Πώς μπορείς να μάθεις μέσα σε ελάχιστο χρόνο την ημερήσια διαταγή της αντιπολίτευσης (κάθε είδους αντιπολίτευσης, όχι μόνο της αξιωματικής) μέσω των social media. Οι haters, άνθρωποι που επιλέγουν να εκφράζονται στα κοινωνικά δίκτυα μέσω του μίσους τους για άλλους ανθρώπους (ή του μίσους τους για κόμματα και ιδεολογίες), μπορούν σε ορισμένες περιπτώσεις να αποδειχτούν χρήσιμοι.

Υπάρχουν δύο επιλογές για την κυβέρνηση στο θέμα της αντιμετώπισης του Κορονοϊού. Η μία είναι να κλείσει τα σύνορα . Κάτι που δεν το έχει κάνει μέχρι στιγμή άλλη χώρα στην Ευρώπη. Η δεύτερη είναι να προσπαθήσει να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική, γνωρίζοντας ότι οι επιδημίες δεν σταματάνε με διοικητικές πράξεις. Η κυβέρνηση αποφάσισε, λοιπόν, να αφήσει τον εντυπωσιασμό και να ακολουθήσει την οδό της λογικής.

Το σκηνικό είναι γνωστό. Γίνεται ένα θανατηφόρο τροχαίο και ο δράστης εξαφανίζεται μέχρι να παρέλθει το αυτόφωρο για να αποδώσει την εξαφάνισή του, όταν θα επανεμφανιστεί, στο σοκ που του προκάλεσε το γεγονός. Άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους αβοήθητοι, κάποιοι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν είχαν κληθεί οι Πρώτες Βοήθειες ενώ όλοι μας, στα σόσιαλ μήντια, καθόμαστε, μέχρι να εμφανιστεί ο «σοκαρισμένος οδηγός».

Τα social media δεν μας αποξενώνουν από τους άλλους, όπως διατείνονται πολλοί: κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Ούτε η κριτική στα social media σημαίνει ότι κανείς αντιπροτείνει να επιστρέψουμε σε κάποιες «παλιές αξίες». Η κριτική έχει να κάνει μόνο με τη χρήση τους από τα «υποκείμενα», από τους πελάτες τους: δηλαδή από εμάς. Και κυρίως με την κατάχρησή τους.

Στο κέντρο της πόλης, μέσα σε ένα πελώριο πάρκο —πεντέμισι χιλιάδες στρέμματα πρασίνου, μια πραγματική όαση— που διασχίζει το αργό ποτάμι, ένα τεχνητό φράγμα και μία σειρά από θαύματα της Μηχανικής φτιάχνουν ένα κανάλι με πεντακόσια μέτρα μήκος και δεκαπέντε πλάτος, μια οριοθετημένη «σφήνα» όπου το νερό τρέχει μανιασμένα, όλο αφρό και θόρυβο. Τι μπορεί να είναι αυτό;

Πόσα μάς ενώνουν και πόσα μάς χωρίζουν; Και ποια είναι, άραγε, πιο «ακριβά» από τα άλλα, ποια έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος; Μπορούμε να βρούμε κοινά σημεία, κοινούς τόπους με τον «αντίπαλό» μας; Καταρχάς, υπάρχουν; Κι αν ναι —γιατί φυσικά και υπάρχουν—, γιατί δεν συζητάμε ποτέ γι’ αυτά; Μήπως χρειάζεται να αρχίσουμε να το επιδιώκουμε;

Προβληματίζουν τα αποτελέσματα έρευνας του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου του ΙΤΕ, που διενεργήθηκε σε δείγμα 14.000 μαθητών ηλικίας 10-17 ετών, καθώς προκύπτει ότι σε μεγάλο ποσοστό οι ανήλικοι είναι εθισμένοι στον ψηφιακό κόσμο, ενώ σχεδόν οι μισοί γονείς δεν θέτουν όρια στα παιδιά τους στη χρήση του διαδικτύου.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σαν ένας φαντασιακός χώρος όπου πολλοί φορούν ένα επινοημένο «ντόμινο» για να καλύψουν ή να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, παίζοντας ρόλους και υποδυόμενοι «εαυτούς» που στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν. Πόσο δύσκολο, ή πόσο εύκολο είναι να αποκτήσουμε όλοι μία περσόνα που θα καταλάβει τον χώρο της προσωπικότητάς μας;

