Εφόσον καταφέρουμε να αποφύγουμε έναν πυρηνικό πόλεμο, οι ιστορικοί του μέλλοντος ίσως θα θυμούνται την αύξηση της κινεζικής επιρροής στον κόσμο ως το γεγονός εκείνο που έσωσε την ατομική ελευθερία, την ευημερία, την Αμερική και τον δυτικό πολιτισμό. Τουλάχιστον αυτός είναι ο αισιόδοξος τρόπος να βλέπει κάνεις την κινεζική τυραννία και τους ανυπόμονους μιμητές της στη Δύση. <b>Γράφει ο Pierre Lemieux</b>

Η απαγόρευση των εξαγωγών είναι εξίσου προστατευτική με την παρεμπόδιση των εισαγωγών. Η προσπάθεια καθυπόταξης καπιταλιστικών εταιριών από τις κυβερνήσεις τους  κατά το παράδειγμα των αντίστοιχων σοσιαλιστικών, θα φτάσει εν καιρώ να κάνει τις πρώτες τόσο επιχειρηματικά και τεχνολογικά προβληματικές όσο και τις δεύτερες. <b> Του Pierre Lemieux.</b>

Στις 27 Ιουνίου 2021, ο κόσμος έχασε την ευγενή παρουσία του Dr. Steven G. Horwitz. Αυτή η ημερομηνία θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου καθώς, ενώ ο κόσμος έχασε έναν πρώτης τάξεως οικονομολόγο, πανεπιστημιακό και διανοούμενο, εγώ έχασα ένα μέντορα και φίλο. <b>Γράφει ο Tarnell Brown. </b>

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2020 δεν προσέφεραν μόνο δόξα στους αθλητές, αλλά και ένα σημαντικό μάθημα για όσους νοιάζονται για την ανακύκλωση: τα 5.000 μετάλλια που απονεμήθηκαν κατασκευάστηκαν από την εξαγωγή χρυσού, άργυρου και χαλκού από ανακυκλωμένες μικρές ηλεκτρονικές συσκευές - 78.985 τόνους από αυτές, μεταξύ των οποίων και 6,21 εκατομμύρια κινητά τηλέφωνα. <b> Γράφει ο Howard Husock. </b>

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ κινείται στη λάθος κατεύθυνση σε ό,τι αφορά την ασφάλεια των συσκευών για τους καταναλωτές. Η ιδέα να επιτρέπεται στον καθένα να επισκευάζει τεχνολογικές συσκευές μπορεί να ακούγεται ότι ωφελεί τον καταναλωτή. Όπως όμως τα πάντα στον κόσμο της τεχνολογίας, η υπόθεση γρήγορα περιπλέκεται.<b>Γράφει η Shane Tews. </b>

Ήταν το 1871 η σημαντικότερη χρονιά στην ιστορία των κοινωνικών επιστημών; Κατά τη γνώμη μου, ναι. Δεκαπέντε δεκαετίες μετά το πρωτοπόρο έργο του Μένγκερ, η αυστριακή παράδοση στην οικονομική επιστήμη επιβιώνει ως μια ζωντανή κοινότητα επιστημονικού διαλόγου. <b>Γράφει ο Caleb Fuller. </b>

O νομπελίστας οικονομικών υποστήριξε στο παρελθόν ότι μια ολοκληρωτική κυβέρνηση ή μια κυβέρνηση που οδεύει προς τον ολοκληρωτισμό πρέπει αναγκαστικά να κηρύξει πόλεμο στην αλήθεια.Έχει όμως όντως νόημα η αλήθεια; <b>Γράφει ο Pierre Lemieux.</b>

Το πρόβλημα του λαϊκισμού δεν είναι να κάνουμε αυτό που υπαγορεύει ο λαός, αν μπορούμε αυτό να το βρούμε! Αυτό θα ήταν ένα σκληρό πρόβλημα καθώς η πληροφόρηση, οι περίπλοκες εκλογικές διαδικασίες και τα προβλήματα συμμετοχής σε αυτές είναι ανυπέρβλητα. <b>Γράφει ο Pierre Lemieux. </b>

Λίγες εβδομάδες πριν, η γαλλική κυβέρνηση έδωσε στους Γάλλους που ανήκουν ηλικιακά στη Γενιά Ζ περίπου 350 δολάρια ως μέρος ενός &#8220;Πάσου Πολιτισμού&#8221;, το οποίο ο Εμμανουέλ Μακρόν ελπίζει ότι θα συμβάλει σε μια πολιτιστική αναγέννηση μετά την πανδημία. <b>Γράφει ο Samuel J. Abrams.</b>

