Η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών αποτελεί εδώ και δεκαετίες μια πραγματικότητα σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου. Μπροστά όμως στην παγκόσμια πραγματικότητα, τα «επιχειρήματα» που επιστρατεύονται στο δημόσιο πεδίο, στην Ελλάδα, προκειμένου να δικαιολογήσουν την επί της ουσίας άρνηση της διαδικασίας της αξιολόγησης, είναι έωλα, αν όχι συνειδητά παραπλανητικά.

Βρισκόμαστε στο 2021 σε ένα πανεπιστήμιο χώρας-μέλους της Ε.Ε. Το πανεπιστήμιο αυτό εμφανίζει ένα πρωτόγνωρο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα φαινόμενο: Βρίσκεται σε διαρκή κατάληψη. Η κατάληψή του μάλιστα είναι τέτοιας μορφής, ώστε συχνά δε χρειάζεται καν να γίνει σχετική ανακοίνωση από καταληψίες. Οι νόμοι που μόλις πέρασαν δεν έχουν αρχίσει ακόμη να εφαρμόζονται και οι νόμοι που ήδη υπάρχουν, δεν τηρούνται. Και οι συνεπείς ακαδημαϊκοί πολίτες; Νοιώθουν πιο μόνοι από ποτέ. 

Κινήσεις που θα την οδηγήσουν ακόμη πιο μακριά από την Δύση και θα μεγαλώσουν την καχυποψία με Ουάσιγκτον και Ευρώπη φαίνεται ότι μεθοδεύει η Άγκυρα, προκειμένου να αποκτήσει πλήρη αυτονομία σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Η συνεργασία που επιδιώκει με το Πακιστάν στην κατασκευή πολεμικών αεροσκαφών και πυραύλων μπορεί να αποτελέσει το συνδετικό κρίκο που θα της δώσει πρόσβαση στην αμυντική τεχνολογία της Κίνας

Η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στον εαυτό τους εξαρτάται από την άρνησή τους να συνεχίσουν να διαβάζουν την Ιστορία ως μύθο, ίσως να πρέπει να περιμένουμε την συμπλήρωση και των διακοσίων ετών και από τον θάνατο του Σολωμού για να εισακουσθεί η συμβουλή του να θεωρούμε εθνικό ό,τι είναι αληθινό. Μέχρι τότε η εθνική αυτοπεποίθηση θα είναι το μεγάλο ζητούμενο και η βασικότερη προϋπόθεση επιτυχίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.  

Το ΚΕΦίΜ δημοσίευσε χθες ελεύθερα στο διαδίκτυο έναν οδηγό με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας στις συναλλαγές μας με την Αστυνομία. Ο Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος που επιμελήθηκε τον οδηγό έκανε μια εξαιρετική δουλειά. Σε 49 ερωτήσεις και απαντήσεις καλύπτει όλα τα γκρίζα σημεία που, κακά τα ψέματα, μόνο έμπειροι νομικοί γνωρίζουν με βεβαιότητα.

Ένα μη πολιτικό συμπέρασμα, στο οποίο με ιδιαίτερη ευκολία μπορούμε να καταλήξουμε σχετικά με το γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι, ότι υπάρχουν τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, που αρνούνται να ζουν στο σήμερα και να σχεδιάζουν το αύριο. Ανακαλύπτουν διαρκώς κρίσεις και δυσκολίες, αρνούνται να προσαρμοστούν και να προχωρήσουν, παραμένοντας προσκολλημένοι στο παρελθόν.

Η εικόνα που παρουσιάζει το κατειλημμένο κτήριο Διοίκησης του ΑΠΘ δεν συναντάται σε κανένα πανεπιστήμιο ούτε του υπανάπτυκτου κόσμου. Είναι μια πρόσοψη καλυμμένη με κουρέλια—πανό υπέρ του δολοφόνου Κουφοντίνα. Τα «φοιτητικά» αιτήματα είναι γραμμένα με ψιλά, κυριολεκτικά, γράμματα. Βέβαια, γι΄αυτήν την κατάσταση οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι βαρύτατες που δεν φρόντισε, ευθύς ως εκδιώχθηκαν οι πρώτοι καταληψίες, να περιφρουρήσει τον χώρο.

Θυμάστε πόσες τηλεοπτικές μέρες κράτησε η Λιγναδιάδα; Σχεδόν έναν μήνα, με ηθοποιούς και σκηνοθέτες να μας βομβαρδίζουν με βιασμούς και κακοποιήσεις. Μετά ήρθε η Μήδεια. Κράτησε τέσσερις πέντε μέρες. Μετά η νέα έξαρση της πανδημίας σε εναλλαγή με τα Κουφοντινικά. Στην συνέχεια ο σεισμός. Και τώρα η Νέα Σμύρνη.

