Κατορθώνει να τα μπλέκει όλα και να χάνει στα πάντα, επειδή είναι ανορθολογικός και ισοπεδωτικός! Θα μπορούσε δηλαδή σε κάποιους - λίγους - εκ των ισχυρισμών του ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει την συμφωνία «του κοινού». Όμως από κεφαλής άρξασθαι. Ο Αλέξης κατατρίβεται σε δευτερεύοντα, μηδαμινά, ενίοτε και αστεία θέματα, με τα οποία ασχολείται τόσο σαρωτικά, που χάνει ακόμα και σε κάποια που θα μπορούσε να δημιουργήσει προβληματισμό.

Την αποχώρηση των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη συζήτηση που διεξάγεται στο Κοινοβούλιο σχετικά με το νέο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ ανακοίνωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, κατηγορώντας την κυβέρνηση πως «δεν υπάρχει επιτελικό κράτος αλλά επιτελική προπαγάνδα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε τροπολογία σύμφωνα με τη οποία η διοίκηση της ΕΡΤ να επιλέγεται από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. «Καλώς τα παιδιά» θα μπορούσε να αναφωνήσει, όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά ο οποιοσδήποτε πολίτης. Πριν ενάμισι χρόνο ήταν κυβέρνηση. Γιατί δεν το έκαναν, και γιατί οι ίδιοι οι βουλευτές δεν το πρότειναν στην κυβέρνησή τους;

Όταν από έναν πολιτικό χώρο λείπει ο σύγχρονος λόγος, η πρόταση για το μέλλον, μοιραία η επιστροφή στο παρελθόν είναι μονόδρομος. Αυτό λέγεται πολιτική πενία η οποία έχει ένα βασικό μειονέκτημα. Δεν έχει ακροατήριο. Το τι έγινε πριν από 50 ή 60 ή και 70 χρόνια έχει πλέον αμιγώς ιστορικό ενδιαφέρον. Γνώσεις γι΄αυτά τα γεγονότα έχουν μόνον οι φιλίστορες, οι οποίοι έχουν και την άποψη τους.

Η Μήδεια έδωσε στις ανακοινώσεις – παρατράγουδα της αντιπολίτευσης, ένα ηχηρότατο χαστούκι, ανάλογο του μυθικού της κύρους και της υπέρμετρης εκδικητικότητάς της. Η κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη και της Ωκεανίδας Εκάτης και ανεψιά της Κίρκης, από την οποία είχε μάθει την τέχνη της μαγείας, κατέδειξε με εκκωφαντικό τρόπο, την ένδεια τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του ΠΑΣΟΚ.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πλέον άλλο αφήγημα. Το σκληρό ροκ αποτελεί μοναδική διέξοδο μπροστά και στο ενδεχόμενο να υπάρξουν εξελίξεις σε υποθέσεις που αφορούν την περίοδο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παραμένει όμως στο προσκήνιο όσο το ΚΙΝΑΛ επιλέγει τον ρόλο του... κομπάρσου.

Το αφήγημα που θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένα ατύχημα της ιστορίας έχει ένα σοβαρό ελάττωμα: Παραγνωρίζει το γεγονός ότι ο λεγόμενος διεθνής παράγοντας τον ανέχτηκε, αν δεν βοήθησε στην άνοδο του. Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε το καλοκαίρι του 2015. Εκείνο που έγινε το καλοκαίρι ήταν τα αποκαλυπτήρια. Τρία κόμματα περίμεναν την «συνεργασία» με το «νέο». Οι ΑΝΕΛ που το κατάφεραν, το Ποτάμι που ακόμη περιμένει και ο ΓΑΠ που δεν πέρασε την βάση…

Είναι η νοοτροπία μας ως λαού, που σίγουρα την τροφοδοτεί η επιθετικότητα του πολιτικού διαλόγου, και τη μεγεθύνει η ελαφρότητα της τηλεοπτικής εντυπωσιοθηρίας. Και δεν το υποστηρίζουμε σήμερα. Τα ίδια υποστηρίζαμε διαχρονικά, σε κάθε μεγάλη χιονόπτωση. Και σε αυτή του 2004 επί ΠΑΣΟΚ και το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε η εθνική οδός και καθηλώθηκαν οι εποχούμενοι επί οχτάωρο.