Ένα πολύ πρόσφατο και πολύ αποκρουστικό παράδειγμα έρχεται από το London School of Economics (LSE) στην Αγγλία. Αφορά μια μαρξιστική φοιτητική ομάδα που ονομάζεται LSE Class War. Σε ένα μανιφέστο που δημοσίευσε στις αρχές του Ιουλίου, η ηγεσία της απαίτησε τη διάλυση - την ευθεία κατάργηση - μιας άλλης φοιτητικής ομάδας που λέγεται Όμιλος Χάγιεκ (Hayek Society). <b>Γράφει ο Lawrence W. Reed </b>

Δύο άρθρα που δημοσιεύθηκαν αυτό το σαββατοκύριακο στη Wall Street Journal μας υπενθυμίζουν δύο αδυναμίες του σοσιαλισμού και γενικότερα κάθε κολλεκτιβιστικού ελέγχου της οικονομίας. <b> Γράφει ο Pierre Lemieux </b>

Το 1990, ο Don Pickrell, ερευνητής του Υπουργείου Μεταφορών των ΗΠΑ εξέτασε τέσσερα σταθερής τροχιάς συγκοινωνιακά έργα που κατασκευάστηκαν κατά τη δεκαετία του 1980 και βρήκε ότι το κόστος κατασκευής τους κατά μέσο όρο ήταν 62% μεγαλύτερο από τον αρχικό προϋπολογισμό, τα λειτουργικά τους κόστη ήταν 130% περισσότερα, και η χρήση τους από επιβάτες ήταν 47% λιγότερη από τις προβλέψεις. <b>Γράφει ο Randal O&apos;Toole</b>

Οι αντιμονοπωλιακές διώξεις δεν είναι πιθανό να μειώσουν τη βλάβη στους καταναλωτές ή να καταστήσουν την αγορά πιο ανταγωνιστική. Οι διώξεις αυτές μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα όπλο για την βλάβη επιχειρήσεων χωρίς πολιτική εύνοια και τον πλουτισμό των δικηγόρων που τις υπερασπίζονται. <b> Του Stewart Dompe. </b>

Πριν από λίγα χρόνια, η Ουάσινγκτον ήταν σε έξαψη λόγω του &#8220;Made in China: 2025&#8221;, της μεγάλης προσπάθειας βιομηχανικής πολιτικής του Πεκίνου με στόχο να καταστεί η Κίνα μια υπερδύναμη στο πεδίο της παραγωγής. Μεταξύ των κλάδων που επελέγησαν ως κρίσιμης σημασίας στην κατεύθυνση αυτή είναι η αεροναυπηγική, η τεχνητή νοημοσύνη, τα ηλεκτρικά οχήματα, η πράσινη ενέργεια και η ρομποτική. <b>Γράφει ο James Pethokoukis</b>

Ο Kevin Drum είναι ένας προοδευτικός μπλόγκερ, προκάλεσε μια αναταραχή πριν από δύο εβδομάδες με ένα άρθρο του. Επιρρίπτοντας την ευθύνη στο μεγαλύτερο μέρος των ιδεολογικών του συντρόφων και των μεγάλων μέσων ενημέρωσης έγραψε &#8220;τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι Δημοκρατικοί έχουν μετακινηθεί προς την αριστερά πολύ περισσότερο απ? ό,τι οι Ρεπουμπλικανοί έχουν μετακινηθεί προς τη δεξιά&#8230;<b>Γράφει ο David Boaz</b>

Η απόφαση του Μπόρις Τζόνσον να υποχωρήσει στον τελευταίο, εμπνευσμένο από τη Νέα Αριστερά, ηθικό πανικό ως προς τον ρατσισμό στο ποδόσφαιρο και να υποστηρίξει το αίτημα οι άνθρωποι που προβαίνουν σε ρατσιστικές εκδηλώσεις στο διαδίκτυο να εντοπίζονται και να τους απαγορεύεται να παρακολουθούν αθλητικούς αγώνες για δέκα χρόνια, πρέπει να προβληματίσει όλους τους φιλελεύθερους. <b>Γράφει ο Marc Glendening.</b>

