Η κεντροδεξιά έχει στόχο τη δημιουργία εθνικού πλούτου με επενδύσεις και εκσυγχρονισμό. Η κεντροαριστερά μιλάει για «δικαιότερη» διανομή του πλούτου με «φορολόγηση των πλουσίων και παροχές στους φτωχούς».  

Οι δύο «μεγάλοι» της αντιπολίτευσης, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις τους, δεν κατάλαβαν τίποτα από την ετυμηγορία των πολιτών, δεν πήραν το μήνυμα και πολιτεύονται σαν να μην έχει μεσολαβήσει τίποτα. 

Εδώ, με εμάς, η καλή «αλλαγή», διαλαλούν και προβάλουν στα εκλογικά κέντρα, τις αφίσες, τις διαφημίσεις το «μότο» - σύνθημα - της 10ετίας του 1970.  

Η παγκόσμια αριστερά δείχνει να επαναπροσδιορίζει πολιτικές επιλογές και στόχους. Φαίνεται πως ο προαιώνιος εχθρός, ο οικονομικός καπιταλισμός, δεν είναι πλέον το μαύρο πρόβατο της αριστεράς. Το μοντέλο αριστερής διακυβέρνησης, που ανθεί ήδη απροκάλυπτα στην Κίνα και τους δορυφόρους της, δείχνει να κερδίζει έδαφος:

Η πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή ανέδειξε, πεντακάθαρα, δύο πράγματα. Την αδιαμφισβήτητη πολιτική κυριαρχία του πρωθυπουργού και την προσωπική ανασφάλεια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το μέλλον της παράταξής του. Όχι το άμεσο, είναι αρκετά έξυπνος και καταλαβαίνει πως αυτό δεν διεκδικείται. Δεν τον ενδιαφέρει άλλωστε, είναι τόσα πολλά και μεγάλα τα προβλήματα, που τον ξεπερνάνε. Για το μεθαύριο.

Σήμα κινδύνου εκπέμπει η κοινωνία. To δείχνουν οι μετρήσεις της κοινής γνώμης. Επειγόντως και εναγωνίως. Σοβαρή, μετρημένη, τίμια, καθαρή, αληθώς προοδευτική, συγκροτημένη, απροκατάληπτη. Με προοπτική. Θεσμικά, κάποια κόμματα έχουν εκλεγεί για το ρόλο της αντιπολίτευσης. Στην πράξη όμως φαίνεται πως δεν την ασκούν πειστικά.