Του Σάκη Μουμτζή
Αναφέρομαι στη μισθοδοσία της κυρίας Κ. Νοτοπούλου, που, μαζί με τις υπερωρίες, θα ξεπεράσει, μετά βεβαιότητος, τα 3.000 ευρώ. Προκλητικός μισθός για τις μέρες μας, που γίνεται προκλητικότερος γιατί τον εισπράττει παιδί του κομματικού σωλήνα και που προκαλεί στον ύψιστο βαθμό, αν αναλογισθούμε πως με 600 ευρώ θα μπορούσαν να βρουν δουλειά πέντε νέα παιδιά που την έχουν απόλυτη ανάγκη. Θα ήταν, δε, κι ευτυχισμένα με αυτό το ποσό.
Γιατί τέτοια πρόκληση; Δεν αντιλαμβάνονται εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πως τακτοποιώντας ένα δικό τους παιδί, με αυτόν τον τρόπο, χάνουν αλλά δέκα; Δεν καταλαβαίνουν πως η πολιτική ζημία που γίνεται από αυτές τις συμπεριφορές είναι μεγαλύτερη από το κόψιμο του ΕΚΑΣ; Δεν είδαν τι κόστος κατέβαλλαν για τους Καρανίκες; Και φυσικά, για να μην κατηγορηθώ άδικα, το πρόβλημα δεν είναι ούτε το φύλο, ούτε η ηλικία της κυρίας Νοτοπούλου. Είναι τα ανύπαρκτα προσόντα, ο παχυλός μισθός και η άνευ αντικειμένου θέση εργασίας.
Όλα αυτά τα γνωρίζουν. Μόνον ανόητοι δεν είναι. Έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Απλώς δεν τους ενδιαφέρει, γιατί έχουν τις δικές τους αρχές και αξίες, που προσπαθούν να τις επιβάλλουν στην κοινωνία. Το αποδεικνύουν συνεχώς, καθώς φαίνεται πως το κύριο μέλημα τους είναι η τακτοποίηση του, αρχικού, κλειστού πυρήνα του 3%. Αυτούς γνωρίζουν, με αυτούς πορεύθηκαν στα χρόνια της μιζέριας, αυτούς πρέπει να ανταμείψουν.
Ο υπόλοιπος κόσμος που τους έφερε στην εξουσία, αυτό το 32 - 33%, όχι μόνον δεν τους νοιάζει, αλλά τον περιφρονούν κιόλας. Είναι τα μικροαστικά στρώματα και οι άνθρωποι που περιθωριοποιήθηκαν εξαιτίας της κρίσης. Οι απόκληροι. Αυτοί που ακούνε για μισθό 3.000 ευρώ και τρελαίνονται.
Για να καταλάβουμε πώς σκέφτεται η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να θυμάται ο αναγνώστης μια πάγια θέση της: «δεν πάμε εμείς να συναντήσουμε το 32-33% της κοινωνίας. Αυτό θα έρθει σ΄ εμάς.» Που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει πως το κόμμα δεν κάνει ιδεολογικές εκπτώσεις για να προσεγγίσει αυτά τα κοινωνικά στρώματα, αλλά αγέρωχο πορεύεται και το πλήθος οφείλει να ακολουθεί. Πίσω από κάθε τέτοια προκλητική συμπεριφορά κρύβεται η πεποίθηση του 3% πως μπορεί να αλλάξει την ελληνική κοινωνία στην αρχή, την Ευρώπη αργότερα.
Το δυστύχημα είναι πως όλα αυτά που οι κανονικοί άνθρωποι τα ακούμε και γελάμε, αυτοί τα λένε στα σοβαρά. Τα πιστεύουν. Και φροντίζουν να τακτοποιούν εαυτούς και αλλήλους. Συγγενείς κολλητοί, ερωμένες και εραστές, όλοι στο Δημόσιο. Και ας είναι καλά οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι βιοτέχνες και οι επιχειρηματίες, που με τη φορολογία τους πληρώνουν.
Να είναι σίγουρος ο αναγνώστης πως αυτό που έγινε με την κυρία Κ. Νοτοπούλου θα γίνει και με άλλα ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία θα καταλάβουν θέσεις που θα συσταθούν ειδικά γι΄ αυτούς. «Και τι έγινε;» Θα αναρωτηθεί ο Συριζαίος. «Σιγά το ποσό. Η BMW του Βενιζέλου στοίχισε 700.000 ευρώ και ο Παπασταύρου διακίνησε εκατομμύρια μαύρο χρήμα.»
Πράγματι, έχουν δίκιο. Τα 2.560 της κυρίας Νοτοπούλου είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα 282 εκατ. ευρώ που πήραν οι λιμενεργάτες για να συμφωνήσουν στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ και ψίχουλα μπροστά στη μισθοδοσία των συμβούλων, γραμματέων, ειδικών γραμματέων, αναπληρωτών γραμματέων κλπ.
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα παράλληλο γραφείο ευρέσεως εργασίας για τα στελέχη του.
