της Μαρίας Χούκλη
Με μια ρήση του Φρανσουά- Ωγκυστ- Ρενέ, υποκόμη ντε Σατωμπριάν υποδέχθηκε τον Εμανουέλ Μακρόν, μόλις ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντα του, ο πρόεδρος του γαλλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου και πρώην πρωθυπουργός επί Μιτεράν, Λοράν Φαμπιούς.
«Είστε ένας άνθρωπος του καιρού σας» του είπε, θυμίζοντας σε πολλούς το απόφθεγμα του Γάλλου συγγραφέα και φιλέλληνα πολιτικού, Σατωβριάνδου: «Για να είναι κάποιος κατάλληλος για τη χώρα του, πρέπει να είναι άνθρωπος του καιρού του» σε ελεύθερη μετάφραση.
Βεβαίως μένει να τεσταριστούν στην πράξη και οι προθέσεις και οι ικανότητες του Μακρόν, αν μπορεί να κυβερνήσει επιτυχώς τη χώρα του προς όφελος της, να λύσει προβλήματα και να θεραπεύσει ανισότητες που ανέβασαν τα ποσοστά της Λεπέν και της λαϊκιστικής Αριστεράς.
Προς το παρόν, ακόμη και όσοι ενστερνίζονται τις θεωρίες ότι είναι «προϊόν κατασκευής τραπεζικών κέντρων και επιχειρηματικών ομίλων», δεν μπορούν παρά να παραδεχθούν ότι γίνεται εμβρυουλκός μιας «βίαιης» αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας. Το παλιό κομματικό κατεστημένο -Σοσιαλιστές και Γκλωλιστές/Ρεπουμπλικανοί - που αρνιόταν να δεχθεί ότι είχε εκμετρήσει το ζήν, τώρα αναγκάζεται εκόν άκον να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η εμφάνιση του Μακρόν.
Ακόμη και η επιλογή ως πρωθυπουργού του Εντουάρ Φιλίπ, ενός πολιτικού που πέρασε από την Αριστερά στην κεντροδεξιά και όχι ενός στελέχους από το στενό περιβάλλον του νέου προέδρου είναι κίνηση που εκφεύγει των συνηθειών της γαλλικής πολιτικής ζωής. Πολλώ δεν μάλλον που ο Φιλίπ είχε σύρει τα εξ αμάξης στον Μακρόν για τη φιλοδοξία του να γίνει πρόεδρος. Τον αποδόμησε αλλά εκείνος τον διάλεξε για πρωθυπουργό, εκτιμώντας τα προσόντα του!
Ξαναλέω ότι όλοι και όλα κριθούν εκ του αποτελέσματος, ωστόσο και μόνο το γεγονός της ανατάραξης των υδάτων , είναι καλύτερο από την αποτελμάτωση. Ανασυντίθεται το κομματικό σκηνικό, αποστρατεύονται μεγάλα ονόματα, δεν θα είναι υποψήφιοι δεκάδες βουλευτές από όλες τις παρατάξεις, αναζητιούνται συναινέσεις και μετριοπάθεια.
Τίποτα δεν διασφαλίζει ότι το νέο «αίμα» που θα μπει στη Βουλή, το περίεργο πολιτικό υβρίδιο που ακούει στο όνομα «Η Δημοκρατία Μπροστά» και τα κομματικά σχήματα που θα προκύψουν στην Αριστερά και στη Δεξιά, θα σώσουν την Γαλλία από τα σοβαρότατα προβλήματά της. Αλλά, εκεί κάτι γίνεται, έστω και δι ''αυτού του τρόπου. Αντιθέτως εδώ, τίποτα δεν γίνεται. Η αντιπολίτευση μηρυκάζει κάθε μέρα πόσο κακό έχει κάνει στη χώρα ο Τσίπρας και οι συν αυτώ, δίχως να έχει να αντιπροτείνει συγκεκριμένο σχέδιο σωτηρίας. Σχέδιο, όχι αποσπασματικές προτάσεις και εν πάση περιπτώσει να πει ευθαρσώς ότι η κατάσταση είναι τόσο σύνθετη όμοια με γόρδιο δεσμό. Μόνον όλες μαζί οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να κάνουν κάτι. Όμως, οι όποιες προσπάθειες ανασύνταξης του κέντρου και της κεντροαριστεράς προσκρούουν σε πελώρια Εγώ και σε ανθρώπους που δεν είναι του καιρού μας. Που οραματίζονται παλινορθώσεις περασμένων μεγαλείων.
Όσο για τους κυβερνώντες, είναι πιο παλιοί και από τους παλιούς, άκαιροι, παράταιροι, εντελώς έκκεντροι προς ζητούμενα της εποχής, ασκέρι που δεν ξέρει που να μας οδηγήσει γιατί αδυνατεί να διαβάσει τα σημάδια των καιρών ακόμη και άν ήθελε τώρα πια για να παρατείνει την παρουσία του στην εξουσία.
Η Γαλλία έχει πολλά να μας διδάξει, αρκεί να έχουμε μάτια να τα δούμε.
