Του Δημήτρη Καμπουράκη
Υπάρχει, λένε στον Σύριζα, στοχοποίηση του Πολάκη από τα συστημικά ΜΜΕ. Οπότε ο άνθρωπος αμύνεται, έστω και με τον άγαρμπο τρόπο του. Αλήθεια; Και γιατί παρακαλώ δεν έκαναν στόχο τον Ξανθό ή τον Ρήγα ή τον Χουλιαράκη; Γράφω τυχαία παραδείγματα. Τι έχει δηλαδή ο Πολάκης και τον κυνηγάμε εμείς οι άθλιοι συστημικοί;
Κατ' αρχήν αν ο Παύλος ήταν πραγματικός κίνδυνος για το σύστημα και αν τα ΜΜΕ ήταν πραγματικοί συστημικοί μηχανισμοί σε διατεταγμένη αποστολή, τότε δεν θα αφιέρωναν στον «σας έχω» ούτε μονόστηλο. Ξέρουν τόσο οι δημοσιογράφοι όσο και οι εκδότες ή οι καναλάρχες, πως όσο μεγαλύτερο έντυπο χώρο και τηλεοπτικό χρόνο του δίνουν, τόσο παίζουν το παιχνίδι του. Του κάνουν τσάμπα διαφήμιση.
Ξέρουν ότι ο Τραμπ στην Αμερική έτσι κέρδισε τις εκλογές. Όσο περισσότερο τον πρόγκιζαν κάθε μέρα κανάλια και εφημερίδες, τόσο ανέβαζαν τα ποσοστά του, μετατρέποντας τον από γραφικό υποψήφιο σε σοβαρό διεκδικητή και τελικά σε νικητή των αμερικάνικων εκλογών. Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με τον Πολάκη. Όσο τον κάνουν πρώτο θέμα, τόσο τον τρέφουν πολιτικά. Τον ίδιον, όχι την κυβέρνηση του, όχι το κόμμα του.
Το καθημερινό πίνκ-πόνκ που ζούμε, με τον Πολάκη να κάνει τέρατα και τα μέσα ενημέρωσης να ανταποδίδουν με ακόμα πιο τερατώδη κριτική, είναι βούτυρο στο ψωμί του Παύλου. Τον έβγαλε από την θέση του γραφικού και αναλώσιμου υφυπουργίσκου, που με το παραμικρό ο πρωθυπουργός τον απομακρύνει από το πόστο του.
Τον προβίβασε σε συνείδηση, εικόνα και ομοίωση του ίδιου του Σύριζα. Ε, άπαξ και κάποιος μετατραπεί σε εικόνισμα, ακόμα κι αν ο πρωθυπουργός τον σιχαίνεται πια, ακόμα κι αν καταλαβαίνει ότι συσσωρεύει κόστος, δεν τον αποκαθηλώνει. Δεν μπορεί.
Δεύτερον, τον έβγαλε από την β' εθνική των βουλευτών που σε περίπτωση ήττας του κόμματος πάνε σπίτι τους με συνοπτικές διαδικασίες και τον έβαλε στην πρώτη εθνική. Σ' αυτούς που έχουν την εμπιστοσύνη του σκληρού πυρήνα των οπαδών του κόμματος τους, σ' αυτούς που διαθέτουν εθνική κομματική εμβέλεια και συνεπώς θα εκλέγονται πάντα.
Θα πείτε βέβαια ότι αυτό το πίνκ-πόνκ που ξεκινά ο Παύλος με μεταμεσονύχτιες αναρτήσεις και εκρήξεις μπροστά στις κάμερες, κάνει ζημιά στην συνολική εικόνα του κόμματος του και της κυβέρνησης του. Σωστά, όμως διασώζεται ο ίδιος. Οπότε κάνει ψυχρά την επιλογή του.
Κανονικά ο Παύλος θα 'πρεπε να μας τα ακουμπάει χοντρά. Διότι του φτιάχνουμε καθημερινά ένα πανίσχυρο brand name, που θα του αποδίδει για πολλά χρόνια. Με δυο εξαλλοσύνες του κερδίζει τσάμπα διαφήμιση, για την οποίαν άλλοι θα πλήρωναν άπειρα λεφτά.
Βεβαίως, προϋπόθεση για να μην πάει στράφι όλο αυτό για τον Παύλο, είναι να κατέβει υποψήφιος σε μεγάλη κεντρική εκλογική περιφέρεια, όπου το πλήθος των ψηφοφόρων και των εκλεγόμενων βουλευτών δίνει πλεονέκτημα στους λεγόμενους πρωτοκλασάτους. Διότι εμείς οι άθλιοι συστημικοί, τον κάναμε τελικά πρωτοκλασάτο τον επαναστάτη.
Υ.Γ. Εκείνη την στιγμή της ανακοίνωσης ότι φεύγει από τα Χανιά και ανεβαίνει σε εκλογική περιφέρεια της πρωτεύουσας, θα γελάσουμε πολύ. Όχι τίποτα άλλο, διότι μας 'παιζε και πολύ Σφακιανός και πολύ Μαδαρίτης που δεν σηκώνει κουβέντα ο Παύλος…
