Η δική μου σημαία χωράει όποιον πιστεύει στη ζωή και θέλει μια καλύτερη ζωή για εκείνον και τα παιδιά του. Όποιον νιώθει ευγνωμοσύνη για όσους τον βοήθησαν, όποιον υποφέρει κι ας πιστεύει σε άλλο θεό, ας μιλάει άλλη γλώσσα , ας έχει άλλο χρώμα δέρματος.Ελληνες ατίμωσαν τη σημαία. Ο 11χρονος Πακιστανός θα την τιμούσε. Ντροπής πράγματα.\r\n

Η αξιοκρατία επιδρά στην κοινωνία, σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Πιο αποτελεσματικές διαδικασίες για την παραγωγή καλύτερων αγαθών και υπηρεσιών, μεγαλύτερη οικονομική ωφέλεια από την οποία θα ευεργετηθούν και οι λιγότερο ικανοί, οι ευάλωτοι, οι αδύναμοι.

Φαιά τοπία γύρω- γύρω, πολιορκούν αυτές τις ωραίες, φωτεινές μέρες του φθινοπώρου. Γιγαντιαίων διαστάσεων τρομοκρατική τρομοκρατική επίθεση στη Σομαλία με 300 νεκρούς, οι ακροδεξιοί της Αυστρίας επιστρέφουν στην κυβέρνηση με 26%, σε νευρική κρίση η Ισπανία προσπαθεί να λύσει το γόρδιο δημοψήφισμα της Καταλονίας, νέο μέτωπο αποσταθεροποίησης ανατολικά της χαίνουσας πληγής της Συρίας.

Έρευνες συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες στα οικονομικά θέματα, υιοθετούμε σαφή φιλελεύθερη προσέγγιση και στα κοινωνικά, συντηρητική. Νεωτεριστής α λα κάρτ. Δείτε τι έγινε με το ζήτημα των εμβολίων ή με το ζήτημα της νομικής αναγνώρισης της αλλαγής ταυτότητας φύλου.

Έχει δίκιο ο Ηράκλειτος, δεν γίνεται να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι. Άλλοι οι πρωταγωνιστές, οι ικανότητες , οι προθέσεις, τα επιτεύγματα και τα λάθη τους, οι επιπτώσεις των λαθών τους στη χώρα , άλλο το ευρω-ατλαντικό momentum, άλλες οι απειλές και οι ευκαιρίες στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Κοινή, όμως, ότι περπατάμε πάνω σε λεπτό στρώμα πάγου που κινδυνεύει να υποχωρήσει από μια ενάντια μεταβολή των πραγμάτων.

Εκτός απροόπτου, τέσσερα από τα έξι κόμματα που μπήκαν στην γερμανική Βουλή ξεκινούν οσονούπω διαπραγματεύσεις για να διερευνήσουν την πιθανότητα σύμπηξης κυβερνητικής συνεργασίας. Οι συνομιλίες θα είναι εξαντλητικές, καθώς πρώτα θα συμφωνήσουν επί των θέσεων και μετά θα μοιράσουν υπουργεία που ασφαλώς θα είναι και αυτό το ζήτημα μέρος του παζαριού.

Τι ήταν αυτό! Κατέβηκαν από τα ράφια των βιβλιοθηκών Μοντεσκιέ και Βολταίρος, Αριστοτέλης και Ρωλς, Μάρξ και Χάγιεκ, η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, δοκίμια και μανιφέστα προκειμένου να καταγγελθεί η αποστροφή της ομιλίας Μητσοτάκη περί ισότητας.

«Αντιπολιτεύεστε έναν ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει» είπε ο Αλέξης Τσίπρας, απευθυνόμενος στις άλλες πολιτικές δυνάμεις-κυρίως στη Νέα Δημοκρατία, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου την επαύριο των εγκαινίων της ΔΕΘ. Και έχει δίκιο, παρόλο που εκείνος εννοούσε ότι δεν υπήρξε ποτέ ΣΥΡΙΖΑ με σχέδιο εξόδου από το ευρώ. Δεν ήταν η μόνη στιγμή στροφής αλλά και αποστροφής του πρωθυπουργικού λόγου προς τον ρεαλισμό.