Ούτε ιδιαίτερη φαντασία ούτε εσωτερική πληροφόρηση χρειάζεται κανείς για να υποθέσει πώς λειτουργεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τους συνεργάτες του στις συσκέψεις του πρωινού καφέ οι οποίες, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, γίνονται συνήθως αργά το μεσημέρι. Και η πληροφορία αυτή, είναι αρκετά αποκαλυπτική για το πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τον πολιτικό χρόνο και πως οργανώνει τη στρατηγική του πάνω στη χρονογραμμή κάθε ημέρας.

Eίναι τόσο μεγάλος ο πανικός της δημοσκοπικής καθήλωσης στον ΣΥΡΙΖΑ, που σε λίγο είναι ικανοί να ανακηρύξουν μέχρι και τον Αντρέα… ιδρυτή τους. Βλέποντας ότι μόνοι τους ως κόμμα δεν έχουν ελπίδες να επανέλθουν στην εξουσία, κατανοούν μόνο ότι η μετάβαση στην Κεντροαριστερά θα τους προσκομίσει ψήφους. Όμως ακόμη και για αυτό, και παρά το πρόχειρο επιδερμικό λίφτινγκ, δεν πείθουν!

Όταν οι Ελυτικοί «νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες» του 1942 μεταμορφώθηκαν σε Τσιπρικούς «αλήτες με πρησμένα πόδια» του 1965, τότε είναι περιττό να συζητάμε σοβαρά. Κι όταν ο Αλέξης δια του έμμεσου λόγου του (και δια των trolls του) αφήνει να εννοηθεί ότι ο Λιγνάδης διαθέτει πολιτική κάλυψη από την κυβέρνηση, θεωρώ απαξιωτικό να του απαντήσει κανείς υπενθυμίζοντας του την υπόθεση της πρεσβείας της Βενεζουέλας.

Τοίχο θα επιχειρήσει να υψώσει απέναντι στις αλλαγές στα πανεπιστήμια ένα τοξικό σύστημα, το οποίο απαρτίζουν πρυτάνεις -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- επώνυμοι πανεπιστημιακοί που επιχειρούν να είναι αρεστοί στα πολιτικά κόμματα και φοιτητοπατέρες, που θα συμπαραταχθούν μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, σημειώνει στο Liberal.gr ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης. Αν η εξυγίανση των πανεπιστημίων είχε την στήριξη του εκπαιδευτικού κατεστημένου, όπως λέει, τότε η αντίδραση της αντιπολίτευσης δεν θα έπιανε τόπο. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Κάποτε η Αριστερά ήταν φορέας προόδου. Ανοιχτή στα νέα ρεύματα, στις ιδέες, σε ό,τι προωθούσε την κοινωνική πρόοδο. Και η Δεξιά, αγκυροβολημένη στην ακαμψία, φοβική προς το καινούργιο. Ε λοιπόν, η συζήτηση στη Βουλή για το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο έδειξε ότι οι διαχωριστικές αυτές γραμμές αλλοιώθηκαν και μετατοπίστηκαν σε άλλο πεδίο.

Όσοι είχαν έστω την παραμικρή ελπίδα πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει και εν μέσω κρίσεων θα αναλάβει τις ευθύνες που προκύπτουν από τον ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση, έπεσαν παταγωδώς έξω. Ενόψει της σημερινής επετείου του θανάτου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, υποδαυλίζει την όλη υπόθεση, στηρίζει ψηφίσματα που προτρέπουν σε συγκεντρώσεις, ρίχνει ουσιαστικά τη βενζίνη και περιμένει να ανάψει η σπίθα που θα πυροδοτήσει την πολυπόθητη για τον ΣΥΡΙΖΑ αναταραχή.

Ήδη από το πρώτο κύμα της πανδημίας είχαμε επισημάνει ότι είναι προβληματική η νομοθέτηση όταν ισχύουν περιορισμοί στις συναθροίσεις γιατί δεν πρέπει να καταργείται το δικαίωμα των πολιτών στη διαμαρτυρία. Μάλιστα τότε κάναμε ευθέως λόγο για πολιτικό ατόπημα. Το θέμα επανήλθε με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την Παιδεία που έχει προκαλέσει και με τρόπο αναμενόμενο αντιδράσεις.

Θέλω να απευθύνω μια παραίνεση στην υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως: Βάστα κυρία υπουργέ και μην ενδίδεις στην απαίτηση κατάψυξης του νομοσχεδίου. Να περάσει ως έχει αμέσως. Η αναστολή της λειτουργίας της Βουλής είναι ένα καίριο πλήγμα κατά τη λειτουργίας της ίδιας της Δημοκρατίας. Δεν νοείται νόμος, νομοσχέδιο χωρίς συζήτηση στη Βουλή.

