Για εμάς, τα «χρυσά παιδιά της Μεταπολίτευσης» που μεγαλώσαμε στην καλύτερη περίοδο στην ιστορία της χώρας, σε περιβάλλον απόλυτης ελευθερίας και σε καιρό ειρήνης, τα οδυνηρά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας αν και είναι οικεία γιατί τα έζησαν οι παππούδες μας, στην πραγματικότητα παραμένουν άγνωστα ως οικογενειακά βιώματα. Ο Ηλίας Μαγκλίνης με το νέο του βιβλίου τιμά με ουσιαστικό τρόπο τη μνήμη εκείνων που δεν είχαν τη δική μας τύχη να ζήσουν ανέμελα.

Την περίοδο 2012-2015 το ποτάμι της λαϊκής -ή «αγανακτισμένης»- οργής σάρωσε ολόκληρο το παλιό πολιτικό σύστημα του τόπου, το οποίο περιθωριοποιήθηκε, απαξιωμένο και δακτυλοδεικτούμενο ως φαύλο και πολιτικά αναποτελεσματικό, κυρίως δε ως ηθικά μιαρό. Κατεξοχήν εκφραστής της καταγγελτικής ρητορείας, ο ρομφαιοφόρος της κάθαρσης, υπήρξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα λοιπόν το εν λόγω πολιτικό υποκείμενο διεκδικεί εκ νέου την εξουσία πάντα ως ρομφαιοκράτορας του ηθικού εξαγνισμού του εθνικού δημόσιου βίου.

Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις συνεχίστηκαν σήμερα με τους υποψηφίους των ΕΠΑΛ να εξετάζονται σε Ηλεκτροτεχνία 2, Αρχιτεκτονικό Σχέδιο, Ναυτικό Δίκαιο-Διεθνείς Κανονισμοί στη Ναυτιλία-Εφαρμογές, Ιστορία Σύγχρονης Τέχνης. <b> Δείτε τα θέματα</b>

Ευτυχής όποιος έμαθε Ιστορία, έγραφε ο Ευρυπίδης πολλούς αιώνες πριν. Το να μαθαίνεις Ιστορία είναι καίριο και κρίσιμο, αφού μόνο τότε υπάρχει περίπτωση να διδαχθείς από τα λάθη των προγόνων σου ή τα λάθη της ανθρωπότητας, και να μην τα ξανακάνεις. Συγκλονιστικά γεγονότα μένουν έξω από τα βιβλία της Ιστορίας. Υπάρχει πάντως μια πρόταση, η οποία μπορεί να είναι ελκυστική για τον καθένα. Να μάθουμε Ιστορία μέσω της Αρχαιολογίας.

Την Ιστορία θα την αγαπήσουν και θα τη μάθουν τα παιδιά και κυρίως θα μάθουν να σκέπτονται και να προσεγγίζουν κριτικά την ιστορική γνώση που πια εύκολα μπορούν να βρουν στο διαδίκτυο, μόνο αν την έχει πρώτα αγαπήσει ο ίδιος τους ο δάσκαλος. Τη δική του λατρεία που θα δει στα μάτια του ο μαθητής θα μεταδώσει, τη δική του γνώση και τη δική του μεθοδολογική προσέγγιση θα διδάξει στο παιδί, εκείνος θα δώσει ζωή στα προγράμματα σπουδών.

Θα μπορούσε να είναι ένα φιλοσοφικό παραμύθι αν δεν ήταν η μεγάλη διαδρομή της Ευδοξίας για να βρει την Ψυχή, ονειρευόμενη τα φτερά της. Ένα μεγάλο ταξίδι μέσα από την μυθολογία και την ιστορία, τον ορφισμό και επί της περιφερείας του κύκλου, πραγματοποιώντας όλες τις κομβικές συναντήσεις: με τον άνδρα που θρηνεί για την ανυπαρξία του Θεού στον ποταμό Ληθαίο, τον ασκητή που αυτοπεριορίζει τον εαυτό του να μη βγει απ? το κελί του, την Περσεφόνη και τον Ορφέα στον Άδη έως εκείνο το παράξενο κοριτσάκι που θα την ξεκλειδώσει, τη Μέλπω.

Θα μείνει η Κίνα στη σωστή πλευρά της ιστορίας; Πώς εννοεί η Κίνα τον ρου της ιστορίας και πώς προσδιορίζει τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων. Oι Κινέζοι ιθύνοντες αναγνωρίζουν ότι προς το παρόν η χώρα τους δεν είναι ακόμη σε θέση να διεκδικήσει τον ηγετικό ρόλο σε παγκόσμια κλίμακα και αναγκάζεται να αναζητήσει συμμαχίες (όπως με τη Ρωσία του Πούτιν), διατηρώντας ταυτόχρονα ένα μίνιμουμ καλών σχέσεων με τους δυτικούς αντιπάλους.

