Της Μαρίας Καστρισιανάκη
Το 1929, η Βιρτζίνια Γουλφ, είχε σχολιάσει ότι οι γυναίκες λογοτέχνες υστερούν των ανδρών γιατί δεν διαθέτουν δικό τους δωμάτιο. Η σημερινή πραγματικότητα στο Λονδίνο, όσον αφορά την αγορά κατοικίας, καταδεικνύει την μετριοπάθεια που διέκρινε τους γηγενείς Λονδρέζους, έως την επέλαση των δισεκατομμυριούχων ρώσων ολιγαρχών, των Αράβων δικτατόρων και των νεόπλουτων τραπεζιτών του Σίτι.
Όλους αυτούς, που με τα αμφιβόλου προέλευσης εκατομμύρια τους, τα οποία επενδύουν, επί το πλείστον, σε ακίνητα, έχουν μετατρέψει την βρετανική πρωτεύουσα σε αυτόνομη νησίδα πλούτου και φορολογικό παράδεισο. Από κοινού με τους τοπικούς κερδοσκόπους που αγοράζουν, με τραπεζικά δάνεια, κατοικίες προς ενοικίαση (buy to rent) έχουν αποκλείσει εκατομμύρια νέους ανθρώπους από την αγορά σπιτιού.
Θα σταθώ στην πρώτη κατηγορία, των αλλοδαπών, στην πλειοψηφία τους, δισεκατομμυριούχων που θεωρούν ψίχουλα 30 και 40 εκατ. στερλίνες για την αγορά παραδοσιακών βικτωριανών κατοικιών, σε αστικές περιοχές όπως το Πέρμπριτζ Χιλ και το Χάιγκέιτ, τις οποίες είτε κατεδαφίζουν για να τις αντικαταστήσουν με κιτς ψευτο-μοντέρνες βίλλες ή αν τύχει και το κτίριο είναι διατηρητέο, επεκτείνουν τα τετραγωνικά του κάτω από τη γη.
Πρόκειται για τα διαβόητα σπίτια «παγόβουνα» όπως, εύλογα, αποκαλούνται. Δύο ή τρία υπόγεια επίπεδα που φιλοξενούν πισίνες, γήπεδα τένις, κινηματογραφικές αίθουσες ή γκαράζ για τις Φερράρι, τις Ρολλς και τις Μπέντλυ τους. Ειδικά οι ρώσοι ολιγάρχες είναι τόσο επιδειξιομανείς που θεωρούν απαραίτητο να διατηρούν ξεχωριστά δωμάτια για τα καλοκαιρινά και χειμερινά ρούχα τους ακόμη και για τα κατοικίδια τους.
Η περίπτωση του Χάιγκειτ, ένα από τα αστικά βόρεια προάστια της πρωτεύσας, είναι χαρακτηριστική του φαινομένου. Το Χάιγκέιτ, προσέλκυε από παλιά, διανοούμενους και αστούς, με σοσιαλδημοκρατικές ή ακόμη και ριζοσπαστικές πολιτικές απόψεις: καλλιτέχνες, συγγραφείς και πανεπιστημιακούς. Η άλωση του Χάιγκέιτ Βίλατζ, με το φημισμένο νεκροταφείο όπου φιλοξενείται ο τάφος του Καρλ Μαρξ, από ρώσους ολιγάρχες απειλεί να αλλοιώσει τον παραδοσιακό χαρακτήρα της περιοχής και έχει κινητοποιήσει τους κατοίκους, οι οποίοι με προσφυγές στις πολεοδομικές αρχές και τα δικαστήρια προσπαθούν να εμποδίσουν την καταστροφή της περιοχής τους.
Έρευνα του Kings College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, αναφέρει ότι η νέα γενιά δισεκατομμυριούχων, είναι στην πλειοψηφία τους ξένοι υπήκοοι που εκμεταλλευόμενοι το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, επενδύουν στον πλέον ανθεκτικό, στις οικονομικές διακυμάνσεις τομέα: την αγορά ακινήτων.
Μια από τις πλέον διαβόητες υποθέσεις, που έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης αφορά στην υπόγεια επέκταση διατηρητέας βίλλας των του 18ου αιώνα. Ιδιοκτήτης ο ρώσος ολιγάρχης Αντρέι Γκουριέφ, ο οποίος αγόρασε το κτίριο το 2008 και βρίσκεται στην τελική ευθεία της «υπο-εδάφιας» επέκτασή της σε δύο επίπεδα, τα οποία φιλοξενούν πισίνα, σάουνα και κινηματογραφική αίθουσα. Η αξία του κτιρίου, με τις επεκτάσεις του υπολογίζεται σε 300 εκατ. στερλίνες. Είναι η ακριβότερη ιδιωτική κατοικία μετά το Παλάτι του Μπάγκιγχαμ.
Μετά από τις κινητοποιήσεις των κατοίκων πολλών περιοχών, οι τοπικές πολεοδομίες προχώρησαν στον περιορισμό τέτοιων επεκτάσεων σε ένα επίπεδο, κι αυτό μόνο κάτω από την επιφάνεια του κτίσματος και όχι σε περιβάλλοντα αυτού χώρο. Οι πολεοδομικές υπηρεσίες, συμμερίζονται τις ενστάσεις των κατοίκων γιατί εκτός των αισθητικών αλλοιώσεων, οι υπόγειες επεκτάσεις επηρεάζουν την γεωλογική ισορροπία με αποτέλεσμα γειτονικές κατοικίες να υφίστανται καθιζήσεις επικίνδυνες για την σταθερότητα των θεμελίων τους. Τον νέο κανονισμό πολεμούν λυσσαλέα οι ολιγάρχες του χρήματος, κινητοποιώντας στρατό από ακριβοπληρωμένους δικηγόρους και "ειδικούς".
Ο πόλεμος συνεχίζεται.
