Ίσως, το σημαντικότερο και πιο αμφιλεγόμενο ερώτημα που αντιμετωπίζουμε στην ερμηνεία των οικονομικών ιδεών του Αδόλφου Χίτλερ είναι αυτό που αφορά τη σχέση που είχαν η οικονομία της αγοράς και τα στοιχεία της προγραμματισμένης οικονομίας στη θεώρησή του. Στην πραγματικότητα, ως ένα βαθμό μπορούμε μόνο να υποθέσουμε τις πραγματικές απόψεις του Χίτλερ πριν από το 1933, καθώς κράτησε μυστικά τα σχέδιά του, κυρίως για να μην προκαλέσει τους επιχειρηματίες. <b>Γράφει ο Rainer Zitelmann</b>

Με την ταχύτητα με την οποία εκτυλίσσονται τα γεγονότα τον τελευταίο μήνα, μια πλήρης ανάλυση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων που θα έχει η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στην παγκόσμια πολιτική ή την οικονομία φαίνεται πρόωρη, ιδιαίτερα δεδομένου του σχετικού σοκ.

Εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν κατηγορείται ότι εκπροσωπεί τα ρωσικά συμφέροντα στην ΕΕ. Στην ομιλία του το 2014 σχετικά με τη μετατροπή της Ουγγαρίας σε μια ανελεύθερη δημοκρατία, παρουσίασε το ρωσικό μοντέλο για την κοινωνία και το κράτος ως ένα καλό παράδειγμα για τη χώρα του. Ωστόσο, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η οποία συμβαίνει ακριβώς πριν από τις ουγγρικές κοινοβουλευτικές εκλογές, αναγκάζει τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας να αλλάξει την προεκλογική του εκστρατεία.<b>Γράφει ο Toni Skoric</b>

Ως απάντηση στις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Ρωσία ουσιαστικά σταμάτησε την προμήθεια βασικών πυραυλικών κινητήρων στις ΗΠΑ. Από τη δεκαετία του 1990, η Ρωσία έχει προμηθεύσει 122 κινητήρες RD-180 στις ΗΠΑ με 98 από αυτούς να χρησιμοποιούνται για τη λειτουργία των οχημάτων εκτόξευσης Atlas. <b>Γράφει ο Philipp Lamprecht</b>

Ο κατώτατος μισθός λειτουργεί κάπως ως κριτήριο διαλογής - όχι μόνο για τους οικονομολόγους, αλλά και για τους υποστηρικτές της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ξεχάστε, για μια στιγμή, την οικονομική πτυχή του. Ουσιαστικά, η νομοθεσία για τον κατώτατο μισθό επιβάλλει την υποχρεωτική ανεργία στους φτωχούς, τους ανειδίκευτους, τις φυλετικές μειονότητες, τους νέους, τους ανθρώπους με σωματικές και ακόμη περισσότερο διανοητικές αναπηρίες - δηλαδή, στους ίδιους ακριβώς τους ανθρώπους που όλοι εκείνοι που χαρακτηρίζονται από καλές προθέσεις θέλουν περισσότερο να βοηθήσουν.<b>Γράφει ο Walter Block</b>

Ο πόλεμος στην Ουκρανία οδήγησε ορισμένους ειδικούς να κηρύξουν το τέλος της παγκοσμιοποίησης. Το ακούσαμε αυτό μετά την 11η Σεπτεμβρίου, μετά τη Μεγάλη Ύφεση, μετά τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ/Κίνας και ξανά μετά τον Covid, και καμία από αυτές τις προβλέψεις δεν έχει επιβεβαιωθεί.<b>Γράφει ο Scott Sumner</b>

Η συνεργασία με τη Ρωσία δεν αποτελεί πλέον ζήτημα νομικής απειλής λόγω κυρώσεων, ούτε απλώς ζήτημα εταιρικής ευθύνης. Έχει γίνει ένα πολύ πιο θεμελιώδες ζήτημα ηθικής. <b>Γράφουν οι Andriy Boytsun, Dmytro Yablonovskyi και Oleksandr Lysenko.</b>