Η φετινή έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη νομοκρατία στην ΕΕ, συνέχεια της πρώτης έκδοσης του 2020, είναι ένα αξιοσημείωτο κείμενο. Σε αντίθεση με άλλες σχετικές πρωτοβουλίες, ιδίως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εστιάζει στα ίδια κεντρικά ζητήματα σε όλα τα κράτη μέλη, χωρίς να εισέρχεται στα πιο διχαστικά (μολονότι ίσως περισσότερο πολιτικώς ελκυστικά) ζητήματα ισότητας των φύλων, και των δικαιωμάτων των σεξουαλικών ή άλλων μειονοτήτων. <b>Γράφει ο Dalibor Rohac</b>

Τα τελευταία 100 χρόνια, έγιναν απόπειρες για την οικοδόμηση σοσιαλιστικών κοινωνιών σε τουλάχιστον 24 χώρες ανά τον κόσμο. Ο σοβιετικός σοσιαλισμός διέφερε από τον σοσιαλισμό στην Κίνα, ο γιουγκοσλαβικός σοσιαλισμός διέφερε από τον σοσιαλισμό στην Κούβα, ο σοσιαλισμός της Βόρειας Κορέας διέφερε από αυτόν του Βιετνάμ, και ο αλβανικός σοσιαλισμός διέφερε από τον ανατολικογερμανικό <b>Γράφει ο Rainer Zitelmann </b>

Αν ανησυχείτε ότι οι άνθρωποι εξαντλούν τους πόρους του πλανήτη γη, ή απλώς έχουν ένα πολύ βλαπτικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα που δεν επιτρέπει περισσότερη οικονομική ανάπτυξη, τότε θα έπρεπε να σας ενθουσιάζει αυτό που συμβαίνει με τη διαστημική τεχνολογία &#8211; συμπεριλαμβανομένου του «διαστημικού αγώνα δρόμου των δισεκατομμυριούχων». <b> Γράφει ο James Pethokoukis </b>

Στις 22 Ιουνίου συμπληρώνονται 80 χρόνια από την εισβολή του Χίτλερ στην Σοβιετικη Ένωση. Η επίθεση αυτή αποφασίστηκε σε μεγάλο βαθμό για οικονομικούς λόγους. Ο στόχος του Χίτλερ ήταν να κατακτήσει νέο «ζωτικό χώρο» στην Ανατολή, δηλαδή την Ρωσία. <b>Γράφει ο Rainer Zitelmann.</b>

Όπως συνήθως το Εθνικό Γραφείο Στατιστικής (National Bureau of Statistics - NBS) της Κίνας χρειάστηκε μόλις δύο εβδομάδες για να συλλέξει στοιχεία για 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αυτή τη φορά το πράγμα ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό, καθώς το NBS παρήγαγε πάρα πολλά δεδομένα για την ανάπτυξη του ΑΕΠ. <b>Γράφει ο Derek Scissors.</b>

Η οικονομική ανάπτυξη δεν σημαίνει την παραγωγή μεγαλύτερου όγκου του εκάστοτε αγαθού (ή υπηρεσίας). Ούτε σημαίνει αναγκαστικά καν την παραγωγή μεγαλύτερης ποσότητας όλων των αγαθών. Ούτε σημαίνει την παραγωγή του μεγαλύτερου όγκου αγαθών που υπολογίζεται με τη στάθμιση των ποσοτήτων που παρήχθησαν βάσει του οποιουδήποτε συνόλου τιμών. <b>Γράφει ο Pierre Lemieux</b>

Τον προηγούμενο Δεκέμβριο έγραψα ένα άρθρο γνώμης (στα Ισπανικά) με τίτλο «Ο φόβος χάνεται στην Κούβα» (Losing Fear in Cuba) όπου καταδείκνυα μια απ&apos; ό,τι φαίνεται σημαντική, νέα εξέλιξη: οι καθημερινοί Κουβανοί παύουν να φοβούνται να διαδηλώνουν δημοσίως εναντίον του κομμουνιστικού καθεστώτος. <b> Γράφει ο Ian V&#225;squez </b>

Παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς του, οι πολιτικές του Μπάιντεν δεν θα αυξήσουν τον ανταγωνισμό ή την καινοτομία και δεν θα προστατεύσουν καταναλωτές ή εργαζόμενους. Αντιθέτως, θα γύρουν την οικονομία προς την πλευρά των μεγαλύτερων επιχειρήσεων μέσω του βαρύτερου κρατικού ελέγχου. Ποιοι είναι οι λόγοι. <b> Γράφει ο Mark Jamison. </b>