Δυο μεγάλες εφημερίδες της Γαλλίας, η Le Figaro και η L\\'Humanite, χρησιμοποίησαν τον τίτλο «Σοκ», για να σχολιάσουν την εκρηκτική άνοδο του ακροδεξιού κόμματος της Λεπέν. Περιγράφουν αυτό που συνέβη την Κυριακή στις περιφερειακές εκλογές (ποσοστό 28,6%, έναντι 11% το 2010), δεκαοκτώ μάλιστα μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2017. Το πρόβλημα μεγάλο, η ανησυχία το ίδιο.

H Marine Le Pen, από τον Ιανουάριο του 2011 που εξελέγη πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου, άρχισε να εργάζεται για αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γαλλία. Δεν ήθελε να είναι απλώς η απεχθής συνιστώσα του πολιτικού συστήματος, αλλά έβαλε στόχο να κατακτήσει την εξουσία.

Ο κυπριακός λαός αποφάσισε ότι δεν του αρέσει το σχέδιο Ανάν. Αλλά αυτό έχει μικρή σημασία στις μέρες μας! Το σημαντικό είναι ότι ο ελληνισμός περνάει μία μεγάλη δοκιμασία και βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία. Όταν κανείς βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο, δεν είναι σε θέση να διαπραγματευτεί. Δεν είναι η εποχή να λύσουμε τα εθνικά μας θέματα!

Ο λαϊκισμός ηττήθηκε στην Αργεντινή και στη Βενεζουέλα. Τα καθεστώτα-πρότυπο για τον Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με τα όσα έχει ο ίδιος δηλώσει, δεν υπάρχουν πια.

Η ανοιχτές κοινωνίες κλείνονται στο καβούκι τους σε μια άτακτη επιστροφή στον εθνικισμό, την ξενοφοβία, τον απομονωτισμό και την εμπάθεια που φέρνει ο φόβος. Ο όρος Ενωμένη Ευρώπη σε κάνει πλέον να μειδιάς ειρωνικά και με ολίγην από νοσταλγία.

Η σημερινή πραγματικότητα στο Λονδίνο, όσον αφορά την αγορά κατοικίας, καταδεικνύει την μετριοπάθεια που διέκρινε τους γηγενείς Λονδρέζους, έως την επέλαση των δισεκατομμυριούχων ρώσων ολιγαρχών, των Αράβων δικτατόρων και των νεόπλουτων τραπεζιτών του Σίτι.

Η μνήμη είναι το μεγάλο πρόβλημα της συλλογική μας αντίληψης. Είναι στην πραγματικότητα, το παραισθησιογόνο που μας δημιουργεί όλες τις εθνικές φαντασιώσεις και δεν μας αφήνει να καθαρίσουμε τη συνείδησή μας. Κι από την άλλη, είναι κι αυτή η ταυτότητα που παραμένει πάντα ένας «διανοητικά ανεπαρκής δούλος». Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας.

Η κυβέρνηση φώναξε την αντιπολίτευση για να συζητήσει την «κοινή αντίσταση» στην μείωση των συντάξεων που και οι δύο μαζί είχαν ψηφίσει το περασμένο καλοκαίρι. Κι η αντιπολίτευση αρνήθηκε γιατί το περασμένο καλοκαίρι αγωνιζόταν λέει για να μείνει η χώρα στην Ευρώπη, οπότε ψήφιζε ό,τι της έβαζαν στο τραπέζι, ενώ τώρα είδε το φως το αληθινό και ξαναέγινε αντιμνημονιακή.

Η Κινέζικη φούσκα των ακινήτων είναι ίσως η πιο ορατή φούσκα με παγκόσμια επιρροή που σκάσιμό της είναι σε εξέλιξη. Το 2005 ήταν έτος-σταθμός, καθώς οι τιμές τριπλασιάστηκαν σε ένα έτος, χρονιά όμως που μεγάλες αυξήσεις τιμών ακινήτων συνέβησαν παγκοσμίως και σε πολλές άλλες χώρες.

Γιατί επιβιώνει πολιτικά ο Τσίπρας; Γιατί δηλαδή ο ίδιος και η κυβέρνησή του, παρ’ ότι ακυρώνουν συνέχεια τον ίδιο τους τον εαυτό, καταφέρνουν να έχουν ακόμα έναν σημαντικό βαθμό αποδοχής στην κοινωνία; Η οποία αποδοχή (όπως καταγράφεται μετεκλογικά στις μετρήσεις), ναι μεν, έχει υποχωρήσει θεαματικά συγκριτικά με το πρόσφατο παρελθόν, ωστόσο παραμένει ισχυρή.

Τι μας δίδαξε η βραδιά της ψήφισης του προϋπολογισμού; Ότι τίποτα δεν διδασκόμαστε από τα παθήματα μας. Οι επικεφαλής των κομμάτων -για να μείνω σε αυτούς- μιλούν για να ακουστούν από τα εκλογικά τους ακροατήρια. Το ονομάζουν, βεβαίως, συνέπεια, αλλά μάλλον με αμηχανία μοιάζει.