Η εισβολή στην Ουκρανία έφερε τη Ρωσία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Τα επιτόκια έχουν διπλασιαστεί, το χρηματιστήριο έχει κλείσει και το ρούβλι έχει υποχωρήσει στο ιστορικά χαμηλότερο του επίπεδό. Επίσης, δεν είναι μόνο το στρατιωτικό υλικό αυτό που κοστίζει χρήματα. Μπορεί να ακούγεται παράξενο, ακόμη και δυσάρεστο, αλλά οι κυβερνήσεις και οι οικονομολόγοι αποδίδουν χρηματική αξία σε κάθε ανθρώπινη ζωή. <b> Του Renaud Foucart. </b>

Τα συλλογικά θεσμικά όργανα της ΕΕ θα πρέπει να απαντήσουν στον Πρόεδρο Ζελένσκι αναγνωρίζοντας στην Ουκρανία επίσημο καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας το συντομότερο δυνατό. Κάθε μέρα, οι Ουκρανοί πολεμούν και πεθαίνουν για τις ευρωπαϊκές αξίες. Το λιγότερο που τους αξίζει είναι μια αξιόπιστη προοπτική απόκτησης της ιδιότητας μέλους της ΕΕ. <b>Γράφουν οι ευρωβουλευτές Renew Europe Sophie In&apos; t Veld, Petras Austrevicius, Michal Simecka, Ilhan Kyuchyuk, Dragos Tudorache.</b>

Η εισβολή στην Ουκρανία έχει καταστροφικές συνέπειες για τον ουκρανικό λαό και έχει ήδη τεράστιο αντίκτυπο στη ρωσική οικονομία και στις ζωές των καθημερινών ανθρώπων. Καθώς η Δύση συσπειρώνεται εναντίον του Πούτιν, το κόστος για τη Ρωσία, τόσο από οικονομική άποψη όσο και από την άποψη της διεθνούς φήμης της, θα είναι διαρκές. <b>Γράφει o Aman Shirgaokar. </b>

Το Ισλαμικό Κράτος αποκάλυψε τελικά το όνομα του νέου του ηγέτη &#8212; Abu al Hassan al Hashimi al Qurayshi &#8212; 42 ημέρες αφότου ο εκλιπών ηγέτης του, Abu Ibrahim, αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια επιδρομής των ΗΠΑ στη βορειοδυτική Συρία στις 3 Φεβρουαρίου. Το Ισλαμικό Κράτος δεν είχε μείνει ποτέ στο παρελθόν τόσο πολύ καιρό χωρίς να κατονομάσει διάδοχο στην ηγεσία του. <b>Γράφουν οι Katherine Zimmerman και Emily Estelle.</b>

Η σχετική μας αδυναμία σε σχέση με την τρομερή σύγκρουση στην Ουκρανία οδηγεί πολιτικούς και ακτιβιστές &#8211; διαδικτυακά και εκτός διαδικτύου &#8211; να επιχειρούν συμβολικές χειρονομίες που πετυχαίνουν πολύ λίγα ακόμα και αν κάνουν μερικούς ανθρώπους να αισθάνονται κάπως καλύτερα. Ο κίνδυνος είναι ότι ορισμένες από αυτές τις χειρονομίες μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες τις οποίες αυτοί οι άνθρωποι δεν αναλογίζονται. <b>Γράφει ο Len Shackleton</b>

Η Αμερική δεν είναι πλέον η γη της ελευθερίας. Αυτό είναι ένα από βασικά πορίσματα του Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας για το 2022 που δημοσιεύει το έγκριτο Heritage Foundation κάθε χρόνο από το 1995. Ο δείκτης καταγράφει το πόσο οικονομικά ελεύθερη ή ανελεύθερη είναι η εκάστοτε χώρα, και μπορεί να θεωρηθεί μια «κλίμακα καπιταλισμού». <b>Γράφει ο Rainer Zitelmann</b>