Ποιος δεν θα ήθελε να είναι νέος, όμορφος, υγιής και ευκατάστατος; Μάλιστα ως δια μαγείας, χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι; Το παιγνιώδες ερώτημα έχει πολλές παραλλαγές στο ίδιο πνεύμα. Όλοι μας επιθυμούμε το βέλτιστο των συντρεχουσών συνθηκών για την αφεντιά μας. Γιατί να μην ενδώσει και ο πρωθυπουργός σ\\'αυτήν την αδυναμία;

Κοντά πενήντα χρόνια (!) έχουν περάσει από την Μεταπολίτευση και σαράντα (!) από την είσοδό μας στην ΕΕ, κυβερνήσεις ανέβηκαν και κατέβηκαν -δεξιές, σοσιαλιστικές και εσχάτως αριστερές- ουδεμία φρόντισε να λύσει το μείζον πρόβλημα διαχείρισης των απορριμάτων. Ουδεμία το έκανε σημαία της και το κατέστησε ύψιστη προτεραιότητα, ευχόμενη απλώς να μην της πέσει ο κλήρος να αντιμετωπίσει μια κρίση σκουπιδιών.

«Μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί». Η φράση αποδίδεται στον John Maynard Keynes. Δεν είναι βέβαιο ότι την είπε, αλλά θα μπορούσε. Ο Βρετανός οικονομολόγος υποστήριζε ότι σε περιόδους ύφεσης, χρειάζονται βραχυπρόθεσμες λύσεις για την απασχόληση με κινητήριο μοχλό το κράτος, έστω και αν αυτό σημαίνει «να σκάβει κάποιος λάκκους και να τους ξαναγεμίζει».

Αν η Γαλλία είχε 100 κατοίκους, το αποτέλεσμα της προχθεσινής βουλευτικής κάλπης, μας λέει ότι μόλις 10 θα είχαν ψηφίσει τον Μακρόν. Ωστόσο, χάρη στον αλγόριθμο του εκλογικού συστήματος, το προεδρικό κόμμα και οι σύμμαχοί του, εκτιμάται ότι θα καταλάβουν τα ? των εδράνων του Κοινοβουλίου...

Αν η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό όπλο για την αλλαγή του κόσμου, όπως έχει πει Νέλσον Μαντέλα, με θλίψη διαπιστώνουμε ότι στην περίπτωσή μας (προφανώς και σε πολλές άλλες χώρες, αλλά η Ελλάδα μας πονάει) αυτό το όπλο δεν έχει τα κατάλληλα πυρομαχικά.

Με γεωμετρική πρόοδο αυξάνονται τα κρούσματα ολοκληρωτικής σκέψης που διατυπώνεται δημοσίως μέσω των κοινωνικών δικτύων, φασίσουζας νοοτροπίας, ρατσιστικού και σεξιστικού λόγου, μονολιθικής ανιστόρητης θέασης και συνωμοσιολογικής πρόσληψης του κόσμου, μίσους, σύγχυσης, ασύγγνωστης λήθης και εύκολης -άνευ επιχειρημάτων- καταδίκης προσώπων και όχι πράξεων.

Κραταιό κεντροαριστερό κόμμα δεν υπάρχει πουθενά στην ευρω-ήπειρο. Στην θέση τους έχουν δημιουργηθεί κεντροδεξιά σχήματα με σοσιαλίζουσες θέσεις σε κοινωνικά ζητήματα και λαϊκιστικές κινήσεις με εθνικιστικό λόγο, στα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Τι συνέβη και η δύναμή τους υποχώρησε στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 70 ετών;

Με μια ρήση του Φρανσουά- Ωγκυστ- Ρενέ, υποκόμη ντε Σατωμπριάν υποδέχθηκε τον Εμανουέλ Μακρόν, μόλις ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντα του, ο πρόεδρος του γαλλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου και πρώην πρωθυπουργός επί Μιτεράν, Λοράν Φαμπιούς.

