Συζητώντας με κάποιον αμετανόητο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ για την Βενεζουέλα, διαπιστώνεις περίπου, τα εξής: ότι η εμμονή αποτελεί το καταφύγιο της διάψευσης, ότι η αθωότητα των προθέσεων ικανοποιεί την ματαιότητα των άστοχων πράξεων και πως ο ολοκληρωτισμός γεννιέται και εξαπλώνεται από τις μέτριες συνειδήσεις των καλοπροαίρετων, κατά τα άλλα, ανθρώπων.

Αυτό που τρομάζει τον περισσότερο κόσμο δεν είναι πλέον πόσο μπορεί να χειροτερέψει τα πράγματα η σημερινή κυβέρνηση. Είναι το ερώτημα εάν ρεαλιστικά θα μπορεί να μαζευτεί η κατάσταση την επόμενη ημέρα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. <b>Γράφει ο Άγης Βερούτης.</b>\r\n\r\n

Ο πρέσβης ε.τ. Αλέξανδρος Μαλλιάς μιλά αποκλειστικά στο Liberal.gr μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και εξηγεί τους λόγους και τις σκέψεις του για την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες τον οδήγησαν να κατέλθει στην πολιτική κονίστρα μετά από χρόνια. <b>Συνέντευξη στον Παναγιώτη Η. Μίχο.</b>

Οι νεότεροι είναι πολύ πιθανόν να μην το θυμούνται, όμως πριν από είκοσι χρόνια στην Ελλάδα δραστηριοποιούντο πάνω από πενήντα ελληνικές και ξένες τράπεζες. Και αρκετές από αυτές τις ελληνικές τράπεζες είχαν είτε υποκαταστήματα στο εξωτερικό, είτε δικές τους θυγατρικές, κυρίως στο χώρο των Βαλκανίων.

Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας που να διαφωνεί με την ανάγκη τα κόμματα εξουσίας της Μεταπολίτευσης να αλλάξουν ριζικά. Ειδικά για όσα από αυτά επέδειξαν αντοχή και επιβίωσαν των διπλών «σεισμικών εκλογών» του 2012 δηλαδή, για το εξής ένα, τη Νέα Δημοκρατία, η ανανέωση έγινε η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να διεκδικήσει ξανά την εξουσία στοχεύοντας σε μεγάλα ποσοστά.

Δεν αναφέρομαι στους υπονομευτές της παράταξης, που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Για τους δικούς τους λόγους δεν επιθυμούν η Νέα Δημοκρατία του Κ.Μητσοτάκη να κερδίσει τις εκλογές. Αναφέρομαι σε μια γκρίνια που υπάρχει μέσα στην Νέα Δημοκρατία εδώ και σαράντα χρόνια. Ο, τι και να γίνει πάντα, θα υπάρχουν εστίες διαφωνιών, κριτικής και μουρμούρας. Τα παλιά είναι γνωστά.

Η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι παραδοσιακά χαλαρή. Οι Έλληνες (και όχι μόνο) ψηφοφόροι, έχοντας την εν μέρει δικαιολογημένη αίσθηση απόστασης από τις Βρυξέλλες, δεν δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο καθαυτό διακύβευμα των ευρωεκλογών αλλά αντίθετα τις χρησιμοποιούν για να εκφράσουν τις κομματικές προτιμήσεις τους σε εθνικό επίπεδο.

Η απώλεια της μισής Κύπρου και η πτώση της Χούντας σηματοδότησαν την έναρξη της περιόδου της μεταπολίτευσης. Μια εποχή που ξεκίνησε με την εμβληματική παρουσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά που το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η στροφή του κοινού προς αριστερές και κεντροαριστερές απόψεις. Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η εξέλιξη του «Μακεδονικού» σηματοδοτούν την έναρξη μιας άλλης πολιτικής περιόδου.

Στο 10ο κεφάλαιο του Δρόμου προς τη Δουλεία, ο Χάγιεκ περιγράφει πώς κάποιοι από τους χειρότερους ανθρώπους φτάνουν πάντα να αναδυθούν στην κορυφή του πολιτικού σωρού. Συνεχίζοντας στο ενδέκατο κεφάλαιο, ο Χάγιεκ πηγαίνει ακόμη βαθύτερα και εξετάζει το πώς ο έλεγχος της πληροφόρησης λειτουργεί ως θεμέλιο της «αλήθειας» σε μια κοινωνία σχεδιασμού. <b> Γράφει η Brittany Hunter.</b>

Ο όρος δημοκρατία αναφέρεται στη μορφή διακυβέρνησης όπου ο λαός, είτε άμεσα είτε μέσω αντιπροσώπων, προσδιορίζει τους νόμους. Κατά τον 20ο αιώνα, σε μια εποχή βαθέος ιδεολογικού χάσματος μεταξύ των αυταρχικών δικτατοριών και των καπιταλιστικών δημοκρατιών, η δημοκρατία συχνά συσχετίστηκε με την ατομική ελευθερία και τον σεβασμό προς το άτομο. <b>Γράφει ο Randall G. Holcombe.</b>

Η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι μια κορυφαία θεσμική διαδικασία. Μια διαδικασία δύσκαμπτη συγκριτικά με την τυπική νομοθετική διαδικασία, που προστατεύει, όμως έτσι την ισχύ του Συντάγματος.

Ο Βίκτορ Σουβόροφ δεν έμαθε την είδηση από το BBC. Είχε ήδη ενημερωθεί «μέσα από άλλα κανάλια», λέει στον δημοσιογράφο Λουκ Χάρντιγκ.