Σε πεδίο εσωκομματικής σύγκρουσης μετατράπηκε η θέση που εξέφρασαν ο Γιώργος Τσίπρας και η Νατάσα Γκαρά με αφορμή την επίθεση που δέχθηκε ο Νότης Μηταράκης στον Έβρο από ακροδεξιά στοιχεία. Έκαναν λόγο για «δίκαιες και αιτιολογημένες» αντιδράσεις για να εισπράξουν την απάντηση από τον Τομέα Δικαιωμάτων του κόμματος. «Στον Έβρο δεν τίθεται κανένα θέμα δομής μόνιμης διαμονής» αναφέρει το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου.

Και λογικά, πίσω από το νέο lock down καταφθάνει καλπάζοντας και το παρεμπίπτον μέγα ερώτημα: θα έχει πολιτικές συνέπειες; Θα πλήξει την κυβέρνηση; Θα ευνοήσει την αντιπολίτευση; Θα περάσει πολιτικά απαρατήρητο ή μήπως θα φτιάξει κάποιο υπόγειο πολιτικό ρεύμα που κανένας δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ακόμα; Πολύ θα ήθελα να είμαι ο μάντης Κάλχας για να κατέχω την απάντηση, αλλά αν ήμουν θα είχα προβλέψει και την έλευση του κορονοϊού.

Η διάσταση που πήρε το θέμα με τη δήλωση του Αλ. Τσίπρα, ότι δέχεται το ρίσκο να κολλήσουν τον ιό αυτοί που μετέχουν στις διαδηλώσεις, προκάλεσε πανικό στον ΣΥΡΙΖΑ. Και ανάγκασε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μεταβεί στη Βουλή και να δηλώσει: «Είπα δέχομαι και όχι αναλαμβάνω» κατηγορώντας την κυβέρνηση για «αθλιότητες» αλλά και να αναφέρει ότι οι συγκεντρώσεις «πιθανόν θα επιδεινώσουν την επιδημιολογική κατάσταση».

Στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι είναι άνθρωποι του ρίσκου. Εποχή είχε αφήσει ο Γιάννης Μπαλάφας όταν είχε πει πως στο κυβερνητικό τους πρόγραμμα προβλέπεται μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Και όταν ο συνομιλητής του του επεσήμανε πως απέναντι έχουμε την Τουρκία, απάντησε: Θα το ρισκάρουμε! Θα ήταν περσινά ξινά σταφύλια το συγκεκριμένο στιγμιότυπο, αν δεν μας το υπενθύμιζε η νέα ανάληψη ρίσκου του αρχηγού του Αλέξη Τσίπρα! 

Έκπληκτο το αριστερό ακροατήριο της χώρας, έπεσε από τα ροζ επαναστατικά συννεφάκια του, φτιαγμένα από καπνούς μολότοφ, όταν αντίκρισε τα μεγέθη των εισαγομένων στα Πανεπιστήμια, έτσι όπως θα διαμορφωθούν μετά από το νέο νόμο. Σύμφωνα με αυτά, μόλις το 33% των αποφοίτων των Λυκείων της χώρας θα εισάγονται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να συμβαδίσει με την εποχή του. Κατανόησε ότι οι ημέρες του Καρανίκα (συμβολική η αναφορά), δηλαδή των εύκολων «αγωνιστών» της ταβέρνας και των κομματικών γραφείων όπου αράδιαζαν επαναστατικές αμπελοφιλοσοφίες για την ανατροπή του καπιταλισμού, έχουν παρέλθει. 

Η πρωτοφανής έκτακτη κατάσταση που ζούμε λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός στα δύο μεγάλα κόμματα. Και σαφώς λειτουργεί ευεργετικά για την κυβέρνηση. Οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι σε περιπτώσεις κρίσης ο λαός συσπειρώνεται «περί την σημαία», την οποία εκφράζει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Το νομοσχέδιο Κεραμέως είναι το μόνο που μπορεί να καταστεί μοχλός ώστε η Αριστερά να συσπειρώσει τον κόσμο της. Πολύ θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να ξαναέρθουν οι «ένδοξες» ημέρες της αντιμνημονιακής καταγγελίας. Όμως έχει αλλάξει το κλίμα, επειδή άλλαξε η γενεσιουργός αιτία της οικονομικής επιδείνωσης που βιώνουμε...