Τα τελευταία χρόνια τα εισοδήματα των influencers (επιδραστικών χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης) έχουν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με έκθεση. Η διαφημιστική εταιρεία Izea βρήκε ότι η μέση τιμή της χορηγίας για μια φωτογραφία στο Instagram έχει αυξηθεί από 121 ευρώ το 2014 σε 1.490 το 2019.

Εκατοντάδες Κουβεϊτιανοί χρησιμοποιούν εφαρμογές στα κινητά τους τηλέφωνα, προκειμένου να αγοράσουν και να πουλήσουν τις οικιακές βοηθούς τους, διαφημίζοντας τις γυναίκες με φωτογραφίες και χάσταγκ όπως «υπηρέτριες προς πώληση»

Στον πολίτη, την καθεμία και τον καθένα από εμάς δηλαδή, είναι πραγματικά αδιάφορο ποιο είναι το παρασκήνιο που οδήγησε στην εισβολή των ελεγκτών της Επιτροπής Ανταγωνισμού στα γραφεία των διοικήσεων των συστημικών τραπεζών. Αυτό που μετράει είναι ότι επιτέλους, είδαμε κι εμείς στην Ελλάδα να συμβαίνει κάτι που το γνωρίζουμε μόνο από τον ξένο κινηματογράφο και τις σειρές του Netflix.

Τον τελευταίο καιρό συμβαίνει κάτι αξιοπρόσεκτο και νέο, τόσο στα social media όσο, κατά ένα ποσοστό τουλάχιστον, και στην «πραγματική ζωή». Οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι λίγους μήνες πριν ήταν μια γροθιά απέναντι στην τότε κυβέρνηση, δεν μοιάζουν να είναι και πάλι μια γροθιά υπέρ της σημερινής. Τη στηρίζουν απολύτως μεν, αλλά ασκώντας της ταυτόχρονα και κριτική σε επιμέρους σημεία.\r\n

Μπορεί το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης να μας έχει υποσχεθεί το κράτος στο κινητό μας, αλλά οι μαθητές έχουν ήδη τον κόσμο ολόκληρο στις μικρές τους οθόνες. Από το Δημοτικό κιόλας, μπορούν, χωρίς καμία δέσμευση, να ακούσουν αυτοσχέδια αστεία τραγούδια, να δουν πορνό, να παρακολουθήσουν διαστροφικά βιντεάκια, να κάνουν bullying σε άλλα παιδιά, να φλυαρούν με τις ώρες και να παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια...\r\n\r\n

Η Twitter Inc ανακοίνωσε σήμερα ότι τηλεφωνικοί αριθμοί και διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που «φορτώνουν» χρήστες του για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του για την ασφάλεια μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν \\\"ακουσίως\\\" για διαφημιστικούς σκοπούς.

Η πολιτική του ιταλικού υπουργείου Εσωτερικών πλέον θα διεξάγεται χωρίς διαρκή tweet. Στη νέα κυβέρνηση Δημοκρατικού Κόμματος (PD)/Κινήματος 5 Αστέρων (M5S), η νέα επικεφαλής του υπουργείου Λουτσία Λαμοργκέζε δεν διαθέτει σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε στο Facebook, ούτε στο Twitter.

Καθώς οι άδειες τελειώνουν και λίγο-λίγο μπαίνουμε στο ευθύ μονοπάτι της ζωής μας, το κανονικό —οι διακοπές συνιστούν ούτως ή άλλως παρέκκλιση των μοντέρνων καιρών—, επιστρέφουν διψασμένοι για επικοινωνία όλοι οι εκπρόσωποι των διαφόρων «φυλών» του διαδικτύου, που εσίγησαν τις τελευταίες εβδομάδες γιατί ήταν στα νησιά. Πρώτοι και καλύτεροι, αυτοί που λυπούνται: οι ψυχοπονιάρηδες.

