Ίσως μοιάζει προσβλητικό για τον ανώτατο άρχοντα της χώρας, όμως εγώ θα την πω την αμαρτία μου: Σκασίλα μου ποιος θα είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ειλικρινά σας το λέω. Καταλαβαίνω ότι οι πολιτικοί αρχηγοί δεν μπορούν να εκφραστούν με τον ίδιο τρόπο (αυτοί πρέπει να παίξουν το παιχνίδι της θεσμικής υποκρισίας), αλλά για τον κοσμάκη δεν έχω αμφιβολία: Συμφωνεί μαζί μου.
Έναν ολόκληρο χρόνο απέχουμε από την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και ήδη έχουμε τέσσερις (υπαρκτές ή μαϊμού) υποψηφιότητες. Τον κ. Παυλόπουλο που προτείνει επισήμως ο Τσίπρας, τον κ. Καραμανλή που προτείνει επισήμως ο Καμένος και τους κ. Σημίτη και Βενιζέλο που ο κ. Τσίπρας υποψιάζεται ότι προωθούν ο Κυριάκος με την Φώφη (πράγμα που διαψεύδουν και ο Κυριάκος και η Φώφη). Τέσσερις υποψήφιοι κιόλας. Ξεχασμένος επαρχιακός δήμος να ήταν η χώρα, λιγότερες υποψηφιότητες για την δημαρχία του θα είχαν εκδηλωθεί.
Το βασικό είναι να αποσυνδεθεί η εκλογή του Προέδρου από την διάλυση της Βουλής, ώστε να μην έχουμε κάθε πενταετία τρεις τουλάχιστον τυπικά κατοχυρωμένες αφορμές για εκλογές: Δυο για εκλογή κυβέρνησης και μια για εκλογή Προέδρου. Σε τούτο τον τόπο έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε εκτός από το να τρέχουμε στις κάλπες. Άπαξ και γλυτώσουμε την διάλυση της Βουλής για τέτοιο άσχετο λόγο, το ποιος τελικά θα απολαμβάνει τις καθημερινές χαιρετούρες και προσοχές από τους τσολιάδες της φρουράς, με αφήνει παγερά αδιάφορο.
Και γιατί να ασχολούμαι με το ποιος θα θρονιαστεί στο Προεδρικό Μέγαρο; Σάματις έχει καμιά αρμοδιότητα της προκοπής ο Πρόεδρος; Ο πρωθυπουργός κυβερνά κι ο Πρόεδρος βγάζει λόγους. Από το 1974 και μετά, θυμάται κανείς κάποια ουσιαστική πολιτική πρωτοβουλία Προέδρου της Δημοκρατίας; Καλές στιγμές θυμόμαστε (τον Στεφανόπουλο με τον Κλίντον). Κακές θυμόμαστε (τον Παυλόπουλο με τον Ερντογάν), χαζές θυμόμαστε (τον Κύριο Σαρτζετάκη με τα χαλιά που κουβαλούσε με C-130 και τα κεφαλαία Κάπα στις ανακοινώσεις του), αλλά ουσιαστικές στιγμές δεν θυμόμαστε. Εδώ ο Προκόπης δεν καταδέχτηκε ούτε το γελοίο δημοψήφισμα του Τσίπρα να σταματήσει, υπογείως ή φανερά.
Δεν εννοώ ότι θα 'πρεπε να έχει τέτοιες αρμοδιότητες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μια χαρά είναι με τον διακοσμητικό του ρόλο. Διότι –μεταξύ μας- εξ' αιτίας αυτού του διακοσμητικού χαρακτήρα των αρμοδιοτήτων του, ο κάθε Πρόεδρος γίνεται σύμβολο ενότητας των νεοελλήνων. Αν είχε αρμοδιότητες, αν κατά κάποιο τρόπο κυβερνούσε έχοντας στα χέρια του ένα κομμάτι της εξουσίας, θα ήταν κι αυτός μέσα στην διαμάχη και το βρίσιμο.
Δεν ξέρω εγώ κανέναν που να ζητά αύξηση αρμοδιοτήτων του Προέδρου, διότι όλοι ενδομύχως καταλαβαίνουν ότι θα είχαμε μια μόνιμη εστία συρράξεων ανάμεσα στον πρωθυπουργικό και τον Προεδρικό πόλο. Μια χαρά ικανοποιημένοι είμαστε με τα ανύπαρκτα καθήκοντα που έχει. Γι αυτό όμως, ας μην μας πρήζουν με τον ποιον θα βάλουν εκεί, γιατί ελάχιστη σημασία έχει. Ας βρίσκουν τα κόμματα ένα ανθρωπάκι της προκοπής να εγκαθιστούν στο Προεδρικό και να ξεμπλέκουμε μ' αυτή την ιστορία.
Γι αυτό και η υστερία που έχει καταλάβει τους Συριζαίους τώρα με την επανεκλογή Παυλόπουλου, είναι καταγέλαστη: «Δεσμευτείτε τώρα-τώρα-τώρα ότι θα τον ψηφίστε, διαφορετικά είστε τούτο, κείνο και το άλλο.» Σιγά ρε μάγκες, φαγωθήκατε με τον Προκόπη, μην και χάσουμε κανένα κελεπούρι. Άπαξ και αποφύγουμε την διάλυση της Βουλής, όταν θα 'ρθει η ώρα της εκλογής κάποιος θα βρεθεί να κάνει δεξιώσεις στον κήπο του Προεδρικού, μην ανησυχείτε. Όλα τα άλλα είναι μπούρδες κι ας φρίττουν μ' αυτές τις υπεραπλουστεύσεις μου οι συνταγματολόγοι.
Προσωπικά, πιο πολύ μ' ενδιαφέρει ποιος θα μπει Πρόεδρος της ΔΕΗ μπας και σουλουπώσει την εταιρεία και γλυτώσω τίποτα απ' το ρεύμα που με ρημάζει, παρά ποιος θα πάει Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
