Το πρόβλημα με την εξωτερική πολιτική είναι ότι όλοι έχουν μία λύση έτοιμη στο τσεπάκι τους, εφόσον, φυσικά, θα μπορούσαν να γίνουν υπουργοί εξωτερικών για μία ημέρα. Αυτό ζήτησε και ο κ. Κοτζιάς, μία ημέρα στο υπουργείο Εξωτερικών. Εμείς, όμως, είπαμε να δώσουμε μία ευκαιρία στην «πρώτη φορά αριστερά» και τον αφήσαμε τρία χρόνια να ζήσει τον μύθο του.
Όταν ζεις στα Βαλκάνια, χρειάζεσαι μία dream team για τα θέματα αυτά και όχι έναν άνθρωπο που πιστεύει (μόνο αυτός) ότι μπορεί να κατευθύνει τις τύχες του κόσμου. Οι προηγούμενοι, οι οποίοι ως γνωστόν τα έκαναν όλα χάλια, είχαν πολύ καλύτερες επιδόσεις και στην εξωτερική πολιτική. Προφανώς δεν είχαν βρει τον νέο Χένρυ Κίσινγκερ, αλλά φρόντιζαν να αξιοποιούν σωστά το καλά εκπαιδευμένο στελεχιακό δυναμικό του υπουργείου. Τουλάχιστον αυτό...
Το κακό επίσης είναι ότι ο κ. Κοτζιάς αγνοεί το γεγονός ότι είναι υπουργός μιας κυβέρνησης στα πλαίσια μιας αστικής Δημοκρατίας κι όχι υπουργός του Τσάρου. Η ενημέρωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι μία άγνωστη πρακτική επί των ημερών του. Τα κόμματα ενημερώνονται μόνο κατόπιν εορτής κι αφού έχει συντελεστεί το μοιραίο. Ούτε συζήτηση να γίνεται για μια εθνική στρατηγική. Το παράδειγμα των Σκοπίων είναι από τα πιο χαρακτηριστικά.
Αλλά και ο χειρισμός των ελληνοτουρκικών δεν είναι απ΄ αυτές τις υποθέσεις που πρόκειται στο μέλλον να διδάσκεται σε κάποιο πανεπιστήμιο ως παράδειγμα προς μίμηση. Να θυμηθούμε το ταξίδι Ερντογάν στην Αθήνα. Ήταν μία αχρείαστη καταστροφή. Η κυβέρνηση Τσίπρα και ο υπουργός της Νίκος Κοτζιάς κατάφεραν να κάνουν κάτι που δεν έχει γίνει άλλη φορά στον κόσμο: Φώναξαν έναν ξένο ηγέτη για να διαπιστώσουμε πόσο άσχημες είναι οι σχέσεις μας και να βάλουμε ένα στοίχημα για το πόσο χειρότερες μπορεί να γίνουν.
Ποια είναι αλήθεια η στρατηγική μας στα ελληνοτουρκικά; Υπάρχει; Δεν θα αναφερθούμε στην απίστευτη εκδοχή που παρουσιάζει ο Ερντογάν, ότι ο Αλέξης Τσίπρας του υποσχέθηκε τους οκτώ. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε (και δεν πιστεύουμε) ότι αυτή είναι η αφορμή για την επιδείνωση των σχέσεων. Αλλά αναρωτιόμαστε: Ποια εν τέλη είναι η στρατηγική μας και πως αυτή επιτυγχάνεται; Με τις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου ή τις θεωρίες του Νίκου Κοτζιά; Και πως διαμορφώνεται αυτή η ριμάδα η στρατηγική; Κάθε κυβέρνηση έχει την δική της;
Η κατάσταση με την Τουρκία είναι πολύ σοβαρή. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα που έχει πέσει ο κ. Κοτζιάς, δεν πιστεύουμε ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις σε αυτά τα θέματα. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι το υπουργείο Εξωτερικών οφείλει να προστατεύει τα στελέχη του και να τα αξιοποιεί. Και το πολιτικό προσωπικό οφείλει να μην ξεχνά ότι τα μόνα πεδία που δεν επιτρέπονται προσωπικές πολιτικές είναι αυτά της Εθνικής Άμυνας και της Εξωτερικής Πολιτικής.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
