Πολύ ηγάπησαν το ΠΑΣΟΚ! Ο Παύλος Πολάκης σε ανάρτησή του στο Facebook, ολίγον δυσνόητη σαν… αφηρημένη τέχνη, απευθύνεται στους συντρόφους του, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Με αμβλείες γωνίες και λουλουδάκια στους «πράσινους αγρούς», δουλειά δεν γίνεται (έχουμε δρόμο… και προσοχή στα αναχώματα που μας κρύβουν τον ήλιο).
Το ενδιαφέρον είναι στην σύνθεση φωτογραφιών που συνοδεύουν την ανάρτηση. Κάτω από βιβλίο που εμπεριέχει το κείμενο του Δημήτρη Γληνού «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» και τον μνημειώδη λόγο του Αρη Βελουχιώτη στη Λαμία (ένα λόγο για τον οποίο αρκετοί Συριζαίοι διεθνιστές σήμερα θα κατήγγελλαν το Άρη ως «εθνίκι»), υπάρχει… η «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη» του ΠΑΣΟΚ!
Συνάμα υπάρχει και η φωτογραφία ενός εκλιπόντος πλέον στελέχους που είχε αποχωρήσει από το ΚΚΕ, και η αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ «Αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς» και «Ανατροπή στην Ελλάδα, μήνυμα στην Ευρώπη».
Βέβαια η μόνη ανατροπή που είδαμε είναι αυτή του Αλέξη Τσίπρα, γνωστή και ως κωλοτούμπα.
Ο Πολάκης δεν θα ήταν είδηση, αφού το γεγονός ότι ο Τσίπρας έχει δίπλα του στα θέματα υγείας τον Ξανθό, δείχνει ότι τον έχει καταστήσει αποσυνάγωγο, και τον αφήνει να ουρλιάζει σαν μοναχικός λύκος. Ωστόσο αναδύονται δύο στοιχεία:
Ένα μέρος της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο ο Πολάκης (γι’ αυτό και το αναφέρουμε), εξακολουθεί να θεωρεί ότι αποτελεί τον μοναδικό εκπρόσωπο του λαού (ρόλο που επίσης διεκδικεί κατ’ αποκλειστικότητα το ΚΚΕ). Αυτό το σύνθημα «Το αποφάσισαν χωρίς εμάς» της αφίσας, συμπυκνώνει την αντιδημοκρατική νοοτροπία. Ο λαός αποφάσισε στις εκλογές του 2019. Αποφάσισε μόνος του, χωρίς αυτούς και χωρίς τους άλλους (αυτό το… κακό έχει η κοινοβουλευτική δημοκρατία να αποφασίζει ο λαός, και όχι κάποιο κόμμα εκπροσωπώντας αυθαίρετα τον λαό).
Το άλλο είναι η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Όταν το ίδιο το ΠΑΣΟΚ (προ ΚΙΝΑΛ) την είχε ξεπεράσει γιατί την ξεπέρασε η ίδια η εξέλιξη της ζωής, μετά από 47 χρόνια την ανακαλύπτουν στον ΣΥΡΙΖΑ! Και αυτό παρότι ηλικίαν έχουν να θυμούνται ότι τότε την κατήγγειλαν ως ένα κείμενο του ριζοσπαστικοποιημένου μικροαστισμού με Περονικές επιρροές.
Όμως είναι τόσο μεγάλος ο πανικός της δημοσκοπικής καθήλωσης στον ΣΥΡΙΖΑ, που σε λίγο είναι ικανοί να ανακηρύξουν μέχρι και τον Αντρέα… ιδρυτή τους.
Βλέποντας ότι μόνοι τους ως κόμμα δεν έχουν ελπίδες να επανέλθουν στην εξουσία (αφού παρήλθε ο καιρός της λαϊκής νεφελοβασίας για τα σκισίματα των μνημονίων και τα παρόμοια), κατανοούν μόνο ότι η μετάβαση στην Κεντροαριστερά θα τους προσκομίσει ψήφους.