Μπορεί η αυτομαστίγωση να αναγνωρίστηκε από τους Ιταλούς Βενεδικτίνους ως αποδεκτή πρακτική της χριστιανικής λατρείας τον 11ο αιώνα και έτσι, να αποτελεί και αυτή μια παράγραφο στη μακραίωνη ευρωπαϊκή παράδοση, όμως αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στη σύγχρονη Ευρώπη δεν πρέπει να έχει προηγούμενο και ας μην αφορά την πρακτική στην κυριολεξία της. 

Η μελέτη των ιστορικών αποδόσεων του ελληνικού χρηματιστηρίου δίνει κάποιες ενδείξεις για το τι πρέπει να περιμένουμε στο τρίμηνο που περιλαμβάνει το year-end-rally και το January effect. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από το κλείσιμο των βιβλίων των διαχειριστών και την επιλογή των επόμενων μετοχών φαβορί για τη χρονιά που θα ξεκινήσει. Η προϊστορία δείχνει ότι τις περισσότερες φορές ο Νοέμβριος «φτιάχνει κλίμα» για τους επόμενους μήνες είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω.

«Ως ένα σημαντικό έργο, ιστορικής και συναισθηματικής αξίας», χαρακτηρίζεται από τον δήμο της ιερής πόλης Μεσολογγίου η αποκατάσταση του Κήπου των Ηρώων. «Κάνουμε το παν» ώστε ο χώρος του Ταφείου των Ηρώων «να είναι στην κατάσταση που του αρμόζει» δηλώνει ο δήμαρχος Κώστας Λύρος.

Αν η Τουρκία είχε στοιχειωδώς αναπτύξει τη διάθεση για αυτοκριτική και εύλογα ενοχική θεώρηση του ιστορικού-οθωμανικού παρελθόντος της, δεν θα περίμενε τον πρόεδρο Μπάιντεν να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Θα είχε πάει η ίδια, με θάρρος και αυτοκριτική αξιοπρέπεια, τη σχετική πρωτοβουλία.

Η σοβιετική εξουσία κατέβαλε πολλές και επίπονες προσπάθειες να βρει και να κατάσχει οποιαδήποτε φωτογραφία απεικόνιζε τη φρίκη του τεχνητού λιμού που η ίδια προκάλεσε στον πληθυσμό της, μέσα από την πολιτική της αποκουλακοποίησης και του βίαιου βιομηχανικού «εκσυγχρονισμού» της Σοβιετικής Ένωσης. Η πλειοψηφία των φωτογραφιών που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, συνήθως δεν έχουν καμία ή έχουν ελάχιστη σχέση με αυτή την ανθρωπιστική τραγωδία. Ωστόσο, χάρη στις προσπάθειες του Κέντρου Μελετών του Γκολοντομόρ, έγινε δυνατή η συγκέντρωση περίπου 100 φωτογραφιών.

Με αφορμή την τρέχουσα οικονομική κρίση, πλήθος είναι οι αναφορές και οι παραλληλισμοί με ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν, συνήθως σε μια προσπάθεια να αντληθούν χρήσιμα διδάγματα. Στο πεδίο αυτό, η συνεισφορά των ιστορικών μοιάζει αυτονόητη, έστω και αν η παρουσία τους στο περιβάλλον που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ είναι μάλλον περιορισμένη.

Είναι αποδεκτό πως η Ιστορία των κρατών, με την πάροδο του χρόνου, ενδεχομένως να αναθεωρηθεί και να επαναξιολογηθεί. Ωστόσο, ένας λαός που σέβεται τον εαυτό του, σέβεται και την Ιστορία του. Οι αναθεωρήσεις είναι έργο των ιστορικών και όχι των μειοψηφιών και του όχλου.

Το φως της ιστορίας των πρώτων χριστιανικών αιώνων στο παλαιό Κάιρο έλαμψε και πάλι, καθώς μετά από πολλά χρόνια άνοιξαν οι περίφημες, άγνωστες στο ευρύ κοινό, κατακόμβες του Αγίου Γεωργίου παλαιού Καΐρου, με τον Πατριάρχη Θεόδωρο να ευλογεί τον ανακαινισμένο χώρο και να εγκαινιάζει πολλά μέτρα κάτω από τη γη, το νέο παρεκκλήσι, αφιερωμένο στον Άγιο Φανούριο.

Η Γαλλία σαρώθηκε νωρίς στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τις σιδηρόφρακτες γερμανικές μεραρχίες και την γερμανική πολεμική αεροπορία. Μάλιστα, αν ένα γεγονός αποτέλεσε έκπληξη για τους παρατηρητές, αυτό δεν ήταν η ωμή εφαρμογή του δόγματος της στρατιωτικής ισχύος από τον Χίτλερ , αλλά η ακαριαία ήττα των γαλλικών δυνάμεων.

