Του Σάκη Μουμτζή
Στην Επιτροπή της Βουλής που ερευνά τα οικονομικά των κομμάτων αποκαλύφθηκε πως ο ενιαίος Συνασπισμός, στην δεκαετία του 90, επέτυχε αυτό που σήμερα αγωνίζονται να πετύχουν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Το κούρεμα του δανείου του.
Συγκεκριμένα, ο υπεύθυνος οικονομικών των ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Δαρειώτης, ένα σοβαρό άτομο, κατέθεσε πως η ΕΑΡ το 1990 αγόρασε από την Ιζόλα το ακίνητο της Κουμουνδούρου έναντι 115 εκ. δραχμών. Προς τούτο δανειοδοτήθηκε από την Ιονική Τράπεζα με 80 εκατ. δραχμές. Το 1998 ο Συνασπισμός – διάδοχος της ΕΑΡ-- δήλωσε αδυναμία αποπληρωμής του δανείου που έφτασε εν τω μεταξύ τα 400 εκατ .δραχμές. Ο πρόεδρος του κ. Ν.Κωνσταντόπουλος πέτυχε κούρεμα του, της τάξεως του 55%. Δηλαδή τα 400 εκατ. δραχμές έγιναν 175 εκατ. δραχμές. Έναντι το συνολικού αυτού ποσού ο Συνασπισμός κατέβαλε 80 εκατ. δραχμές και τα υπόλοιπα σε δόσεις.
Μα θα- αναρωτηθεί ο αναγνώστης- συγκρίνονται τα 400 εκατ. δραχμές με τα 350 εκατ. ευρώ που είναι οι οφειλές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ προς τις τράπεζες; Ο αναγνώστης συγκρίνει ανόμοια πράγματα σε διαφορετικές εποχές.
Ο Συνασπισμός δανειοδοτήθηκε για να αγοράσει ένα ακίνητο. Το ακίνητο, κατά την συνήθη τραπεζική πρακτική, προσημειώθηκε. Όταν μετά από έξι χρόνια δηλώνεται αδυναμία καταβολής των τοκοχρεωλυτικών δόσεων, η τράπεζα οφείλει να εκπλειστηριάσει το προσημειωμένο ακίνητο.
Όμως η τράπεζα αντί να ενεργήσει όπως επέτασσε η συνήθης τραπεζική πρακτική, προχώρησε σε κούρεμα του δανείου. Οι εκδοχές είναι δύο : είτε έχουμε καραμπινάτη απιστία των τραπεζικών που προχώρησαν σε αυτήν την ενέργεια είτε το ακίνητο δεν είχε αυτήν αξία –δηλαδή 400 εκατ. δραχμές – το 1998. Αν λάβουμε υπόψη όμως την αλματώδη άνοδο των τιμών των ακινήτων στην δεκαετία του 90, πιθανό τα 115 εκατ. δραχμές του 1990 να ξεπερνούσαν τα 400 εκ. δραχμές το 1998. Εκτός εάν το συγκεκριμένο ακίνητο αγοράσθηκε το 1990 πολύ λιγότερο, και κάποιοι «έβγαλαν χαρτζιλίκι». Έκαναν ένα «δωράκι» στον εαυτό τους. Μια υπόθεση εργασίας κάνω.
Το δε 1998, ήταν έτος πλούτου, ρευστότητας και ευημερίας, με δρομολογημένη την οικονομία στην ένταξη της στην ευρωζώνη, και το κούρεμα των καταθέσεων ήταν πρακτική άγνωστη στην τραπεζική αγορά. Συνεπώς η Αριστερά για μια ακόμα φορά φάνηκε πρωτοπόρος. Στο μπαταχτσιλίκι. Στο «δεν πληρώνω.»
Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που συμμετείχαν στην Επιτροπή της Βουλής εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους κατά πόσον η μεταγραφή του ακινήτου από την ΕΑΡ στον Συνασπισμό έγινε με νόμιμο έγγραφο, ενώ ο κ. Τζαβάρας ζήτησε να προσκομισθούν τα παραστατικά που αποδεικνύουν την εξόφληση του δανείου, αφήνοντας υπόνοιες πως αυτό ποτέ δεν εξοφληθεί.
Ως γνωστόν, το κούρεμα δανείων είναι μια πρακτική που παρατηρείται σε περιόδους κρίσεων, όταν κατακρημνίζονται και οι τιμές των ακινήτων κι έτσι οι εγγυήσεις των τραπεζών είναι σημαντικά μειωμένες. Γι΄αυτό και αποδέχονται την μείωση της οφειλής.
Όταν όμως οι τιμές των ακινήτων γνωρίζουν ραγδαία άνοδο—όπως την δεκαετία του 90-- οποιαδήποτε περικοπή δανείου και μάλιστα της τάξης του 55% αποτελεί σκάνδαλο. Και στην προκειμένη περίπτωση πολιτικό σκάνδαλο.
Ας σταματήσει επί τέλους η Αριστερά να δηλώνει «μωρή παρθένα». Γιατί αποδεικνύεται πως ούτε μωρή είναι, ούτε παρθένα.
ΥΓ. Ο κ. Δαρειώτης ερωτώμενος, δήλωσε πως στο ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει χρηματοδότηση στο όνομα Δαβαράκης, πιστοποιώντας έτσι την ύπαρξη «μαύρου ταμείου». Και δεν πιστεύω να «φάγατε» το παραμύθι πως το συγκεκριμένο site στοίχιζε στον ΣΥΡΙΖΑ μόνον 1500 ευρώ τον μήνα!