Κι ενώ τα σκυλόψαρα αδημονούν να υποδεχτούν τον επόμενο άτυχο ναύτη, η γαλέρα προχωράει. Ακούγεται ο κτύπος στα κύμβαλα που δίνει τον τόνο. Να, αυτός ο κτύπος σημαίνει χαμηλότερες συντάξεις. Ο άλλος χαμηλότεροι μισθοί. Κι ο τρίτος περισσότερος αυταρχισμός. Αλλά η γαλέρα προχωράει. Αυτό έχει σημασία. Λένε για τον καπετάνιο σε γαλέρα ότι πρέπει να είναι μεγάλη λέρα.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι σύγχρονες ακαδημαϊκές θεωρίες και τα μοντέλα που υποστηρίζουν την νομισματική επέκταση των κεντρικών τραπεζών επικεντρώνονται κυρίως στις παραδοσιακές έννοιες της \\\"συνολικής ζήτησης\\\" και του \\\"πληθωρισμού\\\".

Μια από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που προέκυψε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ήταν μια απόφαση του πρωθυπουργού (5 Φεβρουαρίου) να διοριστεί ο εξάδελφός του Γεώργιος Τσίπρας σε θέση Ειδικού συμβούλου στο ΥΠΕΞ.

Πέρσι τέτοιον καιρό, όλα τα φώτα ήταν στραμμένα στην ανασκαφή στον λόφο Καστά της Αμφίπολης. Φέτος, όχι μόνο οι προβολείς έχουν προ πολλού σβήσει, αλλά και το ίδιο το τέλος της ανασκαφής είναι ορατό.

Μόλις αντίκρισα τον τίτλο, σκιάχτηκα. Είπα, τώρα τι θα με πουν οι φίλοι, αν γράφω εδώ; Εχθρό του λαού; Ένα με τα golden boys & girls και τους τραπεζίτες που εκμεταλλεύονται τους αναξιοπαθούντες και τους παίρνουν τα σπίτια, πετάγοντάς τους στους δρόμους; Θα πάω με τους γνωστούς τον τελευταίο καιρό ως φιλελέδες;

Η κρίση που περνάμε δεν θα αντιμετωπιστεί μόνο με οικονομικά μέτρα. Ήρθε η ώρα για γενναίες αποφάσεις που θα αλλάξουν πλήρως τη σχέση πολιτών – πολιτικής.

Ο Κινέζος Πρόεδρος εθεάθη χτες να περπατά χέρι-χέρι με τον πρόεδρο της Νότιας Αφρικής, Τζέικομπ Ζούμα, στην Πραιτόρια, την εκτελεστική πρωτεύουσα, της Νότιας Αφρικής. Εύλογο το ερώτημα αν πρόκειται για μια ακόμη εθιμοτυπική επίσκεψη ή κρύβονται κολοσσιαία συμφέροντα.

Κατά κοινή σχεδόν ομολογία, αν μια οποιαδήποτε κυβέρνηση με μια σύνθεση από τα παλαιά κόμματα πολιτευόταν όπως η σημερινή, θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Όσα συμβαίνουν και έχουν αρνητικό πρόσημο για την κυβέρνηση είναι πολλά. Και κυριαρχούν. Όπως κυριαρχεί και η απόλυτη απαισιοδοξία συνοδευόμενη από την απουσία προοπτικής. Παρ\\' όλα αυτά, καμία... πέτρα δεν έχει ξεσηκωθεί.

Πριν από χρόνια, η Άνγκελα Μέρκελ, σε μια χαλαρή δημόσια συζήτηση, ακούστηκε να μονολογεί με ύφος πικρού ρεμβασμού ότι αν θέλουμε να δείξουμε στους νέους ανθρώπους- σε όσους γεννήθηκαν στη μετά - Schengen εποχή- τι σημαίνει ελεύθερη και ανοιχτή Ευρώπη, αρκεί να κλείσουμε τα εθνικά σύνορα για μια-δυο μέρες.

Το είχε πει ο σύντροφος ο Πάνος ο Καμμένος πριν από μερικούς μήνες, ότι θα στείλουμε τους τζιχαντιστές του ISIS στο Βερολίνο. Κι οι Ευρωπαίοι τρόμαξαν! Κι έτσι αποφάσισαν να πάρουν τα μέτρα τους: Σήμερα μας απειλούν ότι θα μας πετάξουν έξω από την Σένγκεν. Ο ελληνικός λαός ήξερε!

Ο Έλληνας πρωθυπουργός επικοινώνησε με τον Γάλλο πρόεδρο και, μεταξύ άλλων, του μετέφερε τ\\' αποτελέσματα της άκαρπης σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών. Ο Ολάντ του είπε χαρακτηριστικά: «τι έγινε με το ΠΑΣΟΚ; Πήγε πάλι με τη Ν.Δ.;». Και ο Τσίπρας απάντησε πως «συμβαίνουν αυτά στην πολιτική». Και μπλα μπλα μπλα...

Διορισμοί ημετέρων, φωτογραφικές διατάξεις για την τακτοποίηση ημετέρων, πολλαπλασιασμός δημοσίων αμοιβόμενων θέσεων για να δοθούν σε ημέτερους, ενσωμάτωση άσχετων τροπολογιών σε νομοσχέδια και τώρα υπουργός δηλώνει απερίφραστα ότι διάταξη που θα ψηφιστεί από τη Βουλή όσο εκείνος είναι υπουργός δεν πρόκειται να εφαρμοστεί.

Μετά τη σημαντική επιτυχία των κινεζικών ομολόγων ντιμ-σαμ (Dim sum bonds) κατά τα τελευταία πέντε έτη, ήρθε η σειρά των Ινδών να εκδώσουν τα δικά τους ομόλογα. Τα λεγόμενα ομόλογα Μασάλα (Masala bonds). Πρόκειται για ομόλογα εταιρειών που εκδίδονται σε διεθνείς, εκτός Ινδίας, αγορές και είναι στη Ρουπία, το ινδικό εθνικό νόμισμα.