Συχνά οι κοινωνίες παρομοιάζονται με οικοσυστήματα δηλαδή με ενότητες ειδών όπου η ύπαρξη ενός είναι άμεσα συνυφασμένη με την ύπαρξη του άλλου. Αυτό σημαίνει ότι σε μια κοινωνία είναι εξαιρετικά δύσκολο, είναι μάλλον απίθανο, κάποιες ομάδες να είναι πολύ χειρότερες από άλλες, να συγκεντρώνουν μόνον αυτές τα χειρότερα χαρακτηριστικά, να λειτουργούν αυτόνομα και σε βάρος του κοινωνικού συνόλου ενώ όλοι οι υπόλοιποι να είναι άμεμπτοι και συνεπείς.

Η προχθεσινή εξαγγελία του υπουργού Εργασίας να προσπαθήσει να επιλύσει το πρόβλημα με τη διαδικασία της έκδοσης συντάξεων, μέσω της μεθόδου outsourcing, απέδειξε περίτρανα την αδυναμία του κράτους να φέρει σε πέρας ένα έργο υποστήριξης και όχι απόφασης. Έτσι, ιδιώτες λογιστές και δικηγόροι θα αναλάβουν να βγάζουν τις συντάξεις, έτσι ώστε να αποσυμφορηθεί το σύστημα εκδόσεων συντάξεων του ΕΦΚΑ.

Ο Ντμίτρι Λιχατσόφ (1906-1999) ήταν μία από τις σπουδαιότερες πνευματικές φυσιογνωμίες της Ρωσίας κατά τον 20ο αιώνα. Το 1928 τον συνέλαβαν για την συμμετοχή του σε έναν φιλολογικό κύκλο και έμεινε ως πολιτικός κρατούμενος μέχρι το 1932, όταν απελευθερώθηκε λόγω αμνηστίας, στο τρομερό στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων στα νησιά Σολοφκί της Λευκής θάλασσας. 

Οι γιατροί έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη. Εντάξει, αλλά και οι βουλευτές έχουν ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους, οι στρατιωτικοί έχουν ορκιστεί επίσης, μην σας θυμίσω τώρα πως και όλοι οι ψευδομάρτυρες των δικαστηρίων έχουν ακουμπήσει το άσπιλο χεράκι τους πάνω στο ευαγγέλιο. Οπότε ας αφήσουμε στην άκρη τις επικλήσεις των όρκων μας, γιατί αλληλοδουλευόμαστε ψιλό γαζί.

Ακούγοντας κανείς τα απογοητευτικά δεδομένα για την έλλειψη ελευθερίας του λόγου στα πανεπιστήμια, τον ηγετικό ρόλο της πανεπιστημιακής κοινότητας σε προσπάθειες ακύρωσης παιδικών βιβλίων όπως το The Cat in the Hat, και τον ενθουσιασμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για τη νέα προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να υπονομεύσει τις νόμιμες διαδικασίες στα πανεπιστήμια, μπορεί μερικές φορές να αισθάνεται ότι η τριτοβάθμιας εκπαίδευση είναι μια χαμένη υπόθεση. <b>Γράφει ο Frederick Hess.</b>

Η απόσυρση της Τουρκίας από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης δεν είναι απλά άλλο ένα βήμα πίσω για τις γυναίκες, αλλά και ένα ακόμη μακριά από την ΕΕ και γενικότερα τη Δύση. Η γείτονα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον συντηρητισμό, τον εθνικισμό και τον απολυταρχισμό εδώ και χρόνια, ιδίως μετά το πραξικόπημα του 2016. Οπότε ουδεμία έκπληξη. Το ερώτημα είναι για πόσο. Σίγουρα όχι για πολύ. Καθώς ουδέν μονιμότερον της αλλαγής ως γνωστόν.

Η νέα, σκληρή αντιμετώπιση της Ρωσίας από την Ουάσιγκτον έρχεται να προστεθεί στη συνεχιζόμενη ένταση με την Κίνα. Η διαλεκτική συνέχειας &#8211; ασυνέχειας που παρατηρείται στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με τις δυο δυνάμεις της Ασίας έχει αντίκτυπο στη συνολική επανατοποθέτηση των ΗΠΑ στη διεθνή πολιτική. Ενώ η αντιπαλότητα με την Ρωσία είναι γεωπολιτική, τα προβλήματα με την Κίνα έχουν περισσότερο οικονομική βάση χωρίς να λείπουν οι πολιτικές και γεωστρατηγικές εντάσεις.

Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι ο Όσβαλντ Σπένγκλερ είχε άδικο. Καμιά διαβεβαίωση δεν μπορεί να δοθεί ότι η Δύση δεν βρίσκεται σε παρακμή, όπως το είχε διαπιστώσει ο μεγάλος Γερμανός στοχαστής εδώ και έναν αιώνα. Τίποτα δεν εγγυάται ότι θα διαψευστεί η πρόβλεψή του ότι ο δυτικός χριστιανικός πολιτισμός θα εκλείψει με την έλευση του 21ου αιώνα και την συμπλήρωση της χιλιετίας που, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, αναλογεί σε κάθε πολιτισμό για να ακμάσει, να μεσουρανήσει και να κλείσει τον ιστορικό του κύκλο.

Η λέξη κλειδί που θα επικρατήσει στη σκέψη όλων των υγιώς σκεπτόμενων πολιτικών δυνάμεων μόλις τεθεί υπό έλεγχο η πανδημία είναι η ανάπτυξη. Σε ό, τι αφορά την οικονομική ανάπτυξη, οι οικονομικά φιλελεύθερες πολιτικές που βασίζονται στη μείωση της φορολογίας, στις περικοπές της σπατάλης και τη μείωση της γραφειοκρατίας έχουν αποδειχθεί πέραν κάθε εύλογης αμφιβολίας ότι συνδράμουν σημαντικά στην αύξηση του ΑΕΠ των χωρών που τις επιλέγουν. 

Η γκρίνια ακούγεται, η κούραση υπάρχει και η αισιοδοξία προβάλλει δειλά-δειλά. Το γεγονός πως εισερχόμαστε, χωρίς αμφιβολία, στην τελική ευθεία για την λήξη του συναγερμού αναμφίβολα δίνει ελπίδα στους πολίτες. Πολιτικά πώς αποτιμάται μέχρι στιγμής η κατάσταση; Γιατί, σε τελική ανάλυση, αυτό μας ενδιαφέρει όλους όσοι ασχολούμαστε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με την πολιτική.

Ο Νικολάι Γιεζόφ, ήταν γνωστός στους κύκλους των στελεχών της μυστικής αστυνομίας και της ηγεσίας της Ε.Σ.Σ.Δ. ως «κόκκινος κούνελος», λόγω της έντονης ερωτικής του δραστηριότητας. Αμφιφυλόφιλος, μέθυσος και διεφθαρμένος, εκμεταλλευόταν την θέση του στην ιεραρχία του καθεστώτος για προσωπικό του όφελος.

Αν δεν ήταν σοβαρά τα πράγματα, θα μπορούσαμε να διασκεδάζουμε με τις ώρες, διαβάζοντας την κοινή δήλωση της τομεάρχη Οικονομικών του Σύριζα Έφης Αχτσιόγλου και του υπεύθυνου Χρηματοπιστωτικού Τομέα Αλέκου Φλαμπουράρη, σχετικά με την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς, που γίνεται στα πλαίσια της κεφαλαιακής ενίσχυσης της τράπεζας.

Μπήκε το Αϊζενχάουερ στη Σούδα, το έδειξα στην τηλεοπτική μου εκπομπή, έγινε χαμός ότι λιβανίζω τα αμερικανάκια ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα. Έχουμε και την επέτειο για τα 200 χρόνια της επανάστασης, ξαναβγήκαν στην επιφάνεια οι θιασώτες της καθόδου από τον βορρά του ξανθού γένους που θα μας σώσει από τους δυτικούς και τους Τούρκους. Πρώτος και καλύτερος ο Βελόπουλος. Οι Ρώσοι, οι Ρώσοι, οι Ρώσοι&#8230;

Πολύ πιθανόν να είναι αυτό το σωστό: να καταργήσουμε εντελώς το κράτος, να διαλύσουμε όλη του τη δομή, να εκχωρήσουμε τα πάντα στους ιδιώτες. Εμείς δεν είμαστε καθόλου αρνητικοί. Με μια θεμελιώδη αίρεση: το κράτος που συντηρείται από εμάς, τους φορολογούμενους, πρέπει να εξαφανιστεί κι αυτό. Μαζί με τα έξοδα του. Αλλιώς όλο αυτό είναι πολύ προβληματικό και πρέπει να μας βάλει όλους σε σκέψεις για τον τρόπο που ειπώθηκε.

Το Liberal γιορτάζοντας την ημέρα της ποίησης παρουσιάζει το ποιητικό σύμπαν του Μανόλη Πρατικάκη με αφορμή την καινούργια ποιητική του σύνθεση η οποία θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Αρμός, φέρνοντας το 1821 στα καθ? ημάς, με τον τίτλο «Οι Rolling Stones στα Δερβενάκια».

Yπό το κράτος της ολοκληρωτικής άλωσης του λεγόμενου «συνδικαλιστικού κινήματος» από τους συνδικαλιστές των μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, είναι φανερό ότι οι απεργίες που κηρύσσονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας αποτελούν τους τελευταίους συντεχνιακούς σπασμούς των συνδικάτων του στενού και ευρύτερου δημοσίου τομέα, με τους οποίους, όμως, δυστυχώς, εξακολουθούν να τρομοκρατούνται οι εκάστοτε κυβερνήσεις.  

