Το ΚΕΦίΜ δημοσίευσε χθες ελεύθερα στο διαδίκτυο έναν οδηγό με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας στις συναλλαγές μας με την Αστυνομία. Αν δεν το έχετε ήδη δει, κατεβάστε το pdf από εδώ, και σώστε το στο κινητό σας για κάθε ενδεχόμενο.
Ο Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος που επιμελήθηκε τον οδηγό έκανε μια εξαιρετική δουλειά. Σε 49 ερωτήσεις και απαντήσεις καλύπτει όλα τα γκρίζα σημεία που, κακά τα ψέματα, μόνο έμπειροι νομικοί γνωρίζουν με βεβαιότητα.
Βεβαίως, ακόμη κι έτσι, κάποια σημεία είναι από τον ίδιο τον νόμο θολά. Για παράδειγμα, στην Ερώτηση 15 “Επιτρέπεται να φωτογραφίζω ή να βιντεοσκοπώ αστυνομικούς;”, ο Αναγνωστόπουλος απαντά “Μάλλον όχι.
Το νομικό καθεστώς δεν είναι απολύτως σαφές. Η απάντηση είναι με βεβαιότητα ναι, αν πρόκειται για το μοναδικό αποδεικτικό μέσο με το οποίο αποδεικνύεται η αθωότητα ενός κατηγορουμένου”. Και σοφά το “δεν είναι απολύτως σαφές” το εκλαμβάνει ως “μάλλον όχι”, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε η δημιουργική ασάφεια, σπανίως έως ποτέ, δεν λειτουργεί υπέρ του πολίτη.
Τις λίγες αυτές ώρες που πέρασαν από τη δημοσίευση του οδηγού μέχρι το απόγευμα της Τρίτης που γράφω αυτές τις γραμμές, είχα πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις με νομικούς και συνταγματολόγους. Κάποιοι από αυτούς είχαν επιστημονικές διαφωνίες - για παράδειγμα, έβλεπαν ότι οι διατάξεις του Συντάγματος, παρά την ασάφεια του απλού νόμου, δεν αφήνουν εντέλει περιθώριο απαγόρευσης της βιντεοσκόπησης των αστυνομικών, και άρα ίσως πήραμε στον οδηγό μας μια συντηρητική θέση.
Όμως την ώρα μιας άδικης σύλληψης κανείς δεν θα βρει το δίκιο του επικαλούμενος μια ερμηνεία του Συντάγματος, όσο έγκυρη κι αν είναι αυτή. Αντιθέτως, υπάρχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να το βρει αν ένας σαφής κανόνας, μη επιδεχόμενος διάφορες ερμηνείες, έχει καταγραφεί στον απλό νόμο, για παράδειγμα στον ποινικό ή τον αστικό κώδικα.
Και να λοιπόν πώς ανοίγεται μπροστά μας το επόμενο βήμα δράσης: Όλα τα στραβά που μας επισήμανε ο Αθανάσιος Aναγνωστόπουλος στον οδηγό μας, καθώς και όλα εκείνα τα σημεία που σκοπίμως ή από αβλεψία του κοινού νομοθέτη παραμένουν ασαφή, πρέπει να διορθωθούν. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να διατυπωθεί ένα ισχυρό προς τούτο αίτημα. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! Γιατί εντέλει, ξαναλέω, κάθε διακριτική ευχέρεια που έχει ο εκάστοτε φορέας της εξουσίας, εντέλει στρέφεται εναντίον του πολίτη.
