Η χριστιανική Ευρώπη βλέπει με καχυποψία τις βλέψεις του ισλαμιστή Ερντογάν. Στο ερώτημα αν η φιλελεύθερη Ευρώπη έχει τέτοιες αιτιάσεις, η απάντηση είναι πως ναι! Η Ευρώπη της αλληλεγγύης επιθυμεί να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στους πρόσφυγες. Αλλά δεν μπορεί να δεχτεί τον εξισλαμισμό της Ευρώπης. Δεν θέλει μια τουρκική Ευρώπη. Γιατί έτσι θα πάψει να είναι φιλελεύθερη.
Οι δηλώσεις Μακρόν αποτελούν ένα ισχυρό μήνυμα προς την Τουρκία. Στην πραγματικότητα είναι το μήνυμα της Ευρώπης και όχι της Γαλλίας. Κι αυτός είναι ο φόβος της Τουρκίας. Ίσως αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίον μέχρι σήμερα δεν έχουμε περάσει σε πιο… θερμές καταστάσεις.
Αυτό δεν πρέπει να μας παρασύρει στην συντήρηση της έντασης. Δεν είναι μία πολιτική που μας συμφέρει. Πρέπει όμως να επιμείνουμε στην λογική της ευρωπαϊκής άμυνας. Πρέπει να ενημερώσουμε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για τα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο και να επενδύσουμε σε αυτή την προοπτική. Η μόνη λογική επιλογή μας είναι να στηρίζουμε την Δύση και να περιμένουμε αντίστοιχα την στήριξη της Δύσης. Όχι να προσδοκούμε στις δηλώσεις Μακρόν και ταυτόχρονα να καταγγέλλουμε τους βομβαρδισμούς των Γάλλων στην Συρία! Αυτό είναι παρανοϊκό!
Η ελληνική κυβέρνηση έχει αντιμετωπίσει με ιδεοληπτικό τρόπο τα θέματα της ασφάλειας και της άμυνας της χώρας. Οι άνθρωποι που έκαναν καριέρα υποστηρίζοντας στα αμφιθέατρα ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, παρέδωσαν στην συνέχεια το υπουργείο Άμυνας στα χέρια του ακροδεξιού (κατά δήλωση Γιούνκερ) Πάνου Καμμένου. Τώρα αντιλαμβάνονται καθυστερημένα, όπως είχε συμβεί και στα θέματα της Οικονομίας, ότι ο πραγματικός κόσμος δεν έχει σχέση με τις ονειρώξεις της εφηβικής και νεανικής τους τρέλας.
Ο κ. Τσίπρας, πάντως, απέφυγε να θέσει στην σωστή του βάση τα θέματα της Άμυνας, επειδή δεν θέλησε να ασχοληθεί με αυτά. Γι αυτό και τα παραχώρησε στον κ. Καμμένο. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, ο κ. Τσίπρας να εξηγήσει στην γερμανική κοινή γνώμη τις επιπτώσεις από την επιθετικότητα της Τουρκίας. Και να ρωτήσει στο τέλος δημόσια την κυρία Μέρκελ αν είναι λογικό η μικρή Ελλάς να έχει περισσότερα τανκς απ' όσα διαθέτει αυτή την στιγμή η Γερμανία που τα κατασκευάζει! Την ίδια ώρα και η κυρία Μέρκελ θα μπορούσε να μας ρωτήσει γιατί αγοράζουμε αμερικάνικα ελικόπτερα που η θέση τους είναι σε διαλυτήριο και όχι τα σύγχρονα τα ευρωπαϊκά. Είναι κι αυτό ένα θέμα, το οποίο μπορεί, ίσως, να απαντήσει ο κ. Καμμένος. Αλλά δεν είναι της παρούσης.
Το Λουξεμβούργο μπορεί να αισθάνεται ασφαλές επειδή η Ελλάδα έχει ξοδέψει μερικά ΑΕΠ για να μπορεί να αντιμετωπίσει την Τουρκία. Αυτό θα πρέπει να το επικοινωνήσουμε στην Ευρώπη. Επειδή αυτός είναι ένας τρόπος για να αυξήσουμε την πολιτική μας ισχύ. Κι αυτό το χρειαζόμαστε. Να ενισχύσουμε, δηλαδή, την επιλογή του διευθυντηρίου της Ευρώπης, να μην επιτρέψουν στους Τούρκους να τραυματίσουν την εικόνα της, να αμφισβητήσουν την θέση της.
Οι εκλογές στην Τουρκία είναι ένα γεγονός που δεν πρέπει να ερμηνευτεί με λάθος τρόπο από διάφορους εγχώριους αναλυτές. Να μην πιστέψουμε ότι η επιθετικότητα που έδειξε η Τουρκία ήταν για εσωτερική κατανάλωση. Αυτό που πραγματικά ισχύει είναι ότι η Τουρκία μετράει καθημερινά τις κινήσεις της. Εκείνοι την δουλειά τους κι εμείς την δική μας. Μόνο που η δική μας δουλειά δεν είναι να σκορπίζουμε σημαίες στις χιλιάδες βραχονησίδες του Αιγαίου. Αλλά να εργαστούμε στην βάση των πραγματικών συμφερόντων μας. Κι αυτά μπορούν να στηριχτούν μόνο από την Ευρώπη.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