Τα τρία «πυρηνικά» όπλα της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η φαντασίωση, το μίσος και ο κρατισμός. Σε ηθικό, ψυχολογικό και πολιτικό επίπεδο. M΄ αυτά συσπειρώθηκε, μ΄αυτά έφτασε στην εξουσία και μ΄αυτά διατήρησε το ποσοστό του, προκειμένου να συνεχίσει να υφίσταται στο πολιτικό σύστημα.

Όσοι πολίτες δεν ασχολούνται καθημερινά με ζητήματα «υψηλής» πολιτικής αλλά ενημερώνονται από τα δελτία ειδήσεων και τους τίτλους των εφημερίδων, είναι πολύ πιθανό να έχουν μία διαστρεβλωμένη εικόνα για τον κόσμο μας. Ο αγώνας για τα retweets, τα likes, τα shares, ή την τηλεθέαση έχει μοιραία οδηγήσει στην εμπορευματοποίηση της πληροφορίας.\r\n

Κανένας άνθρωπος σε όλο τον κόσμο να μη χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Πέμπτη 4 και την Παρασκευή 5 Ιουλίου, σε μια προσπάθεια να πιεστούν τα κοινωνικά δίκτυα να σεβασθούν τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών και να παραδώσουν τον έλεγχο των δεδομένων σε αυτούς που πραγματικά.

Οι διακοπές δεν είναι παλιά επινόηση. Μέχρι πριν έναν αιώνα, μόνο ένα στατιστικώς ασήμαντο ποσοστό ανθρώπων ήταν σε θέση να σκεφτεί, καν, την έννοια διακοπές. Πλέον, είναι απαίτηση όλων. Στο διάστημα που μεσολάβησε αφότου εμφανίστηκαν οι πρώτοι θερινοί δραπέτες μέχρι σήμερα, μία ήταν η συγκολλητική ουσία όλων τους: το βιβλίο για την παραλία.

Είναι λάθος τα σχόλια σε βάρος των δικαιούχων των επιδομάτων. Διαβάσαμε πολλά τέτοια: «Δεν έχουν αξιοπρέπεια», «Τιμολογούν την ψήφο τους». Είναι ανεπίτρεπτο στόχος της κριτικής να γίνεται ο δικαιούχος κάποιου βοηθήματος πολλώ μάλλον δε όταν όλοι αναγνωρίζουμε ότι επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι.

Λόγω των εορτών βρέθηκε το Πάσχα σε φιλικό σπίτι, σε μία μεγάλη παρέα δημοσίων υπαλλήλων. Ο άνθρωπός μας, ο Άρης Κωνσταντινίδης είναι γνωστών φιλελεύθερων απόψεων και με παρουσία στα social media. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα! Νομίζουμε ότι ο κόσμος όλος είναι οι επιλεγμένοι φίλοι μας στο Facebook, όταν εκεί έξω υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Και στις εκλογές ψηφίζουμε όλοι!\r\n

Η 23η Απριλίου, ημέρα που έφυγαν από τη ζωή ο Θερβάντες και ο Σέξπιρ, έχει καθιερωθεί από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, μία ημέρα γιορτής που πλαισιώνεται με ένα πλήθος από εκδηλώσεις — η χώρα μας πρωτοστατεί, καθώς όλοι οι φορείς του βιβλίου βρίσκονται επί ποδός, διοργανώνοντας γιορτές, περιπάτους και εκθέσεις παντού.

Λίγες εβδομάδες πριν τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Μαΐου, οι περισσότεροι συνδυασμοί έχουν κλείσει, οι υποψήφιοι οργώνουν τα καφενεία και τις γειτονιές, και οι πολίτες αποφασίζουν τους εκλεκτούς τους. Φέτος, λόγω της απλής αναλογικής αλλά και της τεράστιας διείσδυσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι μοιάζουν περισσότεροι από ποτέ.