Υπάρχει, λένε στον Σύριζα, στοχοποίηση του Πολάκη από τα συστημικά ΜΜΕ. Οπότε ο άνθρωπος αμύνεται, έστω και με τον άγαρμπο τρόπο του. Αλήθεια; Και γιατί παρακαλώ δεν έκαναν στόχο τον Ξανθό ή τον Ρήγα ή τον Χουλιαράκη; Γράφω τυχαία παραδείγματα. Τι έχει δηλαδή ο Πολάκης και τον κυνηγάμε εμείς οι άθλιοι συστημικοί;\r\n\r\n

Το ΠΑΣΟΚ ως μεγάλο, ισχυρό και πολιτικά αυτόνομο κόμμα, είναι πια προφανές ότι σταμάτησε με το τέλος της εποχής Σημίτη. Ως εκεί βαστούσαν οι ρίζες του Ανδρεοπαπανδρεϊσμού, με τα εξαίρετα καλά του και τα θηριώδη κακά του. Αποδεικνύεται πλέον κάθε μέρα ότι το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου ήταν ένα αποϊδεολογικοποιημένο συνονθύλευμα αριβιστών και golden boys-girls της πολιτικής, που κοίταζαν μόνο την πάρτη τους.

Ίσως μοιάζει προσβλητικό για τον ανώτατο άρχοντα της χώρας, όμως εγώ θα την πω την αμαρτία μου: Σκασίλα μου ποιος θα είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ειλικρινά σας το λέω. Καταλαβαίνω ότι οι πολιτικοί αρχηγοί δεν μπορούν να εκφραστούν με τον ίδιο τρόπο (αυτοί πρέπει να παίξουν το παιχνίδι της θεσμικής υποκρισίας), αλλά για τον κοσμάκη δεν έχω αμφιβολία: Συμφωνεί μαζί μου.

Είναι το έσχατο καταφύγιο του σκληρού πυρήνα των οπαδών του: «Ο Αλέξης είναι γάτα. Δεν τον βλέπεις πώς ελίσσεται, πώς ξεπερνά κάθε εμπόδιο που βρίσκει μπροστά του, με πόση μαεστρία εξουδετερώνει όποιον εμποδίζει τον δρόμο του; Χάνει ρε εκλογές ένας τέτοιος πρωθυπουργός; Αφού ο τύπος είναι γάτα με πέταλα».\r\n\r\n

Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπαθε Βατερλό στην επιλογή αξιόμαχων υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών, είναι παγκοίνως γνωστό. Υπάρχουν όμως και νομοί της χώρας όπου δεν μπορεί να βρει ούτε καν υποψήφιους βουλευτές της προκοπής, παρά μόνο κάτι παιδιά του κομματικού σωλήνα ή κάτι δικηγόρους και γιατρούς που πρωτοβγαίνουν στο επάγγελμα και ψάχνουν πελατεία.

Εγώ λοιπόν το αποφάσισα. Δεν πα να λένε οι φίλοι μου και οι συνάδελφοι μου ότι αυτοί δίχως σκληρό αγώνα και συστράτευση δεν πρόκειται να μετακινηθούν από την εξουσία; Δεν πα να φωνάζει ο Κυριάκος, η Φώφη, ο Αλαβάνος κι η Κωνσταντοπούλου; Εγώ θα κάτσω σε μια γωνιά αραχτός και θα τους παρακολουθώ, μέχρι να διαπιστώσω ως ποιο σημείο ξεφτίλας μπορούν να φτάσουν.

Είπε ο Τσίπρας πως όσοι πήγαν στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία ήταν άμυαλοι, λαϊκιστές και ακροδεξιοί. Ε και; Ένα κουτσομπολιό σε πηγαδάκι έκανε ο άνθρωπος, δεν θα τον κρεμάσουμε κιόλας. Η Τασία απευθύνεται στους νυν και υποψήφιους δημόσιους υπάλληλους, σαν να μιλά ο Κωλέτης ή ο Δηληγιάννης στην πελατεία του. Ε καλά, μια κουβέντα είπε η γυναίκα, δεν χάλασε δα κι ο κόσμος.\r\n\r\n

Την άλλη φορά, τουλάχιστον κάντε το με τον σωστό τρόπο. Αντιγράψτε την μέθοδο που είχε ο Ιωσήφ στα συνέδρια του ΚΚΣΕ. Επειδή κανένας σύνεδρος δεν τολμούσε να σταματήσει πρώτος το χειροκρότημα (μην και χαρακτηριστεί αντεπαναστάτης), ο Στάλιν είχε ορίσει έναν άτυπο υπεύθυνο χειροκροτήματος. Παστρικιές δουλειές, όχι αυτά τα άναρχα που είδαμε προχθές στο υπουργικό σας συμβούλιο.\r\n\r\n

Δεν θέλω να χαλάσω την ζαχαρένια των «στρατηγών» του Μαξίμου, που καταχαρούμενοι σχεδιάζουν επί χάρτου την αναδιάρθρωση του πολιτικού μας σκηνικού, απλώς τους υπενθυμίζω έναν παλιό κανόνα: Τις αλλαγές, τις αναδιατάξεις και τις αναδιαρθρώσεις των σκηνικών, τις κάνουν οι νικητές όχι οι ηττημένοι.

