D. Waterman.</b>\r\n

Στο ποδόσφαιρο όταν μια ομάδα διασύρει την αντίπαλο της τότε λέμε πως «τους πήρανε και τα σώβρακα». Αυτό συνέβη το 1989 με τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό. Το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου 1989 εκατομμύρια Ανατολικογερμανοί έκαναν ουρές για να επισκεφθούν τον καπιταλιστικό παράδεισο της Δ.Γερμανίας. <b>Γράφει ο Σάκης Μουμτζής.</b>\r\n\r\n

Δεν περιποιεί τιμή στο περιοδικό Teen Vogue το γεγονός ότι το απαίσιο άρθρο του με τίτλο “What ‘Capitalism’ Is and How It Affects People” είναι λιγότερο εσφαλμένο και προκλητικό από το viral tweet που το προωθεί: “Can’t #endpoverty without ending capitalism!”. <b>Γράφει ο Geza Kovacs-Dobak. </b>

Πριν από έναν χρόνο περίπου, ο ΥΠΟΙΚ Ευκλείδης Τσακαλώτος ισχυριζόταν ότι η νέα πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στα εργασιακά, είναι μεν καπιταλιστική αλλά με ανθρώπινο πρόσωπο. Ανακάτεψε λίγο Μαρξ, λίγο Σημίτη-Σρέντερ-Μπλερ και λίγο από τα κακά καπιταλιστικά πρότυπα του παρελθόντος.

Ο καπιταλισμός έχει μεγάλο φορτίο. Είναι μια λέξη που πολύ προσπαθούν να αποφεύγουν όταν εκθέτουν τις αρετές και τα επιτεύγματα του συστήματος της ελεύθερης επιχειρηματικότητας. Για να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό, πρέπει να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στις ιστορικές απαρχές αυτού του φαινομένου. <b> Γράφει ο Peter Lewin.</b>

Ενώ τα άτομα που ασκούν επιρροή στην αριστερά θα υποστηρίξουν το αντίθετο, οι έρευνες καταδεικνύουν ότι οι ελεύθερες αγορές γενικά έχει αποδειχθεί ότι κάνουν τους ανθρώπους υγιέστερους, πλουσιότερους και πιο χαρούμενους. Αν όμως οι έρευνες και τα στατιστικά μπορούσαν με συνέπεια να αλλάξουν τη σκέψη των ανθρώπων, τότε η κοινωνία θα απαλλασσόταν από πολλά από τα δεινά της. <b>Γράφει ο Dillon Jones.</b>

H έννοια της «ηθικής του καπιταλισμού» μπορεί να ξενίσει πολλούς ανθρώπους. Οι αντίπαλοι του καπιταλισμού (σοσιαλιστικά και ακραία δεξιά και αριστερά κόμματα) τον παρουσιάζουν σαν ένα σύστημα εκμετάλλευσης, απληστίας και εγωισμού, που δημιουργεί ανισότητα. <b> Γράφει ο Χαράλαμπος Λυδάκης.</b>

Η ισχυρή Τουρκία, μέλος των G20, με το δικό της νόμισμα, με αμέτρητες ξένες επενδύσεις, με μια μεγάλη παραγωγική μηχανή που βγάζει από καρφίτσες μέχρι προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, με σημαντικό πρωτογενή τομέα, κινδυνεύει να χρεοκοπήσει! Η μικρή Ελλάδα που δεν παράγει, που δεν έχει τράπεζες, δεν έχει ελπίδα, συνεχίζει να είναι όρθια. Αναρωτιέται κανείς αν αυτή η ζωή είναι δίκαιη...

Μόλις πριν από 350 χρόνια, το παγωτό ήταν ένα σπάνιο έδεσμα που μπορούσαν να απολαύσουν μόνο βασιλείς και οι πλουσιότεροι αριστοκράτες. Για να το απολαύσει κανείς χρειαζόταν κατάψυξη, η οποία στον προβιομηχανικό κόσμο ήταν επίπονη και δαπανηρή. <b>Γράφει ο Alexander Hammond.</b>\r\n\r\n

Μία από τις βασικές ενστάσεις έναντι του καπιταλισμού είναι η πολυφορεμένη επιμονή ότι σε ένα καπιταλιστικό σύστημα ο εργαζόμενος δεν κερδίζει την πλήρη αξία της εργασίας του. Αυτό είναι εκμετάλλευση, και κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό. Το επιχείρημα αυτό έχει ένα σημαντικό λογικό σφάλμα: πάει και από τις δύο πλευρές, καθώς ούτε ο καπιταλιστής δεν κερδίζει το πλήρες αποτέλεσμα της χρήσης του κεφαλαίου του. <b>Γράφει ο Tim Worstall. </b>