Έκανα λάθος. Μέχρι τη συνεδρίαση του ρωσικού συμβουλίου ασφαλείας και την ομιλία του Πούτιν στις 21 Φεβρουαρίου δεν πίστευα πως όντως θα τραβήξει τη σκανδάλη και θα εισβάλει στην Ουκρανία. Παρά τις στρατιωτικές κινήσεις που σημειώνονταν από τον Οκτώβριο, το στένεμα της θηλιάς στην Ουκρανία, και τις παράλογες δηλώσεις των Ρώσων αξιωματούχων, νόμιζα ότι πρόκειται για μια επιδεικτική απειλή χρήσης βίας που έχει σχεδιαστεί με στόχο να αποσπάσει παραχωρήσεις από τις ΗΠΑ και να καταδείξει το έλλειμμα αποφασιστικότητας της Δύσης. <b>Γράφει η Kori Schake</b>

Παρά τις εκτεταμένες ανησυχίες ως προς την επιρροή των αγγλόφωνων κρατικών ρωσικών μέσων όπως το Russia Today και το Sputnik, οι ρωσικοί ισχυρισμοί ως προς την εισβολή στην Ουκρανία δεν έχουν προς το παρόν ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό. Αυτή η αποτυχία φαίνεται περίεργη. Δημοσιογράφοι και πολιτικοί έχουν υπαινιχθεί στο παρελθόν ότι ισχυρές δράσεις επιρροής της πληροφόρησης έγειραν τις αμερικανικές εκλογές του 2016 προς τον Τραμπ και το βρετανικό δημοψήφισμα προς το Brexit. <b>Γράφει ο Will Duffield</b>.

Οι σημερινοί μαθητές λυκείου πρέπει να περάσουν από τη δοκιμασία να αντιμετωπίσουν την ποικιλομορφία των απόψεων στον πραγματικό κόσμο και να μάθουν να διαχειρίζονται τις διαφορές προκειμένου η χώρα μας να βγει από τη σημερινή πολωμένη παράλυσή της και να δημιουργήσει πραγματικούς πολίτες. Επεξεργάστηκα τις ιδέες μου ως προς τη λυκειακή εκπαίδευση πρόσφατα, όταν είχα την ευκαιρία να μοιραστώ κάποιες από αυτές με το Academic Engagement Network, μια ομάδα πανεπιστημιακών διδασκόντων που έχει ως στόχο την αντιμετώπιση των προσπαθειών να απονομιμοποιηθεί ηθικά το Ισραήλ καθώς και την υπεράσπιση της ελεύθερης έκφρασης και της ακαδημαϊκής ελευθερίας στα πανεπιστήμια.<b>Γράφει ο Samuel J. Abrams</b>.

Χωρίς μια κήρυξη πολέμου. Χωρίς κάποια πραγματική αιτία πολέμου. Χωρίς δικαιολογία. Βασισμένη σε μια άθλια προβοκάτσια. Με το στόμα γεμάτο ψέματα, προσβολές και υποκρισία. Την αυγή. Όπως το 1939. Οι επόμενες λίγες μέρες θα καταδείξουν την έκταση αυτού του εγκλήματος από τη Ρωσία. <b>Του Andrzej Kompa. </b>

Οι δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ καταδεικνύουν ότι οι Αμερικανοί αυξάνουν την υποστήριξή τους σε πολιτικούς ηγέτες - τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα - κατά τις περιόδους πολέμου. Οι γρήγορες αποφασιστικές ενέργειες είναι δημοφιλείς. Οι πρόσφατες όμως αντίστοιχες μακροχρόνιες δεν είχαν την ίδια δημοτικότητα. Θα δούμε άραγε το ίδιο και στη Ρωσία για τον Βλαδίμηρο Πούτιν; <b>Γράφει η Karlyn Bowman </b>

