Του Σάκη Μουμτζή
Αυτό το ερώτημα έθεσε σε κυριακάτικο άρθρο του γνωστός αρθρογράφος, εκφράζοντας όλους αυτούς που ενοχλούνται για το γεγονός πως η κυβέρνηση περιλαμβάνει στις τάξεις της και στελέχη της Κεντροαριστεράς.
Αυτή είναι μια εύκολη και «πιασάρικη» κριτική, καθώς απευθύνεται στο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας που αναμένει την αντιπαροχή για τις υπηρεσίες του. Και θυμώνει όταν βλέπει πως την θέση που προσδοκεί να πάρει την καταλαμβάνει κάποιος εξωκομματικός.
Χαϊδεύοντας τον κομματικό πατριωτισμό, κάποιοι δυσαρεστημένοι σχολιαστές επιχειρούν να τραυματίσουν την κυβέρνηση. Βέβαια, η Νέα Δημοκρατία πάντα ήταν το κόμμα των διευρύνσεων. Ολοι οι ηγέτες της φρόντισαν να επεκτείνουν τα όρια της παράταξης και προς τους όμορους πολιτικά χώρους.
Τα παραδείγματα πολλά.
Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί το γεγονός πως ο βασικός κορμός της Νέας Δημοκρατίας είναι οι συντηρητικοί πολίτες. Αυτοί είναι η βάση της παράταξης.
Επάνω εδώ «κάθονται» οι φιλελεύθεροι που προσδίδουν με την παρουσία τους τον κεντροδεξιό χαρακτήρα στην Νέα Δημοκρατία.
Είναι προφανές πως χωρίς τους συντηρητικούς η παράταξη θα ήταν ανερμάτιστη και χωρίς τους φιλελεύθερους δεν θα ήταν κόμμα εξουσίας.
Αυτό το πάντρεμα ξεκίνησε με τον ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το ακολούθησαν όλοι οι αρχηγοί του κόμματος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν μπορεί να αποτελέσει την εξαίρεση. Εχοντας εξασφαλισμένα τα νώτα από την άκρα δεξιά, έχει την άνεση να κάνει τα ανοίγματα του προς την Κεντροαριστερά. Και τα ανοίγματα αυτά ήταν και θεαματικά και αποτελεσματικά.
Σήμερα, με την υπάρχουσα διάταξη των πολιτικών δυνάμεων η Νέα Δημοκρατία καλύπτει πλήρως το μεταρρυθμιστικό Κέντρο και φιλοδοξεί να διεισδύσει και στις παρυφές της Κεντροαριστεράς.
Με απλά λόγια ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να μετατρέψει την Νέα Δημοκρατία σε έναν συνασπισμό ιστορικών τάσεων της πολιτικής ζωής της πατρίδος μας. Να γίνει το μεγάλο χωνευτήρι των ιδεών των κυριότερων πολιτικών τάσεων του αστικού χώρου.
Είναι λογικό αυτή η στρατηγική να προκαλεί τις αντιδράσεις όλων αυτών που έχουν την αντίληψη πως το κόμμα τους ανήκει. Ετσι, αντιμετωπίζουν τα στελέχη που προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους ως παρείσακτους.
«Μα με αυτήν την πολιτική της διεύρυνσης δεν αλλοιώνεται η φυσιογνωμία της παράταξης;», ρωτούν όσοι αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική.
Απάντηση: μα, οι διευρύνσεις και η διαρκής ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες, είναι η φυσιογνωμία της παράταξης. Οσοι την θέλουν μικρή, μίζερη και κλεισμένη στον εαυτό της, δεν έχουν καταλάβει γιατί η Νέα Δημοκρατία είναι –χωρίς καμιά αμφιβολία—το μεγαλύτερο κόμμα της Μεταπολίτευσης.
Οι σχολιαστές της Αριστεράς αποδίδουν την προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να προσεταιριστεί στελέχη της Κεντροαριστεράς στην λάμψη των ιδεών της Αριστεράς. Μάλλον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Η παρακμή των ιδεών της Αριστεράς, ωθεί αυτά τα στελέχη να συνεργαστούν με την Νέα Δημοκρατία, για να την βοηθήσουν να εφαρμόσει το πρόγραμμα της.
Νομίζω, η Νέα Δημοκρατία έχει σημαντικά περιθώρια διεύρυνσης των συνεργασιών της με στελέχη του Κεντροαριστερού χώρου.
Οσοι θέλουν να την μετατρέψουν σε ένα μικρομάγαζο για να το ελέγχουν, αδυνατούν να διαβάσουν σωστά την μεταμνημονιακή πραγματικότητα και τις αλλαγές που επέφερε στις συνειδήσεις των πολιτών η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Και κυρίως αδυνατούν να αντιληφθούν πως το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της παράταξης είναι η διαρκής διεύρυνση της.