Όταν κανείς σκέφτεται την εντυπωσιακή βελτίωση των συνθηκών ζωής που σημειώθηκε τους τελευταίους δύο αιώνες, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί ποιες είναι οι αιτίες μιας τόσο ριζικής αλλαγής: πώς εξηγείται η χωρίς προηγούμενο αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος που έχει γνωρίσει ο κόσμος από το 1800; <b>Γράφει ο Luis Pablo de la Horra.</b>

Επ’ αφορμή της επετείου από τη γέννηση του Καρλ Μαρξ, κάποιοι συγγραφείς διατύπωσαν το επιχείρημα ότι, παρά την κακή δημοσιότητα που έλαβε ο μαρξισμός τον περασμένο αιώνα, πολλά στοιχεία του πυρήνα της κριτικής του στον καπιταλισμό ήταν “ουσιαστικά ορθά”. <b>Γράφει ο Scott Burns. </b>

Στο μάθημα των αγγλικών στο λύκειο έμαθα για πρώτη φορά πόσο έχει διαστραφεί η μακραίωνη διαμάχη για τον καπιταλισμό. Μιλώντας μας για την κλασική νουβέλα του Τζόζεφ Κόνραντ The Heart of Darkness, ο δάσκαλός μου ισχυρίστηκε ότι οι κτηνώδεις συνέπειες της αποικιοκρατίας που περιγράφονται στο βιβλίο προκλήθηκαν από τον “καπιταλισμό”. <b>Γράφει ο Tyler Curtis.</b>\r\n

Πριν από χρόνια, μια φοιτήτριά μου σ’ ένα πρόγραμμα ΜΒΑ είχε μεταναστεύσει από την Αλβανία όπου είχε μεγαλώσει υπό κομμουνισμό. Η φοιτήτρια αυτή μοιράστηκε με τους συμφοιτητές της τις πιο αναπάντεχες διαφορές στη νοοτροπία που παρατήρησε μεταξύ των Αμερικανών και των Αλβανών. <b>Γράφει ο Barry Brownstein.</b>

Η οικονομική κατάρρευση του 2008 και η επακόλουθη οικονομική ύφεση απείλησε με απελευθέρωση των δυνάμεων του εθνικισμού και με υπονόμευση της σχετικά ανοιχτής συναλλαγής των αγαθών. <b>Γράφει ο Marian L. Tupy. </b>\r\n

Πολλοί Αμερικανοί θα μπορούσαν να μαντέψουν ότι οι συμπατριώτες τους της γενιάς των millenials δεν έχουν ιδιαίτερα καλή γνώμη για τον καπιταλισμό. Κι αυτό δεν είναι απλώς μια αβάσιμη εντύπωση. Το 2016, το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ δημοσίευσε μια έρευνα στο πλαίσιο της οποίας ρώτησε Αμερικανούς ηλικίας 18-29 ετών την άποψή τους για διάφορα οικονομικά συστήματα.<b>Γράφει ο Nur Baysal.</b>

Ο George Orwell στο έργο του Politics and the English Language έγραφε ότι «η νωθρότητα της γλώσσας μας, μας διευκολύνει να κάνουμε ανόητες σκέψεις». Ένα καλό παράδειγμα μιας τέτοιας ανοησίας είναι οι ολοένα και περισσότερες επιθέσεις εναντίον του καπιταλισμού. <b>Γράφει ο Gary M. Galles. </b>

Το Big Freeze σκεπάζει τις ΗΠΑ αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο βιώνει τον δικό του αρκτικό καιρό. Όλο αυτό το κρύο μου θύμισε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε τον τελευταίο μήνα στον Telegraph για τη βασική μέθοδο συντήρησης των τροφίμων πριν από διακόσια χρόνια. <b>Γράφει ο Alexander Hammond.</b>

Είναι καθησυχαστικό το να συμφωνεί η Δεξιά με την Αριστερά σε ένα ζήτημα, όπως η αναγνώριση του παρεοκρατικού καπιταλισμού, όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις και η κυβέρνηση συνεργάζονται για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.\r\n <b>Γράφει ο Sam Dugan.</b>