Δεν έμεινε πτυχή της ζωής του Macron που να μην έχει μαθευτεί όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλον τον πλανήτη. Από τους βαθμούς στο γυμνάσιο, τα γλυκά που παρασκεύαζε η μητριά του και τα εγγόνια της συζύγου του, μέχρι τις λογοτεχνικές και τις μουσικές προτιμήσεις του

Η παγκόσμια αγορά εργασίας αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς και αποκτά μορφές βγαλμένες από μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας , πλην όμως απολύτως πραγματικές. Εμείς εδώ προτιμούμε να διαπληκτιζόμαστε με παλαιολιθικό τρόπο για το τι μέλλει γενέσθαι με την αποκατάσταση των συμβασιούχων στην τοπική αυτοδιοίκηση και με τη μείωση του δημόσιου τομέα.

Οι γαλλικές εκλογές, πλην των ανατροπών που προκάλεσαν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, κληροδότησαν στη γλώσσα του Ρακίνα και μια νέα λέξη, η οποία περιγράφει ακριβώς αυτές τις «εκπαραθυρώσεις» πολιτικών και κομμάτων από τα πρώτα τραπέζια της εξουσίας.

Καθόλου προβληματισμό και ανησυχία δεν ενέσπειρε στο Μαξίμου η επικράτηση του “Ναι” στον Erdogan που θα μετουσιωθεί σε απόλυτο, ανέλεγκτο, μονάρχη, ο οποίος θα αποφασίζει για τη ζωή και -κυριολεκτικά- για το θάνατο των υπηκόων του, κάνοντας, πιθανότατα, χρήση της τεράστιας ισχύος του όχι μόνο εντός της τουρκικής επικράτειας αλλά και εκτός συνόρων;

Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί διαρκούν πλέον λιγότερο και από τα θαύματα. Όχι τρεις μέρες, αλλά ελάχιστες ώρες αφότου ο πρωθυπουργός κούνησε το δάχτυλο στους δανειστές - «πρώτα η ρύθμιση του χρέους και μετά η εφαρμογή των μέτρων που συμφωνήθηκαν στην Βαλέτα», είπε ενώπιον κομματικού ακροατηρίου- ήλθε η γερμανική απάντηση...

Δυόμισι χρόνια πριν, μπροστά στο δίλημμα σταθερότητα ή περιπέτεια, πολλοί είχαν επιλέξει το δεύτερο. «Πόσο χειρότερα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα» ρωτούσαν, καταλογίζοντας στις κυβερνήσεις των μνημονίων, όπως τις αποκαλούσαν, ότι ψεύδονται λέγοντας πως δεν υπάρχει εναλλακτική οδός εξόδου από την κρίση.

Όταν μπαίνεις σε μια μάχη -πολύ περισσότερο εφόσον το επιδίωξες υποσχόμενος περήφανη νίκη- οφείλεις όχι μόνον να ξέρεις πώς θα πολεμήσεις αλλά και πώς θα απεμπλακείς μόλις το κόστος αρχίζει να γίνεται δυσβάσταχτο. Με άλλα λόγια, οφείλεις να είσαι ευέλικτος στην αναπροσαρμογή της τακτικής σου...

Προς αποκατάστασιν της αλήθειας. Δεν ξέρω, με ποια αφορμή επανήλθε στο προσκήνιο η παλιά δήλωση του Δημήτρη Παπαδημούλη «Μπορεί οι κυβερνητικοί συνεταίροι να κοιμούνται στο ίδιο «κρεβάτι» αλλά κάνουν διαφορετικά όνειρα». Η δήλωση έγινε το καλοκαίρι του 2014 και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόταν στην συγκυβέρνηση.