Πριν από 24 χρόνια, ακριβώς, η πατρίδα μας υπέστη απώλεια εθνικού εδάφους. Μια συγκεκριμένη περιοχή του Αιγαίου -η περιοχή των Ιμίων- έφυγε από την εθνική κυριαρχία της Ελλάδος. Γκριζαρίστηκε και παραμένει γκρίζα μέχρι σήμερα. Δηλαδή είναι μια περιοχή αγνώστου κυριαρχίας, καθώς δεν μπορούν οι Έλληνες πολίτες να ασκήσουν τα δικαιώματα που ασκούσαν προηγουμένως, δηλαδή την βοσκή και την αλιεία.

Ο πρωθυπουργός με την επίσκεψη του στο Παρίσι φαίνεται πως προσπερνά την απροκάλυπτα φιλοτουρκική στάση της Μέρκελ, προσβλέποντας στον Μακρόν, στρατηγικά. Μπορούμε βέβαια, αντί να ασχοληθούμε με την επίσκεψη του πρωθυπουργού, να ασχοληθούμε με τον Ζαγοράκη και το ποδόσφαιρο. Αυτό είναι θέμα αντίληψης και προτεραιοτήτων.

Απορροφημένοι με τα Ελληνοτουρκικά και προσφάτως και με τα ...ποδοσφαιρικά, δεν δίνουμε την απαιτούμενη προσοχή στην υπόθεση Novartis, όπου κάθε ημέρα αποκαλύπτεται το μέγεθος της σκευωρίας. Χθες κατέθεσε στην προανακριτική ο πρώην οικονομικός εισαγγελέας κ.Π.Αθανασίου. Και τι δεν είπε!

Η Ελληνική κοινωνία είναι παραζαλισμένη από νερωμένα κρασιά. Η Ελληνική κοινωνία είναι η κοινωνία του «δεν βαριέσαι».Η Ελληνική κοινωνία πάσχει από ένα χρόνιο «ωχαδερφισμό». Από την κοινωνία μας λείπουν δημόσιοι λειτουργοί που σέβονται πλήρως τον όρκο τους και ασκούν χωρίς εκπτώσεις τα καθήκοντά τους.

Αυτό ακριβώς τρέμει ο Α.Τσίπρας και οι συνεργάτες του. Μια διπλή εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, αθροίζει συνολικά έξι ήττες για τον «άχαστο». Το πρόβλημα πλέον δεν θα είναι η εσωκομματική αμφισβήτηση, αλλά το γεγονός πως ο Α.Τσίπρας θα καταγραφεί στην κοινωνία ως ο loser.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, κατ΄επανάληψη, έχει κάνει δημόσια την αυτοκριτική του για τις πρότερες θέσεις του για τους Εβραίους. Φυσικά, τα πληρωμένα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ ξεσπάθωσαν εναντίον του. Αυτοί που φόρεσαν την παλαιστινιακή μαντήλα, αυτοί που συμπορεύτηκαν με τον αραβικό αντισημιτισμό, τολμούν και κουνούν το δάχτυλο τους σε έναν πολιτικό που έκανε την αυτοκριτική του πολλές φορές.

Υποθέτω πως γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι στα νησιά του Βορείου Αίγαίου, με τους χιλιάδες μετανάστες, υπάρχει και πρόβλημα εθνικής ασφάλειας. Επ' αυτού του ευαίσθητου ζητήματος είναι προφανές πως δεν μπορεί να γίνει δημόσια συζήτηση. Απλώς, είναι ένας ακόμα λόγος—ίσως ο σοβαρότερος—που αυτά τα νησιά θα πρέπει να αποσυμφορηθούν από τους μετανάστες. 

Είχαμε σχολιάσει πως τα αποτελέσματα της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ θα φαινόταν στο εγγύς μέλλον. Και πράγματι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, απέστειλε χθες επιστολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη με την οποία εγγυάται την ασφάλεια, την ευημερία και την δημοκρατία στην Ελλάδα.

Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης μνήμης για τα θύματα της τρομοκρατίας που έγινε χθες στο Πολεμικό Μουσείο. Την εκδήλωσε οργάνωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης και την χαιρέτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να τιμήσει με την παρουσία του τα θύματα της τρομοκρατίας ένας έλληνας πρωθυπουργός.

Η Νέα Δημοκρατία έχει σημαντικά περιθώρια διεύρυνσης των συνεργασιών της με στελέχη του Κεντροαριστερού χώρου. Όσοι θέλουν να την μετατρέψουν σε ένα μικρομάγαζο για να το ελέγχουν, αδυνατούν να διαβάσουν σωστά την μεταμνημονιακή πραγματικότητα και τις αλλαγές που επέφερε στις συνειδήσεις των πολιτών η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και κυρίως αδυνατούν να αντιληφθούν πως το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της παράταξης είναι η διαρκής διεύρυνση της.

Κάποιος θα πει «μα καλά τέτοιες στιγμές εθνικής συναίνεσης, τις καταστρέφεις με κομματικές αντιπαραθέσεις;». Απαντώ: η πολιτική είναι συγκρούσεις, ρήξεις, νίκες, ήττες. Οι νίκες και οι ήττες προκύπτουν από σκληρούς αγώνες. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατήγαγε μια μεγάλη νίκη και πρέπει να το πούμε. Εξανάγκασε τον Α. Τσίπρα να στηρίξει την δική του επιλογή, εγκαταλείποντας τον Π. Παυλόπουλο.

Είναι κοινός τόπος πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και υποτίμησε και αιφνιδιάστηκε από την εξέλιξη των μεταναστευτικών ροών. Είναι δε προφανές πως η επίκληση των υπαρκτών ευθυνών του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον άσφαιρο πυρ. Μετά από έξι μήνες, η κατάσταση αντί να αρχίσει να τίθεται υπό έλεγχο, γίνεται πλέον ανεξέλεγκτη.

Με τα γεγονότα της τρέχουσας επικαιρότητας ξεχάσαμε την υπόθεση Novartis. Κακώς, γιατί τελικά ήταν μια πολιτική συνωμοσία που η διακύβευση της ήταν η πολιτική εξουσία. Ήρθε όμως η κατάθεση της κυρίας Ε. Ράικου, πρώην εισαγγελέως διαφθοράς, που έφερε ξανά την υπόθεση στο προσκήνιο και τον κ.Δ.Παπαγγελόπουλο ένα βήμα πριν το Ειδικό Δικαστήριο.

Η αφίσα κατά των αμβλώσεων είναι γνωστή. Όπως γνωστή, εδώ και πολλές δεκαετίες, είναι η θέση της Εκκλησίας για το ίδιο θέμα. Είναι αυτονόητο πως σε μια ανοιχτή-φιλελεύθερη κοινωνία κυκλοφορούν ανεμπόδιστα όλες οι απόψεις. Το ποια θα είναι κυρίαρχη, εξαρτάται κάθε φορά από τον συσχετισμό των ιδεολογικών, των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων.

Με την κατάθεση του εκλογικού νόμου άνοιξε, μοιραία, η συζήτηση για την διενέργεια εκλογών, μετά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι λογικό πως αυτό το σενάριο να έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του. Και είναι αυτονόητο πως την σχετική απόφαση θα την λάβει ο πρωθυπουργός.

Στις 10 Ιανουαρίου 2016 εκλέχτηκε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ήταν μια έκπληξη, μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς μέσα σε τρεις μήνες από την εκλογή του, η Νέα Δημοκρατία πήρε το δημοσκοπικό προβάδισμα. Τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδήγησε το κόμμα του σε τέσσερις διαδοχικές νίκες επί του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα είναι ο πρωθυπουργός της χώρας.

Η μικροψυχία και το κόμπλεξ δεν κρύβονται στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχειλίζουν. Από προχθές το βράδυ, εκδήλωσαν τα συμπλέγματα τους, όταν ο πρωθυπουργός παρακολούθησε έναν αγώνα μπάσκετ στις ΗΠΑ. Τι δεν έγραψαν; Προτιμούν τις κρουαζιέρες σε θαλαμηγούς εφοπλιστών. 

