Το εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ αποτελεί μια παγκόσμια ευρεσιτεχνία. Υιοθετήθηκε τον 18ο αιώνα και έχει πολλές ιδιαιτερότητες και αρκετά σημεία, άγνωστα για το ευρύ κοινό στην Ελλάδα. Το πώς αναδεικνύονται οι εκλέκτορες, πώς λειτουργεί το εκλεκτορικό κολέγιο, τι συμβαίνει σε αυτό όταν δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία, είναι μερικά από αυτά.

Έως σήμερα η κυβέρνηση απήλαυσε πρωτοφανούς διάρκειας περιόδου μέλιτος από την κοινή γνώμη. Ωστόσο κάποιες ήδη διαφαινόμενες διαχειριστικές αποτυχίες είναι στοιχεία που επιτρέπουν την προεξόφληση μιας επικείμενης, έστω μεσοπρόθεσμα, κάμψης της κοινωνικής αποδοχής της κυβέρνησης.

Ρητορική κριτική για τις δυσλειτουργίες της δικαιοσύνης δικαιούνται να κάνουν οι πολίτες, οι κυβερνητικοί παράγοντες όμως οφείλουν να δρουν διορθωτικά. Ακούγοντας πως ορισμένοι απραγμονούν επειδή δεν μπορούν να καταλήξουν στις -απαραίτητες -για τη βελτίωση της απονομής της δικαιοσύνης- νέες διατάξεις, θα τολμήσω να καταθέσω κάποιες προτάσεις.

Ο δούκας Φρανσουά ντε Λαροσφουκώ είχε χαρακτηρίσει την υποκρισία ως μορφή σεβασμού της κακίας προς την αρετή. Και σε κανένα ίσως άλλο τομέα, σε κανένα τόπο και σε κανένα χρόνο η ρήση αυτή δεν βρίσκει μεγαλύτερη δικαίωση απ' ό,τι στη σύγχρονη Ελλάδα, όταν η Δικαιοσύνη χαρακτηρίζεται ως… ανεξάρτητη, αδέκαστη ή ανεπηρέαστη από σκοπιμότητες, πυλώνας της δημοκρατίας.

Εν μέσω υγειονομικής κρίσης κάποιοι θεοσεβούμενοι, μεταξύ αυτών και μια κυβερνητική βουλευτίνα καθώς και μια καθηγήτρια επιδημιολογίας, με βαθιά την πίστη πως η πίστη τους προστατεύει από ιούς, μετέλαβαν των αχράντων μυστηρίων. Ουδεμία έκπληξη: Οι χριστιανοί ξέρουν πως πιστεύουν.

Είχε ως πολιτική οντότητα, μια εξέλιξη μάλλον ανάστροφη από αυτήν που περιέγραψε ο Δαρβίνος για τα έμβια όντα. Ο Λεωνίδας Κύρκος ο οποίος συμπύκνωνε το ήθος μιας Αριστεράς που την ήθελε αλύγιστη αλλά και ανοικτόμυαλη, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης που συνδύαζε την οξυδέρκεια με την κοινωνική ευαισθησία και ο Φώτης Κουβέλης.

Από την τσίπρεια Αριστερά ουδείς περίμενε εμπειρία και γνώση των θεμάτων. Ιδιαίτερα των οικονομικών και των διεθνοπολιτικών. Από το στόμα της κάθε στιγμή ανάβλυζε η ασχετοσύνη. Από την τσίπρεια Αριστερά ουδείς περίμενε πραγματισμό: Το μετριοπαθέστερο από όσα είχε υποσχεθεί -πριν αυτοπροσδιοριστεί βεβαίως ως αυταπατώμενη- ήταν η ανατολή του ήλιου από τη Δύση...