Ο Τσίπρας λοιπόν χρησιμοποιεί το Μακεδονικό ως καταλύτη για να μετασχηματίσει το πολιτικό σκηνικό. Για να διαλύσει δηλαδή τα μικρά κόμματα, να επιβάλλει έναν νέο διπολισμό και να μεταμορφώσει τον Σύριζα σε αποκλειστικό πόλο της κεντροαριστεράς. Ε λοιπόν κουμπάρε Αλέξη, λάθος καταλύτη χρησιμοποίησες και το μείγμα σου ‘σκασε στα μούτρα.\r\n\r\n

Τους έβλεπα μετά την ψηφοφορία να χειροκροτούν και να χαριεντίζονται σαν να είχαν πάρει το Τσάμπιονς Λίγκ και απορούσα. Τι κερδίσατε βρε κατακαημένοι κι έχετε τέτοια χαρά; Το τζακ-ποτ στο τζόκερ ή τον σοσιαλισμό; Τρία κουτσά μηνάκια στην κυβέρνηση κερδίσατε. Δώδεκα βδομάδες αγωνίας ως την ήττα, ενενήντα μέρες με τις δημοσκοπήσεις να σας σμπαραλιάζουν κάθε τόσο τα νεύρα. Γι αυτό χαίρεστε; Συγχαρητήρια λοιπόν.

Παρακολούθησα την ομιλία του Αλέξη στη Βουλή. Τι στόμφος για την ανεξαρτησία της συνείδησης του Έλληνα βουλευτή! Πόση οργή για τις κατηγορίες περί συναλλαγής! Και τι αγανάκτηση για την στοχοποίηση όσων αίφνης μεταπήδησαν στο στρατόπεδο των υποστηρικτών του! Αυτό δεν ήταν πολιτική ομιλία, ήταν η αποθέωση της δραματουργίας. Τέχνη έκανε ο άνθρωπος.\r\n

Μπροστά στο φορτωμένο πορτοκάλια δεντράκι του Μαξίμου, ο Αλέξης αναφέρθηκε τρεις φορές (μήπως και μας διέφυγε) στη «γενναιότητά» του να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή, ενώ το Σύνταγμα του επέτρεπε να κυβερνά και δίχως να το κάνει. Σιγά πρωθυπουργέ μας, μην είσαι τόσο ριψοκίνδυνος. Μην τα παίζεις όλα για όλα για τις αρχές σου.

Κάθε φορά που θυμάμαι τα «go back κυρία Μέρκελ» ή τα μνημόνια που κάποτε «έκαιγαν ανθρώπους» ή «τους οδηγούσαν στην αυτοκτονία», με κατηγορούν ότι ζω στο παρελθόν. Όχι βέβαια στο μακρινότερο μεταπολιτευτικό μας παρελθόν (αυτό επιτρέπεται να το θυμόμαστε, βολεύει τον Σύριζα), αλλά στο λίαν πρόσφατο, «που όμως δεν παύει να είναι παρελθόν’», μου λένε.

Εντάξει, λέει ψέματα ευκολότερα από όσο αναπνέει. Σου λέει καλημέρα με τέτοια πειστικότητα που ακόμα κι αν το ρολόι δείχνει δώδεκα τα μεσάνυκτα, εσύ κοιτάς στο παράθυρο για να βεβαιωθείς ότι πράγματι είναι σκοτάδι. Παρά ταύτα, ακριβώς επειδή είναι γάτα ο μικρός, ξέρει το όριο του. Ξέρει από πού και πέρα είναι βέβαιο ότι θα ξεφτιλιστεί, οπότε κρατά τα μπόσικα. Ήθελα να ‘ξερα, οι δικοί του γιατί ξεφτιλίζονται έτσι;

