Ο Ηλίας ξεκίνησε το βασανιστικό έργο της διαπαιδαγώγησης των πελατών του για τον αντικαπνιστικό νόμο. Από τραπέζι σε τραπέζι. Από γκρίνια σε γκρίνια. Και από αγένεια σε αγένεια. Εδώ και τρεις μέρες παλεύει με τα «θεριά»! Ο Ηλίας μου φαίνεται καλός για σύμβουλος στρατηγικής της κυβέρνησης. Όποιας κυβέρνησης τού δώσει τα όπλα (νόμοι) να ρυθμίσει σωστά το «σύστημά» του. Είτε πρόκειται για κάποιο καφέ είτε για μία ολόκληρη χώρα…

Οι προθέσεις των ανθρώπων που κλείνουν το κέντρο της Αθήνας είναι σαφείς: προσπαθούν να εκβιάσουν το κράτος. Κρατώντας ομήρους όσους μετακινούνται στην Αθήνα, τους επαγγελματίες και πιο πολύ τους οδηγούς. Γενικότερα, τους «κακοποιημένους» πολίτες, τους οποίους υποτίθεται ότι η πολιτεία θα σπεύσει να προστατεύσει, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις των διαδηλωτών.\r\n\r\n

Οι άνθρωποι που θα έπρεπε να πάρουν τις αποφάσεις βρίσκονται εκτός συστήματος και όσοι αποφασίζουν ζουν εγκλωβισμένοι μέσα σ΄ αυτό! Η ζημιά γίνεται με την ανικανότητα της κοινωνίας να σπάσει τον καταστροφικό φλοιό του συστήματος που τρελαίνει τους πάντες, με το δηλητήριο της εξουσίας. Άρα, ο κρατισμός είναι η μόνη επιλογή για να συντηρηθεί και η «κομματική ράτσα» των συνδικαλιστών και να διατηρηθεί στη ζωή όλος ο παρασιτικός μηχανισμός του Δημοσίου.\r\n\r\n

Να συμφωνήσουμε πρώτα ότι δεν είμαστε μία κανονική χώρα. Ούτε κανονικό πολιτικό σύστημα έχουμε ούτε και κανονική κοινωνία. Κατά συνέπεια, η μετριοπάθεια και η σύγκλιση προς την νόρμα των συνθηκών δεν είναι κάτι που μας ικανοποιεί ως πολίτες, ως άτομα και ως ψηφοφόρους. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που καθοδηγούμαστε από μια ιδιότυπη αλλά κυρίαρχη «αντισυστημική» διάθεση.

Είναι σαφές ότι άλλα σχεδιάζει ο πρωθυπουργός και άλλα η ΔΑΚΕ. Άλλα έχει στον νου της η Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως και άλλα οι συνδικαλιστές του κόμματός της. Άλλα χρειάζεται η κοινωνία και άλλα ευαγγελίζονται οι εκπαιδευτικοί που πρόσκεινται στην κυβέρνηση.

Για την ιερή μυθολογία της Αριστεράς που επικράτησε περίπου ως θρησκεία, στην ελληνική κοινωνία δεν φταίνε μόνο οι ηττημένοι του Εμφυλίου. Φταίνε και οι νικητές. Οι Δεξιοί και ανέχτηκαν και εξέθρεψαν το «ιερατείο» της Αριστεράς, καλύπτοντας επίτηδες τα εγκλήματα των ηττημένων. Άλλοτε από οίκτο για τον χαμένο που του άξιζε τουλάχιστον, να παίζει με τους μυθικούς του ήρωες. Και άλλοτε από πολιτικό όφελος.

Μπορεί το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης να μας έχει υποσχεθεί το κράτος στο κινητό μας, αλλά οι μαθητές έχουν ήδη τον κόσμο ολόκληρο στις μικρές τους οθόνες. Από το Δημοτικό κιόλας, μπορούν, χωρίς καμία δέσμευση, να ακούσουν αυτοσχέδια αστεία τραγούδια, να δουν πορνό, να παρακολουθήσουν διαστροφικά βιντεάκια, να κάνουν bullying σε άλλα παιδιά, να φλυαρούν με τις ώρες και να παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια...\r\n\r\n

Ο Θανάσης Αντετονκούμπο πριν φύγει για την Αμερική, έδωσε συνέντευξη στον Νίκο Παπαδογιάννη. Μέχρι πρόσφατα, όλοι κυνηγούσαν τον Γιάννη. Τώρα πήρε σειρά ο Θανάσης. Για να σιγουρευτούμε πλέον, ότι αυτή η οικογένεια είναι ίσως το πιο διάσημο πρότυπο «success story» της ελληνικής κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες! Όχι επειδή δεν υπήρξαν περισσότερα αλλά επειδή αυτό το βλέπουμε, το χαιρόμαστε και το αποθεώνουμε.