Η κρίση οδήγησε κάποιους ανθρώπους να πιστέψουν ότι το κράτος μπορεί να λειτουργήσει ως καθολικός σωτήρας, και ότι θα πρέπει να αναλάβει όσο γίνεται περισσότερους τομείς της οικονομίας. Οι βασικές αρχές της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, που μέχρι σήμερα παίζουν σημαντικό ρόλο στη Γερμανία, φαίνεται να σβήνουν από τη μνήμη της χώρας. Θα καλό θα είναι συνεπώς να θυμόμαστε τις αρχές που κατέστησαν επιτυχή την οικονομική τάξη της Γερμανίας τα τελευταία 70 χρόνια.<b>Γράφει ο Justus Lenz.</b>

Πέρασε η 8η Μάρτη - Μέρα Σύμβολο του αγώνα των γυναικών σε παγκόσμιο επίπεδο. Και τώρα τι; Γιατί παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει, ο αγώνας των γυναικών παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ στην προσπάθεια της εξάλειψης του φυλετικού ρατσισμού και της κακοποίησης, για μια δημιουργική ζωή με δικαιώματα στην εργασία, στη μητρότητα, στην ισότητα ευκαιριών και στη συμμετοχή.

Μία από τις άγνωστες σελίδες της ανθρωπιστικής τραγωδίας των Γκουλάγκ, είναι οι περιπτώσεις ανθρωποφαγίας - κανιβαλισμού μεταξύ των κρατουμένων. Χάρη στα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των σοβιετικών αρχείων, σήμερα, με φρίκη είναι αλήθεια, μπορούμε να διαβάσουμε άγνωστες λεπτομέρειες της κατάργησης του πιο ισχυρού ταμπού της ανθρώπινης ιστορίας, εκείνου της ανθρωποφαγίας. 

Ένας βλάκας αστυνομικός σηκώνει το κλομπ και βαράει έναν πολίτη στα σχεδόν καλά καθούμενα. Δεν σας κάνει το βλάκας; Θέλετε ευέξαπτος που δεν άντεξε την ίσως βαριά κουβέντα που του πέταξε ο πολίτης και η οποία δεν ακούγεται στο βίντεο; Ούτε αυτό σας κάνει; Θέλετε φασιστοειδές, απ&apos; αυτά που βρίσκουν τον φυσικό τους χώρο μέσα στους ένστολους; Και μ&apos; αυτό διαφωνείτε; Διαλέξτε και πάρτε, πλην το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί αυτήν την πρωτοφανή συρρίκνωση του Δημοσίου χώρου όπως προέκυψε από τους περιορισμούς στην κυκλοφορία; Ότι η μέχρι τώρα βασική προϋπόθεση του Παγκοσμιοποιημένου οικονομικού συστήματος, που ήταν η αυξημένη κινητικότητα των παραγωγών και καταναλωτών, πλέον αποτελεί τον βασικό κίνδυνο για την υγεία τους και συνεπώς για την οικονομία;

Σήμα κινδύνου εκπέμπει η κοινωνία. To δείχνουν οι μετρήσεις της κοινής γνώμης. Επειγόντως και εναγωνίως. Σοβαρή, μετρημένη, τίμια, καθαρή, αληθώς προοδευτική, συγκροτημένη, απροκατάληπτη. Με προοπτική. Θεσμικά, κάποια κόμματα έχουν εκλεγεί για το ρόλο της αντιπολίτευσης. Στην πράξη όμως φαίνεται πως δεν την ασκούν πειστικά.

Δεν μπορεί να υπάρχουν συνεχώς αιτήματα και αξιώσεις, δίχως υποχρεώσεις. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι εκπαιδευτικοί να αρνούνται να κάνουν περιγραφή του έργου τους, να δεχθούν αξιολόγηση της σχολικής μονάδας τους, αλλά διαρκώς να αναζητούν ευθύνες από το υπουργείο, τονίζει στην παρέμβασή της μέσω του Liberal.gr για το μείζον θέμα που αφορά στη μέτρηση των επιδόσεων του εκπαιδευτικού κόσμου, η πρώην υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Από τη συνέντευξη του Αχμέτ Νταβούτογλου ξεχωρίζω τρία σημεία. Το πρώτο είναι οι εξηγήσεις που δίνει για το διαζύγιό του από τον Ερντογάν, στην κυβέρνηση του οποίου διετέλεσε υπουργός εξωτερικών και πρωθυπουργός. Το δεύτερο είναι οι θέσεις του κόμματος που ίδρυσε μετά ταύτα για τις σχέσεις της Τουρκίας με τον υπόλοιπο κόσμο.  Το τρίτο είναι τα όσα λέει για την ελληνική εξωτερική πολιτική και τις προοπτικές των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Στην Ελλάδα το 2021, οι ανισότητες εξακολουθούν να υπάρχουν. Οι γυναίκες είναι ελάχιστες στον ακαδημαϊκό χώρο και στην πολιτική. Στο πρώτο παρατηρείται έλλειψη των γυναικών σε υψηλόβαθμες θέσεις, ενώ στον δεύτερο οι σεξιστικές επιθέσεις εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου είναι σύνηθες φαινόμενο.

