Αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα, οχτώ απόστρατοι της πολιτικής συγκεντρώθηκαν για να προτείνουν στον νυν κεντρικό τραπεζίτη Γ. Στουρνάρα την πρωθυπουργία. Είναι νομίζω αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη να ενδιαφέρεται για τα κοινά, να προβληματίζεται, να ανησυχεί. Πολύ δε περισσότερο αν πρόκειται για βετεράνους πολιτικούς, προσωπικότητες πρώτης γραμμής...

Με καφκικό σκηνικό μοιάζει πλέον το προσφυγικό τοπίο. Αν για όλους το ταξίδι είναι επικίνδυνο, για τις γυναίκες είναι συχνά εφιαλτικό. Διακινητές και μεσάζοντες, κατά μήκος της διαδρομής προς τον «ευρωπαϊκό παράδεισο», τις βιάζουν και τις εξωθούν στην πορνεία με την υπόσχεση ότι αν υπακούσουν, θα τις βοηθήσουν να φθάσουν πιο γρήγορα στην πολυπόθητη γη της Επαγγελίας.

Οι σημερινοί κυβερνώντες, ενώ διαδηλώνουν με κάθε τρόπο την φροντίδα τους για τους εργαζόμενους, στην πράξη αντιπαθούν θανασίμως τη δουλειά… Γράφει ο Θ. Σκυλακάκης.

Δυστυχώς, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στην προσπάθειά της να επιβάλλει το κομματικό κράτος, βάλλει εναντίον του κράτους δικαίου και των δημοκρατικών θεσμών.<b>Γράφει ο Λευτέρης Αυγενάκης.<\/b>

Η ρητορική γενικότερα του πολιτικού συστήματος απευθύνεται σε μία κοινή γνώμη που πέρασε από σχολεία συνθημάτων, πανηγυρικών λόγων και «ηρωικών δρώμενων». Συνομιλούν δηλαδή, με έναν μέσο όρο διάνοιας που δεν ενοχλείται από τα κενά λογικής και ποτέ δεν αναζητά αποδείξεις στο δημόσιο διάλογο. Αρκεί μόνο η λαϊκιστική κραυγή και το απλοϊκό ύφος της «μίζερης δραματοποίησης»

Πολλοί τους θαυμάζουν. Συχνά γίνονται πρωτοσέλιδα για την χλιδάτη ζωή τους. Ασχολούνται συχνά με αγαθοεργίες προκαλώντας συνακόλουθα θετικά σχόλια από μέσα ενημέρωσης και δημόσιους φορείς. Σε πολλές χώρες αποτελούν, η επιδιώκουν να φαίνονται, σαν στυλοβάτες της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής. <b>Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος.<\/b>

H Tibisay Lucena πρόεδρος του Εθνικού Εκλογικού Συμβουλίου, μετά από ένα μήνα και μια εβδομάδα από το πέρας της διαδικασίας συλλογής και επικύρωσης υπογραφών για την εκκίνηση του δημοψηφίσματος ανάκλησης, επιτέλους βγήκε και ανακοίνωσε τα αποτελέσματα. <b>Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός<\/b>.

Τα μνημόνια τα έφερε ο Γεωργίου της ΕΛΣTΑΤ. Πριν το 2004 η Ελλάδα ήταν Ελβετία και ύστερα ήρθε ο Καραμανλής και τα διέλυσε όλα. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα μας είχε σώσει αν δεν υπήρχε ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Είμαστε ακόμη στα μνημόνια λόγω των λαθών του ΔΝΤ. Ο Τσίπρας είχε την συνταγή της ευτυχίας, αλλά δεν τον άφησαν οι μεγάλες δυνάμεις.

Να υποθέσουμε ότι οι κακούργοι οι δανειστές μας λυπούνται, λόγω του προσφυγικού, και μας χαρίζουν την αξιολόγηση. Και λοιπόν; Ποιο θα είναι το πραγματικό όφελος; Η σημερινή κακή οικονομική μας κατάσταση δεν οφείλεται στη στάση των ξένων, αλλά στην αλλοπρόσαλλη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Η καθυστέρηση του κλεισίματος της αξιολόγησης είναι ένας λόγος, αλλά όχι ο βασικός της κακοδαιμονίας μας.

Εξηγήσεις από την Κυβέρνηση για τους χειρισμούς της στο ζήτημα της διαχείρισης των τηλεοπτικών αδειών ζητά η Κομισιόν, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο εξαρχής.<b>Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας.<\/b>

Όταν η ΕΚΤ ξεκίνησε το «πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης», όπως το βάφτισε, η ελπίδα όλων των πολιτών στην Ε.Ε. ήταν ότι θα οδηγούσε στην ανακούφιση των προβλημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην έξοδό της από την κρίση. Όμως πολύ σύντομα διεφάνη ότι τα κολοσσιαία ποσά της «Ποσοτικής Χαλάρωσης» δεν οδηγούν στην «καταπολέμηση της κρίσης».

