Μία μικρή ομάδα επιχειρηματιών έχει βγάλει πολλά χρήματα στην εποχή της κρίσης και ιδιαιτέρως στην περίοδο της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Κάθε επιπλέον ημέρα του Αλέξη μεταφράζεται γι αυτούς σε εκατομμύρια ευρώ. Στην ανακοίνωση Μαρινάκη αξίζει να μείνουμε σε μία φράση: «έχω βοηθήσει την κυβέρνηση σας και στο πλαίσιο αυτό έχω συναντηθεί με τον κ. Τσίπρα πολλές φορές στο Μέγαρο Μαξίμου».

Όταν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του μιλάνε για «καθαρή έξοδο» και για ανάπτυξη της Οικονομίας μας υπόσχονται μία βρώμικη περίοδο με επιδόματα. Κάτι σαν το «Τσοβόλα δώστα όλα». Λεφτά; Λεφτά υπάρχουν! Το μαξιλαράκι των 19 δισεκατομμυρίων ευρώ μια χαρά φτάνει. Κι οι αγορές; Ποιος δίνει δεκάρα για τις αγορές; Τα ψηφουλάκια θα εξαγοραστούν, αυτό έχει σημασία.

Ο Ευκλείδης είχε καθυστερήσει. Αν ήθελε να προλάβει υπουργικό συμβούλιο θα έπρεπε να αναχωρήσει γρήγορα και να εγκαταλείψει την συντροφιά του γέροντα μοναχού. Είχε έρθει ελπίζοντας να βρει λύσεις για τα μυστήρια της ζωής και της Οικονομίας. Να βρει λίγη ελπίδα. Και ποιος ξέρει; Να μάθει αν μια ημέρα θα ήταν αυτός ο καραβοκύρης. Μην φύγεις, τον διέταξε ο μοναχός.

Η αντίδραση στην πώληση των μονάδων της ΔΕΗ είναι το τελευταίο προπύργιο των τελευταίων Αριστερών στην κυβέρνηση. Μετά την υπερπήδηση κι αυτού του εμποδίου, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την επίσημη εκπροσώπηση στην Ελλάδα της πλέον σκληρής Θατσερικής πτέρυγας των νεοφιλελευθέρων. Καλά μου τα έλεγε ο Βαγγέλης το 2015: «Αυτοί εδώ είναι πραγματικοί Φιλελέδες»!

Κάνανε λάθος για τα μνημόνια, τις τράπεζες, τους πλειστηριασμούς, τις συντάξεις, την σεισάχθεια, την ΔΕΗ, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα θαλάσσια σύνορα, τους πρόσφυγες, τον ΕΝΦΙΑ, την φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο. Είχαν παντού αυταπάτες. Είπαν παντού ψέματα. Αλλά για παραίτηση ούτε κουβέντα. Όχι, δεν υπάρχει ίχνος από φιλότιμο. Αλλά υπάρχει περίσσευμα από θράσος, όταν το λένε «αθώα» στις τηλεοράσεις…

Η χριστιανική Ευρώπη βλέπει με καχυποψία τις βλέψεις του ισλαμιστή Ερντογάν. Στο ερώτημα αν η φιλελεύθερη Ευρώπη έχει τέτοιες αιτιάσεις, η απάντηση είναι πως ναι! Η Ευρώπη της αλληλεγγύης επιθυμεί να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στους πρόσφυγες. Αλλά δεν μπορεί να δεχτεί τον εξισλαμισμό της Ευρώπης. Δεν θέλει μια τουρκική Ευρώπη. Γιατί έτσι θα πάψει να είναι φιλελεύθερη.

Έχουν άδικο όσοι λένε ότι δεν είναι ωραίο να ζεις σε χώρες που δεν έχουν την δομή και την οργάνωσης μιας κανονικής δυτικής χώρας. Αυτό που δεν είναι ωραίο είναι να μην έχεις λεφτά. Αν είσαι πλούσιος, τότε μια χαρά περνάς. Μέχρι και σκιώδης υπουργός Άμυνας μπορεί κανείς να γίνει. Αρκεί να έχει πολλά χρήματα. Δηλαδή, ισχύ και δύναμη.

Ξεκινάς την ημέρα σου με έναν άλφα τρόπο και στα ξαφνικά όλα ανατρέπονται. Βγαίνει κοτζάμ πρωθυπουργός της Τουρκίας και μας λέει ότι κατέβασαν την ελληνική σημαία από τον Μικρό Ανθρωποφάγο. Κι ύστερα μαθαίνεις ότι πρόκειται για έναν βράχο όπου τρεις νέοι αποφάσισαν να υψώσουν την ελληνική σημαία, στην διάρκεια των πασχαλινών τους διακοπών στους Φούρνους. Το λες και πατριωτισμό...

