Της Μαρίας Χούκλη
Ντράπηκα. Σας λέω αλήθεια. Ντράπηκα για την αφέλειά μου να πιστέψω ότι ο Αμίρ με σύμμαχο την τύχη, θα κρατούσε την ελληνική σημαία. Ντράπηκα που νόμισα ότι θα μαλάκωναν οι καρδιές από την ανέλπιστη χαρά μιας οικογένειας προσφύγων, η οποία ζει η μισή εδώ και η άλλη μισή στη Γερμανία. Ήρωες για μέρα ήθελαν να νιώσουν, βάζοντας στο ταπεινό σπίτι που τους δόθηκε, το εθνικό σύμβολο μιας άλλης -αλλόθρησκης- πατρίδας, έστω και από καπρίτσιο του νόμου των πιθανοτήτων.
Ντράπηκα για την ανοησία μου να σπεύσω να χαρώ μαζί τους, χωρίς να υπολογίσω τα κλειστά μυαλά και τις στυφές ψυχές συμπολιτών μας που θεωρούν εαυτούς περιούσιο λαό και εξαντλούν την οργή τους στην ξενομερίτισσα μάνα με τα τρία ανήλικα παιδιά.
Όταν είσαι ξεριζωμένος, μετέωρος, αβέβαιος και ανασφαλής δεν θέλεις πολλά για να αισθανθείς μια ριπή θέρμης. Ένα κομμάτι πανί με όμορφα χρώματα -όπως είπε ο Αμίρ- αρκεί για να σε τυλίξει σαν αγκαλιά στον ξένο τόπο. Η δική μου σημαία χωράει όποιον πιστεύει στη ζωή και θέλει μια καλύτερη ζωή για εκείνον και τα παιδιά του. Όποιον νιώθει ευγνωμοσύνη για όσους τον βοήθησαν, όποιον υποφέρει κι ας πιστεύει σε άλλο θεό, ας μιλάει άλλη γλώσσα, ας έχει άλλο χρώμα δέρματος.
Ελληνες ατίμωσαν τη σημαία. Ο 11χρονος Πακιστανός θα την τιμούσε.
Ντροπής πράγματα.
Ντράπηκα όμως και για την ευπιστία μου σε ανώτατους θεσμικούς παράγοντες. Πώς είναι δυνατόν μια νέα πολιτικός, αριστερών καταβολών που διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής με συντριπτική στήριξη από όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου, που έχει ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, να προτείνει πολιτοφυλακές, λαϊκά δικαστήρια και παράβαση πυρηνικών διατάξεων του καταστατικού χάρτης της χώρας, δράσεις που υιοθετούν μόνο ολοκληρωτικά καθεστώτα -δεξιά και αριστερά; Ναι, είχε δώσει δείγματα των πεποιθήσεων της αλλά νόμιζα ότι δεν έχει παρακάτω. Όσα διαλαλεί τώρα αποτελούν ύβρι στη δημοκρατία που την έκανε τρίτο πολιτειακό παράγοντα, της έδωσε θεσμική ισχύ και την κατέστησε εκπρόσωπο της χώρας. Η πολιτική στην οποία πιστεύω δεν εκτρέπεται και δεν παρεκτρέπεται. Είναι αμετάκλητα και σε όλες τις συνθήκες δημοκρατική, συννομη και ενώνει τους πολίτες, δεν διχάζει.
Ντροπής πράγματα.
