«Δεν γνωρίζουν ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από φανατικούς κομμουνιστές, γνήσιους ιδεολογικούς απογόνους των Λένιν, Στάλιν, Μάο, ιδεολογικά παιδιά των Σιάντου, Ιωαννίδη και Ζαχαριάδη… Με τα δεδομένα αυτά καταδεικνύεται πόσο αφελής και αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός ορισμένων πολιτικών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μεταλλαχθεί, να γίνει ένα γνήσιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Όσο αφελής και αβάσιμη είναι η προσδοκία ότι ο λύκος μπορεί να μεταλλαχθεί και να γίνει αρνάκι…»
Αυτά δεν τα γράφει κάποιος άκαπνος «μεταμελημένος αριστερός», κάποιος πρώην αριστερός που βουλεύτηκε στο σημερινό σύστημα εξουσίας. Αυτά και πολλά άλλα, τα γράφει ο Τάκης (Φιλάρετος) Λαζαρίδης. Ποιος είναι ο Τάκης Λαζαρίδης για όσους δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες από την ζωή του.
Γεννήθηκε το 1928 στην Κομοτηνή. Ο πατέρας του ήταν από τότε στέλεχος του ΚΚΕ, ενώ εξορίστηκε για την δράση του. Όταν η οικογένεια μετακόμισε στον Πειραιά, ο μικρός Τάκης, σε ηλικία μόλις οκτώ ετών, δούλευε στον μηχανισμό του ΚΚΕ μεταφέροντας προκηρύξεις. Ο πατέρας του συνελήφθη από την δικτατορία Μεταξά και ως σκληρός κομμουνιστής εξορίστηκε στην Ακροναυπλία, δίπλα στον Ιωαννίδη και στον Μπαρτζιώτα. Ο Τάκης με την αδερφή του την Μαργαρίτα και την μητέρα τους συνέχισαν την παράνομη δραστηριότητα τους μέχρις ότου συνελήφθησαν το 1939 από την Ασφάλεια. Για ανθρωπιστικούς λόγους η μητέρα τους δεν εξορίστηκε και οι τρεις τους επέστρεψαν στην Κομοτηνή.
Ο πατέρας τους ήταν μεταξύ των 27 κομμουνιστών που απελευθέρωσαν οι Γερμανοί μετά από παρέμβαση της βουλγαρικής στρατιωτικής Αρχής. Αμέσως αυτός εντάχθηκε στο ΕΑΜ, συνελήφθη το 1943 και εκτελέστηκε. Συγχρόνως οι βουλγαρικές αρχές συνέλαβαν και την μητέρα των δύο παιδιών, των οποίων την φροντίδα ανέλαβε το Κόμμα. Ο Τάκης και η Μαργαρίτα ήρθαν στην Αθήνα και αμέσως δούλεψαν στους ασυρμάτους του ΚΚΕ.
Ο Τάκης συνελήφθη το 1951, ενώ υπηρετούσε την στρατιωτική θητεία του, ως μέλος των ομάδας Μπελογιάννη-Βαβούδη, ενώ σε αυτήν την ομάδα δούλευε και η αδερφή του Μαργαρίτα που διέφυγε την σύλληψη. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά την τελευταία στιγμή η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια, λόγω του νεαρού την ηλικίας του. Παρέμεινε στην φυλακή μέχρι το 1966. Το 1967 πέρασε στην παρανομία για να μην συλληφθεί από την χούντα. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα στάθηκε κριτικά και αυτοκριτικά στην ζωή του και το 1975 πέρασε στην απέναντι όχθη. Το 1989 συνέγραψε το εμβληματικό βιβλίο «Ευτυχώς ηττηθήκαμε, σύντροφοι».
Συνεπώς, αυτά που διάβασε ο αναγνώστης στην αρχή αυτού του κειμένου για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα έγραψε ένας μπαρουτοκαπνισμένος πρώην κομμουνιστής που έδωσε, μαζί με τις φυλακές και την παρανομία, τα 23 καλύτερα χρόνια της ζωής του στο Κόμμα (1951-1974). Με τις αγωνιστικές περγαμηνές τού Τάκη Λαζαρίδη ο σύγχρονος λόγος του έχει ιδιαίτερο κύρος και ας αποτελέσει την αφορμή για να προβληματιστούν οι καλοπροαίρετοι ή αφελείς «συνοδοιπόροι».
Κλείνω αυτό το κείμενο μου, στο οποίο καταθέτω την άπειρη εκτίμηση μου και τον θαυμασμό μου προς το πρόσωπο του 93άχρονου Τάκη Λαζαρίδη, με μια ακόμα παράγραφο από το άρθρο του: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβισμένος μέσα στα ιδεολογικά και πολιτικά του αδιέξοδα θα επιχειρεί πάντα να δημιουργεί επικίνδυνες και εκρηκτικές καταστάσεις, σύμφωνα με την δοκιμασμένη συνταγή, ''μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση''…»
ό.έ.δ. (όπερ έδει δείξαι).