Δεν ξέρω τι άλλο θέλουν οι Γερμανοί. Αν θέλουν το Σκοπιανό, αν θέλουν να πάρουν καμιά δουλειά στην Ελλάδα ή να καθιερωθεί η Γερμανική ως δεύτερη επίσημη γλώσσα. Θυμάμαι, πάντως, μία τροϊκανή που είχε χαλάσει τον κόσμο για 60 δημοσίους υπαλλήλους! Τώρα συνυπογράφουν τις χιλιάδες προσλήψεις Τσίπρα. Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αν η χώρα θέλει να ξεφύγει…

Είναι το αιώνιο ερώτημα: Είμαστε με τον Ορτέγκα στη Νικαράγουα; Με τους Άραβες στη διαμάχη τους με τους Ισραηλινούς; Με τους Σύριους; Τους Ρώσους, τους Κινέζους, τους Κούρδους, τους αδελφούς μουσουλμάνους; Σε κάθε αντιπαράθεση που λαμβάνει χώρα στον πλανήτη Γη, εμείς οι Έλληνες νιώθουμε την ανάγκη να πάρουμε την πλευρά κάποιου. Λες κι αν μείνουμε μία φορά αμέτοχοι θα σταματήσει το σύμπαν να υπάρχει!

Η Τουρκία δεν θα διστάσει να μας σύρει σε μία περιπέτεια, εφόσον εμείς την πείσουμε ότι είμαστε υπερβολικά αδύναμοι και ανόητοι. Να μην ξεχνάμε πως χάθηκε η μισή Κύπρος. Όταν υπερατλαντικοί «σύμμαχοι» της χούντας έδιναν διαβεβαιώσεις ότι στήριζαν τον Ιωαννίδη. Η Ελλάδα μπορεί να ηττηθεί μόνο αν δώσει την ευκαιρία που αναζητά η Τουρκία εδώ και χρόνια.

Στον Έβρο έψαχναν στο χιόνι τα ίχνη από τα οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την απαγωγή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Χτες ήσαν απόλυτα βέβαιοι ότι υπήρξε τουρκικό ελικόπτερο που πετούσε πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων στην Ρω! Ευτυχώς που οι δημοσιογράφοι δεν αποφασίζουν για το μέλλον του κόσμου! Ή αποφασίζουν; Σίγουρα, πάντως, επηρεάζουν.

Πόση ζημιά έχει προκαλέσει στη χώρα η παρουσία του Πάνου Καμμένου στο υπουργείο Άμυνας; Είναι ένα από εκείνα τα ερωτήματα που μπορούν να απαντηθούν άμεσα: Τεράστια! Κι όχι μόνο στο υπουργείο Άμυνας. Ακόμη ηχούν στα αφτιά μας οι δηλώσεις Γιούνκερ, ότι ο ίδιος έχει συνεργαστεί με ακροδεξιούς πολιτικούς αναφέροντας ως παράδειγμα τον συνέταιρο του κ. Τσίπρα.

Η Τουρκία εξελίσσεται σε ένα μεγάλο πρόβλημα για τους Αμερικανούς που μπορεί να εξελιχτεί σε χειρότερο από εκείνο του Ιράν. Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί ο άξονας Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν, τότε θα μιλάμε για μία ουσιαστική ανατροπή των ισορροπιών στην περιοχή. Κι εμείς στην άκρη του κόσμου να ονειρευόμαστε την Πόλη, ξεχνώντας, για άλλη μία φορά να μελετήσουμε Ιστορία.

Γιατί δεν κάθονται σε ένα τραπέζι ο Κυριάκος με τον Αλέξη να λύσουν όλα τα προβλήματα; Να κάνουν μία συναίνεση βρε αδελφέ! Να δούμε τον Άδωνι με τον Πολάκη αγκαλιά; Σύμφωνα με τον τελευταίο αστικό μύθο αυτό το αποτρέπουν οι «ακροδεξιοί νεοφιλελεύθεροι». Όλο αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Το ήθελαν από το 2015, αν όχι από το 2012.

Το πρόβλημα με την εξωτερική πολιτική είναι ότι όλοι έχουν μία λύση έτοιμη στο τσεπάκι τους, εφόσον, φυσικά, θα μπορούσαν να γίνουν υπουργοί εξωτερικών για μία ημέρα. Αυτό ζήτησε και ο κ. Κοτζιάς, μία ημέρα στο υπουργείο Εξωτερικών. Εμείς, όμως, είπαμε να δώσουμε μία ευκαιρία στην «πρώτη φορά αριστερά» και τον αφήσαμε τρία χρόνια να ζήσει τον μύθο του.