Το ελληνικό κράτος πλέον ήλεγχε την  εκκλησιαστική ιεραρχία καθώς και  τους μηχανισμούς μέσω των οποίων πολιτικοποίησε τους Ρωμιούς. Από την πλευρά τους οι Νεότουρκοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις και να μεταρρυθμίσουν όλη την κρατική μηχανή. Μέσω αυτής, ο έλεγχος της κρατικής εξουσίας προσπάθησε να φτάσει σε όλες τις πόλεις, ακόμη και στις μικρότερες διοικητικές μονάδες.

Στα σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας περνιούνται ολόκληροι αιώνες με ταχύτητα, συμπυκνωμένοι μέσα σε λίγες γραμμές: «Ο ελληνισμός βρέθηκε εκείνη την περίοδο σε παρακμή, γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν άλλοι γειτονικοί λαοί». Εκατό, εκατόν πενήντα χρόνια ιστορίας με μία ανάσα. Κι όμως! Μέσα σε αυτό το χρονικό παράθυρο έζησαν άνθρωποι, σαν κι εμάς. Απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, με όνειρα, οικογένειες και σχέδια…

Το μεγάλο πρόβλημα του φιλελευθερισμού είναι ότι δεν τον ερωτεύεται κανείς με την ίδια ευκολία που υποκύπτει στην σαγήνη «τελικών λύσεων» και «χαρούμενων αύριο». Πολλά γεγονότα που σήμερα ιχνογραφούν την επικαιρότητα, είναι ενδεικτικά ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι πολύ πιθανόν «να πιάστηκε στον ύπνο», που λέει η λαϊκή σοφία. Ίδωμεν… <b>Γράφει ο Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος. </b>

Διαφορετικοί καιροί. Διαφορετικοί άνθρωποι. Από τη μία, καλοζωισμένοι νέοι, που δεν έχουν παλέψει ή στερηθεί βασικά πράγματα. Που ίσως παλεύουν για άλλα πράγματα, όμως. Κι από την άλλη, ο αγρότης του ορεινού χωριού της Φθιώτιδας που πάλευε - μοχθούσε - για να ζήσει την οικογένειά του. <b>Γράφει ο Νίκος Δ. Δενδρής. </b>

Το πρόγραμμα εκταφής και ταυτοποίησης των οστών των πεσόντων στην Αλβανία είναι εξαιρετικά σημαντικό. Αξίζει να γίνει ευρύτερα γνωστό και ως αφορμή για μάθηση και ενεργητική εμπλοκή των νεότερων με την ιστορία μας. Γιατί είχε δίκιο ο ποιητής όταν φανταζόταν την Ελευθερία να βγαίνει μέσα από τα «ιερά κόκαλα των Ελλήνων». Τιμώντας τους προγόνους μας, τιμούμε κάθε αγώνα για την Ελευθερία.

Tα Γκούλαγκ και οι δίκες της Μόσχας, οι μαζικές εκτελέσεις των «ύποπτων» γιατρών και ο εξανδραποδισμός των ιστορικά μεγάλων λαών της Μεσευρώπης, οι βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών στα βάθη της Σιβηρίας και η εν πολλοίς εξολόθρευσή τους, καθώς και οι μαζικότατες εκκαθαρίσεις αντιπάλων αποτελούν θέματα του παρελθόντος που πρέπει να μένουν ανέγγιχτα από τους πολιτικούς του σήμερα; <b> Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος. </b>

Προτάγματα μιας δημοκρατικής πολιτείας, είναι η ελευθερία και η ευθύνη. Και τα δυο αναφέρονται στο καθήκον της Αλήθειας. Κι εδώ έγκειται η συμβολή της Ιστορίας του Σχολείου: Συμβάλλοντας στη διατήρηση της συλλογικής μνήμης, οφείλει, ταυτόχρονα, να μην (ανα)παράγει ψεύδη. Οι όποιες αλλαγές σχεδιάζονται για το πολύπαθο αυτό αντικείμενο πρέπει να καταστήσουν την Ιστορία ένα ελκυστικό μάθημα. <b> Γράφει ο Γιάννης Στεφανίδης. </b>

Υπάρχουν τόσες «Ιστορίες» όσες και άνθρωποι που σκαλίζουν τα γεγονότα, που ανακαλύπτουν νέα, που τα συσχετίζουν, που μελετούν τα αρχεία και που αναδεικνύουν την αξία άλλων. Δεν μπορεί να υπάρξει «μία» Ιστορία, τέτοια που να τη δέχονταν όλοι οι λαοί, ή έστω όλοι οι λαοί μιας περιοχής. Αλλά μήπως θα μπορούσε να προτείνει η Ελλάδα κάτι τέτοιο;