Της Μαρίας Χούκλη
H Marine Le Pen, από τον Ιανουάριο του 2011 που εξελέγη πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου, άρχισε να εργάζεται για αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γαλλία. Δεν ήθελε να είναι απλώς η απεχθής συνιστώσα του πολιτικού συστήματος, αλλά έβαλε στόχο να κατακτήσει την εξουσία.
Η στρατηγική της βασίστηκε στην «αποδαιμονοποίηση» του Front National, σύμφωνα με τη Nonna Mayer, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Πολιτικών Επιστημών, αξιοσέβαστη ερευνήτρια του φαινομένου του ακροδεξιού εξτρεμισμού. Ερμηνεύοντας το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία, η Mayer εξηγεί πώς σταδιακά και επίμονα η Le Pen κατόρθωσε να καλλιεργήσει την -ψευδή- εικόνα ενός κόμματος όπως όλα τ'' άλλα, που δεν είναι ρατσιστικό ή ξενοφοβικό. Η πολιτική διορατικότητα της και η σωστή «ανάγνωση» της γαλλικής κοινωνίας την έκαναν να καταλάβει ποιο είναι το κλειδί.
Η Marine Le Pen ποτέ δεν έκανε δημοσίως αντισημιτικές δηλώσεις, ούτε αμφισβήτησε το Ολοκαύτωμα. Καταδίκασε όσα στελέχη του FN ήταν εκτός κομματικής γραμμής, συγκρούστηκε με τον ίδιο τον πατέρα της. Έφθασε στο σημείο να αυτοπροβάλλεται ως η καλύτερη προστάτις της γαλλικής εβραϊκής κοινότητας έναντι του «ισλαμικού αντισημιτισμού». Η τακτική της απέδωσε: η απήχηση του Εθνικού Μετώπου στο εβραϊκό εκλογικό σώμα είναι πάνω από το μέσο εθνικό όρο.
Η Le Pen δεν σταμάτησε εκεί. Στράφηκε και προς το μουσουλμανικό στοιχείο, προκαλώντας σοκ με το σύνθημα «Μουσουλμάνος ενδεχομένως, αλλά πρώτα Γάλλος», αλλά και με την αφίσα που κυκλοφόρησε ενόψει των εκλογών στην οποία απεικονίζεται νεαρή γυναίκα (υποψήφια του FN) να φορά niqab!
Με τη στρατηγική της «αποδαιμονοποίησης» δεν συμφώνησαν όλοι στο Εθνικό Μέτωπο. Εκτός από τον γερο - Le Pen, που ένιωσε προδομένος από το ίδιο του το αίμα, πολλά στελέχη απευθυνόμενα σε μετανάστες μιλούσαν ανοιχτά για «φούρνους» ή επιδείκνυαν δημοσίως τα τατουάζ με τις σβάστικες στα χέρια τους. Όλοι αποπέμφθηκαν από τη σιδηρά Marine, γιατί της χαλούσαν το σχέδιο: να πείσει εχθρούς και φίλους ότι το FN άλλαξε, δεν είναι φασιστικό, φιλοναζιστικό, ρατσιστικό κόμμα, αλλά ο μοναδικός υπερασπιστής της αυθεντικής Γαλλίας, του κόσμου που απειλείται από τους διάφορους φονταμενταλισμούς, είτε με τη μορφή των ακραίων του Ισλάμ, είτε με τη μορφή των ευρωπαϊκών και των γαλλικών πολιτικών ελίτ που δεν μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα και στις αγωνίες του λαού. Στην ανεργία, στο μεταναστευτικό, στο ζήτημα της ασφάλειας.
Τα πολύνεκρα χτυπήματα στο Παρίσι λειτούργησαν σαν crash test για όσα επισήμανε από το 2011 η Le Pen. Τα αστυνομικά μέτρα που πήρε ο Hollande εκείνη «δικαίωσαν». Η αποτυχία της Ευρώπης να βγει από την οικονομική κρίση και να ομονοήσει για το προσφυγικό πάλι στο μύλο του Εθνικού Μετώπου έριξε λάδι. Τα θεαματικά ποσοστά στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών αποδεικνύουν πώς ο,τι έσπειρε μεθοδικά η ηγέτις του FN, μόλις δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες φύτρωσε.
Το Εθνικό Μέτωπο έχει κρυφή ατζέντα, δεν άλλαξε στην πραγματικότητα, προειδοποιεί η Nonna Mayer, επικαλούμενη μια πολύ διεισδυτική έρευνα που έγινε στη Γαλλία για όλες τις μορφές ρατσισμού και ξενοφοβίας. Το συμπέρασμα της δημοσκόπησης είναι ότι, ανεξαρτήτως πώς αυτοπροσδιορίζεται η ίδια η Le Pen, οι ψηφοφόροι και οι συμπαθούντες του κόμματος τη βλέπουν σαν την ασπίδα τους έναντι του απειλητικού «Άλλου», σαν μέσο προστασίας από ο,τι δεν είναι σαν κι εκείνους και βρίσκεται πολύ μακριά από ό,τι συγκροτεί την ταυτότητά τους, επομένως πρέπει να μην υπάρχει για να νιώσουν ασφαλείς. Πιστεύουν ότι μόνο αυτό το κόμμα τους νοιάζεται και θα τους φροντίσει.
Στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών πήρε μέρος μόνον ένας στους δυο ψηφοφόρους, ωστόσο δεν αλλάζει το γεγονός ότι το FN πέτυχε μια ιστορική νίκη - ιστορική ήττα όλων των πέραν της ακροδεξιάς πολιτικών δυνάμεων, γιατί υποτίμησαν την ψυχική επαφή που απέκτησε με τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας και όχι μόνο. Le Pen ψήφισε και η μεσαία τάξη, έμφοβη από το απειλητικό παρόν και το άδηλο μέλλον.
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το κακό; Δεν χρειάζονται κοπετοί, υποστηρίζει το περιοδικό Nouvel Observateur, αλλά τρεις πολιτικές κινήσεις: να συγκροτηθεί μέτωπο συνεργασίας των δημοκρατικών δυνάμεων, να μιλήσουν οι πολιτικοί τη γλώσσα της αλήθειας για την ανεργία, το μεταναστευτικό και την τρομοκρατία, τρίτον και κυριότερο να βρουν λύσεις γι΄ αυτά τα μείζονα προβλήματα.