Ο ιδεολογικός απόηχος του αποτυχημένου πειραματισμού των Ελλήνων με την αριστερά ήταν σίγουρα η πρώτη μεγάλη ευκαιρία για τις φιλελεύθερες ιδέες μετά από 30 χρόνια. Αυτή τη στιγμή η κοινωνία μας είναι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της πρόσφατης ιστορίας μας έτοιμη να ακούσει, να καταλάβει, να «ποντάρει» στις φιλελεύθερες ιδέες σε ό,τι αφορά την οικονομία, τα ατομικά δικαιώματα και το κράτος δικαίου - τους πυλώνες δηλαδή του φιλελευθερισμού.

Χθες μόλις γράφαμε, ότι ο άσσος στο μανίκι της κυβέρνησης είναι ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, που μαζί με τη στενή ηγετική ομάδα του, κάνουν τη μια γκάφα μετά την άλλη, στην προσπάθεια τους να ορθώσουν έναν αντιπολιτευτικό λόγο. Η ύπαρξη αυτού του άσσου, στα χέρια της κυβέρνησης, δε έχει όμως μόνο θετικά αποτελέσματα.

Η συνταγή ήταν επιτυχημένη από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Και τότε κάποιος τηλεφώνησε στην ΕΛ.ΑΣ. πως σε μια πλατεία ήταν συγκεντρωμένοι νεαροί και όταν πήγαν τα περιπολικά δέχτηκαν επίθεση με πέτρες. Από την έρευνα αποκαλύφθηκε πως αυτός που τηλεφώνησε ήταν άτομο του αντιεξουσιαστικού χώρου. Επρόκειτο για καθαρή ενέδρα. Αν η ΕΛΑΣ εντοπίσει την προχθεσινή κλήση, ενδεχομένως να πέσει επάνω σε παρόμοια περίπτωση. 

Από τις 300 και πλέον επιθέσεις σε ποικίλους στόχους, με πρόσχημα, αυτή τη φορά, την υπόθεση Κουφοντίνα που έχουν γίνει τις τελευταίες εβδομάδες, δεν έχει συλληφθεί κανείς. Το κυβερνών κόμμα καταγγέλλει καθημερινά, με ανακοινώσεις του τις επιθέσεις, λες και η Νέα Δημοκρατία είναι στην αντιπολίτευση και ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.

Ποιους ακριβώς αφορά η 8η Μαρτίου; Τι λένε οι παγκόσμιοι και ευρωπαϊκοί δείκτες για τη χώρα μας; Πολλοί  σήμερα θα σαρκαστούν τον αγώνα των γυναικών για τα αυτονόητα ως τάχα ανεπίκαιρο, ακραίο, αν όχι ουτοπικό. Για ορισμένους η χειραφέτηση των γυναικών των προηγούμενων δεκαετιών κέρδισε το στοίχημα, για άλλους θεωρείται ακόμα μια μάχη άνευ ουσίας. Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σύνθετη και αφορά περισσότερα από απλά παντιέρες...

Αίφνης ο Δημήτρης Κουφοντίνας και το αίτημά του να επιλέξει τη φυλακή της αρεσκείας του επικαλούμενος το κράτος δικαίου που ο ίδιος ακόμη και σήμερα αρνείται να αποδεχθεί δηλώνοντας «πολιτικός κρατούμενος» για τις κατά συρροή δολοφονίες του έχει μετατραπεί σε αντικείμενο συζήτησης και διεκδίκησης όχι μόνο από τους αυτοαποκαλούμενους αντιεξουσιαστές αλλά και από πανεπιστημιακούς.

Λέγεται ότι ο καλός Πρόεδρος Μπάιντεν ακύρωσε μια αεροπορική επίθεση στη Συρία όταν τελευταία στιγμή έμαθε ότι μια γυναίκα με τα παιδιά της ήταν κοντά στο σημείο που επρόκειτο να βομβαρδιστεί, ακριβώς το αντίθετο απ&apos; αυτό που συνέβη στην ταινία Eye in the Sky. Υποθέτω ότι στην προσωπική του ζωή ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας καλός άνθρωπος. Όμως έχει κάποιες προοπτικές, όπως δείχνει η μέχρι τώρα πολιτική του ζωή, να αποδειχθεί τέρας στην πολιτική.<b>Γράφει ο Pierre Lemieux.</b>