Όμως ακόμη και γι’ αυτό, και παρά το πρόχειρο επιδερμικό λίφτινγκ, δεν πείθουν! Και μόνο η τελευταία συζήτηση στη Βουλή, με τον Τσίπρα να μιλάει υποτιμητικά για έναν θεσμό βάρους, όπως το Εθνικό Θέατρο ή να μπερδεύει τη χρονική αναφορά του Ελύτη για τους «νέους με τα πρησμένα πόδια», τον εξοστρακίζουν από την εκτίμηση όσων έχουν παραμείνει κομματικά στην Κεντροαριστερά.
Κεντρική πολιτική θέση του Τσίπρα με ανάρτηση στα social media, τις τελευταίες ημέρες αποτέλεσαν οι δυσώδεις σκιές ζωής ατόμου που ανέλαβε δημόσιο ρόλο (Λιγνάδης). Λες και δεν έδωσε ο ίδιος αξιώματα σε πρόσωπα που κατηγορούνται για παρόμοιες συμπεριφορές (πχ Χαϊκάλης), ή δεν προσπάθησε να καταπνίξει συμπεριφορές πρέσβεων φιλίων ιδεολογικά δυνάμεων (Βενεζουέλας)
Από την πολλή κεντροαριστεροσύνη δεν έμαθε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις συνίσταται «κρείττον το σιγάν».
Και αφού δεν μπορούν να προσεγγίσουν τον κόσμο, επιχειρούν να προσεγγίσουν το ΚΙΝΑΛ.
Πληθαίνουν οι αναφορές και τα άρθρα για την «προοδευτική διακυβέρνηση, ως όραμα και διέξοδος για την κοινωνία». Και χάρηκαν πολύ που άκουσαν τη Γεννηματά να αναφέρεται στη Βουλή στον ίδιο στόχο. Έτσι σε κείμενό τους αποφάσισαν ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει τον συντονισμό των δυνάμεων της προοδευτικής αντιπολίτευσης», γιατί έτσι «επιτάσσει η λογική των πραγμάτων και των αριθμών».
Το πρόβλημά τους βέβαια δεν είναι μόνο ότι οι αριθμοί είναι... ξεροκέφαλοι. Είναι και το γεγονός ότι ο κόσμος του ΚΙΝΑΛ, αν έβλεπε τη Φώφη να συνεργάζεται μαζί τους, τα 2/3 του θα πήγαινε στον Μητσοτάκη (εξαιρούνται οι οπαδοί του ΓΑΠ).
Πρόβλημα ωστόσο υπάρχει και λόγω των εσωτερικών αντιδράσεων. Η τάση των «53» και οι... «Νέστορες» Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης, ζυμωμένοι στην Αριστερά από παλιά, δεν θέλουν να γίνει το κόμμα τους ΠΑΣΟΚ. Αν ήταν, θα είχα πάει από τα νιάτα τους. Πολιτικά ενεργοί ήταν στα πρώτα χρόνια του.
Μπορεί να μη αποτελούν πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι και ελάχιστη μειοψηφία έναντι των προεδρικών. Πολύ περισσότερο που οι τελευταίοι είναι διασπασμένοι, σχηματίζοντας δική τους τάση, τη ΡΕΝΕ.
Σαφώς η κίνηση του Τσίπρα προς την Κεντροαρισττερά δεν έχει τελειώσει. Ούτε όμως και τα γεγονότα που θα την δυσκολέψουν. Εχουμε υπό εξέλιξη τις υποθέσεις του Νίκου Παππά (Καλογρίτσας) και του Δ. Παπαγγελόπουλου (Novartis). Ίσως και άλλες. Αυτές με το ενδεχομένως (αν)ηθικό βάρος τους, θα οριοθετήσουν τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική γεωγραφία. Γιατί η θέση στην πολιτική γεωγραφία προϋποθέτει και αντίστοιχη ηθική.