Ποιον να πιστέψω, θ\\' αναρωτιέται ο μέσος πολίτης, ο ανύποπτος σχετικά με τη διαμάχη Τσίπρα - Ψυχάρη. Τις πραγματικές αλήθειες για την υπόθεση –αν δεν υπάρξουν αποκαλύψεις– τις γνωρίζουν μόνο οι δυο πλευρές. Όσα έχουν έρθει στη δημοσιότητα δεν μας δείχνουν τίποτα περισσότερο από τη διάθεση και των δυο πλευρών να αποκομίσουν οφέλη από τις μεταξύ τους σχέσεις.

Σήμερα, όντας εκ νέου στην εντατική, ο Έλληνας ασθενής χτυπήθηκε και από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη (προσφυγικό). Θα καταφέρει, άραγε, να επιβιώσει αυτή τη φορά; Ή θα χρειαστεί λοβοτομή, ήτοι έξοδο από την Ευρωζώνη ή και από την Ε.Ε.;

Αυτός ο θίασος μπορεί να παίξει οποιονδήποτε άλλο ρόλο εκτός από αυτόν της κυβέρνησης. Είναι πλέον ξεκάθαρο. Ούτε να προσποιηθούν πως κυβερνούν μπορούν. Ούτε να προσποιηθούν πως αποφασίζουν μπορούν. Και κυρίως δεν μπορούν καν να προσποιηθούν πως υλοποιούν.

Η κυβέρνηση παρουσίασε την πρόταση της για τον εκλογικό νόμο. Ουσιαστικά εισάγει δύο νέα στοιχεία. Την κατάργηση του bonusτων 50 εδρών και την δυνατότητα ψήφου στα 17.

«Δεν υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι, υπάρχουν μόνο μεγάλα γεγονότα», επαναλάμβανε συχνά ο Κων\/νος Καραμανλής, σύμφωνα με τον στενό συνεργάτη του, Τ. Λαμπρία. Το εξειδίκευε λέγοντας ότι οι πόλεμοι δημιουργούν τις εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες, όχι τα ειρηνικά χρόνια. Οι άνθρωποι της εξουσίας γράφουν ιστορία από τον τρόπο με τον οποίο απαντούν στα μεγάλα ζητούμενα που θα προκύψουν στον καιρό τους.

Η έκβαση του βρετανικού δημοψηφίσματος, η προηγούμενη προεδρική εκλογή στην Αυστρία αλλά και η δημοσκοπική άνοδος πολιτικών όπως η Μ. Λεπέν ή ο Μπ. Γκρίλλο επιβεβαιώνουν την εξάπλωση του λαϊκισμού, της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού στην Ευρώπη.<b>Γράφει η Εύη Χριστοφιλοπούλου.<\/b>

Ποιος είναι ο κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος; Είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον νέο Εθνάρχη. Πριν από αυτό υπήρξε έμπιστος του Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεώτερου και επικεφαλής της ΚΥΠ επί των ημερών της πρωθυπουργίας του τελευταίου. Ο κ. Παπαγγελόπουλος δεν είναι απλά ένας υπουργός του Τσίπρα. Είναι ένας βασικός εκπρόσωπος της εθνοσωτήριας κυβέρνησής μας.

Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες εδώ και καιρό προσπαθούν να υιοθετήσουν τον Αλέξη. Μάλιστα μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου πίστεψαν πως το πέτυχαν. Μάλλον δεν είχαν αντιληφθεί με ποιόν είχαν μπλέξει. Είχαν αυταπάτες, όπως θα έλεγε και ο «προστατευόμενος» τους.<b>Γράφει ο Σάκης Μουμτζής.<\/b>

Αναμφίβολα η Νέα Δημοκρατία είναι ένα μεγάλο κόμμα με βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Το έδειξε όταν στάθηκε όρθια στην καταιγίδα των μνημονίων με 29%, τη στιγμή που το άλλο μνημονιακό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, καταβαραθρωνόταν. Οι αντοχές αυτές οφείλονταν σε δύο κυρίως λόγους.

Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές! Δεν πέρασε μία μέρα από το χτεσινό μας άρθρο που εντοπίσαμε ότι «ίσως σκάνε» ιταλικές τράπεζες, και φαίνεται ότι άλλη μια χώρα έχει πρόβλημα, στην Ευρώπη του χερ Σόιμπλε! Η Γαλλία! Πρόκειται, όμως, άραγε, να βρεθεί λύση στον απέραντο «φούρνο» της Ευρωζώνης ή βαδίζουμε για χρεοκοπία και μηδενισμό καταθέσεων;

Εδώ και δεκαετίες ήταν γνωστό ότι οι οικονομικοί δείκτες της χώρας ήταν πολύ κακοί. Το αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής, που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις για χρόνια, ήταν αρνητικό.

Η ανεξάρτητη Γερουσία είναι η λυδία αλλά και η ακρογωνιαία λίθος του νέου πολιτεύματος.

Η σιωπηλή πλειοψηφία απέκτησε φωνή. Και δεν με ενδιαφέρει πόσο δυνατά θα ακουστεί γιατί ακόμα κι ο ψίθυρος είναι καλύτερος από τη σιωπή!