Όταν από έναν πολιτικό χώρο λείπει ο σύγχρονος λόγος, η πρόταση για το μέλλον, μοιραία η επιστροφή στο παρελθόν είναι μονόδρομος. Αυτό λέγεται πολιτική πενία η οποία έχει ένα βασικό μειονέκτημα. Δεν έχει ακροατήριο. Το τι έγινε πριν από 50 ή 60 ή και 70 χρόνια έχει πλέον αμιγώς ιστορικό ενδιαφέρον. Γνώσεις γι΄αυτά τα γεγονότα έχουν μόνον οι φιλίστορες, οι οποίοι έχουν και την άποψη τους. Δεν περιμένουν να την διαμορφώσουν, ακούγοντας τον ραδιοφωνικό σταθμό «στο Κόκκινο». Συνεπώς η απόπειρα να ενσωματωθούν στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία παραστάσεις που έρχονται από το παρελθόν είναι ατελέσφορη. Δεν λειτουργεί.
Πόσοι από όλους αυτούς που γεννήθηκαν από την δεκαετία του 70 και μετά γνωρίζουν τι ήταν η ΕΡΕ; Και αυτοί που γνωρίζουν, έμαθαν γιατί έψαξαν. Δεν περιμένουν κανένα Συριζαίο να τους «περάσει την γραμμή» του για την ΕΡΕ. Για σκεφτείτε σήμερα η Νέα Δημοκρατία να αντιμετώπιζε την Αριστερά ανατρέχοντας στους ασυρμάτους και στις υποθέσεις κατασκοπείας της δεκαετίας του 50. Θα ήταν κωμικοτραγικό και κυρίως αντιπαραγωγικό.
Τότε γιατί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανατρέχουν μονίμως στο παρελθόν και μάλιστα σε περιόδους που αυτό δίχαζε; Σε περιόδους που διακρινόταν για την πόλωση που κουβαλούσαν;
Μια λογική απάντηση είναι πως αυτά τα λένε μεταξύ του σαν ψυχοθεραπεία. Μαζεύονται στον ραδιοφωνικό σταθμό τους, συν γυναιξί και τέκνοις, και βγάζουν τα εσώψυχα τους για την Νέα Δημοκρατία. Εκτονώνονται.
Στοιχηματίζω πως αν οι δημοσκοπήσεις θα συνεχίσουν να παρουσιάζουν την ίδια εικόνα σταθερής και αδιαμφισβήτητης υπεροχής της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να φτάσουν μέχρι τον Μεταξά. Να κατηγορήσουν την Νέα Δημοκρατία για τα πεπραγμένα του.
Μιλώντας στην συριζαϊκή διάλεκτο, μπροστά στα μικρόφωνα τους, έχουν την αυταπάτη πως απευθύνονται στο εθνικό ακροατήριο. Λες και τον Νίκο και την Ελένη, που γεννήθηκαν το 1980, τους ενδιαφέρει τι ήταν η ΕΡΕ.
Όταν δεν μπορείς να καταλάβεις την πραγματικότητα, αναγκαστικά στρέφεσαι στο παρελθόν και μάλιστα στις πιο διχαστικές στιγμές του. Γιατί μόνον έτσι μπορείς να αναπαράγεις τον λόγο τού «ή εμείς ή αυτοί» το 2021. Με αναφορές στην δεκαετία του 50.
Όσοι έχουν γνώση για εκείνες τις ταραγμένες δεκαετίες έχουν και την γνώμη τους. Και συγχρόνως βλέπουν πως οι εποχές έχουν αλλάξει, τα κόμματα έχουν αλλάξει, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει καμιά σχέση με την ΕΡΕ, όπως και το ΚΙΝΑΛ, με την Ένωση Κέντρου.
Εννοείται πως ο άσφαιρος πολιτικός λόγος τής αντιπολίτευσης βολεύει κάθε κυβέρνηση. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζει την Νέα Δημοκρατία με την ακροδεξιά και την ΕΡΕ, η κυβέρνηση μπορεί να αισθάνεται ήσυχη. Ένα κόμμα που σχεδιάζει το μέλλον, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τον αντίπαλο του που έχει μονίμως αναφορές στο παρελθόν και μάλιστα στο μακρινό.
Το 2030 ή το 2040 δεν το αντιμετωπίζεις το 2021, με την επιστροφή στο 1960.
*To έργο της ΕΡΕ έχει τις φωτεινές και τις σκοτεινές πτυχές του. Δεν μπορεί να αξιολογηθεί έξω από το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο και αυτήν την αξιολόγηση δεν μπορούν να την κάνουν ψευτοδιανοούμενοι της Αριστεράς, υβρίζοντας.
