Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Είναι σαφές ότι άλλα σχεδιάζει ο πρωθυπουργός και άλλα η ΔΑΚΕ. Άλλα έχει στον νου της η Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως και άλλα οι συνδικαλιστές του κόμματός της. Άλλα χρειάζεται η κοινωνία και άλλα ευαγγελίζονται οι εκπαιδευτικοί που πρόσκεινται στην κυβέρνηση.
Εδώ, ομολογουμένως, αρχίζεις να ανησυχείς. Γιατί, σ΄αυτή την περίπτωση οι επιλογές είναι δύο για την κυβέρνηση: ή θα τους πείσει για μία διαφορετική στάση στο μέλλον ή θα τους βρει απέναντί της, στην εφαρμογή των σχεδίων της. Γενικότερα, όμως, τo πρόβλημα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους υπουργούς του είναι ότι δεν βλέπουν τα ίδια όνειρα με ένα κομμάτι της κοινωνίας που εκπροσωπούν οι συνδικαλιστές της ΝΔ. Ότι δεν υφίσταται στην πραγματικότητα, ο απαραίτητος παραγωγικός δίαυλος επικοινωνίας, μεταξύ εξουσίας και αντιπροσωπευτικότητας στα συνδικάτα.
Ιδού λοιπόν, τι δήλωσε ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ και συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ Θ. Τσούχλος σε πρόσφατη συνεδρίαση της Βουλής: «Η κοινωνία μας δε χρειάζεται ελιτίστικα σχολεία, αλλά την ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Η κρατική μέριμνα οφείλει να θέσει ως προτεραιότητα τις σχολικές μονάδες στων δυσπρόσιτων υποβαθμισμένων περιοχών και όχι φυσικά τα Πρότυπα». Eπιμένοντας πως θεωρεί «απαράδεκτο τον θεσμό των Πρότυπων Σχολείων και από σειρά ετών έχει απαιτήσει την οριστική κατάργησή τους»!
Κάπως έτσι, αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι στο πολιτικό μας σύστημα, δεν υπάρχουν κόμματα με διαφοροποιημένες ιδεολογικές πλατφόρμες. Υπάρχουν οι σταλινικοί κρατιστές, οι νεομαρξιστές κρατιστές, οι καραμανλικοί κρατιστές, οι δεξιοί κρατιστές και ο κλασικός κρατισμός που απέμεινε από το παλιό ΠΑΣΟΚ. Και από την άλλη, ο Μητσοτάκης, μια ομάδα αληθινών Φιλελεύθερων και κάποιοι λογικοί μιας ξεχασμένης ευρωπαϊκής Αριστεράς. Οι πολλοί και οι λίγοι! Οι λαϊκιστές και οι «αντιπαθητικοί».
Η αντιπροσώπευση στο πολιτικό σύστημα, είναι σαφέστατα αναλογική προς την πραγματικότητα που ισχύει στην κοινωνία. Από δω, το κράτος-τροφός και από κει, οι παραγωγικές τάξεις. Όποιος συνήθισε να εξαρτάται από το κράτος, θέλει σαν τρελός να το συντηρήσει. Κι όποιος δεν έχει να περιμένει τίποτα από αυτό- παρά μόνο φόρους και πόλεμο- θέλει να το διαλύσει. Τόσο απλά είναι τα πράγματα για όσους δυσκολεύονται να το καταλάβουν.
Τι θα έκανα στη θέση της κυρίας Κεραμέως για να εξασφαλίσω ότι ο συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ θα σταματήσει να κάνει παρέα με τους προηγούμενους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ; Θα ξόδευα όλα τα μέσα πειθούς που διαθέτω προκειμένου να πείσω τους γονείς για τις προθέσεις μου. Θα χρησιμοποιούσα στοιχεία, δεδομένα, έρευνες, μεγέθη, θα ανέλυα τις συνέπειες ενός αυτόνομου σχολείου, αύταρκες, και ενταγμένο στις τοπικές κοινωνίες. Θα τους διένειμα τον αναλυτικό λογαριασμό των χρημάτων που ξοδεύει το κράτος για το παιδί τους στο δημόσιο σχολείο για να κατανοήσουν ότι τίποτα δεν είναι τζάμπα. Και στο τέλος, θα τους έδινα στο χέρι το κουπόνι τους για να διαλέξει όποιο σχολείο ήθελε η οικογένεια! Δωρεάν, χωρίς καμία επιβάρυνση. Τέλος, θα έκανα σημαία το παιδί του φτωχού για να σπάσω τον χυδαίο διαχρονικό λαϊκισμό που δημιούργησε μία ταξική και άνιση για τα χαμηλά εισοδήματα, Παιδεία.
Και για τα πρότυπα δημόσια σχολεία, θα εξηγούσα στον ίδιο τον συνδικαλιστή ότι είναι ο μόνος τρόπος να εμπλουτίσω την ελίτ της χώρας με νέους ανθρώπους από φτωχά ή μεσαία κοινωνικά στρώματα. Ότι η αστική δημοκρατία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αυτή την "αμαρτωλή" ελίτ. Και πως δεν υπάρχει πιο δημοκρατικός τρόπος από το να δώσω ίσες ευκαιρίες σε όλες τις ελληνικές οικογένειες για αριστεία και ευδοκίμηση.
Δύσκολο να συνεννοηθούμε για το μέλλον της χώρας. Ο συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ μάλλον βρίσκεται σε λάθος κόμμα και ψηφίζει Γαβρόγλου...