Στις βαρύγδουπες δηλώσεις κάποιων ελληναράδων, στις περιπέτειες του Αλεξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, στην.. ανοησία της τεχνητής νοημοσύνης καθώς στα χέρια των πολλών ένα έξυπνο κινητό είναι ικανό να εξοντώσει την οφθαλμοφανή αλήθεια, στην μοναδικότητα του Ευ.Βενιζέλου, αλλά και σε κεντρολογίες, εστιάζει το άρθρο του Θανάση Διαμαντόπουλου.

Αν η εκλογική επιτυχία του πρωθυπουργού αναβάθμισε σημαντικά την εσωκομματική ισχύ του, κάποιες πανθομολογούμενες κυβερνητικές επιτυχίες του, τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική, την έχουν απογειώσει. Και η σχεδόν πασιφανής στην κοινωνία διαφορά σοβαρότητας με το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα την έχει θωρακίσει.

Ασφαλώς και δεν υπήρξε άγιος. Ούτε άγγελος. Ούτε αγαθός γίγαντας. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα στοιχεία του βιογραφικού του που ήρθαν στη δημοσιότητα μετά τη «μιαιφονία» του.Και προφανώς αποτελεί λάθος η εκ των υστέρων προσπάθεια αγιοποίησής του.

Δεν αποτελεί απλώς κοινή αίσθηση, πανθομολογούμενη εκτίμηση, ακόμη και κοινό τόπο. Είναι –έτι μάλλον- κάτι που επιβεβαιώνεται από αδιάσειστα στοιχεία: οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τα πιο βίαια, τα πιο ανθρωποκτόνα, τα πιο «happy-trigger», τα πλέον εύκολα «tire-gachette» όργανα της έννομης τάξης που υπάρχουν ανά την υφήλιο.

Όταν ο εισαγγελικός λειτουργός φτάνει να απαξιώνει αυτούς και κυρίως τη λειτουργία αυτών που έχουν τον, ομολογουμένως δύσκολο, ρόλο του υπερασπιστή ακόμη και του τέρατος, δεν ακυρώνει μόνο τη δικαιοσύνη ως κρατικό θεσμό. Αλλά και τη δικαιοσύνη ως ιδέα, που θέλει να διερευνηθούν και τα ενδεχόμενα ψυχικά τραύματα ή όποια άλλα ενδεχόμενα ελαφρυντικά του οποιουδήποτε δράστη…

Το θέμα ετέθη όχι από την καλπάζουσα φαντασία κάποιων δημοσιολογούντων ή από τους νυχτερινούς εφιάλτες των στελεχών του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης -το οποίο ως σήμα κατατεθέν επαξίως κατέκτησε την επένδυση στον βουλησιαρχικό ανορθολογισμό-, αλλά από τα πράγματα: Από τη στιγμή, δηλαδή, που η κορoνοκρίση εκ των πραγμάτων ακύρωσε το συμβόλαιο τιμής μεταξύ εκλογικού σώματος και εκλεγμένης τον περασμένο Ιούλιο κυβέρνησης.

Καθ' ημάς, η πρόβλεψη των πλέον αρμόδιων ευρωπαϊκών θεσμών είναι για ύφεση διψήφια. Γενναιόδωρος, όμως, ο ηγέτης της μείζονος αντιπολίτευσης το 4% της ύφεσης το «χάρισε» στον πρωθυπουργό. Μόνο για το πλέον τούτου τον θεωρεί ένοχο. Αν όμως στα νευραλγικά πόστα βρίσκονταν οι επιλογές του προκατόχου του, ποια «κορωνοκρίση» θα τολμούσε να ξεμυτίσει;

Πρωτεύουσα του νομού τα Ιωάννινα, σε καλωσορίζουν ως σύγχρονη πόλη, καθώς τα νεόχτιστα κτίρια και η αρκετή κίνηση στους δρόμους έχουν έντονη παρουσία. Όμως καθώς οι δρόμοι σε οδηγούν προς τη λίμνη Παμβώτιδα και το κάστρο, νιώθεις το βάρος της ιστορίας της.