Κλείσε τα μάτια και θυμήσου. Όλους εμάς, στα μπαλκόνια να χειροκροτούμε τους ήρωες υγειονομικούς. Έπρεπε να έρθει η πανδημία για να τους θυμηθούμε.
Κράτα τα μάτια κλειστά. Και φαντάσου να φοβάσαι κάτι πάρα πολύ, και να στο βάζουν με το ζόρι στο σώμα σου.
Δημοσιογραφικά έχω μάθει πάντα να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Ακόμα και σε θέματα, που ενώ διχάζουν την κοινή γνώμη έχω σαφώς διαμορφωμένη άποψη, φροντίζω να ακούω και τις δύο πλευρές και να φέρνω τον αντίλογο. Το θέμα εδώ είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός των υγειονομικών, αλλά και όλων όσοι, κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, έρχονται σε επαφή με μεγάλο αριθμό ανθρώπων.
Έτσι, διαφώνησα με την 80χρονη αρνήτρια θεία μου και προσπάθησα να την πείσω πως οι πιθανότητες παρενέργειας είναι απειροελάχιστες εάν εμβολιαστεί. Το επιχείρημά της: Να δω πρώτα τι θα πάθουν οι άλλοι. Την αποκάλεσα εγωίστρια, αλλά μου απάντησε πως δεν βγαίνει από το σπίτι και φοβάται. Τι να πω εκεί...
Διαφώνησα και με τον ιδιοκτήτη διαγνωστικού ιδιωτικού εργαστηρίου που μου είπε πως έβαλε διορία στους δύο αρνητές υπαλλήλους του, πως θα πρέπει να εμβολιαστούν, αφού σε αντίθετη περίπτωση θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των συναδέλφων τους, αλλά και των ασθενών που μπαινοβγαίνουν καθημερινά στους χώρους του εργαστηρίου, πολλοί από τους οποίους μάλιστα ανήκουν και σε ευπαθείς ομάδες. Όλα αυτά αφού συζήτησε μαζί τους προσπαθώντας να τους μεταπείσει. Τον ρώτησα αν θα τους απολύσει σε περίπτωση άρνησης. Μου απάντησε ότι ελπίζει να μην φτάσει ως εκεί.
Στην Πάτρα, όπου οι αρνητές είναι πολλοί, η διασπορά του ιού στα νοσοκομεία είναι τεράστια. Στην παθολογική κλινική του νοσοκομείου της Δράμας η κόρη μου κόλλησε κορονοϊό την περίοδο της μεγάλης πίεσης. Παρόλα αυτά εμβολιάστηκε. «Εάν κολλούσα ξανά, όλοι οι συνάδελφοι θα θύμωναν μαζί μου που θα έλειπα ενώ η κατάσταση είναι τόσο δύσκολη», μου εξήγησε.
Σκέψου. Πώς λοιπόν να πείσεις έναν ασθενή σου που φοβάται να εμβολιαστεί, όταν εσύ ο ίδιος δεν εμβολιάζεσαι; Αποτελείς εσύ ο ίδιος τον μεγαλύτερο σεισμό που θα κλονίσει την κοινή γνώμη. Ένας πολίτης έχει δικαίωμα να μην εμβολιαστεί. Ένας γιατρός έχει το ίδιο δικαίωμα;
Είναι εδώ που το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός μας συγκρούεται με τη δημόσια υγεία.
Αντιγράφω τον καθηγητή συνταγματικού δικαίου κ. Αντώνη Μανιτάκη: «Ας σημειωθεί ότι η δημόσια υγεία και η προστασία ή πρόληψη μιας επιδημίας αποτελεί κατά το Σύνταγμα ένα ρητά προστατευόμενο συλλογικό αγαθό, που προβλέπεται σε πολλές συνταγματικές διατάξεις, όπως άρθρο 5 παρ. 2 και 5 με την ερμηνευτική δήλωση, 18 παρ. 3 και 22 παρ. 4 Σ, και δικαιολογεί προσβολές ή περιορισμούς δικαιωμάτων και ελευθεριών».
Και θυμίζω, πως το ελληνικό σύνταγμα προβλέπει τέτοιες μορφές πειθαναγκασμού για τον εμβολιασμό σε περιπτώσεις εγγραφής παιδιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς ή νηπιαγωγεία.
Και θυμίζω:
«...Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω...»
Ο όρκος του Ιπποκράτη.
Και θυμίζω.
Είμαστε σε πόλεμο. Ζούμε όλοι με φόβο. Φοβόμαστε τον ιό, τα εμβόλια, και δυστυχώς φτάσαμε να φοβόμαστε και τους ανθρώπους. Το διακύβευμα είναι η δημόσια υγεία.
Θέτω λοιπόν ξανά το ερώτημα.
Πρέπει να εμβολιάζονται υποχρεωτικά οι υγειονομικοί και να έχουν κυρώσεις όσοι δεν το πράττουν;
Κλείσε τα μάτια και φαντάσου: Ένας δικός σου άνθρωπος είναι στην εντατική με καρδιαγγειακά προβλήματα και κολλάει κορονοϊό από έναν αρνητή - υγειονομικό. Είμαι βέβαιη πως θα αποκτήσεις σαφή άποψη.
Και για το τέλος, λίγη τροφή για περαιτέρω σκέψη. Πρέπει να τιμωρούνται οι αρνητές; Χωράει κι άλλος διχασμός, κι άλλη πόλωση, στην Ελλάδα του 2021; Μήπως η απάντηση βρίσκεται στους Ιατρικούς Συλλόγους, την πειθώ και τη σωστή ενημέρωση;
* Η Σύνθια Σάπικα είναι δημοσιογράφος