Ο αναλυτής Μάνος Χατζηδάκης, ένας άνθρωπος που στο προφίλ του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης δηλώνει ότι «νομίζει ότι είναι ένας κανονικός άνθρωπος», έκανε το αυτονόητο. Μόλις άκουσε το ανήκουστο για το νερό της Θεσσαλονίκης, έσπευσε να δει τον ισολογισμό της ΕΥΑΘ. Και ανακάλυψε ότι σε έναν χρόνο η εταιρεία αύξησε το προσωπικό της από 221 σε 380 άτομα!

Ο Νίκος ο Παππάς έκανε χτες μια σημαντική ενέργεια για την διαφάνεια στον χώρο του Τύπου. Ρυθμίζει με ικανοποιητικό τρόπο τα θέματα της διαφήμισης. Βρήκα να πω κάτι καλό για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και για τον Νίκο τον Παππά; Αρχίζω, πραγματικά, να ανησυχώ! Κάτι θα πρέπει να μου έχει συμβεί και αδυνατώ να βρω τις παγίδες με την πρώτη!

Προσπαθώ να βρω «κάτι καλό» που έχει κάνει ο Τσίπρας. Μια τομή στην πολιτική ή στην κοινωνική ζωή. Κάτι για το οποίο οι μελλοντικές γενιές θα τον επικαλούνται. Να πουν «εντάξει, χάσαμε μερικά δισεκατομμύρια, αλλά εκείνο δεν θα γινότανε χωρίς τον Αλέξη». Και δεν μπορώ! Δεν βρίσκω! Δεν ξέρω αν αυτό έχει συμβεί με άλλη κυβέρνηση σε αυτή την χώρα…

Ας κάνουμε ένα τρελό όνειρο κι ας πούμε ότι αύριο το πρωί ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει να πάρει το καπελάκι του και να πάει να κάνει παρέα στον φίλο του τον Μαδούρο, κυνηγώντας το όνειρο του σοσιαλισμού. Θα σωθεί η Ελλάδα; Είναι αρκετό να φύγουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να αλλάξουμε σελίδα; Ότι είναι απαραίτητο, είναι απαραίτητο. Αρκετό, όμως, σε καμία περίπτωση.

Η κοινή γνώμη βλέπει εδώ και καιρό με αμηχανία και δικαιολογημένη καχυποψία να εξελίσσεται μία υπόθεση με μυθιστορηματική διάσταση, αυτή των ναρκωτικών του Noor1. Μία βαριά ποινική υπόθεση πήρε από την πρώτη στιγμή… πολιτικές διαστάσεις! Ανακριτικοί υπάλληλοι «ακούστηκαν» να «διαπραγματεύονται» με κατηγορούμενους, υπουργοί ντύθηκαν «Ηρακλής Πουαρώ» και έδειξαν υπέρμετρο ζήλο για την υπόθεση! Εύλογα τα ερωτήματα και είναι και πολλά.

Ο πατριωτισμός είναι μία παρεξηγημένη έννοια στην Ελλάδα. Ο φιλελεύθερος ή ο αριστερός «απαγορεύεται» να είναι πατριώτες. Αντίθετα, σε άλλες χώρες η έννοια της πατρίδας δεν είναι τόσο απαξιωμένη. Έχω γνωρίσει αρκετούς Τούρκους αριστερούς στα χρόνια της χούντας του Ετσεβίτ. Μπορούσες να τους πεις οτιδήποτε, αλλά δεν δεχόντουσαν συζήτηση για τα ... δίκαια της Τουρκίας. Διεθνισμός – διεθνισμός, αλλά για τους άλλους!

Όλοι συμφωνούν ότι το κλειδί για την ανάπτυξη είναι οι μεγάλες επενδύσεις. Oι επενδύσεις, όμως, χρειάζονται τράπεζες για να τις χρηματοδοτήσουν. Οι τράπεζες με την σειρά τους χρειάζονται καταθέσεις για να δίνουν δάνεια. Μπορούμε να φανταστούμε τους Έλληνες να δίνουν τα χρήματά τους στις τράπεζες, όταν οι περισσότεροι εξ ημών χρειαζόμαστε δύο ζωές για να εξοφλήσουμε δάνεια και φόρους;

Ο Σωκράτης Κοσμίδης είναι ένας καλός φίλος από την Θεσσαλονίκη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη και όπως λέει ο ίδιος ήταν από τα παιδιά που όταν έβλεπε αυτοκίνητο με αθηναϊκές πινακίδες κάτι πάθαινε. Μεγάλωσε μέσα σε ένα συγκεκριμένο κλίμα. Για την Θεσσαλονίκη που αδικείται, για τους Αθηναίους που δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να εποφθαλμιούν την καλή τύχη της συμπρωτεύουσας.