Εδώ, με εμάς, η καλή «αλλαγή», διαλαλούν και προβάλουν στα εκλογικά κέντρα, τις αφίσες, τις διαφημίσεις το «μότο» - σύνθημα - της 10ετίας του 1970.
Από τη μια, οι Συριζο-Πασόκοι που προσχώρησαν στον Αλέξη αναζητώντας τον κλώνο ή σε κάθε περίπτωση το υποκατάστατο του Ανδρέα και παραδίπλα όσοι έμειναν πιστοί στην παράδοση, το όνομα, τη φανέλα. Στόχος να προσελκύσουν, ξυπνώντας μνήμες άλλων εποχών και «λαϊκών» αγώνων, όσους πολίτες απέμειναν, από αυτούς που είχαν στρατευθεί στην πολιτική αλλαγή του 1981.
Μαζί με το σύνθημα «αλλαγή» προσφέρουν – δύο σε συσκευασία ενός, και μια δόση Ανδρέα. Οι μεν με τον αρχηγό τους να μιμείται από τις κινήσεις, τον τόνο της φωνής μέχρι και τις εκφράσεις του μακαρίτη, οι δε με την επίκληση της κληρονομιάς του στο όνομα και τα σύμβολα, δικαιούχοι κατοχυρωμένου «σήματος». Στο παιχνίδι και η δημόσια αντιπαράθεση Τσίπρα - Ανδρουλάκη για την «ιδιοκτησία» της παρακαταθήκης του Ανδρέα.
Τυμβωρυχία και καπηλεία, που οι πολίτες μεν αντιμετωπίζουν αδιάφορα, επιβεβαιώνει όμως την πολιτική ένδεια της κεντροαριστεράς σε επίπεδο ηγεσίας, ιδεών, φαντασίας, φρεσκάδας. Δείχνει πως η Ελληνική σοσιαλδημοκρατία:
Δεν έχει αντιληφθεί το σήμερα, τις σύγχρονες συνθήκες και τάσεις, τις κοσμογονικές αλλαγές στο παγκόσμιο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι που επηρεάζουν άμεσα και τη δική μας χώρα. Παραμένει προσκολλημένη στα πολιτικά πρότυπα του προηγούμενου αιώνα – έχουν περάσει σαράντα και πλέον χρόνια από την «αλλαγή» και τον Ανδρέα, κατάλοιπα εν πολλοίς του εμφύλιου και της δικτατορίας, αρνούμενη να προσαρμοσθεί στην εξέλιξη και τις σύγχρονες απαιτήσεις.
Αναπαράγει λογικές και πρακτικές που δίχασαν και καταδικάστηκαν από την κοινωνία. Τι ακριβώς όμως εννοούν οι κ.κ. πρόεδροι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ (το ΑΛ από το αλλαγή) με το προσκλητήριο για «αλλαγή» που σαλπίζουν θριαμβευτικά καλώντας τον κόσμο να τους επιλέξει, τι ακριβώς προτίθενται να αλλάξουν και πως θα το κάνουν, δεν μας λένε καθαρά. Για να καταλάβουν οι πολίτες ποια «αλλαγή» από τις δύο είναι η καλύτερη και να ψωνίσουν από το δικό τους μαγαζί.
Το 1980-81 το ευφυέστατο τότε σύνθημα αυτό, εξέφραζε τις συνθήκες της εποχής και συνέγειρε μια μεγάλη μερίδα πολιτών που απαιτούσαν συμμετοχή στη διαχείριση της εξουσίας.
Σήμερα όμως την εξουσία στη χώρα, για αρκετά χρόνια και μέχρι πολύ πρόσφατα, διαχειρίστηκαν εν πολλοίς οι σημερινοί «αρχάγγελοι της αλλαγής», το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ που σήμερα εκτείνεται και στους δύο κομματικούς φορείς τους. Τι θα αλλάξουν τώρα που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να αλλάξουν τότε, ειδικά από τα δικά τους πεπραγμένα. Θα παραμείνει μάλλον η απορία για μετά τις εκλογές.
Αν και από αυτό που αποκαλούν πρόγραμμα διακυβέρνησης φαίνεται πως η μόνη «αλλαγή» που επιθυμούν πραγματικά και ευαγγελίζονται είναι η άρνηση οιασδήποτε μορφής εκσυγχρονισμού, η οπισθοδρόμηση σε πρακτικές και λογικές άλλων παρωχημένων εποχών.
Επιστροφή στην εθνική εσωστρέφεια, τον κρατισμό, το υπερτροφικό δημόσιο, την αναστήλωση της «βασιλείας» των συνδικαλιστών, την ισοπέδωση προς τα κάτω στην παιδεία, το κράτος, τους θεσμούς, την κατάργηση κάθε μορφής αξιολόγησης, το λαϊκισμό, την επικίνδυνη ανέξοδη παροχολογία.
Αλλαγές που το μόνο που θα καταφέρουν είναι:
Να ανακόψουν τη δρομολογημένη πορεία της χώρας και της κοινωνίας προς τον εκσυγχρονισμό, την πρόοδο, το μέλλον, τις επενδύσεις, την οικονομική ανάκαμψη, την απασχόληση, τον πλούτο. Να θαμπώσουν την διεθνή εικόνα και το κύρος της στους συμμάχους της, στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και κατ’ επέκταση να θέσουν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια και ακεραιότητά της.
Η ανθρωπότητα σήμερα προβληματίζεται, για τεχνητή νοημοσύνη, ψηφιακό εκσυγχρονισμό και επαναστάσεις στην τεχνολογία, τις κοινωνίες, τις επιχειρήσεις, την απασχόληση και η αντιπολίτευση στην Ελλάδα διεκδικεί τη διακυβέρνηση περιφέροντας σκελετούς και είδωλα, με χρυσαφί περιτύλιγμα δημοκρατίας και προοδευτικότητας. Μια νέα απάτη.
Αυτά όμως που λένε και προτείνουν ακούγονται παράταιρα, ψεύτικα, δεν συγκινούν κανέναν, τα απορρίπτουν οι πολίτες, επιλέγοντας την πρόοδο και την προκοπή. Οι ψηφοφόροι έπαθαν, έμαθαν και δεν ψωνίζουν μπαγιάτικα και ληγμένα.
Δεν πρέπει να απορήσουν ούτε να εκπλαγούν το βράδυ των εκλογών βλέποντας τα οδυνηρά γι αυτούς, θετικά όμως για τη χώρα, αποτελέσματα. Ούτε να αναζητήσουν αλλού, την αιτία και τον αίτιο, μόνο στον καθρέφτη τους.
Καλή ψήφο συμπολίτες.
*O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)
