Έκπληκτο το αριστερό ακροατήριο της χώρας, έπεσε από τα ροζ επαναστατικά συννεφάκια του, φτιαγμένα από καπνούς μολότοφ, όταν αντίκρισε τα μεγέθη των εισαγομένων στα Πανεπιστήμια, έτσι όπως θα διαμορφωθούν μετά από το νέο νόμο. Σύμφωνα με αυτά, μόλις το 33% των αποφοίτων των Λυκείων της χώρας θα εισάγονται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Κλαυθμός και οδυρμός, παρόμοιος με αυτόν της κηδείας του Κιμ Ιλ Σουνγκ το 1994, στη Βόρειο Κορέα. Τι κι αν γνωρίζουν καλά, ότι σύμφωνα με τους στατιστικούς πίνακες των OECD Indicators, ο μέσος όρος του αριθμού των εισακτέων στα πανεπιστήμια των 37 χωρών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ανέρχεται στο 33%, ενώ στην Ελλάδα μέχρι σήμερα ανερχόταν στο 90% των αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης; Τι κι αν γνωρίζουν, ότι το 60% των εισερχομένων στα ΤΕΙ και το 30% των εισερχομένων στα Πανεπιστήμια δεν αποφοιτούν, διότι είναι δύσκολο για αυτούς, ακόμα και να παρακολουθήσουν τα προγράμματα σπουδών και να εξεταστούν σε αυτά;
Τι κι αν είμαστε στο ζενίθ, ως προς το αριθμό φοιτητών και στο ναδίρ, ως προς το ποσοστό αποφοίτησης, αφού σχεδόν οι μισοί φοιτητές καταλήγουν να είναι αιώνιοι; Τι κι αν το υπάρχον σύστημα εμπαιγμού των υποψηφίων, των φοιτητών και των οικογενειών τους, οδήγησε στη ανεργία και στα απαξιωμένα πτυχία;
Όμως η κλασσική φράση του Νίκου Φίλη, του μοναδικού υπουργού Παιδείας σε όλον τον δυτικό κόσμο που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις πανεπιστημιακές σπουδές του, είναι αυτή που εμπνέει την Αριστερά. Σύμφωνα με αυτήν, «τα πανεπιστήμια είναι φυτώρια πολιτικοποίησης των νέων προς την Αριστερά.» Τι ψάχνουμε; Τα είπε όλα ο άνθρωπος!
Και επειδή δεν τους έφταναν τα ήδη υπάρχοντα φυτώρια, επί κυβερνήσεως Τσίπρα – Καμμένου κάθε ΤΕΙ έγινε και Πανεπιστήμιο. Μεγαλύτερα πολιτικά φυτώρια, που με τη φροντίδα των ιδεολογικών κηπουρών του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγούν σε μεγαλύτερη συγκομιδή επαναστατημένων καρπών, έτοιμων να αναλάβουν τη σκυτάλη του αγώνα και του μπάχαλου, από τη προηγούμενη γενιά των συνταξιοδοτημένων αγωνιστών, που καβάτζωσαν πάσης φύσεως θέσεις εξουσίας.
Αυτοί οι επαναστατημένοι καρποί έχοντας οριακά διαβάσει και αποστηθίσει δυο – τρία τσιτάτα του Λένιν, του Μάο ή του Τσε, συνθέτουν τις ομάδες των ημιπιτσιρικάδων, που καβάλα σε παπάκια με κομμένες εξατμίσεις, αργοσέρνονται στους δρόμους της Αθήνας, πετώντας προκηρύξεις και απειλώντας, όσους έχουν στοχοποιήσει περίτεχνα και δήθεν πολιτικά, οι κηπουροί τους.
Ως λίπασμα για τη πνευματική και ψυχολογική καθήλωση των ημιπιτσιρικάδων στη εφηβική ηλικία, χρησιμοποιείται κάθε στρεβλή ανάγνωση και ερμηνεία της ιστορίας, της επιστήμης και της ίδιας της ζωής, απαξιώνοντας τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, του συντάγματος, των νόμων και της ελευθερίας.
Και φυσικά όλοι αυτοί οι ιδεολογικοί κηπουροί του φυτώριου των ημιπιτσιρικάδων, που βαθιά μέσα στην ψυχή τους και στη σκέψη τους έχουν τον ολοκληρωτισμό, όχι μόνο αδυνατούν να διακρίνουν τα όρια ανάμεσα στη ελευθερία και την αυθαιρεσία, αλλά μπολιάζουν τους καρπούς των φυτωρίων τους, με ιδεοληψίες και εμμονές του προπερασμένου αιώνα. Και μετά τους αφήνουν αμολητούς στους δρόμους.
Ημιεγγράμματους ημιπιτσιρικάδες, που δεν γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στην ιδεολογική μάχη και στην παραβατική πράξη, ανάμεσα στην έκφραση της γνώμης και στην απειλή, στην λεκτική αντιπαράθεση και τον τραμπουκισμό. Ημικουτσαβάκια, που κινούνται στη σφαίρα της στείρας άρνησης, στην φούσκα ενός εξωπραγματικού κόσμου και σε μια πορεία βαθιάς οπισθοδρόμησης και ακραίου συντηρητισμού. Ολοι αυτοί που δηλώνουν ότι επιθυμούν να αλλάξουν τα πάντα, στην πραγματικότητα δεν θέλουν να αλλάξει το παραμικρό. Διότι δεν γνωρίζουν να κάνουν τίποτα άλλο, πέρα από το να αντιδρούν και να διαμαρτύρονται, να απειλούν και να τραμπουκίζουν. Οπότε σφοδρά επιθυμούν τα πράγματα να παραμείνουν, ως έχουν. Τα ίδια και απαράλλακτα.
Οι ημιπιτσιρικάδες είναι οι άξιοι καρποί των φυτώριων του ΣΥΡΙΖΑ.