Και την ώρα που έπεφτε ο σταυρός στα νερά για να τα αγιάσει, το Άγιο Πνεύμα -εν είδει περιστεράς- φώτισε αστραπιαία τον Πάνο Καμένο, μετατρέποντας τον σε Γέρο της Δημοκρατίας που είχε τους ανένδοτους για ψωμοτύρι. Άγνωσται εν τέλει αι βουλαί της τρισυποστάτου Αγίας μας Τριάδος. Κάνει ό,τι της κατέβει (Θέ μου σχώρα με), δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Πόσα θέλουν τέλος πάντων για να μας τρελάνουν οι Συριζανέληδες; Δηλαδή για ‘’το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους’’ όπως το ονόμασε ο Παπαγγελόπουλος, θα προφυλακιστεί ένας και μόνο άνθρωπος; Και θα ναι αυτός που πάνω στην μαρτυρία του στηρίχθηκε το κατηγορητήριο για το σκάνδαλο; Που να το πεις αυτό και να μην πέσει το γέλιο της αρκούδας;

Το 1989 ο Ανδρέας Παπανδρέου θέσπισε απλή αναλογική λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές. Ήθελε να μπλοκάρει την ΝΔ που ήταν φανερό ότι θα κέρδιζε. Χρειάστηκαν τότε τρεις απανωτές αναμετρήσεις και μια οικονομική καταστροφή στην χώρα, για να φτιάξει κυβέρνηση ο Κων. Μητσοτάκης.\r\n\r\n

Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, θα σηκωθώ όρθιος στην κορυφή του γεμάτου τραπεζιού. Μ’ ένα πιρούνι θα χτυπήσω διακριτικά το ποτήρι μου και θα περιμένω υπομονετικά ώσπου οι φίλοι μου να σταματήσουν να τρώνε. Οι εύθυμες συζητήσεις θα κοπάσουν και τα κεφάλια των καλοντυμένων συνδαιτυμόνων θα στραφούν προς το μέρος μου.

Όταν εκλείψουν τα πειστικά επιχειρήματα, ποια είναι η μοιραία καταφυγή του συζητητή; Το συναίσθημα. Μόνο που το συναίσθημα έχει ένα ελάττωμα: Για να είναι αποτελεσματικό, πρέπει να είναι πρωτογενές και ειλικρινές, όχι ιδεολογικό αποκούμπι. Αυτό που πριν πέντε χρόνια ήταν σαρωτικό, σήμερα είναι απλώς φάρσα.\r\n\r\n

Την ώρα που αναφερόμουν χθες από ραδιοφώνου στο πολιτικό παρασκήνιο του διορισμού της κ. Βασιλικής Θάνου ως προέδρου της Ανεξάρτητης Αρχής Ανταγωνισμού, έλαβα μήνυμα στο κινητό μου από βουλευτή που έχει γνώση των τεκταινομένων στα ενδότερα της εξουσίας: «Λέτε πολιτικές μπούρδες. Δεν την ευνοούν, θέλουν να την ξωπετάξουν απ’ το Μαξίμου γιατί τους κάνει ανακατώματα».

Μα καλά, τόσο πολύτιμη είναι η Βασιλική Θάνου, που όποια πέτρα κι αν σηκώσουμε τη βρίσκουμε από κάτω; Τόσα προσόντα διαθέτει, που δεν της έφθασαν οι υψηλότατες θέσεις που κατέλαβε, αλλά έπρεπε να εξασφαλιστεί ως τα 75 της σε (καλοπληρωμένη) Ανεξάρτητη Αρχή; Μέλι έχουν οι υπηρεσίες της και δεν μπορεί να τις αποχωριστεί ο Αλέξης ούτε μια μέρα;\r\n\r\n

Αφήστε ρε τα ψόφια, που καταδικάζετε απερίφραστα την επίθεση. Φαγωθήκατε να τα κλείσετε τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής», σιγά μην στεναχωρηθήκατε που έσκασε βόμβα σ’ ένα απ’ αυτά. Κι αν μπορούσε να γίνει χθες μια αστραπιαία ειλικρινής δημοσκόπηση μέσα στον σκληρό πυρήνα των Συριζοπαδών σας, θα παθαίναμε την πλάκα μας από το ποσοστό που θα έπαιρνε το «καλά του έκαναν του Σκάι».

Σήμερα θα συνεχίσω από κει που σταμάτησα την Παρασκευή, σ’ ένα άρθρο του οποίου ο τίτλος αδίκησε άθελά μου την MRB, μια από τις διαχρονικά εγκυρότερες εταιρείες δημοσκοπήσεων. Έγραφα ότι οι Νεοδημοκράτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν απέναντι τους έναν αδίστακτο αντίπαλο που δεν παίζει τις κουμπάρες. Το συνέδριο ενίσχυσε αυτή την πεποίθησή μου.\r\n\r\n