Τοίχο θα επιχειρήσει να υψώσει απέναντι στις αλλαγές στα πανεπιστήμια ένα τοξικό σύστημα, το οποίο απαρτίζουν πρυτάνεις -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- επώνυμοι πανεπιστημιακοί που επιχειρούν να είναι αρεστοί στα πολιτικά κόμματα και φοιτητοπατέρες, που θα συμπαραταχθούν μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, σημειώνει στο Liberal.gr ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης.
Αν η εξυγίανση των πανεπιστημίων είχε την στήριξη του εκπαιδευτικού κατεστημένου, μεγάλα τμήματα του οποίου, είναι, όπως λέει, συνεργοί και ενίοτε πρωταγωνιστές στην παρακμή, δηλώνει βέβαιος ότι η αντίδραση της αντιπολίτευσης δεν θα έπιανε τόπο.
Μιλά ακόμη για τα αυξανόμενα περιστατικά ακροαριστερής βίας των τελευταίων ημερών, ωστόσο τονίζει ότι πιο επικίνδυνη από αυτήν, είναι η απειλή που διατυπώνεται από κοινοβουλευτικά κόμματα ότι δεν θα τηρηθεί ο νόμος. «Κάθε βίαιη παρεμπόδιση της εφαρμογής ενός νόμου είναι απειλή κατά της Δημοκρατίας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
Σας ανησυχούν ισχυρές αντιστάσεις που συναντά η εφαρμογή του νόμου για τις αλλαγές στα πανεπιστήμια και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι αυτός δεν θα εφαρμοστεί στην πράξη;
Οι ισχυρές αντιδράσεις που συναντούν οι αλλαγές στα πανεπιστήμια με ανησυχούν, όπως πρέπει να ανησυχούν και όλο τον κόσμο που νοιάζεται την Παιδεία. Κρίνοντας από το παρελθόν, τέτοιες απειλές συνήθως επιχειρείται να γίνουν πραγματικότητα. Δυστυχώς η κατάσταση ανομίας των τελευταίων δεκαετιών που βασιλεύει στα πανεπιστήμιά μας, προμηνύει κακά πράγματα. Αλλά οι λόγοι της ανησυχίας, ενώ περιλαμβάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και άλλα κόμματα, πάνε παραπέρα. Αφορούν γενικά ένα σύστημα τοξικό για την Ανώτατη Παιδεία.
Τι εννοείτε;
Αναφέρομαι σε μεγάλα τμήματα του εκπαιδευτικού κατεστημένου που είναι συνεργοί, και ενίοτε πρωταγωνιστές στην παρακμή. Εννοώ συγκεκριμένα τους πρυτάνεις, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τις περισσότερες οργανώσεις πανεπιστημιακών αλλά και μεμονωμένους επώνυμους πανεπιστημιακούς, που πουλάνε προοδευτικότητα εις βάρος της Παιδείας. Όλοι τους αποτελούν κομμάτια ενός τοξικού συστήματος. Οι δηλώσεις τους και η στάση τους δείχνουν ότι θέλουν να είναι αρεστοί στα πολιτικά κόμματα, στους κομματικούς φοιτητοπατέρες και καθηγοτοπατέρες. Θέλουν αφ᾽ ενός να κολακεύουν τους ισχυρούς πολιτικά, στον ενδοπανεπιστημιακό συσχετισμό, και αφετέρου να προασπίζουν το νοσηρό στάτους κβο το οποίο τους διατηρεί σε θέσεις εξουσίας. Αν η εξυγίανση των πανεπιστημίων είχε την στήριξή τους, η αντίδραση της αντιπολίτευσης δεν θα έπιανε τόπο. Είναι βέβαια γνωστό, άλλωστε, ότι μεγάλο μέρος του διδακτικού προσωπικού, το οποίο συμφωνεί με τις αλλαγές, διστάζει ή φοβάται να εκφράσει αυτό που πιστεύει και να πάρει μια γενναία στάση υπέρ τους.
Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το επικρατέστερο σενάριο;
Η άποψη των πρυτάνεων κατά του νόμου έχει ήδη δηλωθεί. Μέχρι τώρα, η καταστροφικότερη επιρροή των πρυτάνεων ήταν η ατολμία τους στην εφαρμογή του νόμου, που εδώ και χρόνια έδινε κάποιες δυνατότητες για την προστασία των πανεπιστημίων. Ως τώρα, εγκληματούσαν μην κάνοντας τίποτε, επιτρέποντας την συνέχιση της απαράδεκτης κατάστασης της ανεξέλεγκτης βίας και ανομίας. Τώρα συνεχίζουν με την άρνησή τους στις θεσμικές αλλαγές. Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα καταλήξουμε να δούμε βίαιες συγκρούσεις μέσα στα ΑΕΙ, ωστόσο φοβάμαι ότι αν φτάσουμε εκεί, τότε οι πρυτάνεις θα είναι στοιχείο του προβλήματος και όχι της λύσης.
Τυχόν εμπόδιο στην εφαρμογή του νόμου, όπως έχει δηλώσει ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελεί ευθεία απειλή στην Δημοκρατία στο όνομα της οποίας αντιδρά η αξιωματική αντιπολίτευση;
Κάθε βίαιη παρεμπόδιση της εφαρμογής ενός νόμου είναι απειλή κατά της Δημοκρατίας. Σίγουρα ένα κόμμα έχει το δικαίωμα να υποστηρίζει ότι θα αντισταθεί στην εφαρμογή ενός νόμου, με νόμιμους όμως τρόπους, όπως ο κοινοβουλευτικός αγώνας ή η λεκτική διαμαρτυρία. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο έχει δείξει ότι συμπεριφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ, η ανοχή του, απέναντι στη βία, η υπεράσπιση - για να μην χρησιμοποιήσω την λέξη προτροπή - βίαιων μειοψηφιών, σίγουρα δεν αποτελεί νόμιμο τρόπο και άρα απειλεί την Δημοκρατία. Αντίστοιχη συζήτηση είχε γίνει πρόσφατα στις ΗΠΑ κατά την εισβολή στο Καπιτώλιο, όπως θα θυμάστε.
Τα προβλήματα που επιχειρεί να δημιουργήσει η αντιπολίτευση δεν ρίχνουν νερό στο μύλο της ακροαριστερής βίας; Σας προβληματίζει το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα εξελίσσεται στην Ελλάδα μια εικόνα συνεχιζόμενης βίας;
Η ακροαριστερή βία είναι περιθωριακό αριθμητικά φαινόμενο. Όταν όμως κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, οργανώνουν μαζικά συλλαλητήρια εν μέσω πανδημίας, δεν αναφερόμαστε σε περιστατικά περιθωριακής βίας. Μιλάμε για πράξεις άμεσα βίαιες - τι άλλο παρά ακραία βία είναι η προτροπή σε διενέργεια μαζικών εκδηλώσεων που εκθέτει ανθρώπους σε σοβαρό κίνδυνο της υγείας τους; Και αυτά από ποιόν; Από το παληκάρι της φακής, τον εμβολιασμενο κύριο Τσίπρα! Πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν τόσο η περιθωριακή βία αλλά -αν μου επιτρέπουν οι αριστεροί να παραφράσω τον Γκράμσι- η οργανική βία, που γίνεται στοιχείο ενός συστήματος, που κανονικοποιείται.
Ποια η άποψη σας για παρεμβάσεις που κάνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Β. Βασιλικός για την υπόθεση Κουφοντίνα, επιχειρώντας να εμπλέξουν και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Τέτοιου τύπου παρεμβάσεις από κάποια πρόσωπα αποσκοπούν στη δημοσιότητα, ενώ κάποιοι άλλοι επιδιώκουν να μας θυμίσουν τη συνεχιζόμενη παρουσία τους στον πλανήτη. Σέβομαι τον Βασίλη Βασιλικό για την πορεία του, αλλά σήμερα είναι, με απόφασή του, βουλευτής επικρατείας ενός κόμματος. Αυτή η ένταξη τον κάνει να λειτουργεί κομματικά, ντε φάκτο. Κρίνω οπωσδήποτε την συγκεκριμένη κίνηση ως άστοχη και ανόητη, καθώς οι δημοκρατικές ευαισθησίες της Προέδρου της Δημοκρατίας είναι αποδεδειγμένα γνωστές εδώ και δεκαετίες.
