Μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιταλία, κάποιοι σοβαροί διανοούμενοι της Αριστεράς και όχι μόνον, έκαναν την πολιτική εκτίμηση πως η μονεταριστική πολιτική του Βερολίνου έφτασε στα όρια της. Υποστηρίζουν—και έχουν δίκιο—πως το γερμανικό θαύμα δεν μπορεί να αποτελέσει τον απόλυτο οδηγό για την ευρωζώνη...

Με το πρωτοσέλιδο νεοεκδοθείσας εφημερίδας -ιδιοκτησίας σεσημασμένων Συριζανθρώπων - η κυρία Φ. Γεννηματά, ο κ. Γ. Παπανδρέου και ο κ. Θ. Πάγκαλος, δέχτηκαν αήθη επίθεση. Τα όσα γράφτηκαν προχθές κατά των τριών προβεβλημένων ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, έχουν, ως προς τα κίνητρα, πολλές αναγνώσεις.

Εξαντληθήκαμε να σχολιάζουμε την γνωστή, περί αυταπάτης, φράση του Α. Τσίπρα, νομίζοντας πως συντελούμε στην αποδόμηση τόσο της προσωπικότητας του, όσο και της πολιτικής του. Δεν επρόκειτο ούτε για αυτοκριτική, ούτε για εξομολόγηση. Ήταν ένας ακόμα κυνικά υπολογισμένος επικοινωνιακός ελιγμός για να αποσείσει τις εγκληματικές ευθύνες του κόμματός του για τα νέα σκληρά μέτρα.

Αν θέλουμε να είμαστε στοιχειωδώς σοβαροί, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως το γεγονός της εβδομάδας ήταν η αποχώρηση των Αζέρων και των Ιταλών από την διαδικασία της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΣΦΑ.

Ο πρωθυπουργός, στον επικήδειο που εκφώνησε στην Αβάνα, χρησιμοποίησε πέντε φορές τη λέξη «αξιοπρέπεια». Είναι μια λέξη εννοιολογικά ρευστή, που ο καθένας μπορεί να της δώσει ό,τι περιεχόμενο θέλει. Την χρησιμοποιούν κυρίως οι πολιτικοί που δεν έχουν καταφέρει να παρουσιάσουν απτά, χειροπιαστά, μετρήσιμα, αποτελέσματα, απευθυνόμενοι στο θυμικό των πολιτών.

Αναφέρομαι στη μισθοδοσία της κυρίας Κ. Νοτοπούλου, που, μαζί με τις υπερωρίες, θα ξεπεράσει, μετά βεβαιότητος, τα 3.000 ευρώ. Προκλητικός μισθός για τις μέρες μας, που γίνεται προκλητικότερος γιατί τον εισπράττει παιδί του κομματικού σωλήνα και που προκαλεί στον ύψιστο βαθμό.

Στα πρώτα χρόνια μετά την Μεταπολίτευση οι κινηματογραφικές αίθουσες κατακλυζόταν από σοβιετικές ταινίες που περιέγραφαν την πορεία του Λένιν προς την εξουσία. «Ο Λένιν στην Γερμανία», ο Λένιν στην Πολωνία»... Επρόκειτο για χυδαίες προπαγανδιστικές ταινίες με τις οποίες εκστασιάζονταν οι νεολαίοι του ορθόδοξου ΚΚΕ...

Με τον θάνατο του ηγέτη της Κούβας άνοιξε μια συζήτηση, που σε τελική ανάλυση αφορά την ιεράρχηση των αξιών μας. Τι θέτουμε υπεράνω όλων; Τις δημοκρατικές αρχές και τα δικαιώματα του ανθρώπου ή το αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα και την « αξιοπρέπεια» ενός λαού;

Διαβάζω στην «Αυγή»( 24\/11) πρώτη σελίδα, ψηλά δεξιά :[ Τραμπ σε Τσίπρα :« Κάνετε καταπληκτικές προσπάθειες.» Με πρωτοβουλία του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου σημειώθηκε χθες η πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία Τραμπ—Τσίπρα]...

Το Κυπριακό υπήρξε και θα παραμένει ως πρόβλημα, αν δεν αναθεωρηθούν στην συνείδηση των Κυπρίων οι συμπεριφορές συγκεκριμένων ηγετών τους και κυρίως αν δεν πάψει να αποτελεί το εφαλτήριο για καριέρες πολιτικών, πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων και από τις δύο πλευρές των συνόρων.

Η αντίληψη πως «η κρίση έφερε τα μνημόνια», θέτει αυτομάτως το οδυνηρό ερώτημα «και ποιος έφερε την κρίση;» Απαιτεί απόδοση ευθυνών και το κυριότερο, αφού εντοπίσει τα λάθη του παρελθόντος, θα πρέπει να προτείνει και ένα άλλο μοντέλο για το μέλλον. Κάπου όμως θα πρέπει να βρούμε την αρχή - αν θέλουμε να διατηρήσουμε ψήγματα αξιοπιστίας και σοβαρότητας. Και όσο λιγότερο ξεχειλώσουμε τον χρόνο, τόσο πιο κατανοητοί θα γίνουμε.

Καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν υιοθέτησε την πατρότητα των μνημονίων. Δεν υποστήριξαν την αναγκαιότητά τους. Ας αναζητήσουμε τις ευθύνες στην πολιτική τάξη της χώρας και κυρίως στην Ελληνική κοινωνία, που αρνείται πεισματικά να δει την πραγματικότητα.