Ενώ ο πρέσβης της Ρωσίας στην ΕΕ διαβεβαίωσε πως δε θα εισβάλει στην Ουκρανία παρά μόνο αν προκληθεί, δεν ανέφερε το γεγονός ότι η ίδια η Μόσχα θα παράσχει την πρόκληση. Αφού ο Πούτιν αναγνώρισε το Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ, διέταξε την είσοδο στρατευμάτων στην ανατολική Ουκρανία. <b>Γράφει η Ivana Stradner </b>

Κάποιες ημερομηνίες είναι χαραγμένες στη δημόσια συνείδηση. Η 11η Σεπτεμβρίου για παράδειγμα, δεν χρειάζεται εξήγηση. Αρκεί κανείς να αναφέρει την ημερομηνία. Για τις προηγούμενες γενιές, η αναφορά στο έτος 1938 είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Ήταν αμέσως γνωστό πού αναφερόταν κανείς: στο Μόναχο, τον κατευνασμό και την ντροπή των Συμμάχων. Η ιστορία του 2022 δεν έχει ακόμη συμβεί, πόσο μάλλον γραφεί. <b>Γράφει ο Stephen Pollard </b>

Ο Guardian δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο όπου υπογραμμίζεται ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) εντείνει τον &#8220;έλεγχό του επί των επικριτών για να διατηρήσει τη «τέλεια» εικόνα των Χειμερινών Αγώνων&#8221;. Το άρθρο επισημαίνει ότι δημοσιογράφοι, συγγραφείς και πανεπιστημιακοί υπήρξαν θύματα λογοκρισίας σε διαφορετική έκταση ο καθένας. <b>Γράφει ο Anton F. Balint. </b>

Σταθερά επαναλαμβάνεται η επωδός ότι οι νέοι είμαστε αντικαπιταλιστές. Ότι δεν θέλουμε τίποτε περισσότερο από τους ελέγχους των ενοικίων, την επιβολή ορίων στα κέρδη και κρατικοποιήσεων στη βρετανική οικονομία. Ως απάντηση σ&apos; αυτό, μας λένε συχνά ότι ποτέ δεν βρισκόμασταν σε καλύτερη κατάσταση. Δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν βγει από τη φτώχεια και απίστευτες καινοτομίες έχουν εμφανιστεί χάρη στο οικονομικό θαύμα του καπιταλισμού. <b>Γράφει ο Jack Rowlett</b>.

Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας που γεννήθηκε ο Anders Chydenius (1729) καθώς και ο μήνας που πέθανε (1803) στην ηλικία των 73 ετών. Συνιστώ οι σκανδιναβικές χώρες, η Φινλανδία, η Σουηδία, η Δανία, η Νορβηγία και η Ισλανδία να γιορτάζουν στον εξής τον Φεβρουάριο ως τον μήνα του Άντερς Σιντένιους. Θα ήταν ένας πολύ ωραίος τρόπος να τιμηθεί ένας άνθρωπος που μπορεί να υποστηριχθεί ότι υπήρξε ο σημαντικότερος «κλασικός φιλελεύθερος» αυτής της περιοχής του πλανήτη.<b>Γράφει ο Lawrence W. Reed</b>.

Το περιεχόμενο της έννοιας των εξωτερικοτήτων στα εγχειρίδια είναι ευρύ. Μάλιστα, έχει δυνητικά ολοκληρωτικό χαρακτήρα. Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι δεν σας αρέσει να βλέπετε πιστούς της θρησκείας των Μπαχάι. Το γεγονός και μόνο ότι έχετε αυτά τα μισαλλόδοξα συναισθήματα αυτομάτως συνεπάγεται ότι οι Μπαχάι σας «επιβάλλουν μια αρνητική εξωτερικότητα» απλώς και μόνο εμφανιζόμενοι στο οπτικό σας πεδίο. Μάλιστα, κάποιος φανατικός αντι-μπαχαϊστής μπορεί να δυσαρεστείται από και από την ίδια την ύπαρξη των Μπαχάι. <b>Γράφει ο Bryan Caplan.</b>