Έχουμε γράψει πολλά για την Τράπεζα Αττικής. Κυρίως, σε χρόνο ανύποπτο και πάντα με καθαρά επενδυτικά κριτήρια. Από επενδυτικής πλευράς η Τράπεζα Αττικής αποδείχτηκε παλιότερα καταστροφική για τους μηχανικούς και το συνταξιοδοτικό τους ταμείο.

Είναι αλήθεια πως κάθε κόμμα, κάθε πολιτική πρόταση συγκροτούν από μόνα τους ένα είδος πολιτικού παραδείγματος. Όχι μόνο από την σκοπιά των πολιτικών επιστημών αλλά και ως «συνείδηση» που διαμορφώνεται μέσα στην κοινωνία. \r\nΤα πολιτικά παραδείγματα αποτελούν μια κρίσιμη παράμετρο στην εξέλιξη της Δημοκρατίας ιδιαίτερα στην εποχή μας που ο δεξιός και ο αριστερός λαϊκισμός θέτει την αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού στην ημερήσια διάταξη. <b>Γράφει ο Θόδωρος Μαργαρίτης.</b>

Η αναθεωρητική του συντάγματος διαδικασία είναι περίπλοκη, τριφασική χρονικά και παρουσιάζει ερμηνευτικές δυσχέρειες. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. <b>Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλάκης.</b>

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο Ντόριαν Γκρέυ του πολιτικού συστήματος. Ταγμένος στην αειθαλή παραπλανητική σαγήνη, την ίδια στιγμή που μέσα του σαπίζουν τα πάντα από τον συντηρητισμό και την ανεύθυνη ιδεοληψία. Ο αριστερός «Ντόριαν Γκρέυ» παρασύρεται όλο και πιο βαθιά στη φθορά. Το φαίνεσθαι στον κύκλο του είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που πίστευε.

Διαβάζοντας στην άκρως φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα documento τον διάλογο μεταξύ του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας Π. Πολάκη και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Στουρνάρα εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι ο δημοσιευθείς διάλογος αποτελεί προϊόν υποκλοπής, εφόσον παρατίθεται λέξη προς λέξη. <b>Γράφει ο Χάρης Τσιλιώτης.</b>

Ας αφήσουμε τον Πολάκη ήσυχο. Είναι αυτός που είναι, με τις ιδιομορφίες του. Όταν προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, το κάνει με τρόπο που τελικά επιδεινώνει ακόμα πιο πολύ την θέση του. Λόγω αυτής της συμπεριφοράς του έχει κτίσει ένα κοινό που το εκφράζει κάθε του κίνηση. Συνεπώς, όσο πιο πολύ ασχολούμαστε με τον Πολάκη, τόσο πιο πολύ τον καθιστούμε δημοφιλή στο κοινό του.

Οι πιθανότητες να γίνουν βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβρη όλο και απομακρύνεται ως σενάριο, αν όμως ο Αλέξης αποτολμήσει το salto mortale τότε θα είναι αυτός που θα ορίσει τον καινούριο επίτροπο της Ελλάδας στην Κομισιόν. Και όλο και πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι θα τοποθετήσει στην καίρια αυτή θέση τον Γιώργο Παπανδρέου. Τότε είναι που πραγματικά θα γελάσουμε.

Προφανώς η κυβέρνηση θα επιθυμούσε έναν Διοικητή στην Τράπεζα της Ελλάδος, ο οποίος θα εκτελούσε τις εξωθεσμικές εντολές των υπουργών της χωρίς αντιρρήσεις, τονίζει στο liberal.gr, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης. Χαρακτηρίζει ως φαινόμενα εκφυλισμού και παρακμής την παρέμβαση Πολάκη στα καθήκοντα του Γιάννη Στουρνάρα, και ως θεσμική εκτροπή, «που επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει μια δυσκολία να αποδεχτεί την ανεξαρτησία αρχών όπως η Τράπεζα της Ελλάδος». <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Το ορθότερο και προτιμότερο θα ήταν να αναθεωρηθεί και η διαδικασία αναθεώρησης, δηλαδή να κριθεί αναθεωρητέο το άρθρο 110. Ώστε στο μέλλον η πρώτη Βουλή να διαμορφώνει ολοκληρωμένη πρόταση και η δεύτερη, κατ’ αρχήν, να την αποδέχεται ή να την απορρίπτει ως έχει. <b>Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος.</b>

Παγίδα ο τίτλος, το παραδέχομαι. Είμαι υπέρ της άμεσης νομιμοποίησης της μαριχουάνας, όχι μόνο για ιατρική αλλά και ψυχαγωγική χρήση, παρά το γεγονός ότι δεν την έχω δοκιμάσει ποτέ. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά σήμερα θα επικεντρωθούμε σε τρεις.

Ο δημοσιογράφος και επί δεκαετίες διευθυντής του Οικονομικού Ταχυδρόμου, Γιάννης Μαρίνος, ήταν από τους πρώτους celebrities του οικονομικού ρεπορτάζ και κατάφερε το όνομά του να γίνει συνώνυμο της αντικειμενικότητας με τρόπο που ακόμα και σήμερα που το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν χαίρει και ιδιαίτερης εκτίμησης, να μην έχει απολέσει την αχλύ του.

Μπορεί ο Πολάκης (το κύριος δεν του αντιστοιχεί) να θέλει να αυτοπροβάλλεται σαν ατρόμητος, γενναίος, ευθύς και λαϊκός, αλλά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχει επίγνωση ούτε των λόγων του, ούτε των πράξεών του, περιφρονεί τον δοκιμαζόμενο λαό και τελικά δεν είναι παρά ένας θρασύδειλος. Γεννημένος από την ίδια μήτρα που γεννάει τους χρυσαυγίτες.