Αναρωτιόμαστε όλοι, νομίζω, για τα κίνητρα αυτής της προθυμίας που επιδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Είναι γνωστό πως αυτή περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα που θα τον βυθίσουν ακόμα περισσότερο δημοσκοπικά. Οι ερμηνείες που δίνω είναι δύο, με διαφορετικές καταλήξεις.

Στην Επιτροπή της Βουλής που ερευνά τα οικονομικά των κομμάτων αποκαλύφθηκε πως ο ενιαίος Συνασπισμός, στην δεκαετία του 90, επέτυχε αυτό που σήμερα αγωνίζονται να πετύχουν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Το κούρεμα του δανείου του.

Στην ζωή τα περισσότερα γεγονότα έχουν δύο εκδοχές. Εννοείται πως τα πιο σύνθετα έχουν περισσότερες. Η προχθεσινή ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στην ελληνική γλώσσα με αμερικανική προφορά θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε σαν ένα γεγονός αξιοπερίεργο που εκφεύγει κάθε λογικής προσέγγισης.

Πουθενά αλλού, ακόμα και στην Σομαλία, δεν θα ματαιωνόταν ο επίσημος αποχαιρετιστήριος λόγος του Αμερικανού Προέδρου στον χώρο που συμβολίζει την Δημοκρατία, επειδή μια συμμορία πέταξε μια χειροβομβίδα στην Γαλλική Πρεσβεία. Οι αρχές ασφαλείας προφανώς έκριναν πως μια τρομοκρατική ενέργεια «ήπιας μορφής» μπορεί να ακυρώσει μιαν ιστορική ομιλία. Δήλωσαν, δηλαδή, αδυναμία περιφρούρησης της.

Σε όλες τις πολιτικές συζητήσεις επαναλαμβάνεται έντονα η απαίτηση για την ανανέωση της Νέας Δημοκρατίας σε πολιτικό προσωπικό. Είναι φυσικό να υπάρχει στην κοινή γνώμη μια ευνοϊκή τάση στην εμφάνιση νέων προσώπων, ιδίως αν αυτή αφορά παραδοσιακά κόμματα με πολυετή παρουσία και την ανάλογη φθορά σε ιδέες και κυρίως σε πρόσωπα.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει πως η βάση του Κινήματος -στις μικρές πλέον διαστάσεις της- είναι αντιΣΥΡΙΖΑ. Δεν λησμονούν τα στελέχη του και οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του τους προπηλακισμούς και τις χυδαίες επιθέσεις που δεχόταν κατά την διάρκεια του 2011, ούτε μπορεί να ξεχάσουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το καταφύγιο των στελεχών του Κινήματος που διαφώνησαν με την πολιτική αυτής της περιόδου.

Ο διάλογος Ν. Βούτση- Ν. Δένδια γείρει εύλογα ερωτηματικά και πολλές ενστάσεις. Πώς εκ των προτέρων γνωρίζει ο πρόεδρος της Βουλής πώς θα κινηθεί το ΕΣΡ; Πώς προδικάζει την συμπεριφορά των μελών του; Και τι σημαίνει « διαβούλευση από την πλευρά μας;» Ποιοι αποτελούν την «πλευρά μας;» Η κυβέρνηση; η επιτροπή των προέδρων; Κάποιο άλλο σώμα;

Τις επόμενες μέρες θα πραγματοποιηθεί το ταξίδι του B. Obama στην Ευρώπη, κατά την διάρκεια του οποίου θα επισκεφθεί και την χώρα μας. Ένα ταξίδι στο οποίο είχε επενδύσει πολλά η Ελληνική κυβέρνηση. Μετά τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών ο πολιτικός λόγος του είναι αποδυναμωμένος. Ό,τι και να πει, όλοι γνωρίζουν πως είναι «έπεα πτερόεντα», που ουδόλως δεσμεύουν τον D. Trump.

Όταν τα ξημερώματα της 13ης Αυγούστου 1961 οι κάτοικοι του Βερολίνου είδαν πως ένα τείχος χώριζε την πόλη τους στα δύο, δεν μπορούσαν να φανταστούν πώς θα τελείωνε αυτή η ιστορία. Δεν γνώριζαν μάλιστα, τότε, σε ενεστώτα χρόνο, και αν θα τελείωνε ποτέ η διαίρεση της πολύπαθης πόλης...

Όταν η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, επέλεγε ως κυβερνητικό εταίρο τον Π.Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, ήθελε να συντηρήσει το αντιμνημονιακό πνεύμα και να αποδείξει πως αυτό δεν ήταν συγκυριακή πολιτική επιλογή. Είχε δηλαδή, μια λογική η συγκεκριμένη απόφαση.

Είναι λογικό, όταν ένα κόμμα εκτιμά πως η κυβέρνηση είναι καταστροφική για τον τόπο να επιζητεί την ανατροπή της. Οποιαδήποτε άλλη πολιτική πρόταση θα είναι ανακόλουθη εφ΄όσον βασίζεται σε αυτό το σκεπτικό. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αποδείξει εμπράκτως πως είναι ιδιαίτερα επιζήμια για την χώρα. Στην πιο επιεική αποτίμηση, μας στοίχισε €85 δισ.

Το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα είναι γεμάτο από ηγέτες που με ελάχιστη μόρφωση-λόγω της αφοσίωσης τους στον κομματικό αγώνα από νεαρή ηλικία-βρέθηκαν στην ηγεσία του κόμματος τους και κάποιοι από αυτούς και με την βοήθεια των σοβιετικών τανκς στην ηγεσία της χώρας τους.