Η καθυστέρηση της εφαρμογής των μέτρων κάθε μνημονίου και η αδράνεια στην πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων, δημιουργούσαν την αίσθηση του βάθους. Εκεί ακριβώς, διαδραματιζόταν η πτώση για όλους όσοι εμπλέκονταν στην οικονομική και πολιτική διαχείριση των μνημονίων. Ο Παπανδρέου δεν τόλμησε, ο Σαμαράς αντιστάθηκε και στο τέλος εμφανίστηκε το φαινόμενο Τσίπρα

Είναι άλλο να κυβερνάς και άλλο να βρίσκεσαι στην εξουσία. Άλλο να ασκείς διοίκηση και άλλο να περιφέρεις την καρέκλα σου, μην τυχόν και κουραστείς από την ορθοστασία. Αλλά στην σημειολογία των όρων και των συνθηκών, είχαμε πάντοτε πρόβλημα σ΄ αυτή την χώρα. Γιατί συνήθως, μπερδεύαμε το \\\"δέον γενέσθαι\\\" με το «είναι», θεωρώντας ότι το πρώτο επαρκεί για να παρακάμψουμε εντέχνως, το δεύτερο...

Οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται με μένος, τον πρώην υπουργό τους Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, για τη συγκρότηση της προανακριτικής επιτροπής στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας στήριξε τον πρώην «συνεργάτη» του τον οποίο χαρακτήρισε «εξιλαστήριο θύμα». Γιατί «είχε το θράσος να αναδείξει το σκάνδαλο της Novartis». Και από κάτω, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται επ’ ουδενί οι ψήφοι των αποδήμων να προσμετρώνται στο εθνικό σύνολο, αρνείται σταθερά να εκλέγουν «βουλευτές επικρατείας» και δεν συμφωνεί στην επιστολική ψήφο. Για ακόμη μία φορά, η Αριστερά αποστρέφεται τη δημοκρατία με κάθε τρόπο. Οδηγώντας σε άλλο ένα αδιέξοδο τη δημοκρατία στις αποφάσεις της...

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η κυβέρνηση αυτή θα κάνει πλούσια την Ελλάδα. Το βέβαιο όμως είναι ότι θέλει συνειδητά να το επιχειρήσει. Ενώ οι προηγούμενοι δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για αυτό. Δεν τους απασχολούσε να υιοθετήσουν καμία μέθοδο ή κανένα σχέδιο ανάπτυξης που ο δυτικός κόσμος εφαρμόζει για να αναπτυχθεί. Σέρνονταν απλά πίσω από τις συνθήκες και αναγκαστικά, υπάκουαν στις στοιχειώδεις εντολές των ξένων.

Σύμφωνα με τον Ένγκελς, ο καπιταλισμός νομοτελειακά έχει ανάγκη από ένα απόθεμα εργαζομένων δίχως απασχόληση. Αυτή ακριβώς η περιοδική απασχόληση δημιουργεί τον εφεδρικό στρατό εργασίας και αναπόφευκτα μια εξαθλίωση περιστασιακή (για τα μεμονωμένα άτομα) και διαρκή (για την εργατική τάξη). Το ΚΚΕ αυτό το «απόθεμα» το οικειοποιείται διαχρονικά, προσαρμόζοντάς του στις κομματικές του ανάγκες.

Ο Τζόκερ ως εμβληματική φιγούρα, ασκούσε πάντα μία γοητεία στον κόσμο. Στα κόμικς, στις ταινίες και στα βιντεο­παιχνίδια, η ποπ-κουλτούρα επέβαλε έναν από τους διασημότερους κακούς. Ένας κακός όμως, που δεν αποτελεί στόχο για τις συνειδήσεις του μέσου ανθρώπου αλλά περσόνα που διεγείρει ένα μεγάλο μέρος των ταπεινών τoυ ενστίκτων.

Το 1492, κάπου 250.000 ισπανοεβραίοι κατέφτασαν στην οθωμανική γειτονιά και εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη. Οι σεφαραδίτες αυτοί Εβραίοι στέριωσαν και ρίζωσαν στη νέα τους πατρίδα, συμβάλλοντας πολύ στην ανταλλαγή τεχνογνωσίας. Στις δικές τους βαλίτσες έφεραν εξάλλου τα πιεστήρια, ανασυντάσσοντας άρδην την οθωμανική τυπογραφία.