Είναι ολοφάνερο πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκεντρώσει τις 200 ψήφους, ώστε ο νέος εκλογικός νόμος να ισχύσει αμέσως. Ως εκ τούτου, της αρκούν οι ψήφοι των δικών της βουλευτών για να ψηφισθεί ο εκλογικός νόμος που αυτή προκρίνει. Συνεπώς, η επιδίωξη μιας ευρύτερης πλειοψηφίας έχει αποκλειστικά πολιτική διάσταση.

Το περιστατικό είναι λίγο-πολύ, γνωστό. Ο Ν.Παπάς έκοψε μια φράση του Α. Γεωργιάδη για το βοήθημα των 200 ευρώ και έτσι φάνηκε πως ο σημερινός υπουργός υποστήριζε πως μπορεί να ζήσει άνθρωπος με αυτό το βοήθημα. Γι΄αυτόν τον λόγο, ο Ν.Παπάς έψεξε τον Αδωνι με την λέξη «ντροπή». Όμως, από την ροή όλης της πρότασης, φαίνεται πως ο Α.Γεωργιάδης φυσικά και δεν πιστεύει πως τα 200 ευρώ αρκούν για να ζήσει ένας πολίτης.

Δυστυχώς, η οικολογία έχει καταντήσει να είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων. Πίσω από τις «οικολογικές» ανησυχίες κρύβεται το μένος κατά του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Πίσω από τις «οικολογικές» ανησυχίες κρύβεται το μίσος για την πρόοδο. Με απλά λόγια η οικολογία έχει στρατευθεί στον χώρο της Αριστεράς.

Η πιο πιθανή εξήγηση είναι πως ο τέως πρωθυπουργός αισθάνεται την υποχρέωση να προτείνει τον Π.Παυλόπουλο για Πρόεδρο Δημοκρατίας, ως ένδειξη ευαρέσκειας για την στήριξη που του παρείχε στην άσκηση των πρωθυπουργικών του καθηκόντων. Ετσι, είναι λογικό η συντριπτική πλειοψηφία των Νεοδημοκρατών και όχι μόνον,να χαρακτηρίζουν τον Π.Παυλόπουλο « πολιτειακό συνεταιράκι του Τσίπρα». Χαρακτηρισμός διόλου κολακευτικός για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Είναι λογικό όλοι αυτοί που καταγγέλλουν την αστυνομία και υπερασπίζονται τους αντιεξουσιαστές, να μην επιθυμούν την λειτουργία των καμερών. Εκεί θα καταγράφεται η δράση όλων των εμπλεκομένων κι έτσι δεν θα μπορούν οι υπερασπιστές των μπαχαλάκηδων να συκοφαντούν την ΕΛΑΣ.

Η δεκαετία που φεύγει, με την αλλαγή του έτους, πέραν πάσης αμφιβολίας υπήρξε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες δεκαετίες της πρόσφατης Ιστορίας μας, ενώ έθεσε και τις βάσεις για έναν εθνικό αναστοχασμό, για την επίτευξη μιας εθνικής αυτογνωσίας. Αν έχουμε αντιληφθεί τι συνέβη μέσα στην δεκαετία που πέρασε, τότε μετά βεβαιότητος η νέα κανονικότητα της χώρας μπορεί να στηρίζεται σε γερά θεμέλια.

Ποιος πληρώνει τις καταστροφές της δημόσιας περιουσίας από την δράση των αντιεξουσιαστών; Γιατί αυτή η διάσταση των δραστηριοτήτων τους αποσιωπάται; Ένα τρόλεϊ στοιχίζει περίπου 100.000 ευρώ. Φυσικά, οι «προοδευτικοί» δημοσιογράφοι και οι διανοούμενοι της Αριστεράς ουδόλως ενδιαφέρονται για την καταστροφή δημόσιας περιουσίας από την δράση των «συγγενών» τους.