Πότε θα καταργηθούν πλήρως οι περιορισμοί; Αυτό είναι το ερώτημα του&#8230; ενός εκατομμυρίου, καθώς μόνο τότε θα επιστρέψουμε στην προ πανδημίας οικονομική δραστηριότητα. Αναλυτές τρέχουν 4 σενάρια με βάση την εξέλιξη των εμβολιασμών και παράλληλα θέτουν δύο ορόσημα για την κατάργηση των περιορισμών. Το σενάριο που «σώζει» τον τουρισμό και ο κρίσιμος Ιούλιος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Αμερικανο-Ρωσικές σχέσεις εισέρχονται στην εποχή των παγετώνων. Τίποτε δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστα από την «επιστροφή» των ΗΠΑ σε πιο δυναμικά μοτίβα στρατηγικής εμπλοκής στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ο νέος (ένας ακόμη) Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας θα φέρει την Άγκυρα (αλλά και την ΕΕ) ενώπιον αφόρητων διλημμάτων.

Το θέμα εδώ είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός των υγειονομικών, αλλά και όλων όσοι, κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, έρχονται σε επαφή με μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Πρέπει να εμβολιάζονται υποχρεωτικά οι υγειονομικοί και να έχουν κυρώσεις όσοι δεν το πράττουν; Πρέπει να τιμωρούνται οι αρνητές; Μήπως η απάντηση βρίσκεται στους Ιατρικούς Συλλόγους, την πειθώ και τη σωστή ενημέρωση;

Σε παγκόσμια βάση εάν συγκρίνουμε τα δύο πρότυπα ανάκαμψης, δηλαδή της κρίσης του 2008&#8211;2009 και της πανδημίας του COVID, με μέτρο την βιομηχανική παραγωγή (χωρίς τις κατασκευές) θα διαπιστώσουμε ότι τώρα προσεγγίζουμε το προ κρίσης επίπεδο, δηλαδή έντεκα μήνες μετά από την έκρηξη της κρίσης, ενώ το 2008 αυτό το επιτύχαμε 24 μήνες μετά!

«Δεν γνωρίζουν ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από φανατικούς κομμουνιστές, γνήσιους ιδεολογικούς απογόνους των Λένιν, Στάλιν, Μάο, ιδεολογικά παιδιά των Σιάντου, Ιωαννίδη και Ζαχαριάδη&#8230; Με τα δεδομένα αυτά καταδεικνύεται πόσο αφελής και αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός ορισμένων πολιτικών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μεταλλαχθεί, να γίνει ένα γνήσιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.» Αυτά δεν τα γράφει κάποιος άκαπνος «μεταμελημένος αριστερός», τα γράφει ο Τάκης (Φιλάρετος) Λαζαρίδης.

Την ονόμασαν «παρέλαση του θανάτου». Ο λόγος για την πρωτομαγιάτικη παρέλαση στο Κίεβο του 1986, λίγες μέρες μετά την έκρηξη στο Τσερνομπίλ. Τριανταπέντε χρόνια μετά, μέσα στην πανδημία, στην Ελλάδα του 2021, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και λοιποί συγγενείς οργάνωσαν 632 «παρελάσεις θανάτου» μέσα σε 50 μέρες! Για να αποδειχθεί πως για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και τους θιασώτες τους η ανθρώπινη ζωή συνεχίζει να μην έχει καμιά αξία.

Το τελευταίο διάστημα κυρίως μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ που προκάλεσαν μεγάλη αβεβαιότητα στην Άγκυρα, ο Ταγίπ Ερντογάν, με διαρκείς δηλώσεις και κινήσεις προσπαθεί να δείξει σε κάθε κατεύθυνση ότι δεν είναι αυτός που δείχνει&#8230; Όμως όσα κοστούμια κι αν αλλάξουν, το DNA μένει αναλλοίωτο... Και αυτό είναι που καθορίζει και καθοδηγεί τον τούρκο ηγέτη, ενώ πλέον όλο και πιο πολλοί είναι εκείνοι που διαβάζουν το DNA και δεν εντυπωσιάζονται από το κοστούμι...

Την ώρα που η χώρα, μετά από δύο διαδοχικές σκληρές κρίσεις, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της γυρνώντας νέα σελίδα, η συζήτηση για την επιστροφή ή μη στο ΠΑΣΟΚ και η επιδίωξη της εκ των υστέρων δικαίωσής του αφήνουν την κοινωνία παγερά αδιάφορη. Το κενό της αυθεντικής εκπροσώπησης των δυνάμεων που κινούνται στο κέντρο του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να καλυφθεί, ούτε ψευδεπίγραφα, ούτε ψηφοθηρικά. Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας, αναπροσανατολισμός πολιτικής και αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων τόσο στο εσωτερικό των πολιτικών δυνάμεων, όσο και, κυρίως, μέσα στην κοινωνία.