Λίγες μέρες μετά την αποπομπή του Νίκου Φίλη από την κυβέρνηση των \\\"Συριζανέλ\\\", ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος συναντήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα. Οι κακές γλώσσες λένε ότι μία από τις πρώτες ερωτήσεις του Mακαριωτάτου στον τότε πρωθυπουργό ήταν η εξής: \\\"Πώς πάει ο Νίκος; Είναι καλά τώρα;\\\". Εμφορούμενος από μία γαλήνια ικανοποίηση, όπως ταιριάζει στην μεγαλοψυχία του ισχυρού, όταν εφαρμόζεται το δίκαιο της πυγμής...

Πρόσφατα, σε τηλεοπτικό στούντιο διαπίστωσα- για άλλη μία φορά- πόσο εύκολο είναι να αναπτυχθούν συμπάθειες μεταξύ της παλαιοκομματικής πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην αναφέρω τους δεσμούς αίματος που τείνουν να αποκτήσουν οι παροπλισμένοι παλιοί Δεξιοί με το αριστερό περιβάλλον της σημερινής αντιπολίτευσης.

Ποια είναι τα αιτήματα στη σημερινή απεργία; Πώς πάρθηκαν οι αποφάσεις των συνδικάτων; Πόσα μέλη ψήφισαν και πόσοι εργαζόμενοι συμμετέχουν στην πραγματικότητα; Και για ποιο λόγο, δικαιούνται οι «διαμαρτυρόμενοι» να κλείνουν και πάλι το κέντρο; H κυβέρνηση οφείλει να μας δώσει κάποιες απαντήσεις σχετικά με όσα συμβαίνουν με το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα και τον ρόλο που παίζουν οι συνδικαλιστές.

Ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε για τα καλά στην αρένα της αντιπολίτευσης. Ανέβασε τους τόνους και αποφάσισε να δημιουργήσει νέα ταυτότητα. Με «νέα» ρητορική και με «νέο» πολιτικό όραμα. Που έχει μέσα ΕΑΜ, Πολυτεχνείο, Εθνική Αντίσταση, Ανδρέα και «Αλλαγή», κινήματα κατά της λιτότητας, τον φόβο της Ακροδεξιάς και μερικά για γερασμένο κόσμο και ύστερο καπιταλισμό.

Το δίκαιο και η ηθική δεν είναι αντίθετα πράγματα, αλλά ταυτίζονται, καθώς έχουν ως κοινή επιδίωξη τους την ελευθερία. Η προσέγγιση αυτή όμως δεν αναιρεί την θεμελιακή θέση του νομικού θετικισμού που δεν δέχεται την ταύτιση ηθικής και νόμου κατά βάση, αλλά πιστεύει πως η σχέση τους είναι διαφορετική παρά τις κοινές επιδιώξεις. Γιατί το δίκαιο ενδιαφέρεται κατ΄ ουσία για την εξωτερική έκφραση των πολιτών.\r\n\r\n

Η ιστορία της Ευρώπης δεν είναι θέμα ιδεολογικών αναζητήσεων. Είναι μία πραγματικότητα που οφείλουν όλοι να γνωρίζουν. Και το ΕΚ δεν είναι ελληνικό να φοβάται μην παρεξηγηθούν στον Περισσό οι σύντροφοι και κλείσουν το κέντρο. Το ΕΚ είναι θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των λαών της. Τους οποίους οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε. Και για το παρελθόν και για τις αφηγήσεις τους...\r\n\r\n

Στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογκάν συμφωνήθηκε η ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, ενώ τέθηκε και το θέμα της σχολής της Χάλκης. Οι πρώτες εντυπώσεις είναι ότι η συνάντηση έγινε σε καλό κλίμα. Από εκεί και πέρα, οι επόμενες μέρες θα δείξουν πόσο «έντιμη» ήταν αυτή η συνάντηση για τον περιορισμό της οξύτητας στην τουρκική επιθετικότητα.

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ οχυρώθηκαν στην πύλη της «COSCO» και έδωσαν «ταξική» απάντηση στην «επίθεση που ετοιμάζει η κυβέρνηση» στους εργαζόμενους. Πως έδωσαν την απάντηση; Με το να εμποδίσουν τους εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους. Και μετά να υποστηρίζουν ότι η απεργία είχε καθολική συμμετοχή!